به نقل از «خبرگزاری آریا»

اوا گاردنر؛ ستاره‌اي که خود را بازيگر ندانست

تاریخ انتشار: ۵ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۲۶۴۴۱۷

خبرگزاري آريا - روزنامه آسمان آبي - محمد بيات: اوا گاردنر از شمايل‌هاي دوران طلايي هاليوود است. دوراني که مردسالاري آمريکايي تفکر تماميت‌خواهش را باحضور زنان تلطيف مي‌کرد. البته قرار گرفتن زن در قاب به‌طور معمول و مرسوم به دلخواه زن بازيگر نبود، بلکه زن زيبارو در غايت جهان مردانه به‌مثابه جايزه‌اي قرار مي‌گرفت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

جايزه مرد سختگيري که به هر ترتيبي بايد جهان خود را مي‌ساخت و رسيدن به زن زيبارو هم جايزه او به‌حساب مي‌آمد. اين امري نمادين بود از غايت ساختن يک زندگي به خواست مرد.

دست برقضا اوا گاردنر در کارنامه‌ بلند‌بالايش که 40سال از تاريخ هاليوود را دربر‌مي‌گيرد در ميانسالي زماني که ديگر تصويري از ستاره در دوران گذشته بود، در وسترن درخشان«زندگي و روزگار قاضي روي‌بين» (جان هيوستن،1972) تصوير همان زن زيبارويي را ايفا کرده که رسيدن به او غايت خوشبختي مرد آمريکايي در مناسبات سنتي و محافظه‌کارانه‌ مردسالاري آمريکايي است. قاضي روي‌بين (پل نيومن) که يک ياغي تيپيکال غرب وحشي است، در بياباني در غرب تگزاس يک شهر بنا مي‌کند.
او تمام عمر در آرزوي ديدار «ليلي لنگتري» يک بازيگر مشهور (اوا گاردنر) است، اما هيچ‌وقت او را نزديک نمي‌بيند و تنها پس از مرگ قاضي روي‌بين است که قطار «ليلي لنگتري» از شهر کوچک او مي‌گذرد. «ليلي لنگتري» (اوا گاردنر) به شهري پا مي‌گذارد که قاضي روي‌بين با تمام‌وجود ساخت و آبادش کرد که روزي زن ايدئال تمام زندگي‌اش به خاک اين شهر پا بگذارد، اما آن الهه‌زيبايي وقتي مي‌رسد که دوستدارش زندگي خاکي را ترک گفته‌است. کنايه‌اي درخشان بر جهان مردانه‌اي که از پيش از اوا گاردنر تاکنون در سينماي هاليوود قابل پيگيري است.
سرگذشت اوا گاردنر به‌خوبي مناسبات حرفه‌اي در هاليوود را عيان مي‌کند.او فرزند خانواده‌اي بود که تنباکو مي‌چيدند و در کلبه‌اي محقر به دور از تمام آن زرق و برق‌هاي هاليوودي زندگي مي‌کردند. او هرگز به فکرش خطور نمي‌کرد که بازيگر شود بزرگ‌ترين رؤيايش حداکثر شغل منشي‌گري در نيويورک بود.
شوهر خواهرش در نيويورک استوديوي عکاسي داشت و عکسي از اواي 18‌ساله را پشت ويترين گذاشته بود. يکي از پادوهاي کمپاني فيلمسازي چشمش به عکس خورد و آن را گرفته و به مديرانش نشان داد. وقتي رئيس استوديو تست بازيگري اوا گاردنر را ديد گفت: «بازي بلد نيست حرف زدن هم که نمي‌داند افتضاح است.»
واقعيت هم اين است که اوا گاردنر که از روستايي در کاروليناي‌شمالي به نيويورک آمده بود، خيلي هم آدم خيال‌بافي نبود. سختي‌هاي زندگي در روستا واقعيت زندگي را به او آموخته بود. اوا کوچک‌ترين فرزند از هفت فرزند (دو پسر و پنج دختر) يک مزرعه‌دار فقير اهل کاروليناي‌شمالي بود. مادرش مالي، ريشه اسکاتلندي-ايرلندي و انگليسي و پدرش جوناس‌بيلي گاردنر ريشه آمريکايي-ايرلندي و آمريکايي-‌سرخپوستي داشت. زماني که بچه‌ها کوچک بودند، خانواده گاردنر تمام دارايي‌اش را از دست داد و جيمز گاردنر مجبور به کار در يک کارخانه چوب‌بري و مالي نيز مشغول به کار آشپزي و سرايداري در يک خوابگاه معلمان شد.
وقتي که اوا 13 ساله شد، خانواده تصميم گرفت که شانس زندگي در شهري بزرگتر را امتحان کند از اين‌رو آن‌ها به نيوپورت‌نيوز در ايالت ويرجينيا مهاجرت کردند. مالي در اين شهر مدير يک پانسيون مخصوص کارگران کشتي شد.

مدتي بعد پدر اوا در اثر ابتلا به بيماري برونشيت (1938) درگذشت؛ در حالي که اوا تنها 15‌سال داشت. بعد از مرگ پدر، خانواده به راک ريج، حومه شهر ويلسون از ايالت کاروليناي‌شمالي رفتند و مالي گاردنر مدير يک پانسيون معلمان در آن‌جا شد. اوا دبيرستان را در راک‌ريج به اتمام رساند و در سال 1939 فارغ‌التحصيل شد. او پس از آن حدود يک‌سال در کلاس‌هاي منشي‌گري شرکت کرد.زندگي در شهر با همه سختي‌هايش، اين بخت را به شهروندانش مي‌دهد که هم ببينند، هم ديده شوند و اوا گاردنر هم با همان يک عکس ديده‌شد و زندگي ديگري برايش رقم خورد که بايد فقط يک نقش را بازي مي‌کرد؛نقش ستاره سينما.
در کتاب زندگينامه‌اش «اوا:سرگذشت من» چنين نوشت:« من هرگز يک بازيگر نبودم. هيچ‌يک از ما برو بچه‌هاي متروگلدوين‌ماير بازيگر نبوديم.ما فقط آدم‌هايي بوديم که مردم از ديدنمان لذت مي‌بردند.» اوا گاردنر با امضاي قراردادي با استوديو متروگلدوين‌ماير در سال 1941 در نقش‌هاي کوچکي ظاهر شد. در فاصله 1942 تا 1946، «اوا» در17فيلم در نقش‌هاي کوچک ظاهر شد. اولين اين فيلم‌ها «ما مي‌رقصيديم» (1942) نام داشت‌.
با‌ فيلم« تجديد ديدار در فرانسه» (1944)، اوا پس از دو‌سال سکوت و ايفاي نقش‌هايي که حتي يک ديالوگ هـم نـداشتند، لب به سخن گشود.اين ديالوگ‌ها چنين بود: «ببخشيد‌ آقا‌- امروز‌ غذا چي ميل داريد؟»
سال‌ 1946 سال مهمي‌ براي‌ او بود. در آغاز سال نخستين نقش اول خود را در يک فيلم رده «ب» وسترن با عنوان «سـوت تـوقف» ايفا کرد. اين سال با بازي در شاهکار کلاسيک «قاتلين»(رابرت سيودماک، 1946) به پايان رسيد.
ايفاي نقش يک زن مرگبار در فيلم«قاتلين» چنان قدرتمند و تاثيرگذار بود که مسئولين کمپاني متروگلدوين‌ما‌ير براي پيشگيري از اثرات سوء‌ آن‌ بر‌ سـلامت اخـلاقي جـوانان آمريکايي قسمت اعظم صـحنه‌هاي گاردنر را از فيلم بيرون کشيدند. ستاره‌اي متولد شده‌بود، اما ايفاي نقش ستاره همان چيزي بود که اوا گاردنر را از آن‌چه بود بيزارمي‌کرد. در زندگينامه‌اش نوشت: «آن‌چه دوست دارم از ته‌دل درباره‌ ستاره شدنم به همه بگويم اين است که ستاره‌ سينما شدن به من همه‌ آن چيزهايي را مي‌داد که هرگز نمي‌خواستمشان.»
اما تفسير‌هاي پيرانه‌سري از اعمال جواني يکسان نيست. قـرارداد 17‌سـاله‌اي که مسئولان کمپاني با زيرکي و سوءاستفاده از ساده‌لوحي اوا، با او‌ بسته‌ بودند‌ او را مجبور به حضور در شمار زيادي از فيلم‌هاي ضعيف و بي‌ارزش‌ کرد‌. آثاري‌ که تنها به مدد حضور اوا گـاردنر مـوفق شـدند در گيشه به‌فروش خوبي‌ دست‌ پيدا‌ کنند.
اوا گاردنر هيچ‌گاه از سـوي مسئولان کمپاني به‌عنوان يک بازيگر واقعي جدي گرفته‌ نشد‌ و همين امر باعث عدم‌اعتماد به‌نفس براي انتخاب نقش‌هاي بزرگ شد، اما در معدود آثاري چون «مـوگامبو»‌(1953‌،جـان فورد)، «چهارراه بوواني»(جرج کيوکر 1956)و «کنتس پابرهنه»(جوزف ال‌منکيه‌ويچ 1957) او‌ به‌خوبي‌ قريحه‌ سرشارش را در زمينه بازيگري به نـمايش گـذاشت.
فيلم‌هايي که بدون اوا گاردنر بدل به خاطراتي پوچ مي‌شوند. هرچند براي فيلم «موگامبو» نامزد اسکار شد، اما انتخاب آدري هپبورن براي فيلم «تعطيلات رمي» (ويليام وايلر) با محافظه‌کاري اعضاي آکادمي تناسب بيشتري داشت. هپبورن هم ستاره بود و هم مثل گاردنر حالي شهر‌آشوبي نداشت. با اين قدرناشناسي طبيعي بود که اوا گاردنر سفرها و ميهماني‌ها را به سينما ترجيح مي‌داد. در دهه 60 نقش‌هاي پخته‌تري را ايفا کرد و در هفت روز در ماه‌مي(جان فرانکن هايمر،1964) و شب ايگوآنا(جان هيوستن، 1964) مورد توجه قرار گرفت. اما ديگر دير بود، جواني او در فيلم‌ها و زندگي با مردان بازيگر و خودمحور از دست رفته بود.
اولين ازدواج او با ميکي روني بود. اوا گاردنر اندکي بعد از رسيدن به لس‌آنجلس با ميکي روني ملاقات کرد. آن‌ها در 10 ژانويه 1942 در کاليفرنيا ازدواج کردند. اوا 19‌سال داشت و ميکي 21 سال. گاردنر و روني در سال 1943 از هم جدا شدند. گاردنر درکتاب زندگي‌‌اش با اين‌که از شوهرهايش دل خوشي ندارد، صميمانه از مادرشوهرهايش ياد مي‌کند و مي‌نويسد:«من با مادرشوهرهايم بهتر تا مي‌کردم تا با خودشان. اگر مي‌توانستم حداقل به‌اندازه نصف سازگاري با مادرها با خود شوهرها بسازم،بازهم تا آن‌جا که قانون اجازه بدهد، شوهر مي‌کردم.»
گاردنر در اواسط دهه 40 با هوارد هيوز که يک هوانورد و تاجر بود دوست شد. رابطه آن‌ها تا اوايل دهه 50 ادامه داشت. ازدواج دوم گاردنر با موسيقيدان جاز آرتي شاو بود. ازدواج سوم و آخر اوا (1951 تا 1957) با فرانک سيناترا خواننده و هنرپيشه آمريکايي بود. اوا در زندگينامه‌اش نوشته که فرانک عشق زندگي‌اش بوده است. البته آرني شاو هم باعث شد تا اوا گاردنر کتاب بخواند و با قصه‌هاي همينگوي آشنا شود. او مي‌نويسد: «با اين همه بايد از آرتي شاو متشکر باشم چون به توصيه او کتاب«مرگ در بعد‌از‌ظهر» را خواندم و وقتي همينگوي را ديدم چيزي داشتم که درباره‌اش با او حرف بزنم.» اوا آخرين نقش مهمش را‌ در‌ فـيلم «شـب ايگوانا»(1964) و در‌ مقابل‌ ريچارد برتون بازي کـرد.او هـنگام بازي در ايـن فـيلم 48سال داشت، اما زندگي تلخ عاطفي که‌ پشت‌ سر گذاشته او را‌ به‌ شکل يک زن60 سـاله درآورده بود.

کارهاي بعدي اوا، همگي آثار مشترک و بـي‌ارزش اروپايـي،از هـمان قـماش محصولات سينمايي مـعمول اسـپانيايي و ايتاليايي بود. او شخصا از تمامي آن‌ها به‌عنوان‌ کارهايي‌ که به‌خاطر درآوردن يک لقمه نان انجام داده ، نام بـرده‌است. در 1968 پس از مـشکلات مـالي که در اسپانيا براي او به‌وجود آمد، او به لنـدن نـقل مـکان کـرد‌ جـايي‌ کـه تا 22سال بعد و زمان مرگش زندگي آرام و بي‌هياهويي را داشت. در لندن و در پنج سال آخر عمر‌ همنشين اوا، تنها يک خدمتکار پير اسپانيايي و سگ‌ سفيد‌ ولزي‌اش بـود. پس از سکته مغزي در 1989 که به فلج نيمي از بدن او ‌‌منجر شد‌. فرانک سيناترا، همسر سابق او هزينه معالجاتش را برعهده گرفت. اوا يک سال‌ بعد‌ در‌ ژانويه 1990 درگذشت.
هـنگام تشييع‌ جنازه اوا از ميان چهره‌هاي سرشناس هاليوود، تنها گريگوري پک-همبازي سابق او‌ - بر مزارش حضور داشت‌. هيچ‌ يک از شوهران اوا نيز در مراسمش شرکت نکردند. پايان زندگي او کم شباهت به يکي از مهم‌ترين فيلم‌هاي زندگي‌اش «کنتس پابرهنه» نيست؛ستاره‌اي که پس از مرگش هم در صدر فهرست شاخص‌هاي يک قرن قرار گرفت. سال 1995 اوا گاردنر به‌عنوان هنرمند برجسته تاريخ هاليوود از سوي مجله «امپاير» انتخاب‌ شد. با اين همه، فروتنانه در کتاب «اوا: سرگذشت من» نوشت:« اگر مي‌توانستم نقشي را به‌خوبي بازي کنم و از عهده‌اش برآيم، به گمانم مسير زندگي‌ام به کلي عوض مي‌شد. اما من هيچ‌گاه بازيگر نبودم.»

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۲۶۴۴۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

تغییر چهره متین ستوده بازیگر لیسانسه‌ها بعد از ۸ سال

آفتاب‌‌نیوز :

متین ستوده که سال ۹۵ نقش ترانه مهاجر را در سریال لیسانسه‌ها ایفا کرد، اکنون ۳۸ ساله است. در ادامه تصاویری از تغییر چهره او بعد ۸ سال از ایفای نقش ترانه را می‌بینید.

منبع: سایت برترینها