موانع باز هم جلوی پخش برنامههای کودک را گرفت
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۳۳۹۴۶
رکنا: ساخت دو برنامه «محله گل و بلبل» و «فیتیلهایها» که قرار بود در ایام زمستان انجام شود و به روی آنتن بروند، به دلیل برخی موانع به سال ۹۷ موکول شد.
تلویزیون بنا دارد محله گل و بلبل را همچون سال گذشته به عنوان ویژهبرنامه تحویل سال به روی آنتن ببرد. فیتیلهایها نیز پس از بهار ۹۷ به تلویزیون میآیند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
عموهای فیتیلهای مدتهاست طرحی را به تلویزیون ارائه دادهاند، اما به دلیل موانعی که بر سر راهشان مبنی بر اسپانسر وجود دارد، همچنان خبری از تولید و پخششان شنیده نمیشود.
محمد مسلمی، کارگردان برنامه تلویزیونی «فیتیله»، مرداد ماه بود که از آغاز فصل جدید این برنامه برای تلویزیون به همراه تغییرات در محتوا و شکل ظاهری خبر داده بود و در عین حال از نبود افراد متخصص در حوزه کودک انتقاد و اظهار کرده که با نبود نگاه جدی به این حوزه، مرگ کار کودک نزدیکتر میشود.
او اعلام کرده بود، در حال حاضر در حال پیش تولید هستیم و ضبط برنامه از یک ماه دیگر یعنی شهریور ماه آغاز خواهد شد و رویکرد سری جدید برنامه «فیتیله» موضوع سلامت، بهداشت شخصی، اجتماعی و روحی است.
در فصل جدید مهدی بصیری تهیهکنندگی و گروه نویسندگان به سرپرستی کریم خودسیانی نگارش متنهای «فیتیله» را بر عهده دارند.
بر اساس آنچه اخیرا اعلام شده، تلویزیون تصمیم دارد پس از بهار ۹۷، فیتیلهایها را به تلویزیون بیاورد.
فیتیلهایها از ماههای گذشته در تلویزیون بازپخش میشوند.
مجموعه «محله گل و بلبل» نیز امسال برای ویژه برنامه تحویل سال شبکه دو سیما به روی آنتن رفت و پس از آن نیز ادامه دار بود اما زمزمههایی هم مبنی بر ساخت سری جدید وجود داشت که تاکنون میسر نشده است.
تلویزیون برای محله گل و بلبل هم تصمیم گرفته است با شکل و شمایل جدیدی این برنامه را به عنوان ویژه برنامه تحویل سال تلویزیون در سال ۹۷ به روی آنتن ببرد؛ البته اگر اسپانسرها از این وعده شانه خالی نکنند.
مدیر گروه گودک و نوجوان شبکه دو سیما هم پیش از این در گفتوگویی با ایسنا، از تدارک سری جدید مجموعه «محله گل و بلبل» و «فیتیلهایها» برای پخش در زمستان خبر داده بود.
برنامه «محله گل و بلبل» نیز در تلویزیون بازپخش میشود.
آقاجانزاده تهیهکننده «محله گل و بلبل» هم با بیان اینکه مشکل بودجه از سمت صداوسیماست و اسپانسرها معمولا حاضر به همکاری با برنامه کودک و نوجوان نیستند، پیش از این مطرح کرده بود، اسپانسرها برای همکاری علاقهمند هستند ولی به دلیل شرایط حوزه کودک و نوجوان نمیتوان با آنها به سادگی همکاری کرد. کار کودک به خاطر ویژگیهایی که دارد، نمیتواند در محصولات اختصاصی و خوردنیها وارد شود. ما بیشتر به دنبال اسپانسرهای فرهنگی هستیم تا از این طریق بتوانیم یک کار فرهنگی بسازیم.
وی با اشاره به مشکل انتخاب نادرست اسپانسرها در حوزه کودکان اظهار کرده بود، اسپانسرها اغلب در حوزه شکلات و شیرنی و از این دست اقلام هستند که ما خودمان نمیخواهیم این اتفاق بیفتد. البته سیاست سازمان هم همین است که در حوزه کودک، اسپانسرهای صنایع غذایی با برنامهها همکاری نکنند.
این تهیهکننده در همین زمینه مطرح کرده بود: برنامه «محله گل و بلبل» ۸۱ درصد بیننده حوزه کودک و نوجوان و ۶۰ درصد مخاطب بزرگسال دارد، اما به دلیل پایین بودن سن و قدرت تشخیص کودکان، اغلب آنها به تبلیغات یکطرفه نگاه میکنند و همین میتواند به آنها آسیب بزند. وقتی صدا و سیما به لحاظ بودجه به مشکل بخورد، اولین جایی که آسیب میبیند، حوزه کودک و نوجوان است. در حالی که برنامههای کودک در همه جای دنیا بدون اسپانسر ساخته میشود. اسپانسر در حوزه بزرگسال گسترده و در حوزه کودک و نوجوان محدود است.
عمو پورنگ یکی دو سال است که با برنامه «محله گل و بلبل» در شبکه دو حاضر شده است؛ برنامهای که به تعبیر خودش شکل مدرن شده «محله برو بیا» است.
این مجری نیز پیش از این دربارهی ساخت سری جدید «محله گل و بلبل» مطرح کرده بود: برای هر کاری باید تامل و تفکر داشت و برنامه جدید بیشتر از همه تحقیق نیاز دارد. ما هر سری یک دوره استراحت می کنیم و بعد با همفکری با سایر عوامل به نتیجه می رسیم و دوباره کار را شروع می کنیم. مهم این است که وقتی کار خود را دوباره شروع می کنیم حال خوبی داشته باشیم و آمادگی کامل باشد.
منبع: رکنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۳۳۹۴۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
تبلیغات گل درشت در تلویزیون، سینما و شبکه نمایش خانگی به مرز فاجعه رسیده است/ تلویزیون شفافسازی کند
حسین قره: آقایان در تلویزیون که خیال خودشان را راحت کردهاند، انگار وقت و زمان و گوش و چشم سایر حواس و قوای فاهمه و... که مخاطبان دارند، مِلک حضرتشان است و تصمیم و کنترلش با خودشان نیست، اخیراً هم که دیگر تبلیغ نمیسازند، در واقع خود آگهیها به سریال وسط فوتبال و سریال و... تبدیل شده است، شاید مخاطب یادش برود که داشت چه میدید و البته دیده شده بعضی از مواقع خود پخش هم یادش رفته و رفتهاند برنامه بعدی.
تلویزیون شفافسازی کنداگر مخاطب تلویزیون باشید گاهی آن قدر تبلیغات طولانی است که نسبت به زمان پخش و قیمت ثانیه و دقیقه تبلیغات در تلویزیون این شائبه برایتان پیش میآید که صداوسیما در شکل کلی سهامدار آن کالا و خدمات است؛ چون واقعاً خارج توجیه است، مثلاً فرض بفرمایید یک نوعی از چرخگوشت (تعمداً اسم و اصل برند و کالا را نمیگویم) هست که شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید اول تبلیغکنندگان آن را میبینید. اگر یک برند برنامه بلندمدتی داشته باشد که هر خانواده ایرانی (حدود ۲۵ میلیون خانوار) یکی از این وسیله را داشته باشند، حتی اگر ۸۰ درصد سود حاصل از هر دستگاه را صرفه تبلیغات تلویزیونی کند باز هم باتوجهبه ساعات پخش در میانبرنامهها یا بین نیمههای فوتبال و... توجیه اقتصادی ندارد، آخر تبلیغات حاصل عدد و رقم است، یک برند این میزان از سود را هزینه میکند تا این میزان از بازار هدف محصولاتش را بخرند، آخر تکمحصولی که بازار جهانی هم ندارد، این همه تبلیغ را با چه توجیه اقتصادی انجام میدهد. مگر اینکه مثلاً در آغاز سال با بخش آگهی تلویزیون یک قرارداد کلی بسته شده باشد که مثلاً N هزار ساعت بخش در سال به قیمت N میلیارد تومان و گرفتن دو نوع تخفیف، یکی از بابت این که کالا موردبحث تولید ایرانی است و حمایت از بازار داخلی است و دیگر اینکه چون قرارداد موردی نیست و کلی و سالانه است.
همینجا چند سرفصل وجود دارد که میشود درباره آن صحبت کرد. یک اینکه تقریباً قریب بهاتفاق تبلیغات این چنینی را چند بازیگر و احتمالاً یک شرکت تبلیغاتی میسازند، پرسش اول این است، آیا محدودیتی و رانتی خاص برای سازندگان تبلیغات وجود دارد یا نه تصادفاً این اتفاقات رقم خورده است.
دوم اینکه اگر محدودیتی نیست آیا چنین شرایطی برای همه تولیدکنندگان ایرانی وجود دارد. اگر چنین است آیا تلویزیون فراخوانی عموماً داده است که شرایط برای همه کالاها و همه بازارها و خدمات وجود دارد و میتوانند از این بستر استفاده کنند. اگر این فراخوان داده شده و اگر شرایط برای همه یکسان است، در بازار تولید داخلی هیچ برند دیگری تمایل به این همه ساعت پخش ندارد؟ که این خود چند سرفصل دیگر را باز میکند که آیا برندها و تولیدکنندگان به این نتیجه رسیدهاند که همین میزان هم هزینه کردن در تلویزیون گران است و بازگشت سرمایه ندارد چرا که سرمایه گرانبهای اجتماعی تلویزیون ریزش داشته است.
فقط یک نکته دیگر میماند که در شرایط اجتماعی امروز و مسئله زنان به کار با مداقه نیاز دارد، آقایان ابتدا و میان و انتهای بعضی از برنامههای گفتوگومحور درباره زنان، تبلیغاتی را نشان میدهند که دغدغه زنان خانهدار این سرزمین خلاصه میشود در پوره سیبزمینی، این هم سطح سلیقه و دغدغه و بلندنظری، واقعاً خود حماسه است. (تأکید میکنم که آن تبلیغات میتواند در برنامههای آشپزی و یا سرگرمی محور پخش شود؛ ولی بعد از هر برنامههای منظور است.)
دوباره و بلکه شاید دوباره باید تأکید کنم که صداوسیما به دلیل اختصاص بودجه ملی - که امسال ۲۴ هزار میلیارد تومان به آن اضافه شده است - باید نسبت به تمام کنشها و واکنشها، برنامهسازیها، تولیدات و... پاسخگو به ملت باشد. اگر تلویزیون خصوصی بود یا همچون شبکه نمایش خانگی منبع مالش از بخش خصوصی تأمین میشد، این همه تأکید لازم نداشت و آقایان جبلی و جلیلی که بر مسند و صندلی یگانه رسانه ملی نشسته تکیه زدهاند باید برای تکتک اقدامات پاسخگو باشند.
هنرمندان و فاجعه تبلیغات در شبکه نمایش خانگی و سینماهمانطور که همه میدانیم، بسیاری از هنرمندان و نویسندگان و... حوزه سینما چشم و دل از تلویزیون بریدهاند و به سینما و شبکه نمایش خانگی پناه بردهاند و ناگفته نماند که هنرمندان ترازی هم چشم و دل از همه چیز شستهاند و در سکوت نشستهاند. شاید توجیه بسیاری این است که «به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل». بههرتقدیر کار ما قضاوت نیست و هر که هر چه خود میخواهد همان میکند؛ اما نکته کجاست، در شبکه نمایش خانگی و سینما که بخش خصوصی دستی در تولید آن دارد برای تأمین هزینه یا نیاز به سرمایهگذاری دارد که نیتش سود کم و حضور در خلق هنر است و یا نه سرمایهگذاری که مثل هر تجارت و بازار و صنعتی به دنبال سود مکفی و بهاندازه سرمایه است. بماند که هر کدام باشد مهم نیست مهم ارائه هنرمندانه تبلیغات در آثار است. این مسئله و پدیده هم مختص ما نیست، همه جهان گرفتار این نوع تولید تبلیغات هستند. این چرخه که باید کالای تولیدشده به دست مصرفکننده برسد و آن را مصرف کند که چرخه تولید دوباره بچرخد، هر چه هست فعلاً سرنوشت این عصر است؛ اما نوع ارائه آن بسیار مهم است.
تبلیغات گل درست حتی گرفتاری بزرگترین هنرمندان تاریخ معاصر بوده و هست. بهخاطر دارم در یک نشست کارگردان فقید و بزرگ تئاتر جهان، پیتر بروک در زمان بخش یکی از جسورانهترین آثارش (مهابهاراتا) در تلویزیون همین مشکل را داشته که هر ۱۵ دقیقه آن فیلم تئاتر قطع و برنامه به بخش آگهی میرفته است. این قطع حس و حال و هوا برای یک فیلم تئاتر و مخاطب و تولیدکنندگان آن عذابآور بوده و پیتر بروک صحبت میکند و از سرمایهگذاران و گروههای تبلیغاتی میخواهد که اطلاعاتشان را در آخر و حتی تیتراژ بیاورند؛ ولی حس تماشاچی را در میانه اثر قطع نکنند. (نقل به مضمون عرض کردم؛ چون سالها پیش این ویدئو را دیدیم.)
قاعده سریال ها و پخشهای جهانی و تلویزیونها خصوصی این است که هر ۲۰ دقیقه فرصتی یک تا دودقیقهای به آگهی داده شود؛ اما اینکه در سریالی که هنرمندان برجسته در آن هستند به درودیوار آن تبلیغات چسبیده باشد و حتی در یک سریال مثلاً ساختمان مرکزی شرکت تبلیغکننده دیده شود... (باز هم تأکید میکنم که از ارائه مصداقی واقعی پرهیز دارم) دیگر فاجعه گل درشتی است و از خارج از عرف تمام درسهای تبلیغات است و قطعاً به ضدتبلیغ تبدیل میشود.
تبلیغات در عصر جدید با هنر گرافیک که هنری بصری است گره میخورد، مختصر و موجز و متناسب و با احترام به شعور مخاطب. اینکه در همه جای یک سریال نمای نزدیک بازیگر و سرش باشد و پشت سرش فلان شامپو که واقعاً ضدتبلیغ است. یکی از شروط استمرار یک هنر احترام به مخاطب است و هنرمندان آفرینشگر نباید اجازه دهند که تبلیغات غیرهوشمندانه و گل درشت به اعتبار آنان ضربه بزند.
توجه به تولید ملی و بهرهمندی تولیدکنندگان که سالانه میلیونها نفر از خدماتشان استفاده میکنند کار بسیار خوبی است، تبلیغات چنین پدیدهای است، اما استفاده در حد فوق ابزار و بیاحترامی به مخاطب را باید خود هنرمندان فکری برایش بکنند. هنرمندانی که کار تبلیغات میکنند باید سرمایهگذاران را توجیه کنند که چه چیزی برای آنان مناسب است. تندادن تمام به خواسته سرمایهگذار که احتمالاً خواستهای داشته و اصرار دارد که در چنین شرایط اقتصادی پر ماجرایی سرمایهگذاریاش حداکثر سود را داشته باشد باید با قواعد هنر هم بخواند، برای اعتبار برندی که ساخته است حداقل بپذیرد که ارائه هنرمندانه کالا و خدمات برندش برای شرکت و تجارتش سودی بلندمدت خواهد داشت.
تبلیغات محیطی که در اختیار سینما و شبکه نمایش خانگی است هم یکی از سرفصلهایی است که میتوان درباره آن نوشت که در این کوتاه نوشته نمیگنجد.
۵۷۵۷
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902705