به نقل از «جماران»

جای خالی تدریس موسیقی مقامی در دانشگاه فرهنگ و هنر

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۴۲۳۰۴

متن کامل این یادداشت بدین شرح است: چه چیزی در موسیقی کُردی هست که این بزرگان از نشر و آکادمی کردن آن پرهیز می کنند و یا در واقع واهمه دارند؟ موسیقی ای که با فرهنگ، زبان و گویش و حتی آداب معاشرت مردمانش در هم آمیخته تا حدی که من فکر می کنم نبض رگ ما با ریتم موسیقی مان یکی شده است. نوعی زندگی که شاید در هیچ جای دیگر این گونه نباشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از'سیاچمانه' و 'لاوک' گرفته تا 'هوره ' و 'نیایش' ، 'سماع دف' و 'شمشال' و 'نوای تنبور'. کمتر خانه ای در کرمانشاه پیدا می شود که صدای ساز تنبور در آن به گوش نرسد.
کجا سراغ دارید؟ کدام طایفه و قوم؟ کدام شهر؟ کجای دنیا اینگونه مردم آن با رپرتوار موسیقیای خودشان درگیرند و سینه به سینه انتقال می دهند؟
چهار سال از تاسیس رشته ی موسیقی در دانشگاه فرهنگ و هنر کرمانشاه می گذرد... رشته ای که روز اول بر این قرار بود که موسیقی نواحی و موسیقی مقامی
کُردی در آن تدریس شود... چه شد؟ من با موسیقی سنتی فارسی مشکلی ندارم اما سوال این است: چرا با وجود اساتید گرانقدر در موسیقی مقامی، این رشته دردانشگاه تدریس نمی شود؟ البته رشته ی جدیدی در ایران به نام «اتنوموزیکولوژی» در مقطع کارشناسی ارشد تاسیس شده، اما بررسی کلی موسیقی همه ی اقوام را دربر می گیرد. و اینکه چرا خودِ موسیقی مقامی با تمام قابلیت هایش دانشگاهی نشود؟ مخصوصا کرمانشاه با موسیقی تنبورش که سرتاسر دنیا کرمانشاه را مهد تنبور می دانند.
دانشگاه موسیقی کرمانشاه با تمام کم و کاستی هایی که داشته و دارد، پیش می رود. راه هموار نبوده و نیست ولی باز هم جای شکرش باقی است که با دلسوزی دوستان عزیز پیش می رود. اما جای تدریس موسیقی مقامی در این دانشگاه به شدت احساس می شود.
کرمانشاه این همه بزرگ نه فقط به این ایران بلکه به جامعه ی جهانی موسیقی عرضه کرده، حال فقط دانشگاه علمی کاربردی آنهم به صورت رشته ی ...متاسفانه اساتید ما که فقط به فکرکنسرت و ... هستند، کاش فکری به حال ردیف موسیقی می کردند و آن را تکمیل می کردند و یا حداقل اسم ردیف موسیقی ایرانی را به ردیف موسیقی فارسی عوض می کردند، شاید بهتر می بود.
'گَریان' و 'اله ویسی' کجاست؟ 'خورشیدی ' و 'قطار حیران ' و غیره ... چه ژانر باشد یا مقام در موسیقی ایران جایش خالی ست.
البته ظاهرا بزرگان گذشته که دغدغه ی موسیقی داشته اند، قطره ای از دریای موسیقی کُردی را در ردیف موسیقی ایرانی، تحت عنوان 'بیات کُرد' ثبت کرده اند، اما اساتید کنونی فقط در فکر برگزاری کنسرت هستند غافل از اینکه بدون شک این موسیقی مقامی هر منطقه ی است که فرهنگ اش را می سازد نه موسیقی رپ، جز و پاپ!
8066 انتشاردهنده:علی مولوی
انتهای پیام

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۴۲۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

معلمی با حقوق ۳۰ هزار تومانی!

به گزارش خبرنگار مهر؛ داستان از کمبود معلم در مدارس آغاز شد. وقتی که علی فرهادی سخنگوی وزارت آموزش و پرورش گفت: مهر ۱۴۰۲ را با کمبود بیش از ۲۰۰ هزار معلم آغاز کردیم.

در چنین شرایطی بود که وزارت آموزش و پرورش برای جبران کمبود نیرو، از دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان استفاده کرد.

بر اساس تصمیم وزارت آموزش و پرورش دانشجویان ورودی ۹۹ دانشگاه فرهنگیان، که سال آخر تحصیل خود را می‌گذراندند؛ اواخر مهر سال تحصیلی جاری به ناگاه و برخلاف همه وعده‌های دانشگاه، یک سال زودتر معلم شدند تا با فداکاری خود و عشقی که به تدریس به کودکان دارند, دانش آموزان کمتری از کمبود معلم ضربه بخوردند.

اما این تدریس اجباری دانشجومعلمان در مدارس چه آثار زیانباری داشت؟

پیگیری‌های خبرنگار مهر نشان می‌دهد این نومعلمان از مهر ۱۴۰۲ یعنی به مدت ۷ ماه از سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ در مدارس مشغول تدریس بودند ولی واریزی‌هایی کمتر از یک میلیون تومان برای این ۷ ماه تدریس به آنان داده شده است..

۳۰ هزار تومان حقوق گرفتم

یکی از این نومعلمان که دانشجوی سال چهارمی دانشگاه فرهنگیان در تهران بود به خبرنگار مهر گفت: من برای رفتن به کلاس درس هر روز هزینه ایاب و ذهاب دارم؛ هزینه‌های دیگری هم به من تحمیل می‌شود تا در کلاس درس حاضر شوم اما این ماه برای من فقط ۳۰ هزار تومان واریز کردند. بخشی از حقوقم بابت هزینه و شهریه کلاس‌های مجازی دانشگاه کسر شد و بخش دیگر ناشی از تبدیل وضعیت ما از دانشجویی به معلمی بود که یک ماه از حقوقم کسر گردید.

نه تنها حقوق معلمی مناسبی به این دانشجو معلمان پرداخت نشده که مبلغی از کمک هزینه و حقوق دانشجویان هم به بهانه هزینه‌های خوابگاه از آنان کسر شده است.

موضوع عجیب کسر ۴۵ درصد از حقوق

شاید عجیب‌ترین و ناعادلانه‌ترین برخوردی که با دانشجومعلمان در سال تحصیلی جاری شده؛ کسر ۴۵ درصد و ۲۵ درصد از حقوق دانشجومعلمان است.

تعدادی از دانشجومعلمان در گفت و گو با مهر تأیید کردند که دانشگاه هزینه خدمات ارائه شده به دانشجو را بدون اطلاع قبلی و در اقدامی نامتعارف از حقوق دانشجومعلمان برداشته است. حقوقی که در ماه‌های قبل هم ناچیز بود؛ حالا با این کسورات حسابی آب رفته است.

دانشجومعلمان معتقدند مسئولان دانشگاه بدون محاسبه دقیق میزان استفاده دانشجو از امکانات خوابگاهی و امکانات رفاهی، از حقوق دانشجویان خوابگاهی ۴۵ درصد و از حقوق دانشجویان ترددی و غیرخوابگاهی ۲۵ درصد را کسر می‌کند؛ سوالی که مطرح می‌شود این است که میزان استفاده دانشجویان از امکانات رفاهی چه مقدار است یا باید چه مقدار باشد که از حقوق دانشجو معلم مبلغی کسر نشود.

دانشجومعلمان می‌پرسند چرا کسر حقوق ناشی از تبدیل وضعیت به یکباره و بدون اطلاع قبلی صورت گرفته است؟

دانشجو‬ معلمان‬ بر این موضوع‬ تاکید داشتند‬ که‬ تاکنون چندین‬ هزار دانشجوی متعهد خدمت در دانشگاه‌های مختلف کشور تحصیل کرده‌اند، از حقوق و مزایای قانونی بهره‌مند شده‏ و نسبت به پرداخت هزینه غذا و خوابگاه اقدام کرده‌اند، اما مسئله و موضوعی تحت عنوان کسر ۲۵ درصد و ۴۵ درصد نداشته‌اند، لذا کسر ۴۵ درصد و ۲۵ درصد مبتنی بر قانون نیست و لغو آن نیز نیاز به قانون‌گذاری جدید ندارد.

تدریس همزمان دانشجومعلمان به وضعیت تحصیلی آنان در دانشگاه فرهنگیان هم ضربه زده است؛ در ابتدایی‌ترین حالت، یک دانشجو معلم ناچار است بسیاری از زمان خود را روزانه و در طول هفته به جای مطالعه مطالب دانشگاهی، به تدریس در کلاس، طراحی پرسش از دانش آموزان و تصحیح اوراق امتحانی بگذراند.

دانشگاه فرهنگیان که در ابتدا قول داده بود نهایت همکاری را با وضعیت شغلی این دانشجو معلمان کند؛ امتحانات پایان ترم را حضوری برگزار کرد که بسیاری از دانشجومعلمان را برای شرکت در امتحانات به دردسر انداخت. بسیاری از این دانشجومعلمان به جلسه آزمون نرسیدند و یا کلاس‌های درس خود را به ناچار برای شرکت در امتحانات رها کردند.

اجبار ناگهانی دانشجومعلمان برای حضور در کلاس درس برای معلمی، عمل نکردن به وعده‌های پی در پی در خصوص واریز مبلغ حق التدریسی‌ها و کسورات دانشگاه که به صورت غیرشفاف، ناگهانی و بدون اطلاع قبلی بر دانشجومعلمان تحمیل شده است؛ موجب شده تا دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگیان خصوصاً دانشجویان ورودی ۹۹ چه در تدریس در مدرسه و چه در تحصیل در دانشگاه دچار مشکل شوند.

حال این سوال مطرح است که با توجه به تداوم کمبود معلم در مدارس، آیا در سال‌های آینده باز هم شاهد به کار گیری بدون برنامه و نامناسب دانشجویان دانشگاه فرهنگیان در کلاس‌های درس خواهیم بود؟

کد خبر 6086350 علی قدمی