رسم عشقورزی را بلد نیستیم/ پدر و مادرها شبیه خواهر و برادر با هم رفتار میکنند
تاریخ انتشار: ۱۸ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۴۸۵۱۶۳
صراط: از معدود فیلمسازانی است که از همان ابتدای ورودش به دنیای سینما دغدغههای مشخصی داشت و در همه این سالها تلاش کرده در فیلمهایش بحرانهایی که خانوادههای هر دوره و زمانه را تهدید میکند به نمایش بگذارد.
به گزارش جام جم، پوران درخشنده، آدم روزگار خودش است و به عنوان یک هنرمند، اتفاقات پیرامونش را زودتر از بقیه مردم متوجه میشود و نسبت به آنها هشدار میدهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
با درخشنده همصحبت شدیم تا برایمان از تجربیاتش در این سفر بگوید و اینکه چه اشتراکاتی بین خانوادههای ایرانی، اروپایی و آمریکایی وجود دارد که داستان زیر سقف دودی را دیدنی کرده است.
زیر سقف دودی درباره خانوادههای ایرانی است و با مختصات کشور ما ساخته شده، اما مردم کشورهای دیگر هم از آن استقبال خوبی کردند، چه عواملی باعث این استقبال شد؟
مردم سراسر دنیا دردهای مشترکی دارند که محدود به مرزهای جغرافیایی نمیشود. یکی از این دردها عدم درک متقابل است. آدمهایی که زیر یک سقف زندگی میکنند اما رابطه عاطفی محکمی با یکدیگر ندارند. پسر جوان آمریکایی بعد از تماشای زیر سقف دودی به من گفت، من همین مشکل و مساله را با مادرم دارم ! دور شدن اعضای خانواده از هم در همه دنیا تبدیل به بحران شده، اما در هر کشوری بنا به فرهنگ زیستی آنها شکل و ظاهرش فرق میکند. روابط عاطفی در خانوادهها در حال رنگ باختن است و تعهدها و مسئولیتها خیلی زود از بین میرود.
اما به نظر میرسد، روابط عاطفی در خانوادههای ایرانی بنا به پیشینه فرهنگی و سنتی باید عمیقتر باشد؟
در کشور ما ترمزهایی وجود دارد که ریشه در سنتهای اشتباه دارد و باید مورد بازنگری قرار گیرد.در بیشتر خانوادههای ما هنوز هم مهرورزی بین زن و شوهر یک جور عیب و ایراد است و نباید عشقشان به یکدیگر را نشان بدهند ! در حالی که عشق بین زن و شوهر در میانسالی باید خودش را بیشتر نشان بدهد.بچهها بزرگ میشوند ازدواج میکنند و از خانه پدری میروند و از این زمان به بعد است که زن و شوهر باید بیشتر بههم عشق و مهر بورزند، اما میبینیم که فاصله آنها بیشتر میشود.
با تجربهای که از تماشای زیرسقف دودی با خارجیها هم داشتید، دریغ کردن مهر و عشق از یکدیگر بیشتر از طرف زنان است یا مردان؟
در هر دو گروه دیده میشود، اما در کشور ما خانمها معمولا آنقدر خودشان را درگیر فرزندان میکنند که از همسرشان غافل میشوند! مردان هم فکر میکنند از یک سنی به بعد دیگر نباید عشق خود را نسبت به همسرشان بروز بدهند، چون عیب است و مردانگی آنها را زیر سوال میبرد.در جوامع دیگر هم خطری که خانوادهها را تهدید میکند، استقلال زودهنگام است. فرد بیشتر از جمع اهمیت دارد و برای همین است که بچهها خیلی زود از پدر و مادر جدا میشوند و زن و شوهرها هم هر کدام به تنهایی برای خود برنامهریزی دارند و زیاد وابسته به یکدیگر نیستند.همه چیز گذراست و پایداری عشق مفهومی ندارد که مردم برای آن سرمایهگذاری کنند یا دغدغهاش را داشته باشند.
اما معمولا عشق و مهرورزی چیزی نیست که انسانها بتوانند از آن چشمپوشی کرده و آن را نادیده بگیرند...
بله! وقتی عشق در خانواده کمرنگ شده و نادیده گرفته میشود، اعضای خانواده در جایی دیگر دنبال آن میگردند و متاسفانه در چنین مواقعی است که ارتباطات موازی شکل میگیرد.
به نظر میرسد والدین میتوانند الگوهای خوبی برای مهرورزی باشند؟
دقیقا! پدر و مادر باید روابط محکم عاطفی داشته باشند و مانند زن و مرد با هم رفتار کنند تا بچهها از آنها عشقورزی و مهربانی را یاد بگیرند. اما متاسفانه در بیشتر خانوادههای ما،پدر و مادرها شبیه خواهر و برادر با هم رفتار میکنند؛ به همین دلیل فرزندان الگوی مناسبی برای چگونه مهرورزی ندارند. بچهها مهارتهای زندگی را در خانواده و از پدر و مادر یاد میگیرند اما بیشتر پدر و مادرهای ما خودشان این مهارتها را بلد نیستند ؛ پس چطور باید انتظار داشت آنچه را که ندارند به فرزندان خود بدهند! مهارت زندگی مشترک، عشقورزی و دوست داشتن را به فرزندانمان آموزش نمیدهیم و بعد شاکی میشویم چرا طلاق در جامعه ما زیاد شده است!
شما که احتمالا این نوع فیلمسازی را ادامه خواهید داد، به نظرتان در سینمای کشور ما به چه میزان باید به این مسائل توجه شود؟
آسیبهای اجتماعی که همیشه دغدغه من بوده و هست و مسیرم را ادامه خواهم داد. تلاشم این است که مخاطب بعد از تماشای فیلم دغدغهای در ذهنش شکل بگیرد و بعد از خارج شدن از سینما به آن فکر کرده و چارهای برای آن پیدا کند.خانوادههای ما نیاز شدید به عشق و مهر دارند. سینما به عنوان ابزاری قوی میتواند به مردم هشدار بدهد و آنها را تشویق کند نقاط آسیبپذیر خانواده خود را پیدا کرده و از هر راهی که میتوانند زیر سقف خانه خود را سرشار از مهر کنند.
منبع: صراط نیوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.seratnews.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «صراط نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۴۸۵۱۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عضو روحانیت مبارز: بَرجمان از خرجمان بیشتر است
به گزارش «تابناک» به نقل از رویداد ۲۴، سید رضا اکرمی، عضو جامعه روحانیت مبارز تاکید میکند نباید از دولت توقع گره گشایی داشته باشیم. او همچنین معتقد است، تکتک اعضای خانواده باید به فکر کسب درآمد باشند.
بخشهای مهم گفتگوی اکرمی با رویداد ۲۴، را در زیر میخوانید:
*همه میدانیم که گرانی وجود دارد و مردم مشکلات زیادی برای تامین هزینههایشان دارند. به همین دلیل در خانه و خانواده همه افراد باید کار کنند تا همهشان درآمدزا باشند. یعنی یک نفر نمیتواند مخارج خانواده را اداره کند.
*مساله مشکلساز دیگر این است که امروز بَرجمان از خرجمان بیشتر است. خرجمان فقط صبحانه، نهار، شام، لباس و مسکن است. اما برجمان زیاد است که شامل موبایل، سفر و ... میشود. چون معیارها و شرایط زندگی تغییر کرده است، مرد خانواده به تنهایی نمیتواند یک خانواده را اداره کند. اگر همه افراد خانواده به اندازه خودشان تلاش کنند، قطعاً میتوانند خانه را اداره کنند.
*اینکه میگویند، کار نیست را قبول ندارم. کار را که از آسمان یا خارج نمیآورند و باید ایجاد کرد. هر کس که غیرت کاری دارد، امروز برای او کار هست. بیش از ۵ ملیون افغانی در این مملکت کار ساختمانی، کار سنگبری، کار سرایداری میکنند؟ چطور برای افغانها کار هست، برای خودمان ایرانی کار نیست؟ کار هست و ما باید دنبالش برویم.
*ما از قدیمالایام مربایی را که میخوریم، بستهبندی و آماده نمیخریدیم. خانمهای خانه دوزندگی بلدند، خیاطی بلدند، آرایشگاهی بلدند و اوقات فراوان هم دارد. پس اگر بتواند وقتش را خوب تنظیم کند، میتواند در کنار بچهداری به کارهای دیگر هم برسد. خانم من هم ۷ بچه را بزرگ کرده است. هم درس داده و هم سخنرانی کرده و هم کار میکند.
*اینکه میگویند مستاجرین گرفتار هستند، باید همه ایران را در نظر بگیرید و فقط تهران را نبینید. همچنین سهچهارم مردم تهران خانه دارند و یک چهارم مستاجراند. پس برای یک چهارم قیصریه را آتش نزنید.
*درباره اینکه همه از دولت توقع دارند، میگویم دولت مسئول همه چیز نیست. اولا هر کسی مسئول کار خودش است و حق ندارد همه کارها را گردن دولت بیاندازد. دولت باید حمایت و نظارت کند. بنا نیست همه کارها را به دوش دولت بگذاریم و از او بخواهیم، سیر و پیاز ما را تهیه کند. ما در اقتصاد هم بخش خصوصی داریم و هم تعاونی داریم و آخرین بخش دولت است.
*اینکه میگویند، رفت و آمد در تهران مشکل است، دلیلی برای کار نکردن نیست. بنا نیست همه برای شاغل بودن از خانه بیرون بیایند. الان بسیاری از کارها هستند که در درون خانه میتوان انجام داد. در واقع حمل و نقل دو ساعته و سه ساعته روزانه برای موارد خاص است.