به نقل از «خبرگزاری برنا»

تاریخ انقضای هر کدام از لوازم آرایش چقدر است؟

تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۵۰۳۵۲۳

به گزارش گروه باشگاه جوانی خبرگزاری برنا؛ در این مطلب ابتدا اشاره به مدت زمانی داریم که هر یک از محصولات را طی آن مدت باید مصرف کنید و از آن جا که به هر حال مشخص نیست چه فاصله زمانی بین تولید و بازشدن در محصول آرایشی بوده، به علائمی اشاره می کنیم که با توجه به آنها متوجه فساد یک محصول آرایشی می شوید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از کجا متوجه زمان انقضای یک محصول آرایش شویم؟

این سوالی است که خیلی از خریداران محصولات آرایشی و بهداشتی دارند. برچسب شبنم تا حدودی کمک کرده زمان تولید و انقضای محصولات و قاچاق بودن یا نبودن آن مشخص باشد اما هنوز هم خیلی از محصولات آرایشی و بهداشتی برچسب شبنم ندارند. گاهی نیز برچسب روی بسته بندی محصولات زده می شود و اگر جعبه را دور بیندازید و زمانی از مصرف ماده آرایشی بگذرد دیگر نمی توانید متوجه زمان تولید یا انقضای محصول شوید.

روی بسته بندی اصلی محصولات هیچ توضیحی در مورد تاریخ تولید و انقضا داده نشده و تنها علامتی که بسیاری از افراد حتی متوجه آن هم نمی شوند، کاسه ای است که روی آن عدد قید شده و نشان می دهد بعد از باز کردن در محصول تا چند ماه بعد می توانید محصول را همچنان استفاده کنید. اما آیا واقعا به خاطر دارید کرم ضدآفتاب یا رژلبتان را کی خریده بودید و چند ماه از زمان مصرف آن گذشته است؟ در این مطلب ابتدا اشاره به مدت زمانی داریم که هر یک از محصولات را طی آن مدت باید مصرف کنید و از آن جا که به هر حال مشخص نیست چه فاصله زمانی بین تولید و بازشدن در محصول آرایشی بوده، به علائمی اشاره می کنیم که با توجه به آنها متوجه فساد یک محصول آرایشی می شوید.

طول عمر لوازم آرایش و محصولات بهداشتی

•  ژل دوش و شامپو : 3-2 سال

•  لوسیون بدن : 12-9 ماه

•  کرم صورت : کاسه ای 9 ماه، بطری های پمپی یا تیوپی 12 ماه

•  لاک ناخن : 2-1 سال

•  ریمل مژه و ابرو : 3 ماه

•  پوشاننده سیاهی دور چشم : 6- 3 ماه

•  کرم روز و شب : 9- 6 ماه

•  پاک کننده آرایش چشم و صورت : 6- 9 ماه

•  اسکراب و لایه بردارها : 6- 9 ماه

•  ماسک مرطوب کننده : 6- 9 ماه

•  ماسک پاک کننده : 6- 9 ماه

•  کرم ضد قرمزی : 8 ماه

•  کرم پودر : 9 ماه

•  رژگونه : 3-2 سال

•  سایه چشم : 3-2 سال

•  پنکیک : 3-2 سال

•  مداد ابرو : 2 سال

•  رژ و مداد لب : 2 سال

شیوه نگهداری از لوازم آرایش

مدت زمان های قید شده در بالا حداکثر زمانی است که می توانید از یک محصول آرایشی استفاده کنید، به شرطی که این محصول در شرایط مناسب نگهداری شده باشد.  اما لازم است تعریف درستی از شرایط مناسب داشته باشیم. برای این منظور باید به این نکات توجه داشته باشید.

 محصولات آرایشی را باید در محیطی خشک و دور از رطوبت نگه دارید

زیرا رطوبت احتمال رشد باکتری ها را در محصول آرایشی افزایش می دهد. بر این اساس حمام و توالت مکان های مناسبی برای نگهداری محصولات  آرایشی نیست.

هنگام خرید بیشتر محصولات تیوپی و پمپی را انتخاب کنید

محصولات کاسه ای در مقایسه با انواع دیگر بیشتر در معرض آلودگی قرار دارند و طول مدت مصرفشان کاهش می یابد. 

بعد از مصرف محصولات در آنها را محکم ببندید

در غیر این صورت احتمال اکسیده شدن محصولات افزایش می یابد. 

_ قبل از مصرف کرم های کاسه ای حتما دستان تان را بشویید

_ پدهای آرایشی و فرچه و قلموهای آرایشی تان را هر از گاهی بشویید.

_ هرگز محصولات آرایشی و ابزارهای های آرایش تان را با کسی شریک نشوید.

نشانه های لوازم آرایش فاسد

شناخت نشانه های فساد در مورد برخی مواد آرایشی ضروری است، اما در برخی دیگر حتی استفاده از محصول بعد از فرا رسیدن تاریخ انقضا هم مشکل ساز نمی شود. مثلا عطرها هر چند تاریخ شان بگذرد برای سلامت مضر نخواهندبود. رنگ عطری که فاسد شده و از زمان مصرف آن گذشته، معمولا تیره است و بوی اولیه خود را ندارد. در نتیجه فرد مصرف کننده خواه ناخواه آن را کنار می گذارد،اما بوی بیشتر محصولات آرایش مثل رژلب، کرم پودر و... معمولا پس از مدتی تغییر می کند و بوی روغن اشباع شده دارند. محصولات پودری نیز خشک می شوند و بافتشان تغییر می کند. برخی محصولات به ویژه ریمل و خط چشم هم بوی نامطبوعی می گیرند یا خشک می شوند. در مورد محصولاتی که با چشم در ارتباط اند باید به محدوه زمان مصرف توجه زیادی داشت.

 

منبع: خبرگزاری برنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۵۰۳۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کدام فلفل‌ها از همه تندتر هستند؟

با خوردن فلفل، لب‌هایت می‌سوزد، زبانت آتش می‌گیرد و غشا‌های مخاطی که از ریه‌ها در برابر تهدید محافظت می‌کنند، آبریزش بینی شما را تحریک می‌کنند. با خوردن فلفل، رگ‌های خونی منبسط می‌شوند و بدن شما احساس می‌کند که در حال آتش گرفتن است بنابراین برای کمک به خنک شدن بدن، تعریق آغاز می‌شود.

به گزارش ایسنا، مهم نیست که میزان دمای غذای شما چقدر باشد، زیرا همچنان این ادویه بدون اینکه به دمای غذا مرتبط باشد می‌تواند باعث تعریق شما شود. بر اساس گفته آموزش علوم فیشر آمریکا، دلیل تندی غذا به درجه حرارت گرمای آن نیست. تندی در غذای ما به علت کپسایسین است، ماده‌ای که به فلفل تندی می‌دهد.

سطح تندی یک غذا بر اساس میزان تحریک واکنش ما به کپسایسین اندازه‌گیری می‌شود، این اندازه‌گیری واحد حرارتی اسکویل (SHU) نامیده می‌شود. بر اساس این واحد اندازه‌گیری، فلفل دلمه‌ای نمره صفر، فلفل موزی می‌تواند ۹۰۰ باشد و هالاپینو (هالاپینو یا هالوپینو یکی از انواع فلفل‌های تند بومی مکزیک است که کوچک بوده و به رنگ سبز یا قرمز دیده می‌شود) می‌تواند تا ۱۰هزار برسد. هابانرو یا فلفل هندی ۳۵۰هزار و فلفل ترینیداد اسکورپین همچنین اسپری فلفل می‌توانند به محدوده دو میلیون برسند و کپسایسین خالص (بر اساس ارقام منتشرشده انجمن شیمی آمریکا) ۱۶ میلیون است؛ بنابراین اگر علت تعریق ما دما نیست، چه چیزی در غذای تند وجود دارد که با خوردن آن عرق می‌ریزیم؟

دهان ما گیرنده‌های TRPV ۱ دارد که گرما را تشخیص می‌دهد و ما را از خوردن غذا‌های خیلی گرم باز می‌دارد. کپسایسین این گیرنده‌های TRPV ۱ را تحریک می‌کند و سیگنالی به مغز می‌فرستد مبنی بر اینکه ما در حال خوردن چیزی داغ و خطرناک هستیم. مغز با ارسال یک احساس سوزش به آن قسمت از دهان ما پاسخ می‌دهد سپس بدن همان‌طور که باید به دمای گرم واکنش نشان دهد، تعریق را آغاز می‌کند همچنین ممکن است متوجه شوید که هنگام خوردن غذا‌های تند احساس عجله دارید به این دلیل که بدن شما کپسایسین را به‌عنوان یک تهدید اشتباه تعبیر می‌کند، بنابراین هم دوپامین و هم آدرنالین را به عنوان پاسخ ترشح می‌کند.

کپسایسین کاملا در دستگاه گوارش ما تجزیه نمی‌شود، بنابراین وقتی در حال خروج از سیستم بدن باشد، همان سوزش را احساس خواهید کرد. به گفته انجمن شیمی آمریکا، اگر تندی غذا شما را تحت تاثیر قرار داد، از مصرف آب اجتناب کنید که شعله بیشتری به آتش می‌افزاید. در عوض شیر بنوشید یا بستنی یا پنیر بخورید. کازئین موجود در این محصولات لبنی به دور کپسایسین می‌پیچد و به حذف آن از زبان شما کمک می‌کنند.

اگر بتوانید گرما را تحمل و عرق کنید، غذا‌های تند فواید زیادی برای سلامتی دارند. طبق نتایج مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۱ که در نشریه Physiology & Behavior منتشر شد، افزودن فلفل قرمز به غذا می‌تواند میزان کالری سوزی در روز را افزایش دهد. اگر معمولا غذای ملایم‌تری می‌خورید، فلفل قرمز می‌تواند هوس شما را برای غذا‌های چرب، شور و شیرین کاهش دهد. با این حال، جوانه‌های چشایی (یا پرز‌های چشایی حاوی سلول‌های گیرنده مزه هستند که به سلول‌های چشایی نیز معروف هستند)، شما می‌توانند تحمل غذا‌های تند را ایجاد کنند، بنابراین این هوس کشنده فقط برای مدت کوتاهی دوام می‌آورد.

نتایج بررسی سیستماتیک سال ۲۰۱۲ که در نشریه Appetite منتشر شد، نشان داد که افزودن تندی قابل توجه به وعده‌های غذایی می‌تواند به شما کمک کند تا ۵۰ کالری اضافی در روز بسوزانید. این مورد می‌تواند به کاهش وزن پنج پوندی فقط طی یک سال اضافه شود. مصرف غذا‌های تند همچنین می‌تواند چربی شکم را کاهش دهد و به کاهش اشتها کمک کند. در این مطالعه آمده است که این اثرات تا حدی به دلیل نحوه تحریک گیرنده TRPV ۱ کپسایسین است.

مطالعه دیگری در سال ۲۰۱۷ که نتایج آن در PLOS One منتشر شد به بررسی مصرف فلفل قرمز تند و مرگ و میر در میان بیش از ۱۶هزار نفر در ایالات‌متحده پرداخت. افرادی که به‌طور منظم غذا‌های تند مصرف می‌کردند، ۱۳ درصد کاهش مرگ و میر به هر دلیلی داشتند.

محققان همچنین خاطرنشان کردند که فعال‌سازی گیرنده‌های TRPV ۱ توسط کپسایسین از طریق افزایش مصرف انرژی و تاثیر بر چربی‌های خون، بر چاقی تاثیر می‌گذارد. بر اساس بررسی انجام شده در سال ۲۰۱۶ در تحقیقات ضد سرطان، کپسایسین موجود در غذا‌های تند می‌تواند از سلول‌های ما در برابر سرطان محافظت، رشد سرطان را متوقف و با بدخیمی و متاستاز سرطان تداخل ایجاد کند.