به نقل از «دانا»

شکست مفتضحانه اغتشاشات باخروش مردم ایران

تاریخ انتشار: ۲۱ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۵۴۱۴۸۴

شورش‌هایی در تاریخ انقلاب اسلامی علیه نظام حاکم اتفاق افتاده است که از نظر ابعاد دارای شباهت و تفاوت‌هایی هستند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ اسماعیل صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی ارم خبر اتفاقات ۱۹ دی سال ۵۶ تا ۹ دی ۱۳۸۸ مورد بررسی قرار گرفت و این کارشناس مسائل سیاسی به ابعاد مختلف این ایام پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

صالحی  ۱۹دی سال ۵۶ را سر آغاز جوشش انقلاب و خروش یک پارچه مردم ایران علیه رژیم پهلوی دانست و عنوان کرد: در توهین به ساحت امام خمینی (ره) بود که منجر به وقوع انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن ۵۷ شد و۹ دی ( ۱۳۸۸) نیز سرآغاز خروش و جوشش مجدد مردم ایران علیه فتنه گران و طراحان انقلاب رنگی بود که می‌خواستند این انقلاب را براندازی نماید.

وی ادامه داد: از ۱۹دی ۵۶ تا ۹ دی ۹۶ سه شورش بزرگ علیه انقلاب اسلامی و براندازی آن، طراحی شده است که تا کنون در تمام عرصه‌ها ناکام مانده است، این شورش‌ها گرچه شکست خوردند و در بر اندازی ناکام ماندند ولی شورش ۹۶ با شورش‌های قبلی شباهت‌هایی و تفاوت‌هایی دارد.

کارشناس مسائل سیاسی در واکاوی این شورش‌ها بیان داشت: هر سه شورش با اصل نظام جمهوری اسلامی مخالفت داشتند و شعارشان براندازی نظام جمهوری اسلامی بود و در مخالفت با ولی‌فقیه سنگ تمام گذاشتند و شعارهای تند و اهانت‌آمیز علیه آن سر دادند

این استاد دانشگاه ادامه داد: هر سه شورش از ائتلاف جریان‌های درون نظام و جریان بیرون نظام شکل‌گرفته بودند که با بصیرت و آگاهی مردم انقلابی به شکست مفتضحانه تبدیل شدند و خروش یک پارچه مردم و حمایت همه‌جانبه از انقلاب و رهبری را به دنبال داشت.

اسماعیل صالحی تفاوت‌هایی را در باره این شورش‌ها قائل شد و در ادامه افزود: شورش‌های سال ۷۸و۸۸ از ناحیه جریان‌های سیاسی درون نظام آغاز شدند اما شورش سال ۹۶ از نارضایتی مردم نسبت به گرانی، تورم و بیکاری آغاز شد و جریان بر انداز، بر آن سوار شد و آن را به نفع خود مصادره کرد.

وی همراهی نکردن جریان‌ها سیاسی در اغتشاشات۹۶ نسبت به جریان‌های مشابه در ادوار گذشته را از تفاوت‌های بارز این شورش‌ها دانست و تصریح کرد: شورش‌های قبلی در قالب انقلاب رنگی یا مخملی طراحی شده بود ولی اغتشاشات ۹۶ در قالب جنگ ترکیبی بود که در آن، نیروهای داخلی و خارجی به خط شده تا همانند سوریه جنگ داخلی را شروع و براندازی انقلاب اسلامی را رقم بزنند.

کارشناس مسائل سیاسی با اشاره به ادامه  طرح‌های جریان برانداز گفت: مثلث عبری، عربی و غربی با مربع چپی‌های سوسیالیست و راستی‌های لیبرال، سلطنت‌طلب‌ها و بهایی‌ها هم چنان به دنبال آشوبگری، نارضایتی هستند تا در روند بهبود وضع مردم اخلال ایجاد کنند و با ناکارآمد جلوه دادن انقلاب مردم را رو در روی آن قرار دهند.

اسماعیل صالحی در پایان گفت: شورش ۹۶ درس عبرتی برای دولت‌مردان است تا به مردم توجه کنند و از این بیشتر اسباب رنجش آن‌ها نباشند، قطعاً با حضور در بین مردم و شنیدن انتقادات با همراهی و همکاری آن‌هاست که مسئولین می‌توانند در کار خود موفق گردند.

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۵۴۱۴۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

«بی حجابی» گره‌ای که با دست باز می‌شود

گروه فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا، مصطفی خدابخشی- طی روزهای اخیر موضوع حجاب وعفاف به عنوان یک موضوع مهم فرهنگی یکبار دیگر با اجرای «طرح نور» از سوی فراجا و با نزدیک شدن به نهایی شدن لایحه حجاب در مجلس شورای اسلامی محور توجه قشر گسترده ای از مردم جامعه قرار گرفته است.

طرحی که به دلیل نبود برنامه ریزی مدون و انجام وظیفه از سوی دستگاه ها، سازمان ها و نهادها در حوزه عفاف و حجاب پس از حدود 20 ماه کش و قوس فراوان در بین ارکان مختلف تصمیم گیر فرهنگی کلان جامعه یکبار دیگر با تغییر نام از سوی نیروی انتظامی به مرحله اجرا گذاشته شده تا این نیرو به تنهایی در این میدان خطیر بار سنگین بر زمین مانده دیگر نهادها را به دوش بکشید، شاید که در قبل آن اوضاع آشفته نوع پوشش در جامعه سامانی یابد.

طی ماه های گذشته موضوع حجاب و نمایش نسخه جدیدی از آن که سنخیتی با جامعه اسلامی ایرانی ندارد ابعادی فراتر از حوزه فرهنگ به خود گرفته تا شیطنت رسانه ای آن را به نماد و رویکردی سیاسی امنیتی برای رویا رویی با نظام اسلامی مبدل سازد. یقینا شرایط ایجاد شده در مقوله حجاب در این روزهای جامعه زائیده یک رویداد و یا مولفه ای تک بعدی نیست بلکه باید آن را معلولی از مسائل اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دانست که با چاشنی فتنه انگیزی به صورت گسترده جامعه را به سه بخش  درگیر، همسو و ضد تبدیل کرده است. 

بر این اساس و باتوجه به قرار دادن پازل های شکل گیری این رویداد فرهنگی و اجتماعی که ردپای برنامه ریزانی غربی در آن به راحتی مشهود است باید کشف حجاب را جز در مواردی معدود که ناشی از کم دانشی و عدم برخورداری از تحلیل درست است، آن را شعاری بصری بر علیه نظام حاکمه دانست. برهمین اساس رویا رویی با آن نیاز به دست فرمانی جدید دارد، دست فرمانی که بتواند این حرام شرعی و حرام سیاسی که به چالش مهم ماه های گذشته کشور مبدل شده است را مدیریت و سلامت بصری را به جامعه ارائه کند.

حال سوال اینجاست آیا با توجه به شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی حاکم بر جامعه باید چشم بر مقوله عفاف و حجاب بست؟ آیا می توان به بهانه حفظ وحدت و انسجام اجتماعی، انسجام دینی را نا دیده گرفت؟ پاسخ به این سوال را می توان در منظومه فکری رهبر معظم انقلاب اسلامی یافت به گونه ای که ایشان حجاب را مولفه سوم مورد نیاز جامعه امروز بعد از موضوعات اقتصادی و منطقه ای دانسته اند. بر این اساس حجاب را باید نقطه مرکزی حکمرانی فرهنگی و نمادی از فرهنگ دیرینه مردم ایران زمین در نظام و ساختاری دینی در طول تاریخ دانست که بن مایه آن شکل دهنده ساختار نظام جمهوری اسلامی ایران است. به عبارت بهتر چشم پوششی بر این واقعیت یعنی رسیدن به نقطه پایان حکمرانی فرهنگی در ایران.

یعنی همان چیز که دشمن طی سال ها برای آن برنامه ریزی کرده و رویای شیرین آن را برای خود تصویر کرده است. رویایی که می توان آن را با اطلاع رسانی صحیح و استفاده نو آورانه از ابزارهای رسانه ای و با افزایش سطح آگاهی مردم از این فرایند به سراب تبدیل کرد. 

عبور از این میدان پر مخاطره نیاز به نقشه عملیاتی دارد. متاسفانه در فرایند روایت میدان آنچنان که باید و شاید نتوانسته ایم میدان داری کنیم و عملا میدان در این بخش به شهروند خبرنگاران ضد امنیتی واگذار شده که سازنده خوراک خبری برای رسانه های معاند هستند. کسانی که به صورت عمده نقش موثری در مخالف سازی مردم با مقاله حجاب دارند اما کمتر دیده می شوند. حال باید در این میدان فرهنگی به بحث رسانه توجه ویژه ای شود تا حجاب به عنوان یک حکم شرعی در جامعه باز تعریف و مردم  بر لزوم رعایت حدود آن آگاهی یابند. تحقق این مهم میسر نخواهد بود جز افزایش سواد رسانه ای مردم و استفاده درست دستگاه های تبلیغاتی از رسانه. این یعنی استفاده از ابزار فرهنگی برای یک رویداد یا تهاجمی فرهنگی.

یقینا موضوع حجاب در کشور ما کلاف سر در گم و غیر قابل حل نیست و هم زمان با یافتن سر رشته آن می توان امید به باز کردن گره آن داشت. گره ای که می شود آن را با دست باز کرد و نه با دندان. یقینا میدان مبارزه فرهنگی نیازمند نقشه عملیات فرهنگی است و در آن ترازوی رویکردهای ایجابی می بایست بر رویکردهای سلبی سنگینی کند چیزی که امروز برعکس شده و همین عامل باعث شکل گیری تقابلی جدید با حجاب خواهد شد.

انتهای پیام/