دیو چو بیرون رود فرشته در آید!
تاریخ انتشار: ۲۶ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۳۵۸۵۹
دیکتاتور به واسطه ایجاد خفقان گسترده و فراگیر و نیز محیط رعب آور و اتکال شدید به اربابان غربی اش، هرگز گمان نمی کرد که مردم را یارای آن باشد تا دست به کاری عظیم زنند و دودمانش را جمله بر پیچند اما ۲۶ دی ماه روز گریز بزرگ دیکتاتور شد و مردم شعار دیو چو بیرون رود فرشته در آیدرا سر دادند.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به نقل از بهجت خبر؛ بی شک در طول تاریخ ۲۵۰۰ ساله، نخستین باری بود که حاکمی مستبد، جبّار، متکبّر، دیکتاتور که مستظهر به قدرت بیگانگان، تنها با اراده و همت و اتّحاد همه جانبه یک ملت مجبور و محکوم به فراری ذلّت بار و حقارت آمیز شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
*تجمع اهالی فومن در جلوی میدان شهرداری و ابتدای خیابان امام فعلی (پهلوی سابق) در ۲۶ دیماه سال ۱۳۵۷ روز فرار شاه از ایران
او اصولا اعتقادی به همراهی و حمایت مردمی نداشت و بدان جهت نقش مردم را در مشارکت حکومت امری مهمل و بی ارزش و موجب کسر شانِ شکوه و جلال سلطانی میدانست. تماما واثق به الطاف و صلابت و قدرت و مهابت و خواست امریکا و انگلیس بود. می پنداشت که هر گاه قدرتهای بزرگ اراده کنند، می توانند حکومتی را حفظ و یا ساقط سازند، از این روی مردم را هیچ می انگاشت و اعتقادی به حضور اجتماعی مردم نداشت، لذا در طّی ۳۷ سال حکومت، ۳۷ ساعت با مردم سخن نگفت و تفریحات او بر کارهای دولتی اش همواره رجحان و مزیت داشت.
هیچگاه در اجتماع مردم حاضر نشد تا مثلا برای یک جمعیت ۵۰/۰۰۰ نفری سخنرانی کند، گر چه اصولا نمی توانست سخنرانی کند و چنانچه پیامی میخواست به ملت دهد، شجاع الدین شفا ، رضا قطبی یا اسدالله علم و دیگران برایش می نوشتند و او صرفا قرائت می کرد. هم چون پیامی تاریخی اش را که خطاب به ملت در سال ۱۳۵۷ که توسط سید حسین نصر و رضا قطبی نوشته بودند عین آن را از تلویزیون خواند.
که قسمتی از آن چنین است “من صدای انقلاب شما را شنیدم، متعهد می شوم که از این به بعد به قانون اساسی وفادار بوده و با هر گونه ظلم و فساد مبارزه کنم وبعنوان شاه کشور نتوانم تا از خواست شما بدور باشم” لیکن دیگر بسیار دیر شده بود.
مسلم است کسی که زمام امور یک ملت، تنها در سایه رای اوست و هر تصمیمی بدون خواست او هیچ است و مجلسش فرمایشی، با این وضعیت اهتمام به رای و اندیشه و خواست ملت چه معنا دارد تا با آنان به گفتگو نشیند. ایشان از سر غفلت یکباره تصمیم گرفت تا دو حزب تشریفاتی و درباری ایران نوین و مردم را حذف کند و بجای آن حزب واحد رستاخیز را جایگزین کند و سپس اعلام کرد که همه مردم باید عضو این حزب شوند و کسی که نمی خواهد عضو شود می تواند از کشور برود بیرون زیرا که او ایرانی نیست!
ایشان در اوج قدرت جزیره بحرین را که از قرون دور جزء لایتجزای ملک ایران بوده است، بدون کوچکترین مانعی و مخالفتی از جانب ساکنان بحرین که ۷۰ % ان شیعه وایرانی بودند وتعداد نیروهای مسلح کشور چند برابر جمعیت آنجا بودند، دو دستی تقدیم می دارد و بخشی از خاک وطن را از کشور جدا می سازد و سپس جهت توجیه کار خود دستور می دهد سه جزیره کوچک و خالی از سکنه که بخشی از خاک ایران بوده است را اشغال کنند و ایران اولین کشوری بود که استقلال بحرین را در ۱۲ مرداد ۱۳۵۰به رسمیت می شمارد و تبریک می گوید. شاه این جدایی بحرین را موکول به اجماع مجلسین ( شورا و سنا ) می کند و تنها در دو مجلس شش نفر مخالفت می کنند ۴ تن در مجلس شورا و دو تن در مجلس سنا.
شاه آنقدر غرق در اوهام تمدن بزرگ بود و غافل از ملت خویش، که زمانی از این خیالات وهم و وهن آلود بیرون آمد که دید جز مشتی افراد متملق و چاپلوس درباری کسی گرد خود نیست و از اینان هم کاری بر نمی اید و مدالها و نشانهایی که بر سر و دوش خود دارند بر افکارشان وزین گشته و از آنان موجودی ترسو و رفاه زده و بی اراده ساخته است.بنابراین در چنین وضعی بود که شرمسارانه تصمیم گرفت تا تاج و تخت و قبای خسروانی را رها کند و از این مهلکه جان بدر برد، او انقدر که پریشان و مضطرب و شوریده و دلریش بود حتی یاران نزدیک خود را که بیش از ۲۲ تن از عمّال طراز اول بودند من جمله هویدا، نصیری، آزمون ، نهاوندیان و همایون و … که به فرمان او در زندان بودند دستور آزادیشان را صادر نکرد و به جای اینان ۳۷ قلاده سگ را با خود برد که برادر هویدا (فریدون) در نامه ای به فرح نوشت که شوهرت سگان را با خود برد! لیکن برادرم که ۱۳ سال نخست وزیرش بوده یعنی از سگ هم کمتر بود.!؟
آری؛ این سرشت و خصال شاهان جور بوده که هیچگاه اراده و اندیشه خود را در جهت منافع و خواست و اعتقاد مردم برابر ندانسته و پیوسته در پی التذاذات و هواهای نفسانی خود و خانواده شان بوده اند و از مشکلات مردم مبرّا و فارغ و همیشه تنها و در تقابل خواسته های ملت. چنین بود که در روز ۲۶ دی خلق مسرور و شادمان و شاه گریان و سرفکنده که متحیّر و متحسّر از شوق بی پایان و انبوهی از امواج متراکم انسانهای شیدا که او را متواری کرده بودند.
انتهای پیام
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۳۵۸۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هرگز به ژاوی نگفتم برادرت را بیرون کن
به گزارش "ورزش سه"، ژاوی که بعد از شکست مقابل ویارئال گفته بود در پایان فصل بارسا را ترک خواهد کرد، منصرف شد و چند روز پیش در یک نشست خبری اعلام کرد تا پایان قراردادش که ژوئن 2025 است، می ماند.
فشارهای خوان لاپورتا باعث شد تا ژاوی از تصمیم خود عقب نشینی کند. شایعات در مورد فشارها روی ژاوی برای اصلاحاتی در کادر فنی اش زیاد است و برای مثال می گویند از او خواسته شده اسکار، برادرش، را بیرون کرده یا از اختیاراتش کم کند. شایعات قوی وجود دارد که این اصرارها از سوی دکو، مدیر ورزشی، بارسلوناست.
دکو دیشب قبل از بازی بارسا-والنسیا، به این شایعات واکنش نشان داد: «ما روی ژاوی حساب می کردیم و به همین دلیل با او تا 2025 تمدید شد. او خودش در مورد دلایل ماندن توضیح داد. ژاوی را مشتاق و باانگیزه می بینم و اطمینان دارد که می تواند برای بارسا کارهای مهمی انجام دهد و این مهمترین اصل بود. ما جلسه ای هفته قبل داشتیم و همینجا باید بگویم این شایعات در مورد اصرار من برای اخراج اسکار دروغند. اصلا این بحث در جلسه مطرح هم نشد. هیچکدام از این اخبار صحت ندارند و آنها را باور نکنید.»
گزارشگر قديمى راديو دار فانى را وداع گفت