به نقل از «خبرگزاری آریا»

علائم و راههاي درمان انگل هاي گوارشي

تاریخ انتشار: ۱۰ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۳۴۷۹۴۲

خبرگزاري آريا -

آبريزش از دهان به ويژه به هنگام خواب يکي از علائم انگل هاي گوارشي است
آنچه که در اين مقاله به آن مي پردازيم «انگل هاي گوارشي» از ديدگاه طبّ قديم هستند؛ در واقع منظور ما از انگل، کرم هاي گوارشي قابل مشاهده(مثل کرم کدو، آسکاريس، کرمک و ...) بوده ساير بيماري هاي انگلي دستگاه گوارش که ناشي از عوامل ميکروسکوپي هستند(مثل ژيارديا، آميب، شيگلا و .

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

..) موضوع بحث ما نيستند. در طبّ قديم، معمولاً مشکلات ناشي از انگل هاي ميکروسکوپي در حيطه درمان انواع اسهال ها و مانند آن مورد بحث قرار مي گيرند.
چرا اين روزها مردم بيشتر دچار بيماري هاي انگلي مي شوند؟
دليل اين امر واضح است، به همان دليل که ما در اين دوره و زمانه بيشتر سرما مي خوريم بيشتر هم دچار انگل هاي گوارشي مي شويم. در واقع سيستم ايمني و ارتش دفاعي بدن ما نسبت به نسل هاي قبلي ضعيف تر شده است و به همين دليل، همان طور که توان مقابله با ويروس ها را ندارد و مکرّرا سرما مي خورد، توان کشتن انگل ها را نيز ندارد و به همين جهت شاهد آن هستيم که اين روزها – و عليرغم ارتقاي ظاهري سطح بهداشت – شيوع انگل هاي گوارشي بسيار زياد شده است به نحوي که ديگر نمي توان آن را يک بيماري دانست که در کودکان شايع تر است؛ بلکه بسياري از ما بزرگترها نيز – چه بدانيم و چه ندانيم – دچار اين مشکل هستيم.
نکته جالب اين جاست که اطبّاي قديم – مثلاً جناب ابن سينا در کتاب قانون – اعتقاد دارند که اصلي ترين دليل وجود کرم هاي گوارشي، افزايش بلغم در معده و روده هاست. دقّت در خوراکي هاي مصرفي مردم اين دوره و زمانه نشان مي دهد که مصرف غذاهاي سرد و رطوبتي(يعني همان غذاهاي بلغم زا) بسيار گسترش يافته است(مثل گوشت هاي سفيد، انواع لبنيات، برنج، افراط در مصرف ميوه ها و سالادها و ...) و اين افزايش مصرف غذاهاي بلغمي، هم بنابر نظر طبّ قديم و هم بنابر عقيده طبّ جديد(چون مصرف زياد غذاهاي بلغم زا باعث کاهش توان سيستم ايمني بدن است) مي تواند باعث گسترش انگل هاي گوارشي شود.
علايم و نشانه هايي که مي توانند دلالت بر وجود انگل هاي گوارشي کنند:
- آبريزش از دهان به ويژه به هنگام خواب.
- لب هاي بيمار در شب ها، تر و رطوبتي و در روزها خشک است؛ به نحوي که بيمار ممکن است با زبان خود لب هايش را به تناوب تر کند.
- اختلالات عصبي از جمله پرخاشگري و عصبانيت يا حالات شبيه به افسردگي.
- سايش دندان ها بر روي هم(دندان قروچّه)، به ويژه در هنگام خواب.
- خميازه کشيدن، حرف زدن و يا فرياد کشيدن در خواب.
- اگر بيمار را از خواب بيدار کنيد آزرده خاطر مي شود(در حدّ غير معمول).
- حالت تهوّع به ويژه به هنگام غذاخوردن.
- بعضي بيماران اشتهاي بسيار کمي دارند و بعضي به عکس پرخور مي شوند. دسته دوّم معمولا گرسنگي زودرس و مکرّر دارند.
- لاغري بدون دليل حتّي عليرغم پرخوري ظاهري.
- تشنگي و عطش بدون دليل.
- دردهاي شکمي.
- وجود عرق سرد و بدبو.
- سياهي متغيّر و کم و زياد شونده دور چشم.
- خارش مقعد: اين علامت معمولاً ويژه کرم هاي مقعدي ريز(اکسيور) است. حرکت و تخمگذاري کرم اکسيور مادّه در اطراف خروجي مقعد، باعث خارش مي شود. نکته مهم در مورد اين علامت آن است که بزرگسالاني که دچار اکسيور هستند به علّت کاهش حسّاسيت گيرنده هاي مقعدي معمولاً خارش را احساس نمي کنند. بنابراين نبود خارش دليل بر عدم ابتلا به اين نوع انگل نيست.
- گاهي به دليل تغذيه انگل از مواد غذايي موجود در روده، بيمار مبتلا به کم خوني مي شود.
- به همان دليل فوق، ممکن است بيماري که دچار انگل هاي گوارشي است، مشکلاتي مانند ضعف و خستگي و کمبود انرژي را نيز تجربه کند.
- علامت هايي مثل اسهال غيرقابل توجيه و مزمن و يا دفع سريع موادّ غذايي از دستگاه گوارش بعد از تغذيه هم مي توانند ناشي از وجود انگل هاي گوارشي باشند.
تذکّر مهم: اين نشانه ها تنها راهنماهايي براي هدايت پزشک به تشخيص صحيح هستند و نه نبودن آنها، ابتلا به انگل را به طور کامل منتفي مي کند و نه حضور آنها لزوما به معناي ابتلا به انگل گوارشي است. بنابراين تشخيص نهايي به عهده پزشک مجرّب است. نکته ديگر اين که معمولا تمام اين علايم با هم ديده نمي شوند و در هر شخصي ممکن است يک يا چند علامت ديده شود.
نکات درماني و داروها
درمان انگل هاي گوارشي، هم در طبّ جديد و هم در طبّ قديم معمولاً به صورت موردي و تخصّصي(بر اساس نوع انگل) صورت مي گيرد. طبيعتاً اين روش هاي درماني قابل طرح در مقاله اي که براي عموم نگاشته مي شود نيست و در صورت طرح هم اجراي آن براي عموم مردم سخت است؛ لذا سعي مي کنيم راهکارهايي را به شما ارايه کنيم که ساده و قابل اجرا و در عين حال کارآمد و موثّر باشند.
- مهم ترين نکته در پيشگيري و درمان بيماري هاي انگلي، افزايش توان سيستم ايمني بدن است.
- کاهش ميزان مصرف غذاهاي بلغم زا(يعني غذاهايي که طبع سرد و رطوبتي دارند يا در بدن باعث اين مساله مي شوند) از راه هاي مهم جهت کاهش بار انگلي روده هاست. برخي از اين غذاها عبارتند از:
اکثر لبنيات به ويژه ماست، بسياري از غذاهاي مصنوعي و کارخانه اي، برنج، ماکاروني، بسياري از ميوه ها(ميوه هاي سرد و رطوبتي مثل خيار و کاهو و هندوانه و ... اگر به صورت افراطي و غيراصولي مصرف شوند) و ...
- سير: سير يک ابرقدرت در مقابله با انگل هاست. بهترين روش براي انگل کشي، مصرف سير خام است. اين کار را به هر نحوي که مي خواهيد انجام دهيد و از نتيجه کار مطمين باشيد. البته در مورد بچّه هاي کوچکتر پيشنهاد ما اين است که دو حبه سير را در يک ليوان شير، خوب بجوشانيد و با عسل شيرين کنيد و اين جوشانده خوش طعم را قبل از خواب به طفل بدهيد تا کرم دفع شود.
- سرکه: سرکه نيز در توان انگل کشي، هماورد سير است. پيشنهاد مي کنيم که روزي 3-2 بار و هر بار 3 تا 4 قاشق غذاخوري يا مربّاخوري(بسته به سنّ و سال و جثّه بيمار) سرکه بخوريد. بهتر است از سرکه انگور خانگي براي درمان استفاده کنيد. در صورتي که به دلايلي مثل مشکلات گوارشي قادر به استفاده از سرکه به اين شکل نيستند، آن را با کمي آب مخلوط کنيد. اولويت در مصرف سرکه، ناشتا خوردن آن است.
يک راه ساده براي درمان انگل هاي گوارشي آن است که هر شب بيست عدد نخود آبگوشتي را در سرکه، خيسانده صبح ناشتا نخودها و سرکه باقيمانده را بخوريد و تا ظهر چيز ديگري نخوريد.
- پياز: مي توانيد هر شب يک پياز متوسّط را رنده کرده در يک ليوان آب، خيسانده صبح ناشتا صاف کرده و عصاره حاصل را ميل کنيد.
- هسته مرکّبات: اگر مشکل انگل هاي گوارشي اذيتتان مي کند از اين به بعد هسته پرتقال هاي مصرفي را دور نيندازيد. آنها را جمع و خشک و آسياب کنيد و داخل کپسول ريخته شبي يک کپسول تا درمان کامل مصرف کنيد.
- تخم کدو: تخم کدو، دافع کرم کدوست. بزرگسالان مي توانند 50 تا 100 گرم تخم کدو را آسياب کرده با 200 گرم عسل مخلوط و صبح ناشتا يک قاشق غذاخوري ميل کنند. راه ساده تر اين است که روزي يک قاشق غذاخوري تخم کدوي خام را خوب بجويد و ميل کنيد. در مورد خردسالان بهتر است از مغز تخم کدو استفاده کنيد. مقداري مغز تازه تخم کدو را کوبيده، هم وزن آن عسل اضافه و مخلوط کنيد و يک قاشق چاي خوري قبل از خواب به کودک بخورانيد.
- بومادران: اين گياه تلخ امّا بسيار پرخاصيت براي دفع انواع انگل هاي گوارشي مفيد است. مقداري از آن را آسياب کرده با سه برابر عسل، مخلوط و صبح هاي ناشتا، يک قاشق غذاخوري ميل کنيد.

بهترين زمان مصرف داروهاي ضدّانگل، دروقت خالي بودن شکم است
- زنيان: به روشي مشابه بومادران قابل استفاده است.
- سگبينج و آنغوزه: اين دو صمغ گياهي نيز روي انواع کرم هاي گوارشي تاثير مي گذارند. مي توانيد آنها را با چند برابر عسل مخلوط و مصرف کنيد.
- سياهدانه: سياهدانه يک شاه داروست که تقريبا در درمان هر بيماري کاربرد دارد. براي دفع انگل هاي گوارشي نيز آن را آسياب کرده هر روز نصف قاشق چايخوري از آن را با دو سه قاشق غذاخوري سرکه انگور خانگي مخلوط و ميل کنيد.
نکته: با توجه به اين که خاصيت دارويي سياهدانه پس از آسياب کردن رو به کاهش مي رود، هربار تنها به اندازه مصرف چند روز از آن را آسياب کنيد.
- برنگ کابلي: از بهترين انگل کش هاست. آن را آسياب کرده با مقدار مساوي عسل مخلوط و صبح ناشتا يا قبل از خواب، يک قاشق غذاخوري ميل کنيد.
- آرد نخود خام: اين دارو براي دفع انگل اکسيور(کرمک) بسيار کمک کننده است. روش استفاده به اين نحو است که مقداري نخود آبگوشتي را به صورت خشک، آسياب کنيد(يا اين که آرد نخود خام را به صورت آماده از عطاري ها تهيه کنيد)، سپس مقداري پنبه را فتيله کرده در آب خيسانده در آرد نخود بغلتانيد تا آرد، کاملا به پنبه بچسبد. حالا اين پنبه را شياف بگذاريد. اين کار را بهتر است شبها، قبل از خواب و بعد از تخليه دستگاه گوارش انجام دهيد. راه ديگر اين است که آرد نخود را داخل کپسول ريخته، کپسول را به صورت شياف استفاده کنيد.
اين کار براي افراد بزرگسال و کودکان عينا قابل اجراست. براي کودکان که ممکن است در مقابل اين کار مقاومت کنند مي توانيد در خواب شياف بگذاريد.
- نمک: به همان صورت که در مورد آرد نخود خام گفته شد، براي درمان کرمک قابل استفاده است.
- صبر زرد: داروي بسيار خوب امّا خطرناکي است. تنها به صورت موضعي و براي دفع کرمک مي توانيد به اين شکل از آن استفاده کنيد: صبر زرد، نيم تا يک گرم؛ زرده تخم مرغ(ترجيحا محلّي)، 1 عدد ؛ و آب نيم گرم، 50 تا 100 گرم. اين مواد را با هم مخلوط و تنقيه کنيد .
راه ديگر استفاده از صبرزرد آن است که آن را مخلوط با ربّ به يا ربّ سيب روي شکم ضماد کنيد که در اين حالت، در درمان انواع انگل ها مفيد است.
- داروهاي ساده اي مانند تخم کرفس، رازيانه، زيره(به صورت بوداده)، زنجبيل، افسنتين، نيلوفر، پونه، نعناع و ... هم اثرات ضدّ انگلي خوبي دارند. از آنها مي توانيد به صورت دم کرده يا جوشانده استفاده کنيد.
- داروهاي سرد مزاج: اکثر داروهاي ضدّانگل، طبيعتي بسيار گرم دارند. اگر کسي به هر دليل(از جمله مزاج گرم خود)، قادر به مصرف آنها نيست مي تواند از اين داروها استفاده کند:
* گشنيز: بهتر است مخلوط با ماست يا سکنجبين يا به صورت آب پز مصرف شود.
* سماق: آن را در آب خيسانده تفاله اش را فشار داده جدا کنيد و آب آن را ميل کنيد.
* تخم خرفه، خارخسک و برگ درخت هلو هم خاصيت ضدّ انگلي دارند و بهتر است با دوغ يا آب گرم يا سکنجبين مصرف شوند.
* تمشک: آب آن را گرفته مصرف کنيد.
چند نکته مهم:
- بهترين زمان مصرف داروهاي ضدّانگل، دروقت خالي بودن شکم است.
- اکثر داروهايي که مزّه تلخي دارند(به ويژه اگر طبع گرمي داشته باشند)، خاصّيت ضدّ انگلي هم دارند.
- اگر در کنار استفاده از داروهاي ضدّ انگل، داروهاي مسهل هم به بيمار داده شود اثر درمان بسيار زياد خواهد شد.
- بسياري از داروهاي ضدّ انگل، مي توانند اثرات نامطلوبي روي جنين داشته باشند. لذا مادران باردار بايد حتما با مشورت پزشک باتحربه نسبت به استفاده از اين داروها اقدام کنند.
- درمان انگل بايد تا مدّتي پس از رفع علايم باليني ادامه پيدا کند تا تخم هاي انگل موجود در دستگاه گوارش نيز نابود و دفع شوند. به نظر مي رسد سه هفته، زمان مناسبي براي اکثر انگل هاست.
- چنان که گفته شد، ملاک کفايت درمان رفع علائم باليني است و نه ديدن انگل دفع شده در مدفوع.
- بهتر است که درمان انگل در هر خانواده به صورت دسته جمعي انجام شود و کساني نيز که فاقد علامت هستند، مدّتي از داروهاي ضدّانگل استفاده کنند.
- به جهت تلخ بودن بسياري از داروهاي ضدّ انگل، استفاده از آسياب شده آنها در کپسول هم مي تواند مدّنظر مصرف کنندگان باشد.
- عرقيات اين داروها اگرچه اثر داروي خشک را ندارند امّا در صورت ضرورت قابل استفاده اند.
نکات بهداشتي که در کم شدن ميزان ابتلا به انگل ها موثّرند:
- پرهيز از مصرف غذاهاي بلغم زا و رطوبتي به ويژه در طول دوره درمان.
- رعايت بهداشت فردي ازجمله شستشوي دست ها به ويژه پس از استفاده از توالت.
- عدم استفاده از غذاهاي خارج از خانه.
- ضدّ عفوني کردن مناسب سبزي ها: يشنهاد ما اين است که سرکه انگور خانگي را با هفت برابر آب رقيق کرده به عنوان محلول ضدّ عفوني استفاده کنيد.
- استفاده‌ از آب‌آشاميدني‌ سالم‌ و بهداشتي.

پرهيز از مصرف غذاهاي بلغم زا و رطوبتي يکي از راههاي درمان انگل است
آيا منفي شدن آزمايش انگل، رد کننده ابتلا به بيماري است؟
پاسخ اين سوال منفي است. آزمايش مدفوع براي تشخيص انگل به صورت سه تايي انجام مي شود. چراکه به لحاظ علمي در هربار آزمايش، حدود سي درصد احتمال يافت شدن انگل وجود دارد و با انجام سه باره آن، احتمال يافتن انگل(در صورت وجود) به حدود صد در صد مي رسد. امّا با اين حال به تجربه ديده ام که به اين گونه آزمايش ها اعتماد چنداني نمي توان کرد. توصيه بنده اين است که اگر به وجود انگل گوارشي مشکوک هستيد يک دوره درماني را انجام دهيد. اکثر درمان هاي گفته شده فاقد عارضه مهمي هستند.
نکته 2: کپسول خالي از طريق بسياري از عطّاري ها قابل تهيه است با اين حال اگر نتوانستيد کپسول خالي پيدا کنيد، دارو را پس از آسياب کردن با کمي عسل، مخلوط و به صورت خميري سفت درآورده قرص هاي کوچکي از آن بسازيد و در ظرفي داخل يخچال نگهداري و از آنها استفاده کنيد.
يک راه حلّ مناسب ديگر
در جايي اين درمان را ديدم و به نظرم مناسب آمد امّا هرگز در مورد کودکان و زنان باردار انجام ندهيد:
1- به جاي نهار، يک سوپ پر از آلو و قره قروت و تخم شنبليله ميل کنيد.(البته انتظار خوشمزه بودن از آن نداشته باشيد!)
2- به جاي شام، دو قاشق غذاخوري سر صاف گل سرخ(محمّدي) پودر شده را در يک کاسه دوغ ترش ريخته، در آن نان خرد کرده ميل کنيد.
اين کار باعث مي شود که بعد از چند ساعت، دچار دل پيچه و اسهال شويد. اين حالت را تحمل کنيد چون علاوه بر دفع انگل ها، معده را هم دبّاغي مي کند. بهتر است تا دو سه هفته و هرهفته يک بار، اين درمان را تکرار کنيد. اگر با اين کار دچار اسهال نشديد، ميزان گل سرخ را افزايش دهيد.
منبع:shiateb.com


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۳۴۷۹۴۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم درس (DRESS) چیست؟ / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم درس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است. به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام