به نقل از «جهان نيوز»

ارتباط با شهدا در رسول ملاقلی پور شگفت آور بود

تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۱۴۵۵۲۴

به گزارش جهان نيوز، علی سلیمانی بازیگر و کارگردان تلویزیون و سینما درباره فعالیت های خود در عرصه هنر گفت: "اشنوگل" به کارگردانی بنده و هادی حاجتمند اکران شد اما وضعیت آن خوب نیست، با تعداد کم سینما و در یک سانس نمایش داده می شود همچنین میزان تبلیغات کم بوده و من راضی نیستم. 

وی درباره علت اهمیت ندادن به موضوعات ارزشی و دفاع مقدس اظهار کرد: اعتراضم به این مسئله به این شکل است که فکر می کنم فضا به گونه ای است که مدیران در نزدیکی جشنواره فجر پشت فیلم ها قایم می شوند اما بعد از جشنواره فیلم ها را فراموش می کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این بازیگر درباره وضعیت فیلمسازی در حوزه دفاع مقدس اظهار کرد: اول این که ورود به فیلمسازی در حیطه دفاع مقدس کار بسیار سختی است به ویژه که امکانات خاص و ویژه‌ای می‌خواهد و هر کارگردانی سختی های آن را نمی‌پذیرد؛ دوم این که محدودیت‌هایی در تولید فیلم جنگی وجود دارد که شما را وارد چالش‌هایی می کند که ‌ارتباطی به قصه ندارد، سوم  مردم بهترین فیلم‌های جهان را آنلاین می‌بینند و پاسخ فرهنگی‌شان را از طریق این آثار می گیرند و ما  ما باید با فیلم های این حوزه به زبان فرهنگی و بومی و ویژگی های اقلیمی خود پاسخ فرهنگی‌ به مردم بدهیم اما هزینه زیادی دارد. 

سلیمانی ادامه داد:  فارغ از این مسائل تهیه کننده‌ها به دلایل مختلف اعم از ممیزی‌ها، هزینه‌های زیاد، سخت بودن مقوله تولید فیلم دفاع مقدسی وارد این حیطه نمی شوند و اگر هم شوند فیلمی که کاملا دوست داشته باشند ساخته نمی شود. از همه این ها که بگذریم در زمان اکران همه کسانی که پشت اثر بوده اند و قرار بر تبلیغات و حمایت گذاشته بودند پشتت را خالی می‌کنند در نتیجه اگر اثری هم ساخته شود اکران خوبی نداشته و بازتاب خوبی هم نخواهد داشت.

وی درباره بازیگری براساس علم یا کارتجربی توضیح داد: جهان به سمت تخصصی بودن رفته است و هر کس به هر چیز به شکل تخصصی بپردازد نتیجه بهتری خواهد گرفت. منکر تجربه نیستم، تجربه تکیه گاه بزرگی است منتها حتی تجربه هم باید تخصصی جلو برود، درست نیست که فرد باری به هرجهت بیاید کاری را انجام دهد چون بازیگری یک اتفاق نیست بلکه  یک مجموعه است و قرار نیست فرد صرفا یک  فیلم بازی کند و از این عرصه خداحافظی کند.

این بازیگر با اشاره به اشکلات عرصه بازیگری در ایران افزود: بزرگترین اشکال بازیگری در ایران نبود پژوهش است، نبود آکادمی هایی که بازیگر درست و با کیفیت در بازی ارائه دهد. همان گونه که دانشگاه برای کارگردانی می‌تواند تولید فیلم و لابراتورهای فیلم سازی داشته باشد برای بازیگری هم باید آزمایشگاه بازیگری داشته باشیم که افراد در آن جا محک بخورند، به روز بشوند و توانایی‌هایشان بالا رود. اگر این اتفاق بیفتد سطح بازیگری ما بالا می رود. معیارهای بازیگری ما نسبت به معیارهای بازیگری جهان  نزدیک است،  نمی گویم ایده‌آل هستیم اما از هند، ترکیه و کشورهای آسیای جنوب شرقی بسیار جلوتر هستیم البته این راضی کننده نیست و باید برای بهبود کیفیت بازیگری بهتر و بیشتر اقدام کنیم که همه این اتفاقات با  پژوهش، مطالعه و فراگیری از استادهای به روز محقق می شود.

سلیمانی درباره وجود رابطه در بازیگری اظهار کرد: بازیگری یا انتخاب بازیگر از ارتباط به وجود می آید یعنی باید آشنا داشته باشید تا فیلمساز اعتماد کند و نقش مهمی که آبروی فیلمش است دراختیار بازیگر قرار دهد بنابراین در همه جای دنیا توزیع نقش از طریق رابطه انجام می گیرد اما درباره ماندگاری بازیگری به این شیوه باید بگویم اگر فرد به این شیوه ورود کرد باید خود را به روز کند و بازی هایش اثر به اثر بهتر شود اما اگرنتواند این کار را کند از این عرصه کنار می رود. برای همین اصرار می شود که شما باید در حیطه تئاتر فعالیت زیاد داشته باشید چون بازیگر با آن به روز می شود.

وی با رد پیشنهاد دادن پول و دریافت نقش به عنوان تجربه شخصی خود برای ورود به بازیگری بیان کرد: برای بنده هیچ زمان چنین اتفاق نیفتاده است. البته این مسئله وجود دارد اما از نزدیک ندیدم. در همه جای  دنیا فساد مالی وجود دارد و در بازیگری هم همین وضعیت برقرار است. دلیل این مسئله به هر حال شهرت است که همه را وسوسه می کند که مشهور شوند اما آیا ماندگار هستند یا نیستند موضوع دیگری است.  

بازیگر "سفر در خانه" به تجربه شخصی خود در پس گرفتن نقش از وی پرداخت و افزود: بازیگری را می شناختم که در اثری با کارگردانی وارد صحبت شده بود و او موافقت نکرده بود و بعد از آن با بنده به موافقت رسیدند اما ناگهان در میانه فیلم دوباره با آن بازیگر موافقت کردند و این عمل غیر اخلاقی اتفاق افتاد که من را کنار گذاشتند.

سلیمانی درباره حال خود بعد از وقوع چنین اتفاقی بیان کرد: هیچ حسی نداشتم فضای حرفه ای کاملا بی رحمانه است، تعارف هم وجود ندارد. بسیار شده است که هنرمند قرارداد می بندد حتی قسط اول را هم می گیرد ولی بازی نمی کند. 

وی درباره کارگاه های آموزش بازیگری و پشت پرده آن ها برای ورود به این عرصه توضیح داد: نتیجه ای در این آموزشگاه ها وجود ندارد. من در دانشگاه درس خواندم و 102 نفر در یک کلاس بودیم اما تعداد زیادی از بچه های این کلاس می توانستند بازیگران بزرگی شوند اما در حال حاضر به حرفه دیگری مشغولند. افرادی هم خود نخواسته اند و بازیگر نشدند. برای ورود به بازیگری باید تلاش کرد و جنگید.

سلیمانی ادامه داد: کارگاه های بازیگری پول می گیرند و آموزش می دهند اما در ارتباطات سینمایی برای ورود راهی نیست بلکه خود هنرجو و آموزش گذرانده باید پشتکار داشته باشد و خود را برای بازی در یک نقش به فیلمسازان ثابت کند. کارگاه های بازیگری نمی توانند فضای صفر تا صد تولید یک فیلم را برای حضور هنرجو به عنوان بازیگر در فیلم میسر کنند. 

این بازیگر درباره وضعیت تولیدات اظهار کرد: باید دید نیاز جامعه چیست، آیا می توانیم این نیاز را جواب دهیم و هزینه آن را دهیم؟ وضعیت اقتصادی خوبی در جامعه حاکم نیست بنابراین سینما نیز از آن مستثنا نیست و به همین دلیل کیفیت آثار پایین آمده است. 

این بازیگر در خصوص دستیاری خود برای رسول ملاقلی پور و فضای فیلمسازی این کارگردان توضیح داد: رسول سمبل یک کارگردان فوق العاده احساسی بود و وقتی با او کار می کردیم این بازتاب احساسی و انرژیک را به همکاران انتقال می داد. وقتی فیلمنامه می نوشت می گفت بخشی را درباره فلان شهید می نویسم و دست و پایم می لرزد. ارتباط  با شهدا در ملاقلی پور شگفت آور بود. زمانی که فیلمنامه شهید کاوه را می نوشت به بیماری دچار شد که بسیار عجیب و غریب بود. وقتی پرسیدیم چرا به این بیماری مبتلا شدید؟ پاسخ داد که نمی دانم و شب ها نمی توانم بخوابم.  ملاقلی پور برای من انسانی بود که فرم به فرم و جزئیات یک اثر برایش مهم بود، من نیز در ساخت "اشنوگل" چون الگویی جز او نداشتم به همان شکل کار کردم که تاثیر عجیب و غریبی در اثر داشت.

این کارگردان در پایان درباره آثار در دست بازی و تولید خود خاطرنشان کرد: به تازگی بازی در فیلم "تنگه ابوغریب" به کارگردانی بهرام توکلی و تهیه کنندگی سعید ملکان دو روز پیش به پایان رساندم که وارد مراحل فنی شد تا برای حضور در جشنواره فجر آماده شود. یک تله فیلم هم برای تلویزیون به نام "اینجا خانه من است" به کارگردانی خیرالله تقیانی  و تهیه کنندگی جواد نوری ساخته شد که در کنار کامبیز دیرباز و مارال فرجاد بازی می کنم و  موضوع اثر در مورد سه روز اول جنگ خرمشهر است.

منبع:میزان

منبع: جهان نيوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۱۴۵۵۲۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رسول جعفریان: مبدع اصطلاح کذایی خلیج عربی جمال عبدالناصر نبود/ نوشته‌ی داخل عبای بحرینی برملا می‌کند

ماهرخ ابراهیم‌پور: بزرگداشت «روز ملی خلیج‌فارس» و رونمایی از ارج‌نامه‌ی دکتر محمدباقر وثوقی با همراهی گروه تاریخ دانشگاه تهران، انتشارات نگارستان اندیشه و انجمن ایرانی تاریخ دوشنبه ۱۰ اردیبهشت در سالن فردوسی خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.

دکتر محمدباقر وثوقی، استاد گروه تاریخ دانشگاه تهران است که روز خلیج‌فارس به پیشنهاد او در تقویم ایرانی جای داده شد. او سال‌ها در زمینه مطالعات تاریخی خلیج‌فارس پژوهش می‌کند. همچنین چندین سال در چین و کره مطالعات ایران‌شناسی را دنبال کرد و در همین زمینه آثاری را به چاپ رساند. مطالعات پژوهشی وثوقی در کتاب‌های زیادی ثبت شده از جمله «اطلس تاریخ بنادر و دریانوردی ایران» که به عنوان کتاب برگزیده جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی شناخته شد.

جعفریان: عرب‌ها از سال‌ها قبل دنبال مسئله‌ی خلیج عربی بودند

رسول جعفریان، استاد تاریخ دانشگاه تهران طی سخنانی در این مراسم اظهار داشت: من دوستی داشتم که برایم خیلی عزیز بود و به رحمت خدا رفت. روزی در منزلش بودم که به من گفت: پدرم رفیق باقر کاظمی (وزیرخارجه پهلوی اول و دوم در چند کابینه و عضو جبهه ملی) بود. او عبایی را که از یک شیخ بحرینی گرفته بود، به پدرم داد. پدر دوست من فرد متدینی بود که او را دورا دور می‌شناختم. دوستم گفت حالا عبا به من رسیده و من می‌خواهم عبا را به شما بدهم. دوستم عبا را آورد و من فکر کردم. چه زمانی عبا را به پدر دوستم داده بود؟ به نظرم باید قبل از سال ۱۳۳۲ بوده باشد، چون باقر کاظمی در آن موقع آخرین سمت سیاسی را داشت. شاید در دوره رضاشاه و شاید در دهه ۱۳۲۰.

استاد تاریخ دانشگاه تهران عنوان کرد: وقتی عبا را برانداز کردم، پارچه‌ی قشنگ و لطیفی داشت و دارای قیطون‌هایی طلایی، مانند آنچه در عبای شیوخ عرب دیده‌اید. در پشت عبا نوشته شده بود که انتاج شرکت حاج علی بن احمد بوکنعان و اولاد. بالای آن نوشته البحرین الخلیج العربی

رسول جعفریان گفت: این عبا نشان می‌دهد که عرب‌ها از سال‌ها قبل دنبال مسئله خلیج عربی بودند و پارچه‌ای که پشت عبا چسبیده بود تعبیر غلط، نادرست و ساختگی را داشت و با زمان جمال عبدالناصر خیلی فاصله دارد. لذا عرب‌ها از سالها قبل این فعالیت را شروع کرده بودند حتی قبل از تاسیس اتحادیه عرب و پیش از آن‌که جمال عبدالناصر آن تعبیر غلط را درباره خلیج‌فارس به کار ببرد. البته که عبدالناصر در این بازی افتاد و این اصطلاح را علنی کرد. فعلا این عبا دست من است. با یک سند تاریخی که هیچ جا هم نمی‌توان آن را درآورد. چه باید کرد؟ مثلا بروم و بگویم من عبایی دارم که پشت آن نوشته شده خلیج کذا! اگرچه نوشته‌ی ‌پشت عبا نشان می‌دهد که فعالیت‌ها درباره‌ی تغییر نام خلیج‌فارس به پیش از تاسیس اتحادیه عرب و سخنان جمال عبدالناصر برمی‌گردد.

غصه خوردن وثوقی از ضربه به وحدت ملی

حمید احمدی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران‏ گفت: بیش از دو دهه است که با محمدباقر وثوقی آشنایی و ارتباط دارم و از فعالیت‌های پژوهشی او درباره‌ی لار و خلیج فارس اطلاع دارم و این آثار بسیار به لحاظ پژوهشی گران‌سنگ و مهم هستند.

او با اشاره به شحصیت ملی و میهنی وثوقی اظهار کرد: ما با هم درباره‌ی مسائل ملی، قومی و میهنی سخن می‌گوییم و درباره‌ی خرابکاری‌های داخلی علیه وحدت و تمامیت ارضی ایران، دسیسه‌های خارجی و بی‌خردی‌های تصمیم‌گیران داخلی و عوامل نفوذی برای درهم شکستن میراث ملی و فرهنگی‌مان غصه می‌خوریم. بارها با او مشورت کرده‌ایم که درباره‌ی فلان مسئله‌ی‌ قومی و ملی که به ایران ضربه می‌زند، چه باید بکنیم؟ او راهنمایی‌هایی می‌کرد که با توجه به آن سعی می‌کردیم فلان مسئله یا جریان را اصلاح کنیم.

این استاد علوم سیاسی بیان کرد: به یاد دارم در یک مسئله با هم بحث می‌کردیم؛ از حسن حبیبی یاد کرد که تا وقتی زنده بود در سیستم نفوذ داشت و در تلاش بود جلوی چنین خرابکارهایی را که بر اثر بی‌عقلی‌ها و نفوذ علیه وحدت ملی و فرهنگ و تمدن ما انجام می‌شد، بگیرد.

حمید احمدی با اشاره به پژوهش‌های ایران‌شناسی وثوقی در شرق گفت: او در این زمینه با آشنایی که با زبان چینی و کره‌ای دارد پژوهش‌هایی در شرق انجام داد و در همین رابطه به خاطر دارم یک مقاله نوشت که قرار بود به زبان انگلیسی منتشر شود که در آن بر این نظر بود؛ گنگ‌دژی که در شاهنامه آمده و سیاوش آن را در توران ساخته بود، در کره واقع شده است!

۲۵۹۵۷

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1901273