اگر نواب نبود، نفت ملی نمی شد/ ترور کور نمی کردند؛ کاملا حساب شده و شرعی بود/ زدن هژیر باعث شد شاه عقب نشینی کند و کاشانی و مصدق وارد مجلس شوند/ روی کارآمدن مصدق مدیون نواب بود/ از اول دست به اسلحه نمی بردند، ماه ها با کسروی بحث کردند
تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۴۸۹۹۸
گروه سیاست جهان نيوز: بدون شک یکی از شهدای غریب و مظلوم نهضت انقلاب اسلامی، سید مجتبی میرلوحی یا همان شهید نواب صفوی باشد. شهیدی که امام خمینی(ره) از اخلاص او تعریف می کرندد و رهبر انقلاب در وصف آن می گویند: «اولین جرقه های انقلابی گری در بنده، توسط شهید نواب زده شد».
27 دی ماه سالروز تیرباران نواب به همراه سه تن از یارانش در سال 1334 در بیدادگاه رژیم منحوس پهلوی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گزارش جهان نيوز، نواب به يك معنا در دوره شهريور هزار و سيصد و بيست به بعد، پدر جنگ و جهاد مسلحانه در ايران است. تمام گروه هاى چريكى چپ و مذهبى و التقاطى كه در آن دوره بوجود آمدند، اعتراف بكنند يا نكنند، ملهم از كار نواب و فدائيان اسلام بودند. منتهى اين را به شما بگويم، بر خلاف همه گروههايى كه ترورهاى كور انجام ميدادند، مثلاً در خيابان يك پاسبانى را ميزدند يا تير چراغ برقى را ميانداختند، تنها گروهى كه عمليات هاى حساب شده داشتند و ترور كور نمي كردند، گروه نواب بود. هژير و رزم آرا، دو نخست وزير شاه را كه زدند، تحولات عظيمى در كشور ايجاد كرد.
اصلاً زدن هژير كه عامل انگليس بود، باعث شد شاه و دربار عقب نشينى كنند و انتخابات مجلس شانزدهم تشكيل شود و آيت الله كاشانى از تبعيد برگردد و بيايد به مجلس و مذهبى ها و ملّييون مثل مصدّق وارد مجلس شوند. اين عمليات باعث شد كه مجلس به دست اين نيروهاى انقلابى بيافتد و از دست شاه و دربار و انگليس خارج شود. عمليات شهيد واحدى عليه هژير و عملياتى كه شهيد طهماسبى عليه رزم آرا انجام دادند، باعث شد كه قدرت برگردد دست نيروهاى ملى مذهبى و ملى شدن صنعت نفت در دستور كار قرار گيرد.
مرحوم آقاى طالقانى بر سر مزار مصدّق، بعد از انقلاب در مراسم سالگرد او در احمدآباد گفت ، اگر عمليات هاى نوّاب نبود، نفت ملى نميشد. اگر فعاليت هاى نواب نبود، دولت مصدق بر سر كار نمي امد. اگر نواب نبود انتخابات مجلس شانزدهم نسبتاً آزاد برگزار نميشد تا امثال مصدق و كاشانى وارد مجلس شوند.
خلاصه كار اينها اصلاً عمليات هاى كور نبود، بلكه كاملا حساب شده بود. اين سه چهار عمليات ،كمر استبداد و استعمار را در كشور شكست.
نكته ديگر اينكه اينها براى هر عملياتشان ، اوّل مساله شرعى آنرا حل مي كردند. اينجور نبود كه بگويند چون از فلان كس خوشم نميايد يا چون با منافع من درگير است ، پس بزنيمش، يا جايى بمب بگذارند كه عده اى بى گناه كشته شوند. در اين چند عملياتى كه اينها كردند، از چندين مجتهد اذن ميگرفتند. در واقع يك دادگاه مخفى شرعى تشكيل ميشد. چون حكومت، نامشروع و در اختيار استبداد و استعمار بود و اين كار كاملاً با قانون شرع مطابقت داشت.
نواب استدلال ميكرد كه ما تبليغ مي كنيم اما به تبليغ اكتفا نمي كنيم و پاى حرفمان خون هم ميدهيم.
اين است تبليغ! يعنى كسى به حرف هايى كه ميزند اينقدر معتقد است كه حاضر است آبرويش را هم بدهد، مالش را هم بدهد، نه اينكه اگر مالى در راه تبليغ بدست نياورد، ناراحت شود. آبرويش را بدهد، مالش را بدهد، جانش را هم بدهد، اين تبليغ موفق است. اين درسى است كه از نواب بايد آموخت، درس تبليغ با غيرت كه او را از نجف ميكشاند به تهران
نكته مهم ديگر اين است كه نواب از اول دست به اسلحه نبرد، ماهها و هفته ها و روزها، بحث ، گفتگو و اشكال ميكند و جواب مي دهد به كسروى، ولیکن وقتى ميبيند اينها توهين ميكنند به امام صادق و پيامبر و قرآن را آتش ميزنند و اهل بحث هم نيستند و دنبال فريبند و اسلحه شان را به رخ مي كشند، وارد عمل مسلحانه ميشود و استدلال مي كند كه ما در حال جهاد دفاعى هستيم.
دفاع از مال واجب است تا جان به خطر بيافتد، دفاع از جان واجب است تا دين به خطر بيافتد، دفاع از دين واجب است ولو جان و مال و آبرو و همه چيزت را بدهى. نواب ميگويد چطور است كه اگر به مال و جان ات حمله كنند دفاع واجب است و اگر تو در حال دفاع كشته شوى، شهيدى اما اگر به دين ات حمله كنند، دفاع واجب نيست؟! اگر كشته شوى ، شهيد نيستى؟!
رواى ميگويد وقتى اينها را ميبرديم پاى چوبه اعدام براى تيرباران ، شادى و بهجت تمام وجود نواب را فراگرفته بود. ميگويد همديگر را برادر خطاب ميكردند. اين لفظ "برادر" هم كه در انقلاب و جنگ ما باب شد از ميراث هاى نواب است. نواب خيلى نقش دارد در انقلاب ما و انقلاب هاى جهان اسلام. من به شما بگويم اكثر رهبران اين انقلاب تحت تاثير نواب صفوى بودند و خودشان هم اينرا گفته اند.
هنوز كه هنوزه خون نواب اثر گذار است ، بخاطر صدق و اخلاص اش و اينكه هيچ چيز در اين دنيا نميخواست جز خدا و كلمه حق و از هيچكس نميترسيد. ماها از خيلى چيزها ميترسيم، كه مانع تبليغ اسلام ميشود، " الَّذِينَ يُبَلِّغُونَ رِسَالَاتِ اللَّهِ وَيَخْشَوْنَهُ وَلَا يَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلَّا اللَّهَ وَكَفَى بِاللَّهِ حَسِيبًا" اينكه از هيچكس خشيت نداشته باشيم ،غير از الله ، خيلى مهم است. اين خشيت ، تبليغ دين را موثر ميكند. ما هزارتا خشيت داريم، نواب از هيچكس خشيت نداشت،جز خدا
منبع: جهان نيوز
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jahannews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جهان نيوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۴۸۹۹۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پیکر شهید دفاع مقدس پس از ۴۰ سال وارد بوشهر شد
به گزارش خبرنگار مهر، نعمت الله غلامپور ظهر پنج شنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت: شهید مرتضی غلامی (دشتی نظری) از شهدای والامقام ارتش جمهوری اسلامی در هوابرد شیراز، متولد روستای خواجه گیر شهرستان دیلم است که در اسفند ماه سال ۱۳۶۳ در منطقه شرق دجله به شهادت رسید.
مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان بوشهر با بیان اینکه پیکر مطهر این شهید والامقام در سال ۱۳۸۸ تفحص و به عنوان شهید جاویدالاثر و گمنام در نجف آباد اصفهان به خاک سپرده شد گفت: در جریان شناسایی شهدا در آذر ماه سال ۱۴۰۰ شهید تعیین هویت شد و خانواده این شهید به دلیل همجواری با مزار شهید محسن حُجَجی رضایت خود را مبنی بر باقی ماندن مزار در نجف آباد اعلام کردند.
وی ادامه داد: اکنون خانواده شهید مرتضی غلامی دشتی نظری تصمیم گرفتند پیکر این شهید در زادگاهش در گناوه و در کنار همرزمانش به خاک سپرده شود.
غلامپور گفت: روز شنبه همزمان با شهادت امام جعفر صادق (ع) پیکر مطهر این شهید بر روی دستان مردم تشییع و بعد از آن در گلزار شهدای گناوه به خاک سپرده می‌شود.
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود