راهکارهاي ساده درمان بيش فعالي کودکان با طب سنتي
تاریخ انتشار: ۳ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۳۵۴۴۱
خبرگزاري آريا - هر شيطنت و بازيگوشي کودک را به حساب "بيش فعالي" نگذاريد؛ طبع بچه‌ها اغلب "گرم و تر" است و فعاليت زياد نشانه سلامت و لازمه رشد آنهاست اما در صورت بيش فعال بودن بايد ... . به گزارش خبرنگار اجتماعي باشگاه خبرنگاران پويا؛ هميشه مشاهده چهره کودکاني که به ناحق برچسب "بيش فعالي" به آنها چسبانده شده و ماه‌ها و بلکه سالها داروهاي پرعارضه مثل "ريتالين" را مصرف مي‌کنند مرا مي‌رنجاند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بهانه نگارش اين مطلب هم دختر 7 ساله‌اي بود که والدينش، او را نزد من آوردند؛ آرام در برابر من نشسته بود، مادرش گفت از وقتي داروهاي بيش فعالي را به او مي‌دهيم، بدتر شده است، قبلا راحت مي‌خوابيد اما الان شبها خوابهاي آشفته مي‌بيند و سراسيمه بيدار ميشود.
از والدين اين کودک پرسيدم به چه دليل او را نزد روانپزشک برديد؟ گفتند: "بازيگوشي مي‌کرد و خوب درس نمي خواند!!"
ياد آن ايامي که منازل بزرگ بود و حياطي وسيع داشت و بچه‌ها انرژي دوران کودکي خود را در آن تخليه مي‌کردند، افتادم؛ بعضا بايد آنها را بالاي درخت پيدا مي‌کرديم، الان هم ابعاد خانه‌ها کوچک شده و هم ظرفيت وجودي پدر مادرها کاهش يافته است.
امروز ديگر اکثر کودکان، فضايي براي جست‌و‌خيز نمي‌يابند و اگر بخواهند از همان اندک فضاي خانه هم بهره‌اي ببرند، والدين بر نمي‌تابند و تحرک کودک را به حساب بيش‌فعالي مي‌نويسند و به روانپزشک مراجعه مي‌کنند! و از اين لحظه است که مصرف ريتالين و ساير داروهاي بيش‌فعالي کليد مي‌خورد.
نگاهي به برخي عوارض اين داروها براي رسيدن به اين باور کافي است که تا زماني که به بيش فعال بودن فرزند خود يقين حاصل نکرده‌ايم و تا از توصيه‌هاي طب سنتي استفاده نکرده‌ايم، هرگز به داروهاي شيميايي روي نياوريم:
راهکارهاي پيشگيري و درمان بيش فعالي کودکان
همان طور که گفته شد هر شيطنت و بازيگوشي کودک را به حساب بيش فعالي نگذاريد؛ طبع بچه‌ها اغلب "گرم و تر" است و فعاليت زياد نشانه سلامت و لازمه رشد آنهاست.
اگر فرزند شما دروس مدرسه را ياد مي‌گيرد و نمره قبولي مي‌آورد بيش فعال نيست؛ بچه‌هايي واقعا بيش فعال، قدرت تمرکز و يادگيري ندارند.
پرهيز از تنقلات غير‌طبيعي مثل چيپس، پفک، نوشابه، کاکائو و ... براي پيشگيري و درمان بيش فعالي بسيار ضروري است؛ والدين مراقب باشند از همان ابتداي تولد، چنين خوراکيهايي را به کودک خود ندهند و ذائقه او را علاقمند به اين مواد نکنند.
پرهيز از موبايل و تبلت و خصوصا بازيهاي رايانه‌اي علي‌الخصوص بازيها و صحنه‌هاي به اصطلاح اکشن نيز ضروري است؛ پدر و مادري که تصور مي‌کنند با اين کار به بچه خود لطف مي‌کنند يا قصد دارند چند صباحي او را با اين وسايل، زمين‌گير و آرام کنند بايد آگاه باشند که با اين اقدام، روان کودک و آينده‌اش را تباه مي‌کنند و ظرف چند سال آينده مشتري روان‌پزشکان خواهند شد.
انجام "حجامت" خاص اطفال که خيلي ظريف و ملايم انجام ميشود با تشخيص و زير نظر طبيب خصوصا براي بچه‌هايي که مزاج خيلي گرمي دارند، مي تواند مفيد باشد.
به دفعات حتي در مورد اطفالي که واقعا بيش فعال بوده‌اند، تجربه کرده‌ايم که با رعايت اين توصيه‌ها و با انجام حجامت آرام شده‌اند يعني همان کودکي که در نخستين مراجعه، لوازم روي ميز مرا بر هم ميزند در جلسه دوم آرام نشسته و به سخنانم گوش مي‌دهد.
دکتر رضا منتظر؛ پزشک، مولف و پژوهشگر طب سنتي
انتهاي پيام/
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۳۵۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
علت پرحرفی کودکان؛ چطور رفتار کنیم؟
کودکان با صحبت‌کردن بی‌وقفه میزان صبر و مقاومت والدین را می‌آزمایند. هر مرحله از رشد کودک چالش‌های خاص خودش را دارد. در مرحله‌ای که کودک یاد می‌گیرد با کلمات مختلف جملات معنادار بسازد، کم‌کم مقدار صحبت‌کردن او بیشتر میشود. صحبت‌کردن و سؤال پرسیدن روش‌هایی‌اند که کودک برای آشنایی بیشتر با محیط استفاده می‌کند و دنیای اطرافش را بیشتر می‌شناسد.
به گزارش چطور، گرچه گاهی این صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک بسیار آزاردهنده است و ممکن است بخواهید با جست‌وجوی راه‌های ساکت‌کردن کودک با عنوان «چکار کنیم بچه کمتر حرف بزنه؟» به‌دنبال یافتن راه‌حل باشید، لازم است بدانید که این اوضاع موقتی است. با بزرگ‌ترشدن کودک و افزایش درکش از محیط کم‌کم صحبت‌کردن او کمتر خواهد شد. صبور باشید و بدون عصبانیت کودکتان را با دنیای اطرافش آشنا کنید.
علت پرحرفی کودکان چیست؟ ۱. اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی (ADHD)گاهی علت روانشناسی پرحرفی کودک ابتلا به برخی اختلالات رفتاری است. معمولا کودکانی که دچار اضطراب، اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی و سایر اختلالات رفتاری هستند، تمایل بیشتری به صحبت‌کردن دارند. در صورتی پرحرفی کودکان نشانه تکانشگری و ابتلا به اختلال کم‌توجهی بیش‌فعالی است که کودک صرف‌نظر از محیط و اطرافیان، بی‌وقفه حرف بزند و مدام صحبت دیگران را قطع کند.
۲. اضطراباگر کودک حین صحبت‌کردن بی‌وقفه استرس دارد، علت پرحرفی اضطراب درونی اوست. گرچه اضطراب کودک معمولا با رفتارهایی مانند خجالت‌کشیدن یا گوشه‌گیری همراه است، گاهی کودکان خردسال اضطرابشان را با پرحرفی نشان می‌دهند.
۳. هوش زیادصحبتکردن بیش از حد کودک همیشه حاکی از ابتلا به اختلالات رفتاری مختلف نیست و گاهی ممکن است نشانه‌ای از توانایی کلامی فوق‌العاده او باشد که در کودکان تیزهوش رایج است. یافتن راه‌های دیگری برای ابراز وجود کودک و ارتباط با دیگران ممکن است وابستگی کودک به صحبت‌کردن با شما را تا حد زیادی کاهش دهد.
۴. اوتیسماگر صحبت‌کردن بی‌وقفه کودک با سایر مشکلات اجتماعی مانند ارتباط چشمی ضعیف، پافشاری زیاد روی یک موضوع یا مشکل در برقراری ارتباط متقابل همراه است، ممکن است نشانه‌ای از طیف اوتیسم باشد. اگر نگران صحبت‌کردن بیش از حد کودکتان هستید، بهتر است در این باره با متخصص کودکان مشورت کنید.
راهکارهای مقابله با پرحرفی کودکانعلت پرحرفی کودکان هرچه باشد، گاهی والدین واقعا از این‌همه سؤال و جواب خسته می‌شوند. اگر اکنون در این وضعیت هستید و هرلحظه وسوسه می‌شوید که به کودک بگویید «ساکت باش دیگه»، باید بدانید که این راهکار مؤثری نیست؛ ممکن است در لحظه کودک ساکت شود، اما تأثیر مثبت و ماندگاری روی او ندارد.
۱. تعیین کنید چه صحبت‌هایی نیاز به پاسخ دارندهمه حرف‌های کودک خطاب به شما نیستند و گاهی در حال بازی‌کردن با خودش حرف می‌زند و واقعا نیازی به پاسخی از جانب والدین ندارد. به حرف‌هایی که کودک خطاب به شما می‌گوید و سؤالاتی که می‌پرسد، با مهربانی جواب بدهید ولی وارد حریم صحبت‌کردن او با خودش یا اسباب‌بازی‌هایش نشوید و اجازه بدهید تنها بازی‌کردن را یاد بگیرد.
مثلا اگر می‌گوید «من می‌خوام با رنگ‌های آبی و قرمز و بنفش نقاشی بکشم» این جمله نیازی به پاسخ یا واکنشی از سمت شما ندارد. اما اگر می‌گوید «مامان، به این نقاشی نگاه کن، خوب کشیده‌ام؟»، یعنی باید به تصویری که خلق کرده است توجه کنید و مهربانانه نظر بدهید.
۲. حدومرز تعیین کنیدبه زبانی ساده و قابل‌فهم به کودک توضیح دهید که کارهای دیگری هم دارید که باید در طول روز انجام بدهید و بازی با او را هم در فهرست کارهایتان بگنجانید. زمانی از روز را به نشستن کنار فرزندتان و بازی‌کردن و صحبت‌کردن با او اختصاص دهید. در این زمان هیچ کار متفرقه دیگری انجام ندهید و تمام توجهتان را معطوف بازی‌کردن با او کنید.
با این کار نیاز کودک به بودن در کنار شما رفع میشود و وقتی مشغول کارهای دیگر شوید، مدام دنبالتان نخواهد بود. وقتی زمان مشخصی از روز را به وقت‌گذراندن با کودک اختصاص می‌دهید، کم‌کم می‌فهمد چه زمانی وقت بازی‌کردن و صحبت‌کردن با شماست.
۳. مراقب لحنتان باشیدهرگز حرف‌هایتان را با لحن تند یا جملات منفی به کودک نگویید. شنیدن جملاتی مانند «تو هیچ‌وقت دست از حرف‌زدن برنمی‌داری!» باعث میشود در ذهن کودک تصوری منفی از خودش شکل بگیرد و خجالت‌زده شود.
به‌جای صحبت‌کردن با لحن تند، به کودک بگویید «من عاشق شنیدن حرف‌های تو هستم، اما کارهای دیگری هم دارم که باید انجام بدم. هروقت کارهام تموم شد، با هم صحبت می‌کنیم. باشه عزیزم؟» این لحن صحبت‌کردن باعث میشود کودک بفهمد شما همیشه دوستش دارید و فقط وظایف دیگری هم دارید که نمی‌توانید تمام‌وقت کنارش باشید.
چطور خودتنظیمی و کنترل تکانه را به کودک بیاموزیم؟هیچ کودکی مجهز به مهارت‌های مختلف به دنیا نمی‌آید؛ ما والدین مهارت‌های مختلف را به آنها می‌آموزیم. همه کودکان برای تقویت مهارت‌های خودتنظیمی و کنترل تکانه نیاز به الگو و انجام تمرینات مکرر دارند. علت پرحرفی کودکان هرچه باشد، شما باید به شیوه‌ای سرگرم‌کننده خودتنظیمی را به کودک خود بیاموزید.
۱. زمانی از روز را به تمرین سکوت اختصاص دهیدبهتدریج باید تحمل ساکت‌ماندن فرزندتان را افزایش دهید. به کودک بگویید «بیا چند دقیقه هیچی نگیم و یک کار سرگرم‌کننده انجام بدیم، مثلا نقاشی بکشیم یا با لگوها بازی کنیم». از زمان‌های کوتاه شروع کنید و به‌تدریج این زمان را افزایش دهید.
در ابتدا همراهی‌اش کنید و به‌مرور اجازه دهید به‌تنهایی مشغول بازی‌کردن شود. اسباب‌بازی‌های متنوع در اختیارش بگذارید تا انگیزه‌اش برای بازی‌کردن افزایش و برای صحبت‌کردن بیش از حد کاهش یابد.
۲. خودکنترلی را با کودک تمرین کنیدبا تمرین و بازی به کودک یاد بدهید که همیشه باید با دقت به حرف‌های شما گوش کند. کتاب‌های مرتبط با این موضوع برایش بخوانید و اهمیت گوش‌دادن هنگام حرف‌زدن دیگران را از زبان شخصیت‌های قصه روایت کنید. حتی می‌توانید خودتان قصه‌ای جذاب بسازید و با نهی‌کردن پرحرفی شخصیت‌های قصه، غیرمستقیم به کودک یاد بدهید که بیش از حد صحبت‌کردن کار خوشایندی نیست.
کانال عصر ایران در تلگرام
جاده کندوان یک طرفه شد