گذرنامه ایرانی؛ سنگ جلو پای سفر؟!
تاریخ انتشار: ۲۲ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۵۵۴۸۰۴
ساعت24-آخرین گزارش‌ها از اعتبارسنجی گذرنامه‌ها نشان می‌دهد که ایران با آخرین رتبه جهانی که کشور افغانستان است، فقط هشت پله فاصله دارد، اما این وضعیت چقدر مانع سفر ایرانی‌ها خواهد شد؟
موسسه مشاوره‌ای «نوماد کاپیتالیست» در ماه‌های پایانی سال ۲۰۱۷ گزارشی از اعتبارسنجی گذرنامه‌ها که در حقیقت نشان‌دهنده‌ی ارزش حقیقی شهروندی است، منتشر کرد که در آن رتبه‌ی ایران در بین ۱۹۹ کشور، ۱۹۱ تعیین شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما پرسش اصلی این است؛ ایرانی‌ها با این گذرنامه که قوانین مهاجرتی برخی کشورها در سال‌های اخیر نیز چالش‌های جدیدتری را برای آن‌ها ایجاد کرده، چقدر دست‌شان برای جهانگردی باز است؟
صف‌های طولانی پشت در سفارتخانه‌های کشورهای اروپایی، پیدا نکردن نوبت سفارت برای مصاحبه، بازار سیاه ویزا، انبوه مدارک برای گرفتن یک ویزا، صرف هزینه‌های هنگفت و دست‌آخر ریجکت شدن و ثبت مُهر قرمز در پاسپورت، فوبیای بیشتر ایرانی‌ها برای سفر شده است. «رضا پاکروان»، ماجراجو و مستندسازی که جزو ۲۰ مرد پر سفر دنیا شناخته شده، اما پیشنهاد دیگری برای مردمی دارد که فکر می‌کنند همه دنیا، یعنی اروپا و آمریکا.
او که چالش ویزا یا اعتبار پایین گذرنامه‌ی ایران را بهانه‌ی خوبی برای سفر نکردن نمی‌داند، می‌گوید: چرا فکر می‌کنید ویزا مشکل سفر است، چه کسانی مسافرت نمی‌روند و یا فقط ترکیه می‌روند، چون فکر می‌کنند فقط ترکیه ویزا نمی‌خواهد، در حالی‌که کشورهای زیادی هستند که براحتی به ایرانی‌ها ویزا می‌دهند و کشورهایی هم هستند که بهترین فرهنگ را دارند، اما کمتر مقصد ایرانی‌ها برای سفر هستند. نزدیک به ۳۵ کشور وجود دارد که ایرانی‌ها بدون ویزا می‌توانند به آن‌ها سفر کنند.
صربستان، ترکیه، ارمنستان، گرجستان، مالزی، ونزوئلا، اکوادور، نیکاراگوئه، میکرونزی، دومینیکا، بولیوی، هائیتی و گویان از جمله کشورهایی هستند که سفر به آن‌ها بدون ویزا ممکن است. البته باید به ضوابط دیپلماتیک هر یک از این کشورها توجه کرد، چون اقامت بدون ویزا در آن‌ها بسته به نوع قوانین هر یک، متغییر بین ۱۴ تا ۹۰ روز امکان‌پذیر است. به جز اینها لبنان، تاجیکستان، ایالات مستقل ساموآ، نپال، ماداگاسکار، کامبوج، کیپ ورد، کومور، جیبوتی، گینه بیسائو، گویان، لائوس، موریتانی، موزامبیک، سومالی، تانزانیا، جزایر سیشل، کنیا، توگو، سوریه، سریلانکا و مالدیو، کشورهایی هستند که در مرز، ویزا صادر می‌کنند، فقط کافی است مدارک کامل را همراه داشته باشید تا جواز ورود را دریافت کنید.
البته بین ایران و بیشتر این کشورها پرواز مستقیم وجود ندارد، برای همین لازم است پیش از هر اقدامی، به کشور ترانزیت و مدت توقف در آن توجه کرد تا این میان، به خاطر گرفتن ویزای کشوری که قرار است فقط چند ساعت در آن توقف داشته باشید، برنامه‌ی سفرتان دچار اختلال و یا دردسر نشود.
شما هم فقط ترکیه می‌روید، چون فکر می‌کنید تنها کشوری است که ویزا نمی‌خواهد؟ می‌دانید سرزمین چای وادویه (سریلانکا)، کشور کوه‌های بلند (نپال) یا خیابان ۸۸۰ ساله بائوباب‌ها (ماداگاسکار) در چهارمین جزیره بزرگ دنیا را بدون دردسرهای گرفتن ویزا، می‌توانید ببینید؟ آیا شما هم جزو آن دسته از افراد هستید که هند نمی‌روند، چون فکر می‌کنند قرار است دل درد یا اسهال بگیرند، یا آن‌هایی که از ترس مُهر قرمز، برای گرفتن ویزای اروپا جسارت به خرج نمی‌دهند؟
پاکروان که رکورد جهانی «عبور از ساهارا در آفریقا با دوچرخه» و «سریع‌ترین مسافرت با دوچرخه از دایره‌ی قطب شمال تا کیپ‌تاون (حدود ۱۸ هزار کیلومتر سفر بدون پشتیبان در ۱۰۱ روز) » را در کارنامه خود ثبت کرده و طول صحرای پاتاگونیا در آمریکای جنوبی را پیاده طی کرده و از مدار آناپوریا در هیمالیای نپال گذشته و درحالی‌که دوچرخه‌اش را حمل می‌کرده، قله‌ی سبلان در ایران را هم فتح کرده، معتقد است؛ دنیا فقط آمریکا و اروپا نیست و می‌گوید: کشورهای اروپایی و آمریکایی مثل راه آسفالت می‌مانند، اصل قضیه در آسیا و آفریقا است که با کشف آن‌ها، به نسل‌های آینده می‌توانیم بگوییم مثلا من آمازون رفته‌ام، چون با روند سریع تخریب‌ها، فرزندان ما دیگر جایی مثل آمازون را نخواهند دید.
پاکروان که تجربه سفر به داغستان را داشته، اعتقاد دارد؛ نا امنی، بهانه‌ای برای خط زدن نام یک کشور از فهرست مناطقی که می‌خواهیم به آن‌ها سفر کنیم، نیست و در ادامه بیان می‌کند: واقعیت این است که بیشتر نقاط دنیا امن است، اگر اتفاقی هم رخ دهد، با توریست کاری ندارند، چون بیشتر جنگ‌ها داخلی و بین قبلیه‌ها است، این تجربه‌ای بود که در سفر به داغستان بدست آوردم، منطقه‌ای که نا امنی آن معروف است، تا حدی که همسفرم از ادامه مسیری که ماه‌ها باهم آمده بودیم، منصرف شد و من تنها به داغستان رفتم، آن موقع بود که متوجه شدم برخلاف هم‌یه تعریف‌ها و تصورها، دنیا از این منطقه هیچ چیز نمی‌داند و من یکی از امن‌ترین سفرهای زندگی‌ام را تجربه کردم.
او برای آن‌هایی که خیلی اهل ماجراجویی نیستند و اروپا و آمریکا را بیشتر می‌پسندند، نیز با توجه به قوانین سختگیرانه این مناطق برای ایرانی‌ها، سماجت ورزیدن را پیشنهاد می‌دهد و اظهار می‌کند: یک‌سری کشورها هستند که باید برای گرفتن ویزای آن‌ها سماجت نشان داد، ماجراجویی‌های من هم با گذرنامه ایرانی شروع شد، آن موقع هنوز تابع کشور دیگری نشده بودم، آنقدر وقت در صف گذراندم و مُهر قرمز گرفتم تا به نتیجه می‌رسیدم.
به باور پاکروان، قدم اول برای سفر کردن، جسارت و خطر کردن است و در این‌باره می‌گوید: مطمئن باشید در خیابان و یا گرسنه نمی‌مانید. دنیا جاهای کثیف زیاد دارد، اگر مقداری به آینده فکر کنید، واکسیناسیون را درست انجام دهید، مشکلی پیش نمی‌آید. بیشتر مردم هند نمی‌روند چون فکر می‌کنند اسهال می‌گیرید، حتی برای این مشکل هم می‌توان راه‌حل داشت؛ یا غذا را همراه خود ببرید یا غذای ساده بخورید، یا حواستان باشد غذای پخته شده بخورید. ممکلت‌های به این باحالی را نمی‌بینید، چون همچین چیزهایی مانع‌تان شده است.
انتهای پیام
ایسنا
منبع: ساعت24
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.saat24.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ساعت24» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۵۵۴۸۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بستنی ایرانی در کدام کشورها پرطرفدار است؟
«در ایران روزانه حدود هزار و ۲۰۰تن بستنی مصرف می‌شود که از این میزان حدود هزار تن از سوی شرکت‌های صنعتی و ۲۰۰تن هم از سوی کارگاه‌ها و بستنی‌سازی‌های سنتی تولید می‌شود.» اینها را محمدجواد شکری، از فعالان صنعت تولید و تجارت بستنی در ایران در مورد آمار تولید و صادرات بستنی در کشور به همشهری می‌گوید. اما مهم‌تر از بستنی‌هایی که مصرف داخلی دارند، لژیونر‌ها و صادراتی‌ها هستند؛ بستنی‌هایی که با برند ایرانی شهرت جهانی کسب کرده و دل مشتری‌ها را به‌دست آورده‌اند.
به گزارش همشهری‌آنلاین، شکری در مورد صادرات بستنی می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده ایرانی به کشورهای همسایه صادرات بستنی دارند؛ صادراتی که رکورد ۴۰۰تن بستنی در روز را به دست‌آورده است؛ بستنی‌هایی که بیشتر به عراق و کشورهای حوزه خلیج‌فارس مانند عمان و کویت و امارات به‌ویژه شهر دوبی می‌رسند. علاوه بر حوزه خلیج‌فارس، بستنی‌های ایرانی به کشورهای آذربایجان، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان و حتی کشورهای آفریقایی مانند لیبی هم صادر می‌شود و صادرکنندگان نیم‌نگاهی هم به بازار چین دارند.»
مردم جهان بستنی ایرانی را با چه طعم‌هایی دوست دارند؟شکری با بیان اینکه صادرات بستنی ایرانی به کشورهای دیگر با توجه به فرهنگ و ذائقه هر کشوری و با بسته‌بندی‌های مختص هر منطقه انجام می‌شود، می‌گوید: «چینی‌ها مزه‌های ایرانی مانند رز، گلاب و زعفران را خیلی دوست دارند و کشورهای همسایه شمال ایران طعم زردآلو را می‌پسندند.»
این فعال صنعت تولید و تجارت بستنی با بیان اینکه بستنی ایران حتی به آمریکا و کانادا هم صادرات می‌شود، می‌گوید: «هرچند صادرات ما به این کشورها محدود به ایرانیان ساکن در آنجا می‌شود، اما در شهر‌هایی مانند تورنتو عرضه بستنی ایرانی به جز فروشگاه‌های ایرانی به فروشگاه‌های غیرایرانی هم رسیده، ضمن اینکه به‌دنبال توسعه صادرات بستنی به آمریکا هم هستیم.»
بستنی زعفرانی ابتکار ایرانیبستنی از فرنگ به ایران رسید. ناصرالدین‌شاه قاجار در سفر به فرانسه بعد از خوردن بستنی میوه‌ای فرانسوی، عاشق این دسر جذاب شد و به خدم‌وحشم خود دستور داد طرز تهیه آن را از فرانسوی‌ها بگیرند و به ایران بیاورند و اینگونه شد که پای بستنی به ایران باز شد. نخستین کسی که در تهران بستنی درست کرد «ممد ریش» نامی بود که با چرخ دوره‌گردی‌اش روانه کوچه و بازار می‌شد و بستنی می‌فروخت. پس از او، اکبر مشتی (مشدی) به بستنی رنگ و بوی ایرانی داد و بستنی زعفرانی تولید کرد. طعم این بستنی آنقدر خاص و خوب بود که خیلی زود در میان ایرانیان و جهانیان محبوب شد. اواخر دهه۴۰ شمسی، دستگاه‌های بستنی‌سازی وارد ایران شدند و بستنی در طعم‌ها و برند‌های مختلف عرضه شد.
بستنی گران شده، مشتری آب رفتهمغازهداران می‌گویند رشد قیمت این خوراکی پرطرفدار باعث شده تقاضا برای خرید بستنی کاهش پیدا کند. رئیس اتحادیه بستنی، آبمیوه و کافی‌شاپ تهران با تأیید این موضوع می‌گوید: «تورم بر میزان تقاضا برای آبمیوه و بستنی اثرگذار بوده و تقاضا تا حدودی کم شده است. برای همین با وجود اینکه هزینه‌ها بیش از ۵۰درصد افزایش یافته است، صنف ما برای حمایت از مصرف‌کنندگان و برای حفظ بازارمان، تصمیم گرفت امسال فقط حدود ۲۰درصد افزایش قیمت داشته باشد».
محسن مبرا، ضمن تأکید بر اینکه بستنی قیمت مصوب ندارد، ادامه می‌دهد: «از سال۱۴۰۲ بنا بر مصوبه سازمان حمایت، دیگر نرخ مصوب نداریم و نرخ‌ها از سوی خود تولیدکننده‌ها تعیین می‌شود.»
قیمت انواع بستنی در بازارکماکان ارزان‌ترین بستنی بازاری بستنی یخی است. بستنی یخی میوه‌ای در برند‌های مختلف ۷ هزار تومان است. بستنی چوبی میلکی۱۰ هزار تومان، بستنی کیم ۱۰ هزار تومان، بستنی کیک تیرامیسو ۱۵ هزار تومان، قیفی ۱۵ هزار تومان، بیسکورول ۲۰ هزار تومان، بستنی لیوانی ماراش با شیر بز ۳۰ هزار تومان، بستنی چوبی سالار ۳۰ هزار تومان و بستنی مگنولیا ۴۰ هزار تومان است.
همچنین بستنی یک لیتری طالبی و وانیلی۸۰ هزار تومان است.
هر کیلو بستنی سنتی ساده هم در تهران بین ۱۳۰ تا ۱۷۰ هزار تومان و نوع ویژه و ۴ مغز آن بین ۲۰۰ تا ۲۷۵ هزار تومان است. هر کیلو بستنی میوه‌ای هم در طعم‌های مختلف انبه، توت‌فرنگی و ... بین ۱۵۰ تا ۱۹۰ هزار تومان است.
اگر بخواهید بستنی سنتی در میزان کم سفارش دهید یک ظرف کوچک بستنی سنتی حدود ۴۰ هزار تومان و یک ظرف کوچک بستنی میوه‌ای شامل ۴ اسکوپ (هر اسکوپ بین ۱۵ تا ۲۰ هزار تومان) حدود ۷۰ هزار تومان است. اگر هوس بستنی قیفی هم کنید هر عدد آن بین ۱۵ تا ۲۵ هزار تومان است. بستنی قیفی متری هم که در بعضی مغازه‌ها عرضه می‌شود با توجه به اندازه کوچک، متوسط و بزرگ به قیمت ۵۰ هزار، ۶۰ هزار و ۷۰ هزار تومان فروخته می‌شود.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان