به نقل از «خبرگزاری آریا»

نابغه پروري را از چه سني شروع کنيم؟!

تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۳۲۷۴۲۵

خبرگزاري آريا -

کودک نوپا تصوري که شما از ادب و تربيت داريد، ندارد
امروزه بسياري از والدين به دنبال يافتن وقت مناسب براي شروع کلاس‌هاي آموزشي کودک خود هستند و بسيار مشتاقند بدانند در چه سني کودک‌شان را با زبان دوم، هنر، ورزش و... اما بيشتر والدين توقعات نامعقولي از فرزندان خود دارند.، مثلا انتظار دارند پيش از آن‌که کودک آمادگي لازم را کسب کند، مسئوليت‌پذير باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از فرزندان‌شان مي‌خواهند خوش اخلاق و مودب باشند، با بچه‌هاي ديگر بدون سروصدا مشغول بازي شوند، با آنها همکاري داشته باشند، وسط حرف بزرگ‌تر‌ها نپرند، بدون اجازه دست به چيزي نزنند، مفيد باشند، سريع راه بروند، سريع صحبت کنند، قبل از دبستان حداقل به دو زبان مسلط باشند، پيانو را به خوبي بنوازند و بالاخره به سرعت رشد کنند و بزرگ شوند و تمام آرزوهاي فرو خفته والدين خود را در اولين فرصت برآورده کنند. همه اينها در حالي است كه قرار نيست کودک تمام‌کننده والدين باشد. از سوي ديگر کسب اين همه مهارت نياز به فرصت کافي دارد و رشد، فرآيندي آرام بوده و نياز به زمان کافي دارد.
بهتر است فشار‌ها را از روي فرزند‌تان برداريد و به او فرصت کافي بدهيد تا بتواند به آرامي در مراحل رشد خود قدم بردارد. والدين بايد مراحل رشد کودک خود را بشناسند و بدانند در هر مقطعي از زمان، کودک آمادگي چه نوع يادگيري‌هايي را دارد چرا که تربيت کودک همچون خط توليدي است که اگر هر كدام از قطعات را سر جاي خود نصب نکنيد، محصول نهايي عملکرد مطلوب نخواهد داشت.
خانم ماريا مونتسوري، در اين زمينه مي‌گويد: «ما نبايدکودکان‌مان را براي مدرسه رفتن آماده ‌کنيم بلكه بايد آنها را براي زندگي کردن مهيا کنيم.» او معتقد است کودک بايد مهارت‌هاي زندگي را بياموزد. او در ابتدا بايد آويزان كردن و تا کردن لباس، گردگيري، تا کردن دستمال، استفاده از پيچ گوشتي، باز و بسته کردن درب قوطي، ريختن مايع پارچ به داخل ليوان، ريختن مايع با استفاده از قيف، چلاندن لباس، واکس زدن کفش، تميز کردن تخته گچي، چلاندن اسفنج، باز و بسته کردن در، خشک کردن ظروف، شستن ظروف و... را ياد بگيرد. بعد از اين‌که کودک اين مهارت‌ها را کسب کرد نوبت مهارت‌هاي ديگر مانند زبان دوم، موسيقي و... مي‌رسد. ولي متاسفانه بسياري از والدين امروزه به جاي والد بودن بيشتر يا در نقش معلم هستند يا قاضي و کمتر از نقش خود به عنوان والد آگاهي دارند.
چه وقت به روان‌شناس يا روانپزشک کودک مراجعه کنيم؟
مراجعه به روان‌شناس و روانپزشک کودک بايد به صورت دوره‌اي انجام شود و والدين بايد اين نکته را بدانند که لازمه مراجعه به اين‌گونه مراکز، بروز مشکل نيست. همان‌طور که کودک بايد به صورت دوره‌اي توسط پزشک اطفال ويزيت و معاينه شود، نياز به مراجعه‌هاي دوره‌اي به روان‌شناس و روانپزشک اطفال نيز بايد در برنامه کودک قرار گيرد. نكته مهم احساس نيازي است که والدين بايد نسبت به آموزش مهارت‌هاي پدري و مادري در خود داشته باشند، چرا که آموزش در عصر اطلاعات بسيار مهم است و مردم حتي براي استفاده از وسيله ساده‌اي همچون يک آبميوه‌گير، ابتدا کاتالوگ آن را مطالعه مي‌کنند، چه برسد به پرورش يک انسان با همه پيچيدگي‌هايش.
از چه سني به کودک مهارت‌ها و ارزش‌هاي اجتماعي را آموزش دهيم؟
صرف اين‌که دائما به کودک تذکر بدهيد مودب باش، درست بشين، سلام کن و... نه تنها مهارت‌هاي اجتماعي کودک افزايش نمي‌ياد بلکه اعتماد به نفس او نيز کاهش پيدا مي‌كند. کودک نوپا تصوري که شما از ادب و تربيت داريد، ندارد. اين‌طور نيست که اگر کودک شما در 2 سالگي سلام نکرد، در بزرگسالي هم سلام نکند. او مفهوم سلام کردن را نمي‌داند و شما هم قادر نخواهيد بود با هيچ منطقي اين موضوع را به او تفهيم کنيد. او بايد خودش آمادگي لازم را پيدا کند. به هيچ وجه کودک نوپا را مجبور به سلام کردن نکنيد و براي سلام کردن صرفا از تکنيک جدول تربيتي (ترغيب و تشويق) استفاده كنيد. هيچ‌ وقت به او براي انجام ندادن رفتارهاي اجتماعي احساس شرم و گناه ندهيد و از جملاتي مانند: بد و زشت است و گناه و... استفاده نکنيد. اصرار و خواهش هم در انجام اين رفتار‌ها تاثيري نخواهد داشت.
کلاس‌هاي آموزشي بچه‌ها را از چه سني شروع کنيم؟
اين نکته بسيار مهم است که کودک زير 7 سال را نبايد به طور مستقيم آموزش داد و براي آموزش او بايد از روش‌هاي تخصصي کمک گرفت. آموزش کودک در اين سنين صرفا به صورت غيرمستقيم است چون کودک مانند يک بزرگسال ابزار لازم براي تمرکز در کلاس درس را به دست نياورده است.

آموزش زبان دوم بهتر است از سن مهد کودک آن هم به طور غيرمستقيم آغاز شود
آموزش زبان دوم
کودک از زمان تولد حس شنوايي فوق‌العاده‌اي دارد که به او اجازه مي‌دهد اصوات مختلف را از هم تشخيص دهد. در صورتي که از زمان تولد با کودکي به 2 زبان صحبت شود، او به طور طبيعي قادر به درک هر دو خواهد بود. البته کودکي که دو زبان را حين تولد مي‌شنود معمولا دير‌تر به حرف مي‌آيد.
دليل اين موضوع هم مواجه شدن او با دايره وسيعي از لغات است که بايد آنها را درک و بيان کند. گاهي هم کودک دو زبان را با هم مخلوط مي‌کند. اين حالت کاملا طبيعي است و در 4- 3 سالگي از بين مي‌رود. اين نکته را به ياد داشته باشيد که هرگز براي آموختن يا حرف زدن يک زبان نبايد به کودک فشار آورد. اگر کودک حس کند والدين از پيشرفت نکردن او نگران هستند، ممکن است دچار اختلالات تکلمي شود. البته بهتر است پس از تکميل زبان اول و کامل شدن دايره لغات کودک، آموزش آغاز شود، چون کودک معمولا در 3 تا 5/3 سالگي به اين مهارت دست مي‌يابد. مي‌توان هم‌زمان با شروع مهدکودک آموزش زبان دوم را آن هم به طور غيرمستقيم آغاز کرد و آموزش مستقيم را با شروع مدرسه ادامه داد.
اگر والدين به کشور ديگري مهاجرت كردند، براي اين‌که کودک زبان را بياموزد، کافي است يکي از والدين به زبان مادري و ديگري به زبان خارجي صحبت کند تا کودک آرام آرام با زبان بيگانه خو بگيرد.
ورزش يکي از رشته‌هاي ورزشي مناسب براي سنين پايين ژيمناستيک است تا مهارت‌ها و هماهنگي‌هاي حرکتي كودك تقويت شود. در بسياري از مهد‌ها و باشگاه‌ها اين کلاس‌ها داير است و والدين مي‌توانند از 4 سالگي فرزندشان را در اين کلاس‌ها ثبت نام کنند. البته از اين سنين مي‌توان کودک را با شنا نيز آشنا کرد.
نقاشي
2 سالگي سن تحول و پيشرفت نقاشي در کودک است، زيرا کودک از لحاظ رواني و جسمي رشد مي‌کند، ماهيچه‌هايش قوي مي‌شود و از نظر بينايي چشمش توانايي دنبال کردن و هدايت دست به هر سمت را که مي‌خواهد، دارد. کودکان معمولا سعي مي‌کنند خطوطي را از چپ به راست رسم کنند. از آنجا که نقاشي آغازي براي نوشتن است، لازم است کودک را به کشيدن نقاشي تشويق کرد. بهترين سن براي شروع آموزش نقاشي به شرط آن که هدف از کلاس صرفا ايجاد خلاقيت در کودک و نه نقاشي کردن او باشد، پايان 4‌سالگي است. در سنين زير دبستان منظور از آموزش نقاشي تنها فراهم کردن فضايي براي رشد خلاقيت بچه‌ها از جمله نقاشي است. حتي بدون کلاس هم خانواده‌ها مي‌توانند اين فضا را در خانه در اختيار بچه‌ها قرار دهند. يک مربي بايد از موسيقي، تئا‌تر، بازي، ‌قصه، شعر و... استفاده کند و فضايي را به وجود آورد تا هنرجوي خردسال خود را با زبان تصوير آشنا كند. نقاشي يک زبان بين‌المللي است؛ زباني براي گفتن ناگفته‌هاي خود.
بهتر است كودك تا 3 سالگي از گواش، آبرنگ و مداد شمعي براي نقاشي استفاده كرده و از 5/4 سالگي به بعد از مدادرنگي استفاده كند. کافي است يک کاغذ بزرگ در اختيار كودك قرار دهيد تا هر آنچه در تخيلش است، روي کاغذ بياورد.

بهترين سن براي شروع آموزش نقاشي به شرط ايجاد خلاقيت،پايان 4‌سالگي است
موسيقي
بر اساس بسياري از تحقيقات، درك موسيقي از دوران پيش از تولد (دوران جنيني) آغاز مي‌شود. اما دريافت علائم صوتي و واکنش‌هاي ناشي از آن با پديده‌اي به نام «ادراک موسيقي» تفاوت دارد و آن زماني است که کودک قادر به تحليل و تفکيک صدا‌ها و آوا‌هاست. بسياري از کار‌شناسان آموزش و نيز روان‌شناسان در پي تحقيقات پژوهشگران بهترين سن آموزش موسيقي به کودکان را 2 تا 8 سالگي مي‌دانند؛ البته باز هم به روش غيرمستقيم.
از چه سني كودك‌مان مي‌تواندجدا از ما و در اتاق خود بخوابد؟
کودک با مادر خود 3 بند ناف دارد. يکي كه در زمان تولد جدا مي‌شود، اما دومي در 18 ماهگي تا 2 سالگي. تا اين سن طبيعي است که کودک به مادر چسبيده باشد، اما از اين سن به بعد کودک را در اتاق خودش بخوابانيد و حتما ساعت خواب مشخصي را براي او در نظر بگيريد. البته بايد قبلا آموزش لازم را ديده باشيد.
از چه سني براي کودک کتاب بخوانيم؟
خواندن کتاب براي کودک را بايد از روزهاي نخست تولد آغاز کرد، زيرا در سنين پايين، کنجکاوي کودک براي شنيدن و درک مطالب زياد است. کودک در سنين بسيار پايين (شيرخوارگي) درکي از معاني واژه‌ها ندارد ولي از شنيدن صداي شما و ديدن احساسات و عواطف شما لذت مي‌برد. با صداي آهسته، با لحني گرم و دلنشين، با شور و حرارت به همراه نوازش براي نوزاد کتاب بخوانيد. با اين کار مي‌توانيد بيش از پيش به او نزديک شده (او را بغل کنيد) و از کنار يکديگر بودن لذت ببريد. وقتي کودک از سنين پايين با کتابخواني آشنا شود، همراهي شما به او کمک مي‌کند به تدريج نسبت به کتاب علاقه‌مند شده و بعد‌ها هنگام کتاب خواندن، تجربه و احساس امنيت و لذت را در کنار والدين بازآفريني كند. اگر کودک بزرگتري داريد که اين کارها را براي او انجام نداده‌ايد، نگران نشويد.
ازچه سني مادر مي‌تواند از کودک خود جدا شده و فعاليت‌هاي اجتماعي خود را از سر گيرد؟
نوزاد انسان جنين نارسي است که بايد 14 ماه در‌‌ محيط امن رحم بماند ولي از آنجا که وزنش براي مادر غير قابل تحمل مي‌شود به اجبار بايد آن محيط را ترک کند. والدين در اين دوران (14 ماه اول تولد) ‌بايد شرايط رحم را براي کودک فراهم کنند و درصدد برطرف کردن بي‌درنگ تمام نياز‌ها و دردهاي کودک باشند و به محض بروز درخواستي از سوي کودک، بدون وقفه خواسته او را برآورده كرده و در طول اين دوران نيازهاي او اعم از گرسنگي، تشنگي، تميز نگه داشتن و همچنين حفظ کودک از سرما و گرما و نياز به در آغوش گرفتن را برطرف کنند. در واقع با اين قبيل کار‌ها محيطي شبيه رحم براي کودک فراهم مي‌شود. محيطي که کودک در آن امنيت داشته باشد و به کودک اين اطمينان را بدهد که دنياي پيرامون او سراسر درد و رنج نيست. بنابراين او با اعتمادي که به والدين خود مي‌کند، به دنيا و هر آنچه در آن است با ديده اعتماد خواهد نگريست. کودک در اين ايام به شدت از غريبه‌ها هراس دارد و نبايد به هيچ وجه بدون ميلش، او را به ديگران سپرد. سپردن كودك به ديگران حتي آشنايان با اين توجيه که عمه، خاله يا دايي است کودک را مضطرب کرده و به او صدمه خواهد زد. در واقع چون کودک در اين ايام هنوز هيچ احساسي از کل وجودش ندارد، همواره در تعادلي نا‌پايدار به سر مي‌برد و کمترين تغييري مي‌تواند احساس فروپاشي، مرگ و حمايت نشدن از جانب ديگران را براي او به همراه بياورد.
در چه سني فرزندمان را به مهد بفرستيم؟
کودک شما به خصوص از 3 سالگي به بعد نياز دارد روند استقلال و اجتماعي شدن را آغاز کند و مهدکودک مکان مناسبي براي طي اين مرحله از مراحل رشد کودک است. در روند رشد و تکامل کودک پس از قطع بندناف دوره‌اي از استقلال نسبي آغاز مي‌شود که کودک با اين‌که بيشتر در آغوش والدين است، هر روز به سمت ايجاد استقلال بيشتر پيش مي‌رود. بايد به کودک کمک کرد اين روند را طي کند و در‌‌نهايت خودش بتواند بالغي باکفايت شود. البته اوائل بهتر است کودک براي ساعات کمي در مهد نگهداري شود و پس از مدتي آرام آرام به ساعت مهد اضافه شود. مهد رفتن کودک در اين سنين ارتباطي با شاغل يا خانه‌دار بودن مادر ندارد و حتي مادران خانه‌دار هم بايد از همين سنين کودک خود را به مهد بسپارند. در واقع مهدكودك به کودک روابط اجتماعي را مي‌آموزد و هوش اجتماعي او را بالا مي‌برد. مهدکودک مکان مناسبي براي ايجاد اين فضاست. البته براي اين‌که کودک آماده رفتن به مهدکودک باشد بايد از قبل در شکل‌گيري استقلال نسبي‌اش به او کمک شود. از جمله اين‌که بتواند خودش به تنهايي به خواب برود، خودش غذايش را بخورد و در نتيجه عملکرد مستقل خود را تا حدود 3 سالگي کسب کرده باشد. کودکان به خصوص کودکان بالاي 3 سال از مهدکودکي که در آنجا بتوانند خوشحال باشند و با ديگران تعامل داشته باشند، سود مي‌برند. اگر بنا به دلايلي مجبوريد کودک را از دوران نوزادي به مهد بسپاريد بايد اين نکته مهم را رعايت کنيد که کودک از 4 تا 16 ماهگي بايد فقط با يک نفر در تماس باشد چرا که در اين دوره کودک اضطراب جدايي دارد و به يک نگهدارنده عادت مي‌کند.
از چه سني به کودک توالت رفتن را بياموزيم؟
دستشويي رفتن، کاري است که کودک پس از 3 يا 4 سالگي آن را به‌راحتي انجام مي‌دهد ولي بايد طي مراحلي انجام شود. آموزش توالت رفتن کودک زماني بايد آغاز شود که بدن کودک از نظر جسمي آمادگي پذيرش را داشته باشد. يعني در ابتدا کودک بايد از خيس يا کثيف شدن خويش آگاه شود تا سپس بتواند ادرار يا مدفوع را کنترل کند. كامل شدن کنترل ادرار و مدفوع در کودکان شامل کنترل مدفوع در شب و سپس در روز، کنترل ادرار در روز و سپس در شب است. بيشتر کودکان بين 2 تا 3 سالگي آمادگي پذيرش کنترل ادرار و مدفوع را در روز و شب به دست مي‌آورند ولي تعداد کمي نيز دير‌تر به اين آمادگي مي‌رسند. بنابراين آموزش را زود‌تر شروع نکنيد و زماني که احتمال موفقيت شما و کودک‌تان زياد است آموزش را آغاز کنيد. به ياد داشته باشيد به هيچ عنوان به مدفوع کودک بيش از حد توجه نکنيد زيرا کودک از مدفوع نکردن به عنوان حربه‌اي براي خود استفاده مي‌کند و در پي آن علاوه بر آسيب رواني، دچار يبوست هم مي‌شود.
از چه سني به کودکان خود نظم بياموزيم؟
نظم‌آموزي يعني مسئوليت‌هايي که در بدو تولد صددرصد بر دوش والدين بود، آرام آرام بايد برعهده خود کودک گذاشته شود. تربيت فرزند مستلزم صرف وقت و انرژي است. نظم‌آموزي فوري مانند كاهش وزن فوري است که مدت كوتاهي اثر مي‌کند ولي به سرعت حتي بد‌تر از قبل مي‌شود. واقعيت اين است كه عادت بايد به تدريج شکل بگيرد تا به درستي جا بيفتد. پدر و مادر 18 سال زمان دارند تا کودک خود را مرحله به مرحله منظم کنند. 18 سال فرصت دارند مسئوليت‌ها را آرام آرام از دوش خودشان به دوش کودک‌شان محول کنند. پس عجله کردن و فشار آوردن نه تنها مشکلي را حل نمي‌کند بلکه آسيب جدي به کودک مي‌رساند. اصلا مجبور نيستيد روش‌هاي زندگي را يکباره به فرزندتان بياموزيد.
کودک را از چه سني مي‌توان در خانه تنها گذاشت؟
بعضي از کار‌شناسان معتقدند در سنين 8 يا 10 سالگي مي‌توان به تدريج کودکان را در خانه تنها گذاشت اما نمي‌توان به اين محدوده سني بسنده کرد. ميزان رشد ‌شناختي، عقلي، اجتماعي و شرايط محيطي و تجارب قبلي کودک و وجود يا نبود مشکلات جسمي يا روان‌شناختي قبلي يا فعلي او در اين تصميم‌گيري نقش بسزايي دارد. کودکي که در زمينه مقابله با اتفاقات آموزش نديده، کودکي که هنوز خطر را نمي‌شناسد و دست به کارهاي خطرناک مي‌زند، کودکي که مسائل ايمني را ياد نگرفته يا کودکي که ناتواني جسمي خاصي دارد حتي اگر 8 يا 10 سال به بالا باشد نمي‌تواند در خانه تنها باشد. وقتي کودک خواب است خانه را به اميد اين‌که تا برگرديد بيدار نمي‌شود ترک نکنيد، چرا که ممکن است فرزندتان به محض اين‌که شما از خانه بيرون مي‌رويد بيدار شود، آن وقت معلوم نيست چه اتفاقي بيفتد. در ضمن تنها گذاشتن خواهر و برادر‌ها باهم بسته به سن کودک و توانايي‌هاي‌شناختي فرزندان بزرگ‌تر و قدرت حفاظت از فرزندان کوچک‌تر و داشتن مهارت‌هاي لازم هنگام بروز مشکل و همچنين وجود روابط دوستانه بين خواهر و برادر‌ها اشکالي ندارد. کودکي که از يک افسردگي يا اضطراب مقطعي در رنج باشد يا کلا يک بيماري روان‌شناختي ژنتيک و دائمي مثل بيش‌فعالي و ديابت داشته يا در زمان تب، نياز به مراقبت بيشتري داشته باشد، اگر تنها باشد ممکن است مشکلاتي برايش پيش بيايد.
منبع:bartarinha.ir


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۳۲۷۴۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کلوپ: فقط می‌توانم از هواداران لیورپول عذرخواهی کنم

به نظر می‌رسد یورگن کلوپ پایان را پذیرفته است. 

طرفداری | امیدهای قهرمانی لیورپول در گودیسون پارک از بین رفت.

از اعلام خبر جدایی یورگن کلوپ، لیورپول سومین عملکرد ضعیف لیگ برتر را در استفاده از موقعیت‌های گلزنی داشته است. آن‌ها امروز در کنار این امر، در خط دفاع مقابل حملات خطرناک اورتون حرفی برای گفتن نداشتند. همشهری شایسته قرمزها با برتری 2-0 ضمن نجات خودش از منطقه سقوط، امیدهای قهرمانی لیورپول را نیز نقش بر آب کرد. یورگن کلوپ در اولین واکنش به بازی گفت:

قهرمانی؟ آرسنال و منچسترسیتی باید روزهای بسیار بدی داشته باشند یا نتایج بسیار منفی بگیرند. نمی‌دانم، دیگر در دست ما نیست. فقط می‌توانم از همه معذرت‌خواهی کنم. باید خیلی بهتر از این حرف‌ها عمل می‌کردیم اما نتوانستیم. ناامید هستیم. در مورد خیلی چیزها ناامید هستم. اجازه دادیم بازی همانطور که اورتون می‌خواهد رقم بخورد. دو گل از روی ضربات ایستگاهی به ثمر رساندند. گل دوم مشابه کل فصل‌شان بود. دقیقا می‌دانستیم توپ کجا قرار بود ارسال شود اما دفاعی انجام ندادیم. آن‌ها پشت سر هم ضربه شروع مجدد داشتند. توپ دست ما بود اما اورتون ضربه شروع مجدد کار می‌کرد. در این بخش کارمان خوب نبود. 

 یورگن کلوپ در ادامه افزود:

پس از بازی با فولام کمی انگیزه داشتیم. دیوگو ژوتا مصدوم شد و دیگر مهاجم تیم یعنی کودی خاکپو امیدواریم تا این لحظه پدر شده باشد. نمی‌توانستم به جیدن دنس بازی دهم، او قرار نبود در اسکواد تیم قرار بگیرد. اگر دنس را وارد بازی می‌کردم، برنتویت و تارکوفسکی او را می‌کشتند. ما تلاش کردیم اما کافی نبود. اگر برنده شوید، ۵۰۰ دلیل برای آن دارید، اگر ببازید یعنی به اندازه کافی خوب نیستید. اینطوریه. همه کسانی که با ما هستند می‌دانند که این کار چقدر سخت است، اما برای بقیه مردم هم به طور خاص سخت است. ما باید بهتر عمل می‌کردیم، اما این کار را نکردیم، به همین دلیل باختیم. واقعا متاسفم و از هواداران لیورپول معذرت می‌خواهم، تمامی تلاشمان را کردیم اما نشد. 

 

از دست ندهید ????????????????????????

افتضاح تاریخی و رکورد بی‌سابقه چلسی در لیگ برتر دل هوادار کودک چلسی شکست؛ قرار بود بجنگید! سرمربی پاری سن ژرمن قول چهارگانه داد! حمایت امیر جعفری از سیدحسین حسینی + عکس