میانگین سن اولین ازدواج برای مردان و زنان ایرانی
تاریخ انتشار: ۱۳ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۰۷۴۶۱
سخنگوی سازمان ثبت احوال کشور گفت: در ۹ ماهه امسال میانگین سن در اولین ازدواج برای مردان ۲۷ سال و سه ماه و زنان ۲۳ سال بوده است.
به گزارش ایرنا، سیف الله ابوترابی افزود: در ۹ ماهه امسال ۴۸۱ هزار و ۸۰۹ مورد ازدواج به ثبت رسیده است و در این مدت یک هزار و ۷۶ ازدواج زنان سالمند بالای ۶۰ سال و همچنین ۷ هزار و ۸۱۲ مورد نیز ازدواج مردان بالای ۶۰ سال به ثبت رسیده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی خاطرنشان کرد: روند وقوع و ثبت ازدواج در هرجمعیتی متاثر از ساخت سنی آن است و در کشورما از ابتدای دهه ۹۰ متاثر از گذار از متولدین اول دهه ۶۰ از سن ازدواج است و روند میزان عموی ازدواج روند کاهشی داشته و درسال ۱۳۹۵ به ۸،۸ به ازای هر هزار نفر جمعیت رسیده است.
سخنگوی سازمان ثبت احوال ادامه داد: این رقم در ابتدای دهه ۱۳۹۰ شمسی ۴،۱۱ در هزار نفر بوده است و روند کاهشی رخداد و ثبت ازدواج با توجه به ساخت سنی جامعه روندی طبیعی است آنچه میتواند به عنوان یک مولفه اجتماعی مورد توجه قرار گیرد افزایش سن دختران و پسران در اولین ازدواج است.
وی تاکید کرد: افزایش سن در اولین ازدواج به معنای از دست دادن شانسهای اجتماعی باروری برای زوجین خواهد بود.
وی اعلام کرد: در سال ۹۵ به ازای هر یکهزار نفر، ۸.۸ نفر ازدواج ثبت شده بود و در سال ۹۰ نیز به ازای هر یک هزار نفر ۱۱.۴ مورد ازدواج به ثبت رسیده بود و میانگین سن ازدواج در اولین ازدواجها در اکثر استانهای کشور از سال ۹۱ تا ۹۵ برای مردان ۶ ماه و برای زنان چهار ماه افزایش پیدا کرده است.
ابوترابی ادامه داد: در ۹ ماهه امسال همچنین میانگین سن ازدواج مردان ۲۷ سال و سه ماه و زنان ۲۳ سال بوده است.
۱۳۳ هزار و ۳۶۶ طلاق به ثبت رسیده است
ابوترابی با اشاره به اینکه در ۹ ماهه امسال آهنگ طلاق پرشتاب نبوده است و از شتاب چندانی برخوردار نبوده است نیز گفت::در این مدت ۱۳۳ هزار و ۳۶۶ طلاق به ثبت رسیده است که میانگین طول زندگی مشترک در این مدت ۹ سال بوده است.
وی ادامه داد:در ۹ ماه امسال ۶۷ درصد طلاقهای ثبت شده با طول عمر زندگی مشترک کمتر از ۱۰ سال بوده است و همچنین ۴۵ درصد طلاقهای ثبت شده در طول زندگی مشترک ۵ سال و ۱۱ درصد طلاقها هم طول زندگی مشترک کمتر از یک سال بوده است.
وی اضافه کرد: میانگین سن مردان در هنگام طلاق ۳۶ و نیم سال بوده است و خانمها نیز ۳۱ سال و ۷ ماه به ثبت رسیده است.
ابوترابی اعلام کرد:همچنین در این ۹ ماه ۲ میلیون و ۴۵۰ هزار شناسنامه تعویض شده است که بخش عمده آنها را کسانی تشکیل میدهند که بالای ۱۵ سال هستند و میبایست شناسنامه آنها تعویض شود.
وی ادامه داد:در این مدت ۴۴۰ هزار شناسنامه المثنی توسط ثبت احوال در کشور صادر شده است.
منبع: تابناک
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.tabnak.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «تابناک» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۰۷۴۶۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
فرهنگ سازی به زمان نیاز دارد
به گزارش همشهری آنلاین، فهیمه فرهمندپور؛ رئیس شورای فرهنگی و اجتماعی خانواده و زنان در روزنامه همشهری نوشت، سؤالی مطرح شده مبنی بر اینکه چه کارهایی باید میشد تا شاهد اتفاقات و توهینهایی که در بازی پرسپولیس و سپاهان به تماشاگران زن شد، نباشیم. در این موضوع چند نکته وجود دارد؛ نکته نخست این است که کارهای فرهنگی تدریجی و دیربازده است. فرهنگسازی چه به این معنا که مقولهای میخواهد فرهنگ شود و چه به این معنا که میخواهیم مقولهای از فرهنگ حذف یا اصلاح شود، به زمان نیاز دارد. فرهنگ ورزشگاه نه در مدت ۶ماه و یک سال ساخته شده و نه قرار است در این مدت ۶ماه و یک سال تغییر کند.
نکته دوم؛ این اتفاق نشان داد اینکه ادعا شود با حضور تعدادی از زنان در ورزشگاه میشود بر فرهنگ موجود در این فضا مسلط شد و آن را تغییر داد، در ساحت واقعیت، شدنی نیست. تامین امنیت زنان در ورزشگاه فقط این نیست که در ورودی و خروجی مجزا برای زنان درنظر گرفته شود یا سرویسهای بهداشتی مناسب برای آنها پیشبینی شود. مسئله مهم در این موضوع، وضعیت فرهنگی ورزشگاههاست. این وضعیت موجود در یک سال و ۶ماه شکل نگرفته که با یک سال و ۶ماه کار بتوانیم آن را تغییر بدهیم. متأسفانه ورزشگاهرفتن زنان طبیعتا چنین مخاطراتی را به همراه دارد و بهنظر نمیرسد که صرفا با دستگیری یک نفر خاطی یا عذرخواهی او این مسئله حل شود و تضمینی وجود ندارد که تکرار نشود.
موافقان حضور زنان در ورزشگاهها این موضوع را با حضور زنان در سینماها و پارکها مقایسه میکنند و میگویند همانطور که زنان و مردان در سینما و تئاتر یا در خیابان و پارک میتوانند در فضای مشترک کنار هم باشند، در ورزشگاهها هم میتوانند با هم فوتبال تماشا کنند. زنان را کنار بگذاریم و خود مردان را با هم مقایسه کنیم. مردانی را سراغ دارید که بعد از تماشای یک فیلم صندلیهای سالن سینما را بشکنند؟ ولی بارها این اتفاق در ورزشگاهها افتاده است. فضای ورزشگاه با سینما و تئاتر قابل مقایسه نیست و نگاه متفاوتی را برای حل مسائل میطلبد. افرادی که مخالف حضور زنان در ورزشگاهها هستند، این دغدغهها را داشتند. با اتفاقاتی که افتاده است میشود واقعبینانه اظهارنظر کرد که با صرف درستشدن زیرساختهایی مثل نردهکشی، ورودی و خروجی مجزا و... مسئله حل نمیشود.
این مسئله را چطور میشود حل کرد؟ نظر بعضی این است که با درنظرگرفتن جرایم سنگین و برخوردهای انضباطی برای خاطیان، فضا را برای حضور زنان فراهم کنیم. در این موضوع هم باز زنان را کنار بگذاریم و ببینیم در حوزه ورزش آقایان، در مسابقات و سالنهای ورزشی مردان، جریمههایی که قبلا درنظر گرفته شده و برخوردهای انضباطی که انجام دادهاند، برای مواجهه با تخلفات، خشونتها و بیاخلاقیها بازدارنده بوده است؟ بهنظر میرسد که جواب به این سؤال منفی است. هیجان در ورزشگاهها بالاست و غالبا مجازاتی که درنظر گرفته میشود، بازدارنده نیست.
در این شرایط عدهای از زنان هم علاقهمند به حضور در ورزشگاهها هستند و دغدغه حضور در این فضاها را دارند و شاید گفته شود که این حق آنهاست که به علاقهشان پاسخ داده شود، اما باید دید پاسخدادن به این علاقه ارزش چنین هزینههایی را دارد یا نه؟ مقایسه فایده - هزینه است؛ اینکه ارزش دارد برای پاسخ به این علاقه زنان، آنها مورد اهانت قرار بگیرند؟ باید موضوع یکبار از این منظر و از این نگاه مورد بررسی قرار بگیرد. صرف آمادهکردن زیرساختهای فیزیکی برای حضور زنان، امنیتبخش نیست.
منکر ضرورت کار فرهنگی یا مواجهه انضباطی با خاطیان نیستم؛ مسئله میزان اثربخشی چنین اقداماتی برای تضمین امنیت فیزیکی، اخلاقی و روانی خانمهاست؛ نکتهای که حتما باید در ارزیابی درخصوص پاسخ به نیازهای خانمها برای حضور در میادین ورزشی مردان، مورد توجه و تأکید قرار گیرد.