منظومه‌ای با ستارگان بزرگ
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۲۵۱۹۱
مرحوم آیت‌الله العظمی سید محمدباقر دُرچه‌ای یکی از فقیهان برجسته قرن اخیر است که شاگردان بزرگی تربیت کرده است. این عالم بزرگ در سال ۱۲۶۲(ق) در «درچه» اصفهان متولد شد و پس از سال‌ها تدریس و تعلیم و تربیت، به سال ۱۳۴۲(ق) در آستانه سختگیری‌های دولت رضاخانی در همین شهر درگذشت یا بنا بر قولی به شهادت رسید.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
قدس آنلاین- مرحوم آیت‌الله العظمی سید محمدباقر دُرچه‌ای یکی از فقیهان برجسته قرن اخیر است که شاگردان بزرگی تربیت کرده است. این عالم بزرگ در سال ۱۲۶۲(ق) در «درچه» اصفهان متولد شد و پس از سال‌ها تدریس و تعلیم و تربیت، به سال ۱۳۴۲(ق) در آستانه سختگیری‌های دولت رضاخانی در همین شهر درگذشت یا بنا بر قولی به شهادت رسید.
وی پس از سال‌ها تحصیل در اصفهان ونجف، در زمره برجسته‌ترین استادان فقه، در شهر اصفهان به تدریس مشغول گردید و با وجود محدودیت این شهر، چندان شهرت علمی یافت که در سال‌های پایانی عمر در شمار مراجع تقلید هم قرار گرفت.
از برجسته‌ترین و شایسته‌ترین شاگردان وی می‌توان به مرحوم آیت‌الله العظمی بروجردی بنیانگذار حوزه علمیه قم و نیز مرحوم آیت الله العظمی حاج سید ابوالحسن اصفهانی، حاج آقا رحیم ارباب، آقا جمال گلپایگانی، محمد جواد صافی گلپایگانی، آقا نجفی قوچانی، میرزا علی شیرازی، آقا شیخ محمد باقر زند کرمانی، مرتضی اردکانی، شهید اشرفی اصفهانی، سید محمدرضا خراسانی و جلال الدین همایی اشاره کرد.
نقطه برجسته در زندگی این فقیه بزرگ این است که وی عالمی مهذب و دانشمندی معتدل و در معتقدات شیعی خود به دور از افراط و تفریط بوده و از این جهت امتیاز قابل ملاحظه‌ای بر بسیاری از عالمان و روحانیان دیگر این دوره دارد.
منبع: روزنامه قدسمنبع: قدس آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۲۵۱۹۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا مشتری ۷۹ قمر دارد ولی زمین فقط یکی؟
خبرگزاری علم و فناوری آنا، مریم ملی؛ دیدن ماه توی آسمان شب همیشه جذاب و لذتبخش است حالا تصور کنید زمین بیش از یک قمر میداشت و شما وقتی به آسمان نگاه میکردید در هر طرف یک ماه متفاوت میدیدید! به نظر تصویری هیجان انگیز و رویایی میآید ولی بعضی از سیارات منظومه شمسی واقعا این طورند آنها چند قمر دارند و اگر کسی میتوانست از سطح آن سیارات به آسمان بالای سرش نگاه کند تعداد زیادی ماه با اندازههای مختلف و شکل و شمایلی متفاوت میدید.
اما چرا زمین ما باید فقط یک قمر داشته باشد؟ جواب به همان چیزی مربوط است که باعث افتادن سیب از درخت میشود و کمک می‌کند ما روی سطح زمین راه برویم، نیروی گرانش! ستارهشناسها سیارههای منظومه شمسی را به دو دسته تقسیم می‌کنند چون معتقدند این دو دسته فرقهای زیادی با هم دارند دسته اول سیارههایی مثل عطارد و زهره و زمین و مریخ هستند که از جنس خاک و سنگاند و دسته دوم سیارهای مشتری،زحل، اورانوس و نپتون که از جنس گاز هستند و به غولهای گازی معروفاند.
این دسته دوم از سیارات خاکی خیلی بزرگترند و این تفاوت در جرم و اندازه باعث میشود که نیروی جاذبه بیشتری هم داشته باشند. از بین این غولهای گازی اورانوس که کوچکترینشان حساب میشود، ۱۵ برابر زمین جرم دارد در حالی که مشتری بزرگترین سیاره منظومه شمسی ما ۳۰۰ برابر زمین، جرم دارد و همین باعث شده نیروی جاذبه عظیمی داشته باشد که هر خرده سنگی که از نزدیکیاش میگذرد را به دام گرانشش بیندازد. به این ترتیب تعداد خردهسنگهایی که جذب مشتری می‌شوند و شروع می‌کنند به گردش دور این سیاره خیلی زیاد است ولی زمین ما به نسبت جاذبه کمتری که دارد فقط یک تکه سنگ که همین ماه خودمان باشد را جذب کرده و در مدارش به دام انداخته است. جالب است بدانید مشتری تا اکنون که این مطلب را میخوانید ۹۵ قمر دارد و ممکن است تا چند وقت دیگر این عدد بیشتر هم بشود!
انتهای پیام/
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند