شهرستان اسلامشهر | سرزمین یادگاری های کهن
تاریخ انتشار: ۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۳۱۳۸۴۴
شهرستان اسلامشهر که با مساحت 208 کیلومتر مربع در 12 کیلومتری جنوب شهر تهران واقع شده است. از شمال به تهران، از شرق و جنوب به ری، از غرب به رباط کریم و از شمال غرب به شهریار محدود شده و یکی از فرمانداری های استان تهران محسوب می شود. شهرستان اسلامشهر استان تهران دارای قدمتی مقارن با هزاره ی پنجم پیش از میلاد می باشد و در روزگاران کهن روستایی به نام قاسم آباد شاهی بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
این تپه در کنار شهرک واوان اسلامشهر قرار دارد. علاوه بر نقش مهرهای باارزش در این محوطه، کشف تعدادی سکه، ظروف چینی و سفالینه های آبی و سفید رنگ دوران صفویه، کشف النگوهای زنانه و نیز وسایل کره گیری به یادگار مانده از دوران آل بویه، این حدس را تقویت می کند که محوطه تپه مذکوردر دوران آل بویه و نیز پس از دوران تاریخی مورد استفاده ساکنان خانوادگی بوده است. اما امروزه از جاهای دیدنی اسلامشهر محسوب می شود. این اثر در تاریخ 16/9/1376 به شماره 1955 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این تپه باستانی در حاشیه روستای مافین آباد اسلامشهر واقع شده است. حفاری های علمی و باستان شناسی انجام شده طی سال های قبل، از وجود آثاری مربوط به دوره پیش از تاریخ خبر می دهد هر چند که آثار دوره اسلامی نیز در سطوح تپه مشاهده شده که به اهمیت این منطقه از نظر باستان شناسی اشاره دارد. سفالینه های بدست آمده به همراه دیگر آثار و اشیا تاریخی، این تپه را در شمار تپه های ارزشمند پیش از تاریخ (هزاره چهارم و پنجم پیش از میلاد) قرار داده است. این اثر در تاریخ 3/12/1377 به شماره 2235 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
یخچال جعفرآباددر فاصله 1500 متری جنوب غرب روستای جعفرآباد جنگل شهرستان اسلامشهر، مجموعه ای از سازه های معماری، خدماتی در کنار یکدیگر و به فاصله بسیار نزدیک قرار گرفته اند. شاید کمتر نقطه ای از نظر باستانی یافت شود که چنین ویژگی داشته باشد. آسیاب، منبع آب و یخچال تشکیل دهنده این سازه های معماری اند و قدمت آن ها به دوره قاجار باز می گردد.
مناطق کویری و حاشیه کویر به دلیل شرایط خاص جغرافیایی همواره دچار کمبود آب و گرمای شدید هوا بوده اند لذا افراد نیکوکار اقدام به ساخت یخچال می نمودند. در مجاورت روستای ترشنبه نیز یخچالی وجود دارد که متعلق به دوره قاجاریه است و جذاب ترین جاهای دیدنی اسلامشهر به شمار می آید. این اثر در تاریخ 2/11/1382 به شماره 10807 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
حدود یک کیلومتری روستای ایرین، بقعه این امامزاده قرار دارد. بنای آن از دوران قاجار به یادگار مانده و از نظر فرم و ساختار معماری بسیار ساده است به طوری که عمده مصالح به کار گرفته در بنای آن خشت است. این بنا نیز طی سال های اخیر مرمت شده است. بنای امامزاده محمد (ع) همانند دیگر بناهای مذهبی و تاریخی شهرستان اسلامشهر در داخل گورستان واقع شده است.
امامزاده اسماعیل (ع)بنای مربوط به امامزادگان و افراد مذهبی منطقه اسلامشهر و دیگر شهرهای استان تهران همواره از شرایط خاصی برخوردار بوده و تزیینات و معماری این نوع بناها متفاوت از دیگر بناها بوده است. بنای امامزاده اسماعیل (ع) در فاصله یک کیلومتری جنوب روستای چیچکلو واقع شده و بر اساس نوع معماری، آجرکاری و تزیینات موجود در بنا، ساختمان امامزاده متعلق به دوره صفویه می باشد.
از دیگر جاهای دیدنی اسلامشهر، امامزاده عقیل (ع) می باشد. این امامزاده در داخل قبرستان و گلزار شهدای اسلامشهر قرار گرفته و همواره مورد توجه مسئولین، هیات امناء و مردم بوده و طی سال های اخیر، بنای فوق نوسازی و بخش های جدیدی به آن اضافه شده است. بنای جدید شکیل و سطوح آن با کاشی های رنگی پوشیده شده است. اگر مسافر شهرستان اسلامشهر استان تهران بودید زیارت این امامزاده را از دست ندهید.
این بقعه در بخش چهاردانگه و شمال شرقی اسلامشهر در داخل محوطه ای که در قبور اهالی قرار دارد واقع شده است. بقعه علاوه بر حرم دارای دو اتاق در حاشیه راهرو بوده و با توجه به شواهد تاریخی موجود، قدمت آن به دوره صفویه می رسد. اصل مصالح به کار رفته در خشت، آجر و ملات بوده که در طی زمان برخی از سطوح آن با سیمان اندود شده است. این اثر در تاریخ 2/11/1382 به شماره 10805 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
در روستای علی آباد مجموعه ای از تاسیسات تاریخی و فرهنگی وجود دارد که یخچال علی آباد یکی از آثار تاریخی آن به شمار می رود. علاوه بر بنای خود یخچال، این مجموعه شامل آب انبار و دیواری برای انبار کردن آب در پشت آن و یخ بستن و سپس انتقال یخ به درون یخچال است. این اثر در تاریخ 2/1/1382 به شماره 10808 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
این بقعه در حاشیه روستای نظام آباد و شرق اسلامشهر واقع شده و با توجه به موقعیت قرار گیری و سازه معماری، قدمت آن به قرون گذشته (احتمالا صفویه) می رسد ولی متولیان طی دوره های قبل بسیاری از قسمت های آن را بازسازی و تجدید بنا کرده اند. مصالح اصلی به کار رفته در بنا شامل سنگ، آجر و ملاط است و در بخش هایی از بنا کاشی های آبی فیروزه ای، کار کرده اند.
از صنایع دستی رایج در اسلامشهر می توان به ساخت احجام چوبی، شیشه گری دستی و صنعت سنگ اشاره کرد.
منبع: مجله همگردی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت hamgardi.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مجله همگردی» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۳۱۳۸۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آب انبار تاریخی مریم آباد احیا می شود
به گزارش خبرنگار جام جم آنلاین یزد، علیرضا ابویی در نشست با سید محمد رستگاری مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان با تأکید بر اینکه در جریان توسعه شهری، آثار ارزشمند تاریخی و بناهای قدیمی دارای ارزش معماری و تاریخی باید حفظ شود، اظهار داشت: آب انبار تاریخی محله مریم آباد از جمله بناهایی است که می تواند در هویت بخشی به محلات بسیار اثرگذار باشد.
وی عنوان کرد: برخی بناهای تاریخی در محلات نظیر آب انبارها، به نوعی نشان دهنده فرهنگ حاکم بر محلات و زندگی مسالمیت آمیز ادیان در کنار یکدیگر است.
مدیر منطقه دو شهرداری یزد با اشاره به انجام عملیات بازپیرایی و احیای این آب انبار بر اساس تفاهمنامه منعقد شده، افزود: این عملیات شامل محوطه سازی، بدنه سازی و نورپردازی است.
ابویی مدت زمان پیش بینی شده برای اجرای پروژه را ۴ ماه و هزینه پیش بینی شده را بالغ بر ۳۰ میلیارد ریال عنوان کرد.
گفتنی است؛ آب‌انبار نو مریم آباد متعلق به اواخر دوره قاجار است و در سال ۱۲۹۰ شمسی احداث شده و در اردیبهشت ماه ۱۳۸۳ با شماره ۸۵۳۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس