به نقل از «خبرگزاری برنا»

مردان زنان مو طلایی را می پسندند یا با مو قهوه ای؟

تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۲۹۱۲۵

به گزارش گروه باشگاه جوانی خبرگزاری برنا؛ رنگ مو یکی از مسائلی است که بانوان اغلب تمرکز زیادی بر آن دارند و حتی در زندگی مشترکشان هم تاثیر گذار خواهد بود.

انسان‌ها بر روی کره زمین از نژاد‌های مختلف هستند و این سبب تفاوت در رنگ مو، چشم، بلندی یا کوتاهی قد و مواردی ازاین دست می‌شود.

تا چند دهه پیش در دنیا تفاوت چندانی بین رنگ موی بانوان نبود و رنگ طلایی بر قهوه‌ای ترجیح نداشت، اما یکی از هنرپیشه‌های زن هالیوودی با رواج دادن اندیشه زیبایی زن با رنگ موی طلایی سبب دگرگونی طرز تفکر جهانی درباره رنگ موی بانوان شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

امروزه بسیاری از بانوان که نژاد اروپایی ندارند برای به دست آوردن جذابیت، شهرت و حتی پیداکردن همسر مورد علاقه خود رنگ مو‌های خود را دگرگون و طلایی می‌کنند.

استفاده از مواد شیمیایی برای طلایی کردن موها، سبب آسیب شدید به این تارهای حساس و بروز مشکلاتی چون ریزش مو، طاسی و سوختگی ساقه مو‌ها می‌شود.

آمار مراجعه بانوان به پزشکان متخصص پوست و مو در دهه‌های اخیر رشد فراوانی داشته است و یکی از دلایل آن تمایل شدید بانوان به طلایی کردن موهایشان است.

بررسی‌ها نشان می‌دهند با وجود آنکه بانوان با موی طلایی بیشتر مورد توجه آقایان قرار می‌گیرند، اما مردان تمایل بیشتری به ازدواج با زنانی با موی قهوه‌ای و تیره دارند.

پژوهش‌ها نشان می‌دهند مردان زنان موطلایی را سالم و پرانرژی می‌دانند، اما زنان با موی قهوه‌ای و تیره توانایی بیشتری برای به عهده گرفتن مسئولیت خانواده و تربیت فرزندان دارند.

همزمان با افزایش سن رنگ مو‌ها دگرگون می‌شود و زنان با موی طلایی و روشن جوان‌تر از زنان با موی قهوه‌ای وتیره به نظر می‌رسند، اما از نظرعلمی تفاوت سلامت بین این دو گروه وجود ندارد و حفظ سلامت به عامل هایی چون تغذیه، ورزش، سبک زندگی سالم و مواردی از این دست بستگی دارد.

کارشناسان رشته روانشناسی دانشگاه آگسبورگ درمینه سوتای آمریکا این نتیجه‌ها را با بررسی برروی ۱۱۰ مرد و نشان دادن تصاویر بانوان با رنگ مو‌های طلایی و تیره به دست آورده اند.

مردان با وجود زیبا دانستن موی طلایی، زنان باموی قهوه‌ای را دارای توانایی بالقوه تشکیل خانواده دانسته اند.

داوطلبان مرد بیشتر تمایل به آشنایی سطحی با بانوان موطلایی داشته اند و آن‌ها را جسور و جذاب معرفی کرده اند، اما برای انتخاب شریک آینده زندگی بانوان موقهوه‌ای را انتخاب کرده اند.

کارشناسان با توجه به رواج شدید شیوه‌های مد وزیبایی‌های پراغراق با کمک جراحی و روش‌های نوظهور و حضور فعال چهره‌های مشهورهنری در رسانه‌های جمعی جهانی که مو‌های آن‌ها به طور طبیعی یا با استفاده از رنگ‌های شیمیایی طلایی شده است اعلام کرده اند که امکان دارد نظر مردان در دهه‌های آینده دگرگون شود، زیرا تبلیغات درباره زیبا بودن موی طلایی به نسبت موی قهوه‌ای به شدت رواج یافته است.

نتیجه این پژوهش در نشریه روانشناسی اجتماعی (the Journal of Social Psychology) به چاپ رسیده است.

 

منبع: خبرگزاری برنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۲۹۱۲۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام