به نقل از «ایرنا»

آرزو درمانی ؛ فرصتی برای دوئل مرگ و زندگی

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۴۲۱۵۲

تهران- ایرنا- تزریق امید با جامه عمل پوشاندن به آرزوی کودکانی که در شمارش معکوس روزهای زندگی، برچسب پایان به بیماری لاعلاج خود را چون کابوسی دائمی به دوش ذهن می کشند، ابداعی جدید و شیوه ای مبتکرانه و قابل ارج گذاری در قاموس انسانیت است.

به گزارش ایرنا در دوران پرتنش و آسیب کنونی که به رغم پیشرفت های علم و تکنولوژی و پزشکی، ماراتن نبرد طب و بیماری با چند قدم جلوتر عارضه های هر روزه نوظهور روبروست، ابتکار و نوآوری در کمک به درمان و سیستم بهبود، خود می تواند بار بزرگی از دوش اجتماع بردارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سرطان یکی از این بیماری های نوظهور و شناخته شده فعلی است که بیشترین شیوع را در بین بیماری های لاعلاج دارد که دامنه آن وقتی به دنیای کودکانه بسط می یابد غم انگیزتر و متاثرکننده تر می شود، کودکانی که با این عوارض دست و پنجه نرم می کنند مظلومیت و معصومیتی فراتر از معصومیت کودکی دارند.
در زمانه ای که پزشکان معتقدند روحیه مهم ترین فاکتور و عامل در درمان است، قدم نهادن در وادی شادکردن کودکانی که بدون دست و پنجه نرم کردن با زیبایی و زشتی های دنیا و زندگی، در سربالایی نبودن، قرار گرفته اند، می تواند لبخندی بر لبان پژمرده جامعه متاثر، به واسطه شادی زودگر اما خاطره انگیز و ارزشمند این کودکان بیافریند.
براساس تعلیمات دینی امیدوارکردن و روحیه دادن به بیماران یکی از اصول مسلم طب اسلامی است و در شفاخانه های شهرهای بزرگ قدیم نیز افرادی خوش سخن و بذله گو از طرف اطبای اسلامی مامور بوده و حقوق می گرفتند که همنشین بیماران شوند و به آنها روحیه دهند تا زودتر شفا بگیرند.
متخصصان و منابع علمی تاکید می‌کنند اگر فردی که مبتلا به سرطان یا بیماری لاعلاج دیگری است جنبه‌های روانشناختی و روحیه خود را تقویت کند در درمان، تداوم زندگی و اینکه بتواند با بیماری مقابله کند، تاثیر مثبت زیادی دارد.
به گفته پزشکان حتی مواردی مشاهده شده‌ است که افراد با وجود رنج بردن از سرطان‌های مرگبار از طریق بکارگیری روش‌هایی که توانسته‌اند خود را شاد و امیدوار کنند، سال‌های طولانی با بیماری مبارزه کرده‌اند و در ایران هم نمونه هایی از کودکان بیمار بهبودیافته گزارش شده است.
روحیه مثبت، عمر بیماران سرطانی را افزایش می‌دهد، تحقیقات مختلف و مشاهدات گوناگون نشان می‌دهد که روحیه افراد بیمار به اندازه درمان‌هایی که روی آنها صورت می‌گیرد در بهبودیشان تاثیر دارد، نگرش امیدوارانه و مثبت، موثر‌ترین راه درمان سرطان و بسیاری بیماری هاست.
در کنار تمام فعالیت های خیرخواهانه از برگزاری بازی های ورزشی و یا اقدامات فرهنگی صورت گرفته با نیت جلب حمایت به نفع بیماران و یا حضور ورزشکاران و هنرمندان در کنار کودکان بیمار با انگیزه شادبخشی تا تاسیس انجمن های مردم نهاد فعال در عرصه های مختلف اجتماعی، ابتکاری هم در تاسیس موسسات خیریه برآورده کردن آرزوها در چند سال اخیر در کشور صورت گرفته که البته سابقه این اقدام در گوشه های مختلف جهان سالهاست مشاهده می شود.
چند سالی است از گوشه و کنار جهان اخباری از اقدامات انسان دوستانه برای شادکردن کودکانی می شنویم که روزگار زندگی خود را با ضمیمه بیماری های لاعلاج می گذرانند، از طراحی و ساخت بازی کامپیوتری با محتوای نبرد با سلول های سرطانی تا حمله رسانه ها به یک آشپز و محو نام و آوازه او به خاطر حاضرنشدن برای حضور در کنار یک کودک سرطانی و برآورده شدن آرزویش و تا بسیج شدن کل شهر سانفرانسیسکو از جمله پلیس و شهردار برای برآورده کردن آرزوی کودکی که می خواست به اندازه یک روز قهرمان یک فیلم باشد.
تا اتحاد تمامی عوامل و دست اندرکاران در ساخت قسمت پایانی یک سریال نیمه تمام برای دلخوشی تنها یک کودک بیمار، این دست مهربانی ها در هر جای جهان که باشد لطیف و دوستداشتنی است و ارتباطی آشنا با انسانیت و ابراز همدلی و نوعدوستی دارد.
اینها چشمه هایی از مهربانی های غربی هاست و ما که به عواطف انسانی در جهان شهره ایم و شاعران ما مانند سعدی در چند قرن گذشته اشعاری در این ارتباط سروده اند ، چه خوب است که از این قافله محبت عقب نمانیم.
سابقه فعالیت موسسات خیریه در زمینه حمایت کودکان بیمار به چند دهه می رسد، موسسات خیریه ای که به عنوان واسط بین دست های خیر و بیماران، پلی ارتباطی جهت جلب حمایت های مالی و معنوی خیرخواهانه برای تامین نیازهای حیاتی و ایجاد تغییرات تاثیرگذار در زندگی و کمک به درمان کودکان بیمار فعالیت دارند.
و یا موسساتی که مهمان بیمارستان های کودکان شده و با برگزاری جشن شادی بخش کودکان بیمار با رقم زدن یک روز شاد و اهدای بسته هدیه به آنها موجبات خوشحالی لحظه ای کودکان به عنوان لایق ترین ها برای امید و شادی را فراهم می کنند.
اما دامنه ابتکارآمیز فعالیت های خیرخواهانه چندسالی است گسترده تر شده و هموطنان انساندوست و مهربان ایران نیز پا در مهرنامه برآوردن آرزوهای کودکان گذاشته و موسساتی هم در این زمینه تاسیس و آرزوهایی هم برآورده شده است که می شود از آن به عنوان آرزو درمانی یاد کرد.
موسسات خیریه ای که به صورت انجمن های مردم نهاد تاکنون آرزوهای تعدادی از کودکان مبتلا به بیماری های لاعلاج را برآورده کرده اند، از دختربچه ای که می خواست یک شخصیت کارتونی باشد تا کودکی که می خواست رییس پلیس شود و تا آرزوهای دیگر.
کارکردهای این اقدام زیبا دامنه آن را تا برخی برنامه های تلویزیونی کشانده و یا حتی برخی فروشگاه های اینترنتی را هم پای کار آورده تا تنها درآمدزایی را غایت و هدف جامعه امروزی ندانند و نشان دهند روح های مهربان هنوز هم دست به کار انسانیتند.
در زمانه ای که سرطان پیوست گریزناپذیر زندگی امروزی شده و به گفته رییس سازمان نظام پزشکی ایران سالانه سه هزار و 500 کودک و نوجوان زیر 15 سال در کشور به انواع بیماری سرطان مبتلا می شوند، درمان نیز باید تمام ابعاد و ابتکارات را به یاری بطلبد.
بی شک حوزه سلامت در کنار درمان بیماری های لاعلاج که هزینه های گزافی نیز در بردارد با همراه داشتن بنیه های روحی به توفیقات بیشتری دست پیدا می کند.

**یک تیر و دونشان آرزو درمانی

یک روانشناس سلامت در این زمینه در گفت و گو با خبرنگار گروه گزارش ایرنا به یک ضرب المثل معروف تحت عنوان 'امید واهی از ناامیدی فلج کننده بهتر است' اشاره کرد و گفت: برآورده شدن آرزو در حد یک روز از نظر علمی می تواند به روند بهبود بیماری کمک کند.
دکتر مریم امیدبیگی افزود: تزریق امید و القای حس خوب و قشنگ در پذیرش و کنار آمدن با بیماری و تقویت روحیه مقاومت و مبارزه برای ادامه زندگی بسیار موثر است، بنابراین از نظر روانی و جسمی می تواند برای بچه ها مفید باشد و فردی هم که وارد این دنیا می شود، فواید روانی و احساس خوب و مفیدبودن به او دست می دهد.
وی ادامه داد: برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار بدون چشمداشت یک مرحله مهم در رشد روانی و پیشرفت انسانیت است و این ذات خوبی و انسانیت عواید روانی ارزشمندی برای هر دو طرف دربردارد.
این روانشناس سلامت با اشاره به اثرات شرایط روحی و روانی در بهبود و تاخیر بیماری گفت: در بیمارستان ها نیز با توجه به اهمیت این مساله دوره های مشاوره برای بیماران سرطانی و کلاس های گروه درمانی مدیریت اضطراب و افسردگی برگزار می شود تا فرایند درمان بهتر طی شده و یا شانس زندگی افزایش یابد.

**آگاهی بخشی در مورد سرطان روی دیگر سکه آرزودرمانی

یک مددکاراجتماعی هم در این خصوص گفت: آرزودرمانی شاید در ظاهر امر یک روز با بیمار بودن و تحقق یک رویای قشنگ کودکانه باشد که البته خود کاری سخت و دشوار است اما در باطن پیام هایی نیز برای جامعه در ارتباط با نحوه برخورد با بیماران و یا خود بیماری و مقابله با آن دارد.
زهرا روحی کودکان بهبود یافته را نمونه بارز امید خواند و افزود: کودکانی که با ادامه روند درمان بیماری مشکل دارند و به سختی با این قضیه کنار می آیند با مشاهده امیدواری کودکان بیمار اما شادی که با روحیه قوی به زندگی فکر می کنند، مسلما از نظر روانی تاثیرات مثبتی می گیرند.
به گفته وی ، القای روحیه اهمیت دادن و ارزش گذاری برای کودکان و مورد توجه بودن از دیگر کارکردهای مثبت فعالیت های خیرخواهانه در این زمینه است.

***ناامیدی کشنده تر از بیماری

یک فوق تخصص خون و آنکولوژی هم در گفت و گو با خبرنگار گروه گزارش ایرنا گفت: هر فردی به امید زنده است و اگر امید قطع شود مسلما بیماری سیر پیشرفته تری به خود می گیرد.
دکتر مهران شریفی افزود: ناامیدی باعث می شود بیمار حتی اگر بر اثر بیماری و شدت آن فوت نکند از مسائل جانبی و نداشتن روحیه و انگیزه زندگی دچار مرگ شود.
وی ادامه داد: بر بالین بیماران مشاهده کرده ایم که در صورت امیدواری بهبود یافته و با قطع امید روند درمان کند و یا بهبودی به تعویق افتاده و یا اصلا محقق نشده است.
دکتر شریفی برآورده کردن آرزوی کودکان بیمار را نیز دارای اثرگذاری مثبت با نقش صددرصد موثر در روند درمان برشمرد و گفت: در بسیاری موارد مشاهده شده کودکانی که آرزوها و خواسته هایشان برآورده یا اینکه زمینه امید و شادی آنان محقق می شود، داروهای خود را بهتر مصرف می کنند.
باید در نظر داشت که شاد کردن کودکان بیمار با تحقق آرزهایشان اقدامی شایسته در امیدبخشی به ادامه درمان و زندگی و شایسته تر از آن فراهم کردن زمینه و بسترهای تحقق آن برای دایره گسترده تری از این بیماران است.
ضمن اینکه برای توسعه این فعالیت ارزشمند نیاز به همکاری و همت همگانی همه نهادها و سازمان های، هنرمندان، ورزشکاران و همه و همه در کنار مسوولان و مدیران است.
علاوه بر این باید توجه داشت که این اقدام به صورت کاملا رایگان و بدون هیچ هزینه ای برای خانواده بیماران صورت می گیرد و حیات بخشیدن به یک نفر به معنی حیات بخشیدن به یک جامعه و همه انسان هاست.
بی علت نیست که خداوند متعال در قرآن کریم در سوره مائده می فرماید ، هر کس ، انسانی را از مرگ رهایی بخشد ، چنان است که گویی همه مردم را زنده کرده است.

گزارش*3009*1436*خبرنگار:فاطمه رحمتی*انتشار:داود پورصحت*

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۴۲۱۵۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عوارض اختلال افسردگی مزمن چیست؟/ راهکارهای درمان را بشناسید

متخصص اعصاب و روان با تاکید به عوارض اختلال افسردگی گفت: توجه نکردن به این بیماری باعث مزمن شدن بیماری افسردگی شده و کنترل آن نیز دشوارتر می شود، هر چقدر شدت بیماری بیشتر شود، عملکرد فرد در روابط بین فردی، شغل و فعالیت‌های روزمره بیشتر تحت تاثیر قرار می گیرد و فرد باید برای درمان اقدام کند.

ویکتوریا عمرانی فرد در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به بروز اختلال افسردگی در برخی افراد اظهار کرد: فردی که خلق گرفته دارد، علاقه‌ها و لذت‌های قبلی را از دست داده و همراه آن تعدادی از علائم مانند کاهش انرژی، تغییراتی در خواب، اشتها، تغییراتی در انگیزه، احساس گناه و کاهش تمرکز را داشته باشد و اگر این علائم در بیشتر ساعت‌های روز و حداقل دو هفته تداوم پیدا کند، فرد به اختلال افسردگی مبتلا شده است.

وی با بیان اینکه افسردگی می‌تواند سرچشمه بسیاری از مشکلات برای بیمار شود، افزود: بی‌خوابی مداوم فرد افسرده بر ایمنی بدن تأثیر می‌گذارد یا الگوی تغذیه‌ای فرد را تغییر داده و روابط بین فردی بیمار مبتلا به افسردگی در خانواده و بین همکاران دچار مشکل می‌شود.

متخصص اعصاب و روان تصریح کرد: این حس ناخوشایند افسردگی باعث بروز تغییراتی در رفتار فرد مبتلا شده و این اتفاق باعث می‌شود که اطرافیان او هم از این موضوع دچار آسیب شوند، اگر این علائم ماندگار باشد و باعث شود که فرد کارهای روزمره خود را انجام ندهد و حوصله انجام هیچ کاری و رفتن به محیط‌های شاد و شلوغ را نداشته باشد، باید به فکر درمان بود.

وی در خصوص شیوع این بیماری در سنین متفاوت اظهار کرد: احتمال بروز بیماری افسردگی در تمام سنین وجود دارد و درمان آن متفاوت بوده و تشخیص این بیماری در سنین زیر دبستان مشکل بوده و از نظر مشاهده رفتار فرد بیمار به ابزارهای ویژه نیاز دارد، اگر فردی در سنین جوانی افسردگی داشته باشد، احتمال بروز این بیماری در دوران سالمندی هم وجود دارد، علاوه بر این برخی افراد بدون سابقه قبلی به دلایلی ممکن است در دوره سالمندی به افسردگی مبتلا شوند.

عامل بروز بیماری افسردگی چند فاکتوری است

عمرانی فرد در مورد علل بروز بیماری افسردگی خاطرنشان کرد: مانند همه اختلالات روانپزشکی عامل بروز بیماری افسردگی هم چند فاکتوری است، عوامل ژنتیکی، زمانی که سیستم عصبی در دوران جنینی شکل می‌گیرد و اتفاق‌هایی که برای مادر رخ می‌دهد، در بروز بیماری افسردگی فرزند بی‌تأثیر نیست، همچنین تغییرات مواد درون بدن، عوامل روانی و اجتماعی مانند استرس‌ها، وقایع ناراحت‌کننده در خانواده و محیط کار مجموعه‌ای از عواملی است که باعث می‌شود، فردی مبتلا به این بیماری شده و اختلال افسردگی در او شدت پیدا کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان عنوان کرد: لازم است بدانیم توجه نکردن به افسردگی باعث مزمن شدن این بیماری شده و کنترل آن هم مشکل‌تر می‌شود و هر چقدر شدت بیماری بیشتر شود، عملکرد فرد بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد و این عملکرد می‌تواند در روابط بین فردی، شغل، فعالیت‌های روزمره و در مراقبت فرد از خود اتفاق بیفتد.

وی تاکید کرد: علائمی مانند کم‌خوابی، مشکل در تمرکز، پراشتهایی یا کم اشتهایی هر کدام عوارضی را برای فرد افسرده به همراه دارد و در اختلال افسردگی‌های شدیدتر هم فکر کردن به مرگ از جمله عوارض ناگواری است که احتمال دارد برای فرد افسرده رخ دهد و خانواده را درگیر کند.

متخصص روانپزشکی با بیان اینکه توصیه‌های اطرافیان برای مبارزه با این بیماری به فرد مبتلا کمک‌کننده است، گفت: توصیه‌ها نباید جنبه دستوری داشته باشد و اعضای خانواده باید سرزنش کردن بیمار را کنار بگذارند، شرایط و محیط پرتنش را برای بیمار تعدیل کنند تا او بتواند از نظر رفتاری تا اندازه‌ای فعال شود و احساس مفید بودن کرده و حس بی ارزش بودن نکند.

کد خبر 749247