عامل رادیکالیسم در دانشگاه کدام جریان است؟
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۰۴۳۶۷
دانشگاه تهران 2 روز متفاوت را تجربه کرد؛ روز شنبه ساعت 12 هنوز خبری نیست اما یک اطلاعیه که روز قبل در برخی کانال‌های خاص منتشر شده، این هشدار را می‌دهد که دانشگاه آبستن حوادثی خواهد بود. حدود ساعت 12:30 تعدادی با شعار «ایرانی باغیرت، حمایت حمایت» به سمت میدان انقلاب حرکت می‌کنند. حوالی ساعت 13 جمعی حدود 30 نفر با شعار «اصلاح‌طلب اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا» از پشت نرده‌های دانشگاه تهران شعار می‌دهند و با این اقدام تلاش می‌شود جمعی که در خیابان انقلاب حضور دارند به سمت دانشگاه تحریک شوند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
دولت، شخص رئیس‌جمهور و سایر نهادهای اجرایی و البته نظامی کشور نیز از شعارهای تند این جریان در امان نبودند. البته این شعارهای ساختارشکنانه که عملا در راستای خواسته‌های سلطنت‌طلبان ارزیابی شد، در نهایت با حضور دیگر دانشجویان تغییر کرد. شعارهای رادیکال نوشته شده روی سردر دانشگاه مخدوش و در عوض شعار «دانشگاه جای فتنه‌گری نیست» نقش بست. روز بعد اما دانشگاه تهران صحنه دیگری به نمایش گذاشت؛ دانشجویان با حضور مقابل سردر دانشگاه تهران ضمن حمایت از مطالبات اقتصادی مردم از آنچه در روز قبل توسط عده‌ای به نمایش گذاشته شده بود اعلام برائت کردند.
تشکل‌های دانشجویی این دانشگاه در مواضع خود به نوعی دامان خود را از حضور در این جریان پاک کردند. انجمن اسلامی دانشگاه تهران هرچند در تجمع روز یکشنبه سایر دانشجویان و اعضای تشکل‌های بسیج دانشجویی، انجمن اسلامی دانشجویان مستقل و جامعه اسلامی دانشجویان حضور نداشت، در بیانیه‌ای ضمن تاکید بر پاسدارى از اصول اساسى قانون‌اساسى مانند اصل٢٧ تاکید کرد: «حرکات خشونت‌آمیز و بی‌حرمتی به نظام و کشور و خون شهدا را که این آسایش و امنیت را مختل می‌کند محکوم می‌نماییم؛ در برابر هر عملی که به امنیت کشور لطمه وارد کند می‌ایستیم و هرگونه دخالت بیگانگان در امور داخلی کشورمان را شدیدا محکوم می‌کنیم.»
این موضع آنجایی قابل تامل است که تشکل انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران، خود سابقه اقدامات ساختارشکنانه و رفتارهای رادیکالی دارد به‌طوری که برخی ادوار این تشکل، به هدایت اغتشاشات کوی دانشگاه سال 78 متهم هستند یا هنوز فعالان دانشجویی خاطره حمله ادوار این تشکل به نشست قانونی یک اتحادیه دانشجویی در شهریور 87 در دانشگاه تهران را از یاد نبرده‌اند. همین نشان می‌دهد در میان تشکل‌های دانشجویی معین، یک وفاق نانوشته وجود دارد و آن اینکه هرگونه پیگیری مطالبات در هر سطوحی نباید به سمت رادیکالیسم و منازعات خیابانی سوق پیدا کند چراکه اولین تهدید‌کننده آزادی، رادیکالیسم است. اما یک سوال در میان دانشجویان خودنمایی می‌کرد و آن اینکه عامل رادیکالیسم و حرکت خشن در دانشگاه چه جریانی بود؟ کدام جریان با تغییر سطح مطالبات از اقتصادی به سیاسی، هزینه ابراز عقیده و در یک کلمه آرمان آزادی را بالا برد؟ تا جایی که از این پس هرگونه تجمع حتی در چارچوب قانون اساسی نیز به دیده تردید نگریسته می‌شود!
پاسخ به این سوال البته برای دانشجویان دانشگاه تهران چندان سخت نیست چراکه ردپای جریانی نوظهور در دانشگاه‌ها تحت عنوان شوراهای صنفی دیده می‌شد؛ جریانی با دیدگاه‌های بعضا چپ یا با ارفاق نئومارکسیستی از ابتدای دهه 90 در برخی دانشگاه‌ها شکل گرفت و تلاش کرد با استفاده از بستر نارضایتی نسبت به وضع معیشتی موجود در جامعه خود را با جامعه کارگری پیوند دهد و با ادبیاتی قابل لمس برای جامعه و قشر دانشجو منویات خود را پیش برد. این ادبیات در شرایطی که دانشگاه‌ها بی‌توجه به مشکلات معیشتی دانشجویان با سرعت به سمت پولی شدن پیش می‌رفتند، مورد توجه دانشجویان قرار گرفت. بستر این نارضایتی البته در نوع نگاه مسئولان به مقوله درآمدی دانشگاه و وابستگی دانشگاه‌های دولتی به بودجه نفتی است.
در ایران بودجه دانشگاه‌ها عموما به فروش نفت وابسته است و هنگامی که درآمد نفتی حال با تحریم و حال با شرایط بازار جهانی دستخوش تغییر می‌شود، بودجه دانشگاه‌ها هم با تکانه شدید مواجه می‌شوند. نمود این موضوع حتی امسال در شرایط پسابرجام هم قابل ملاحظه بود تا جایی که روسای دانشگاه‌های بزرگ در نامه‌ای به رئیس‌جمهور با اشاره به کمبود بودجه از عدم‌توانایی در رتق و فتق هزینه آب و برق دانشگاه‌ها گفتند. این شرایط در پایان دهه 80 باعث شد دانشگاه‌ها بی‌توجه به سایر راه‌های ممکن برای جبران منابع درآمدی غیرنفتی به فکر کسب درآمد از فروش آموزش بیفتند! همین خلأ باعث شکل‌گیری و رونق ادبیات چپ‌گرایانه در دانشگاه‌ها شد که در قالب شورای صنفی عرض‌اندام می‌کرد. البته این موضوع قابل تعمیم به تمامی شوراهای صنفی نیست و حضور این تشکل در دانشگاه‌ها در چارچوب قانون یک نیاز جدی است.
فعالیت‌های صنفی اما در ابتدای دهه 90 شکل جدی گرفت. آغاز سال تحصیلی 94-1393 و سرعت گرفتن سیاست‌های نئولیبرالی دولت که نتیجه‌اش در بخش رفاه دانشجویی، افزایش قیمت غذای دانشجویی و کمبود ظرفیت خوابگاه‌ها بود، منجر به فعالیت گسترده‌تر این جریان شد به‌طوری که در ماه‌های ابتدایی آن سال تحصیلی برخی دانشگاه‌ها صحنه برگزاری تجمع‌های مختلف شد. تجمع‌ها در دانشگاه‌های علوم پزشکی از جنس دیگری بود؛ اعتراض به پذیرش «دانشجویان پولی».
کم‌کم برگزاری تجمع‌ها به خوابگاه‌های دانشجویی سرایت کرد، نقطه اوج این جریان اما در ماجرای اجرای قانون سنوات در شهریور 1395 خودنمایی کرد. این شوراها دست بر قانونی گذاشته بودند که هم وجهه مثبت داشت و هم وجهه منفی و هم اینکه اجرای نادرستی داشت اما آنها مدعی بودند سنوات، قانونی کاملا ظالمانه است که دانشگاه را بیش از پیش به یک بنگاه تجاری بدل می‌سازد! در همان سال و در روندی ادامه‌دار در ماجرای اعتراض‌های دانشگاه‌ها -که جنس اعتراضی متفاوت از اعتراض تشکل‌های اصلاح‌طلب و حامی دولت داشت- به انتخاب وزیر علوم و تجمع‌های 16 آذر امسال، ادبیاتی بسط و غلبه یافت که همان در قالب شعارهای روز شنبه 9 دی در دانشگاه تهران خودنمایی می‌کرد. شعارهایی همچون «دانشگاه پول‌گردان، تضعیف زحمتکشان»، «در دانشگاه بیگاری، بعد از تحصیل بیکاری»، «استاد دانشگاه، دلال پروژه» و«تدبیر این وزارت، علم است یا تجارت؟» هر چند برآمده از اشکالات اجرایی شدن سیاست‌های لیبرالی در دانشگاه‌ها بود، در رنگ ادبیات نئومارکسیستی به خورد دانشجویان داده می‌شد. گفتمانی که با نفی هرگونه استقلال دانشگاه‌ها در حوزه درآمدی و مالی خواهان این است که همواره دست دانشگاه در جیب دولت‌ها باشد و به معنی دیگر روزبه‌روز صدقه‌بگیر دولت‌ها شود.
اقتصاد دانش‌بنیان، ایده بازارهای دانشجویی و هرگونه استارتاپی که منجر به درآمدزایی دانشگاه‌ها شود، از سوی این جریان نفی می‌شود. جالب اینکه برخی چهره‌های این جریان خود با مشکلات آموزشی یا سابقه مشروطی دست‌وپنجه نرم می‌کردند و می‌کنند. این جریان بر سایر تشکل‌های دانشجویی نیز می‌تازد و با دولتی خواندن آنها یک شم جدید از انحصارطلبی را نشان می‌دهد. چیزی که پیش از این در اوایل انقلاب از سوی جریان‌های چپ حاضر در دانشگاه‌ها قابل مشاهده بود. تا جایی که موضوع انقلاب فرهنگی در واکنش به گروه‌های چپ -همچون چریک‌های فدایی، مجاهدین خلق، پیکار و... –شکل گرفت که با داشتن سلاح در دانشگاه‌ها رسما هدایت اغتشاشات را برعهده داشتند. این جریان حالا و پس از چند سال اختفا در پوشش پیگیری مطالبات صنفی دانشجویان با جریان خشن و آشوب‌طلب پیوند خورده است. به‌طوری که همان شعاری که در سطح اغتشاشات خیابانی این روزها از سوی لیدرهای آشوب‌طلب صادر می‌شود، از سوی لیدرهای دانشجویی این جریان در دانشگاه تهران نیز سرداده شد. حالا باید صبر کرد و دید که سرنوشت جریان ضدآزادی در دانشگاه‌ها چه خواهد شد.
منبع: فرهیختگان
منبع: ایسکانیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iscanews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسکانیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۰۴۳۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ادامه حمایت تشکل‌های دانشجویی از خیزش دانشجویان آمریکایی
به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه ایسکانیوز، حدود ۱۰۰روز از جنگ رژیم صهیونیست علیه مردم بی دفاع نوار باریکه غزه می‌گذرد. این رژیم به گفته کارشناسان و رسانهها در این مدت بارها مرتکب جنایات جنگی شده و متهم به نسل‌کشی است.
بیشتر بخوانید: همبستگی دانشگاهیان ایرانی با دانشجویان آمریکایی و اروپاییمردم ایران جزء اولین ملت‌ها بودند که در کنار موضع گیری و فعالیت دیپلماتیک دولتمردان به این تجاوزات و جنایات واکنش نشان دادند. البته ناگفته نماند که تشکل‌های دانشجویی و دانشگاهی از همان روزهای اولیه این جنگ، با برپایی تجمعات و صدور نامه و بیانیه و برپایی نمایشگاه از عکس‌های مظلومیت مردم بی‌دفاع، با مردم اعلام همبستگی کردند و جنایات رژیم صهیوینست را محکوم کردند.
آغاز جنبش حمایت دانشجویان غربی از مردم غزهاما چند روز پیش بود که دانشجویان دانشگاه کلمبیا در ایالات متحده آمریکا در محکومیت جنایات رژیم صهیونیست تجمع و تحصن کردند. اندک اندک این تجمع در دانشگاه‌های سراسر آمریکا و اروپا گسترش یافت. دانشجویان در بسیاری از دانشگاه‌ها با تجمع، خواستار آتش بس فوری در غزه شدند.
البته این خواسته دانشجویان و تجمعات آنان به مذاق مدعیان دروغین دموکراسی، آزادی بیان، حقوق بشر، پایداری صلح جهانی، حقوق شهروندی خوش نیامد. بمابراین بلافاصله مقامات و پلیس آمریکا برای سرکوب تحصن و بازداشت معترضان وارد عمل شدند. نیروهای پلیس با این دانشجویان برخورد بسیار خشنی داشتند و نزدیک ۹۰۰ دانشجوی عدالتخواه و صلح طلب را بازداشت کردند. تا مهر تاییدی بر کذب بودن ادعاهای صلح طلبانه دولتمردان آمریکا باشد.
اعلام همبستگی دانشجویان ایرانی با دانشجویان آمریکاییپس از انتشار اخبار، عکس‌ها و فیلم‌های برخورد خشن پلیس با دانشجویان معترض آمریکایی و اروپایی، مردم و پیشگام آنان دانشگاهیان ایران نیز به صحنه آمده‌اند و از طروق مختلف همبستگی خود را با این دانشجویان اعلام کردند و بار دیگر نسل کشی و کودک کشی رژیم غاصب صهیونیستی را محکوم کردند.
با توجه به اینکه خیزش اخیر دانشجویان آمریکا در حمایت از فلسطین در دانشگاه‌های امریکا و اروپا، یکی از بزرگ‌ترین اعتراضات ضد رژیم صهیونیست است، تشکل‌های دانشجویی علاوه بر محکومیت جنگ در غزه در حمایت از این دانشجویان نیز عملکردی خوبی از خود به جای گذاشتند.
دانشگاهیان کشور اعم از دانشجویان، تشکل‌های دانشجویی، اساتید، کارکنان، روسا و معاونان دانشگاه‌ها در حمایت از مظلومیت مردم غزه و نیز خیزش دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های آمریکا و اروپا علیه رژیم صهیونیست ۹ اردیبهشت‌ماه در دانشگاه‌های سراسر کشور تجمع کردند.
علاوه بر این تجمع سراسری در دانشگاه‌های کشور، تشکل‌های دانشجویی فعالیت‌های دیگری نیز داشتند که در ادامه به برخی از آنان اشاره شده است:
نامه اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل خطاب به دانشجویان آمریکاییاتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور در نامه‌ای خطاب به نخبگان دانشگاه‌های ایالات متحده، از آنان خواستند تا از امکانات موجود برای رساندن صدای اعتراض خود نسبت به این هلوکاست فلسطینی استفاده کنند و و با ایجاد هم‌افزایی بین‌المللی میان نخبگان دانشگاهی دنیا این بیداری را گسترده‌تر سازند.
جنایات گسترده صهیونیست‌ها و اتفاقات تلخی که این روزها در باریکه غزه می‌گذرد، امروز باعث اعتراضات وجدان‌های بیدار در اقصی نقاط جهان از جمله دانشگاهی که شما در آن فعالیت می‌کنید، شده است. ما دانشجویان مسلمان از شما نخبگان گرامی می‌خواهیم مانند سایر آزادی‌خواهان جهان، از هر امکانی که در اختیار دارید برای رساندن صدای اعتراض خود نسبت به این هلوکاست فلسطینی استفاده کنید و با ایجاد هم‌افزایی بین‌المللی میان نخبگان دانشگاهی دنیا نیز می‌توانید، تصاویر و مستندات اعتراضی خود در دانشگاه را برای ما ارسال کنید.
حمایت جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران از خیزش ضد صهیونیستی دانشجویان ایالات متحده آمریکاجامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران با صدور بیانیه‌ای از خیزش ضد صهیونیستی دانشجویان و اساتید ایالات متحده آمریکا حمایت کرد.
در بخشی از بیانیه بیان شده است: شما دانشجویان و اساتید آزاده و عدالت طلب آمریکایی که انسانیت را فریاد می‌زنید و همنوا با منادیان آرمان فلسطین مظلوم شده اید، در حالیکه زخم تازیانه‌های سرکوب، دستگیری و اخراج از دانشگاه را بر تن خود دارید، شما مایه افتخار بشریت هستید. حرکت انسانی شما، نیروی سرکوب نظام سلطه را وادار به واکنش‌های وحشیانه‌ای کرد که خلاف شان شما عزیزان است و با این اقدام بار دیگر پوچ بودن شعارهایی همچون آزادی بیان و حقوق بشر که خود از مدعیان اصلی آن است را نشان داد.
انتهای پیام/
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت