چرا شب را بیرون از خانه ماندیم و هوای آلوده تنفس کردیم؟
تاریخ انتشار: ۲ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۰۰۸۹۰
تهران-ایرنا- عصر ایران در یادداشتی آورده است:آنچه در پایان پاییز 1396 در تهران رخ داد، تصویری تمام عیار از وضعیتی بود که ما مردم ایران برای خود ساخته ایم: آسمان، پر از دود بود و مردم در پی یک زمین لرزه 5.2 ریشتری، از بیم جان به خیابان ها ریخته بودند و تن شان می لرزید که مبادا زمین لرزه ای شدیدتر از راه برسد و هستی شان را فنا کند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
جعفر محمدی در این یادداشت آورده است: رنگ آسمان را می توان معدلی از عملکرد ملی کشور دانست؛ سوخت غیراستاندارد، خودروهای فرسوده و فقدان زیرساخت های حمل و نقل عمومی، هر چند عوامل این آلودگی اند اما خود، معلول یک جریان ناکارآمد، غیرعقلانی یا حتی خیانت بار مدیریتی هستند.
گاهی اوقات، مشکلی وجود دارد که تا پیش از آن در هیچ جای جهان سابقه نداشته است و باید اندیشید و آزمون و خطا کرد تا شاید به حل مسأله رسید. اما آلودگی هوا، پدیده ای است که دهها سال در دنیا سابقه دارد و راه حل هایش نیز دقیقاً تعریف شده اند؛ ایرانی ها هم می دانند که راه گذر از این بحران مرگبار ملی چیست؛ اما چرا سال به سال، هوای مان آلوده تر می شود؟
چون سیستم ها ناکارآمد هستند، چون بسیاری از کسانی که این سیستم ها را هدایت می کنند، رسماً دزد هستند یادر خوشبینانه ترین حالت، نالایق.
وقتی به خاطر وجود رشوه و تبانی سیستماتیک، مثلاً ساخت یک پالایشگاه برای تولید بنزین استاندارد، 2 برابر حد معمول هزینه و زمان بر می دارد ،معلوم است که در تولید بنزین مناسب، عقب می مانیم. وقتی به دلیل سیاست های نادرست خارجی، با دشمن تراشی راه های ارتباطی مان با دنیا را قطع می کنیم، معلوم است که برای انجام یک تراکنش ساده و معمولی بانکی، باید چند برابر بیش از بقیه دنیا هزینه کنیم و کلی معطل شویم و پروژه هایمان عقب بمانند.
خودروی نامناسب هم محصول تصمیم هیأت مدیره یک کارخانه نیست بلکه نتیجه فرایند فاسدی است که می خواهد از یک بازار انحصاری، برای همیشه ارتزاق کند.
مگر می توان بدون مشارکت مجلس و دولت، 80 میلیون ایرانی را محکوم کرد که باید بخش عمده خودروهای خود را از دو خودروساز خاص و با چند برابر قیمت جهانی بخرند و صدایشان هم در نیاید؟!
وقتی در شهرداری ها، سیستم به حدی آلوده به رشوه، سند سازی و اختلاس شده است که بخش عمده ای از منابع درآمدی شهرها به جیب باندهای فاسد می رود، مگر پولی می ماند که زیرساخت حمل و نقل عمومی را درست کنند؟
زمین لرزه نیز حکایت مشابهی دارد؛ از ژاپن نمی گویم که بسیار پیشتر از ما در مسیر توسعه قرار گرفته است اما در همین کره جنوبی که زمانی آرزویشان رسیدن به جایگاه ایران بود، زلزله های بالای 7 ریشتر اساساً اتفاق خاصی محسوب نمی شود ولی در ایران، مردم پایتخت، تن و بدن شان می لرزد که نکند سقف بالای سرمان، بر سرمان آوار شود! چرا؟ چون نه شهرداری ها و دولت ها آنقدر وجدان و مردم دوستی داشته اند که اجازه ندهند روی گسل ها خانه سازی شود، نه بسیاری از مهندسان آنقدر شرافت داشته اند که خانه های محکم بسازند، نه اغلب تولید کنندگان مصالح ساختمانی به فکر تولید مصالحی بوده اند که مستحکم باشند، نه نظارت کنندگان درست به وظیفه خود عمل کرده اند و ... نتیجه نیز این شده است که از هر لرزه کوچکی می ترسیم و شب تا صبح را ترسان و سرگردان در خیابان ها سر می کنیم.
تعارف را بگذاریم کنار؛ همه مان مقصر هستیم؛ فرقی هم نمی کند دولت تدبیر و امید باشد یا دولت مهرورزی یا اصلاحات یا سازندگی یا ... وضعیت زمین و آسمان مان محصول عقل گریزی جمعی همه ما مردم ایران است با همه دولت هایمان؛ پس ناراحت نشویم و برنخورد، اگر کسی زل بزند به چشم مان و بگوید حق تان است این همه مصیبت و ترس!
راهی که می رویم بی هیچ تردیدی به نابودی ملت و مملکت می انجامد بی آن که نیازی به حمله آمریکا یا توطئه اسرائیل و دسیسه انگلیس باشد؛ ما خودمان داریم با دست خودمان، خودمان را نابود می کنیم.
مدیران ارشد کشور که آینده ایران، مردم و نظام برای شان مهم است، باید رویکردهای نوینی برای کشور چه در سیاست داخلی و چه در سیاست خارجی تعریف کنند؛ ایران هنوز آنقدر توان دارد که بتواند خود را بسازد و شکوهی که شایسته اش است برسد؛ اما یادمان نرود که هر لحظه که دیرتر تصمیم به تحول گرفته شود، هم هزینه های اصلاح کشور بالا می رود و هم در رقابت بین المللی عقب تر و عقب تر می افتیم.
وقتی هوای شهرهایمان همیشه پاک باشد و مردم از ترس زلزله، آواره خیابان ها نباشند، آنگاه بدانید که کشور اصلاح شده است چرا که 'هوای پاک و بنای ایمن'، خروجی یک سیستم منزه و کارآمد است و برعکس.
*عصرایران/2دی 96
اول*علیرضافرجی
منبع: ایرنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۰۰۸۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
این مستند تقدیم به همه کسانی که در پرونده خونهای آلوده از حق خود گذشتند
آفتابنیوز :
سعید الهی، تهیهکننده مستند «قویدل»، همزمان با اکران این فیلم در سینماهای گروه هنر و تجربه در ۲۴ سالن در تهران و برخی مراکز استانها میگوید: با توجه به میزان علاقهمندی اقشار مختلف مردم به استفاده از دوربین و فیلمبرداری و تهیه ویدئوهای کوتاه و خاطرهانگیز از موقعیتهای مختلف خانوادگی و دوستانه، شاید مستندسازی را بتوان راحتترین بخش از مهارتهای بشر در هنر سینما دانست. وی در ادامه توضیح میدهد:، اما بیشک ورود به عرصه حرفهای مستلزم شناخت کافی از ارکان و عناصر مستند و کسب تجربه و تقویت نگاه زیباییشناختی در هر فرد است و مجموع این موارد میتواند یک اثر تصویری را به فیلم مستند تبدیل کند.
این کارشناس فرهنگی با اشاره به ضرورت آسیبشناسی فرایند تهیه و تولید آثار مستند بهویژه در بخش اجتماعی و نقش تهیهکننده در این مسیر یادآور میشود: تعیین راهبرد و طراحی هدفمند از نقطه آغازین تا پایانی یک مستند مبتنی بر طرح اولیه فیلمساز و در کنار آن نظارت دقیق برای حفظ و اجرای راهبرد تعیینشده با استفاده از تکنیکها و روشهای اجرایی مورد نظر کارگردان ازجمله وظایف مالک اصلی فیلم است که گهگاه نادیده گرفته میشود.
تهیهکننده فیلم سینمایی «میرو» توضیح میدهد: بخش دوم کار انتخاب نویسنده و کارگردان همسو و همنظر و البته منعطف و مشورتپذیر است که میبایست فراتر از دایره ذهنی خود، استعداد تبدیل پژوهشهای صورتگرفته مربوط به سوژه را به موقعیتهای نمایشی و بصری و به تعبیری واضحتر، روایت جذاب و پرکشش داشته باشد.
الهی به حضور «احمد قویدل» بهعنوان شخصیت اصلی فیلم مستند خود تصریح میکند: بیتردید توانمندی ایشان در بیان اتفاقات و همکاریشان با کارگردان و گروه سازندگان «قویدل» بر کسی پوشیده نیست، اما نکته مهمتر شیوه روایت کارگردان است که توانسته بازخوانی یک پرونده تلخ را در وجوه طنز و جدی برای مخاطب باورپذیر کند.
وی میگوید: با تکیه بر این ۳ عنصر میتوان ادعا کرد درخشش «قویدل» در جشنوارهها و در بین مردم و داوران و فیلمسازان خیلی هم دور از ذهن نبود و از ابتدا میتوانستیم پیشبینی کنیم که اگر در همین چارچوب جلو برویم، با استقبال تماشاگران و کارشناسان هنری روبهرو خواهیم شد.
الهی با تأکید بر اینکه توجه به برخی الگوها میتواند سینمای داستانی کشور را از برخی انفعالات و کمرمقیها خارج کند اضافه میکند: رویکرد سازندگان «قویدل» از ابتدا نزدیک شدن به سینمای ملی و دلخواه عموم مردم بود، نه فقط جماعتی محدود از علاقهمندان به حوزه مستند.
این مدرس دانشگاه و تهیهکننده فیلم سینمایی «میرو» که سال گذشته در بخش مسابقه جشنواره بینالمللی فیلم فجر نیز شرکت داشت، مستند تحسینشده «قویدل» را به همه کسانی تقدیم کرد که با پیگیری و سماجت و با پوشیدن کفش آهنین، حق خود را در پرونده قضایی خونهای آلوده از مقصرین حادثه گرفتند. وی با تأکید میگوید: همه ما موظفیم که به نسل آتی خود بیاموزیم که ایران با همه کاستیها و نقصانها وطن ماست و هر آنچه هست باید از طریق خودمان به سرانجام و اصلاح برسد.
منبع: همشهری آنلاین