فرزاد موتمن در «کافه فيلم» مطرح کرد: سعيد آقاخاني براي ايفاي نقش کارگر در «خداحافظي طولاني» بهترين انتخاب بود
تاریخ انتشار: ۹ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۳۳۳۷۷۷
خبرگزاري آريا- کارگردان فيلم سينمايي «خداحافظي طولاني» که از شبکه «آي فيلم» براي مخاطبان اين شبکه پخش شد، از ماجراي انتخاب سعيد آقاخاني براي ايفاي نقش اول مرد در اين فيلم، که به دليل تجربه هاي متعدد آقاخاني به عنوان بازيگر آثار کمدي ، دور از ذهن به نظر مي رسيد، گفت.
به گزارش آريا به نقل از روابط عمومي شبکه تلويزيوني «آي فيلم»، برنامه سينمايي «کافه فيلم» پنجشنه شب با حضور فرزاد موتمن با محوريت فيلم «خداحافظي طولاني» از اين شبکه پخش شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فرزاد موتمن کارگردان اين فيلم با اشاره به علاقه‌اش به سينما گفت: قبل از اينکه فيلم‌ساز باشم بيننده فيلم و عاشق فيلم ديدن هستم. از بچگي انواع فيلم را دوست داشتم و خودم را محدود به يک ژانر و نوع محدود از فيلم نمي‌کردم و به‌عنوان يک بيننده، احساس مي‌کردم سينما به شدت وسيع است و من همه آن را دوست داشتم.
وي افزود: وقتي بزرگ‌تر شدم و دانشگاه رفتم، باز سليقه‌ام خيلي گسترده بود. وقتي خواستم فيلم بسازم، اين ويژگي با من بود و خودم را محدود نمي‌کردم. عامل ديگر اين بود که فيلمنامه فيلم‌هايم را خودم ننوشتم و ديگران نوشته‌اند؛ درنتيجه من سازنده نهايي هيچکدام از فيلم‌هايم به‌جز «سراسرشب» نيستم و هميشه يک نويسنده با من بوده که بخشي از کار به او تعلق دارد.
اين کارگردان در ادامه به وضعيت سينماي ايران اشاره و تصريح کرد: به‌نظرم مي‌آمد يکي از مشکلاتي که در سينماي ايران داريم تک‌ژانري بودنمان است؛ مشکلي که در دهه هفتاد هم داشتيم و همه فيلم‌ها ملودرام و اکشن بودند. من در همان زمان، فيلم‌هاي مستند مي‌ساختم و وقتي مجله‌ها را مي‌خواندم مي‌ديدم چقدر شاکي‌اند ازاينکه تنوع ژانر نداريم. وقتي خودم شروع کردم به ساخت فيلم داستاني، اين را وظيفه خودم ديدم که در ژانرهاي مختلف کار کنم. کم‌وبيش اين اتفاق افتاد؛ ولي سخت بود. براي اينکه اتفاقاً دوره‌اي که من کار مي‌کنم دوره‌اي است که به‌نحوي اساساً سينماي ما دوژانره است؛ يا فيلم‌هايي که به آن مي‌گويند طنز و حتي نمي‌گويند کمدي، يا فيلم‌هاي درام اجتماعي.
کارگردان فيلم «خداحافظي طولاني» در ادامه به فيلم‌هايي مورد علاقه خودش که آنها را ساخته اشاره کرد و گفت: در فيلم‌هاي خودم «صداها» و «سايه روشن» را خيلي دوست دارم.
اين کارگردان در مورد نهمين فيلم سينمايي خود توضيح داد و گفت:«خداحافظي طولاني» يک فيلم عاشقانه کارگري است ولي صفحه اول فيلمنامه را که خواندم به‌شدت ياد فيلم‌هاي وسترن دهه هفتاد افتادم. مردي وارد کارخانه‌اي مي‌شود که او را نمي‌شناسيم. کارگرهاي کارخانه از حضورش راضي نيستند و دستگاه‌ها يکي‌يکي خاموش مي‌شود. ما مي‌فهميم اين مرد گذشته‌اي دارد که اين گذشته براي جمع ناخوشايند است. اين مرد مستقيم مي‌رود سراغ رئيس کارخانه و ما تا حدودي به گذشته‌اش پي مي‌بريم. عين اين فيلم‌هاي وسترن دهه هفتاد است که مردي بدون اسم وارد شهري مي¬شود که کسي او را نمي¬شناسد. احساس کردم قصه به من اين اجازه را مي-دهد که فيلم را در ميزانسن¬هاي وسترن ببينم، خصوصا اين که «خداحافظي طولاني» قصه چنداني ندارد و ساکن است. به طور غريزي مشتاق شدم فيلم را شبيه فضاي وسترن بسازم. لانگ شات، جاده¬هاي متروکه و کم رفت و آمد و در فضاهاي ريل آهن. يکي ديگر از دلايلي که فيلم در نظرم شبيه وسترن بود تم مقابله فرد با جمعيت بود.
موتمن در ادامه برنامه «کافه فيلم» گفت: يکي از سخت‌ترين چيزها در فيلم، کارگر بودن مرد است چون با مردي روبه‌رو هستيم که آشکارا مشکل روحي دارد، خواب و خيال مي‌کند و با يک زن مُرده در خيالش زندگي مي‌کند، اين در حالي است که معمولا در فيلم‌ها اکثرا اين نوع بيماري‌ها را در کاراکترهاي ثروتمند يا متوسط ديده‌ايم. به همين خاطر براي من سخت بود که در محيط کارگري ايران بخواهم چنين فضايي را کار کنم هرچندبه نظرم برايم کارگر بودنش خيلي سخت نبود؛ خصوصا که کارگران ايراني اساسا گرايش به زندگي خرده بورژوازي دارند و ريشه در طبقه متوسط دارند نه طبقه کارگري به همين خاطر است که کارگر يک کارخانه خودروسازي علاقه دارد که در محل خود يک مکانيکي باز کند و در آن کارخانه کار نکند؛ اين روحيه براي من خيلي عجيب نيست و خودم نيز از اين طبقه آمده‌ام اما در برخي جزئيات دست بردم که به کار کمک کرد.
او اضاهه کرد: اما اگر بخواهم راست گفته باشم بايد بگويم، ما براي اينکه بتوانيم کار را بسازيم دست به يک تحريف زديم. آن هم اين بود که در فضاي واقعي زن و مرد در فضاهاي کارگري کنار هم کار نمي‌کنند ولي ما در اين فيلم اينطور نشان داديم. هرچند اگر موضوعي از نظر دراماتيک درست باشد ولو اينکه به لحاظ واقعي مشکل باشد، مي‌توان از زير آن در رفت.
اين کارگردان سينماي ايران گفت: براي من قلب فيلم صحنه‌هايي است که ميترا حجار و سعيد آقاخاني مي‌خواهند با هم ارتباط عاطفي برقرار کنند، هر دو با فاصله از هم هستند اما آرام‌آرام به هم مي‌رسند و جالب است بدانيد که اين رسيدن در فيلمنامه يک صفحه بود ولي ما يک هفته وقت صرف اين بخش کرديم.
موتمن در پايان به نحوه انتخاب بازيگر مرد براي اين فيلم اشاره کرد و گفت: براي انتخاب بازيگر مرد، ما ابتدا با چند نفر حرف زديم ولي با هيچکدام به نتيجه نرسيديم. حتي با يک نفر قرارداد هم بستيم، ولي موفق به همکاري نشديم. يک روز يک جلسه اضطراري برگزار کرديم که اصلا فيلم را تعطيل کنيم، چون ما بازيگر مرد که فيزيک شخصيت کارگر داشته باشد و بتواند لباس کارگري بپوشد را پيدا نکرده بوديم. در اوج نااميدي مدير توليد کار گفت «من يک پيشنهاد دارم ولي مطرح نمي‌کنم، چون خواهيد خنديد». گفتيم بگو شايد نخنديديم و وقتي نام سعيد آقاخاني عنوان شد نه تنها نخنديديم بلکه سکوت برقرار شد. من با سعيد آقاخاني در يک کوچه زندگي مي‌کنم و در طول روز با هم سلام و عليک داريم، ولي چون مسير کاري ما از هم بسيار دور بود، هيچگاه سلام و احوالپرسي گرمي با هم نداشتيم اما وقتي نام او را شنيدم حس کردم مناسب است، روز سوم فيلمبرداري به او گفتم تو «سيمرغ» مي‌گيري و گفت اينطور نيست اما ديديم که گرفت.
وي اضافه کرد: من عقيده دارم بهترين بازيگرها آنهايي هستند که کمدي بازي مي‌‌کنند به خاطر اينکه کمدين‌ها بسيار به بداهه‌پردازي متکي هستند. براي همين بسياري از آنها دوست دارند کار درام بازي کنند و اين مثل يک بغض در گلويشان مانده است و تنها کافي است اين فرصت به آنها داده شود به همين خاطر شايد بهترين خاطره من از اين فيلم بازي سعيد آقاخاني باشد.
بر اساس اين گزارش، آي فيلم ساعت 21:00 پنجشنبه شب ها، برنامه تلويزيوني «کافه فيلم» را با نمايش يک فيلم سينمايي ايراني و گفت و گوي اميد روحاني مجري –کارشناس برنامه با کارگردان اثر، به روي آنتن مي برد.
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۳۳۳۷۷۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اسم جدیدترین سریال مهران مدیری لو رفت!
همشهری آنلاین نوشت: حتما قرار است که «پدر قهوه» ساخته شود، اما از نظر ساترا، مهران مدیری هنوز برای تولید سریال خاصی اقدام نکرده و اخبار منتشرشده در فضای مجازی با موضوع تولید سریال «پدر قهوه» توسط مهران مدیری صرفا گمانه‌زنی‌های رسانه‌ای در فضای مجازی است. شنیده شده که سریال «پدر قهوه» قصه مردی را روایت می‌کند که مافیای قهوه در ایران است.
خبر رسیده که این سریال جدید در مراحل پایانی پیش‌تولید قرار دارد و این در حالی است که ساترا می‌گوید هیچ مجوزی برای سریال صادر نشده.
یکی از پلتفرم‌ها سرمایه‌گذار اصلی سریال است و این سریال بعد از پایان کار در فیلم‌نت پخش می‌شود. مدیری مانند دیگر سریال‌هایش، در کار جدیدش بازی می‌کند و گفته می‌شود ژاله صامتی و سام درخشانی هم از دیگر بازیگران سریال هستند. عنوان «پدر قهوه» یکی دیگر از سریال‌های مدیری با عنوان «قهوه تلخ» را به یاد مخاطبان می‌اندازد، سریالی که در زمان پخش با استقبال مخاطبان روبه‌رو شد. ظاهرا این سریال هم طنز است.
به‌احتمال زیاد خود کارگردان هم در این سریال مانند دیگر آثارش بازی خواهد کرد. این روز‌ها «اسکار» مهران مدیری بیننده زیاد دارد و توانسته از رئالیتی‌شو‌های محبوب شبکه نمایش خانگی باشد.
از «قهوه تلخ» تا «پدر قهوه»اواخر دهه ۸۰ وقتی مهران مدیری با تلویزیون به بن‌بست رسید، سریال «قهوه تلخ» را برای شبکه نمایش خانگی ساخت. سال‌های ۸۹ و ۹۰ اوج داستان فروش سی‌دی‌های فیلم و سریال در سوپرمارکت‌ها بود و «قهوه تلخ» پرمشتری‌ترین محصول فرهنگی‌ای بود که در سوپرمارکت‌ها ارائه می‌شد، سریالی که بسیار دیده شد، ولی ناتمام ماندنش به‌دلیل اختلاف مدیری با سرمایه‌گذار، ضربه‌ای کاری به اعتماد مخاطب وارد کرد. پس از «قهوه تلخ» مدیری سریال‌های دیگری برای شبکه نمایش خانگی ساخت، سریال‌هایی، چون «ویلای من» که هیچ‌کدام نتوانستند موفقیت «قهوه تلخ» را تکرار کنند.
دهه ۹۰ دهه بازگشت مدیری به تلویزیون بود و در این سال‌ها او را بیشتر به‌عنوان برنامه‌ساز دیدیم تا کارگردان سریال. البته مدیری در میانه‌های دهه ۹۰، فیلم سینمایی «ساعت پنج عصر» را هم کارگردانی کرد. او که سال‌ها با «دورهمی» میهمان خانه‌های مردم بود، حالا برنامه «اسکار» را در شبکه نمایش خانگی در حال پخش دارد و در تدارک سریال «پدر قهوه» است که هنوز مجوز ساترا را برای تولید نگرفته.
افتتاح کافه برای زدن بانکسریال «پدر قهوه» که گفته می‌شود، اقتباسی از یک کمدی هالیوودی است ماجرای گروهی است که با تصور گران شدن قهوه، به قصد سرمایه‌گذاری و کسب سود، همه دار و ندار خود را صرف خریدن قهوه می‌کنند. در این میان امضای قراردادی میان ایران و کنیا، قیمت قهوه را به‌شدت پایین می‌آورد.
راه‌حل انتخابی برای جبران مافات، زدن بانک است. به همین منظور مغازه کناری یک بانک انتخاب شده و به‌صورت صوری کافه‌ای تاسیس می‌شود؛ کافه‌ای که گردانندگانش، چون دغدغه کافه‌داری ندارند با مشتریان بدرفتاری می‌کنند؛ اتفاقی که باعث شهرت کافه در تهران می‌شود و حالا خیلی‌ها می‌خواهند به کافه‌ای بروند که در آن خبری از تکریم مشتری نیست. به این ترتیب کافه‌ای که برای زدن بانک راه‌اندازی شده، به شلوغ‌ترین کافه پایتخت تبدیل می‌شود.
tags # مهران مدیری سایر اخبار
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان