به نقل از «ایرنا»

هنر فرصتی برای ارتقای فرهنگی دینی است

تاریخ انتشار: ۲۷ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۵۷۴۸۸

قم - ایرنا - رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، با تاکید بر این که هنر یک فرصت در ارتقای فرهنگ دینی و عموم جامعه است، گفت: می توان از هنر، استفاده مثبت در تعالی جامعه و تحقق اهداف بلند دینی کرد.

به گزارش ایرنا، حجت الاسلام والمسلمین احمد واعظی، روز چهارشنبه در دومین همایش دوسالانه ملی فقه هنر در سالن غدیر بیان کرد: هنر نقش تمدن سازی دارد و می تواند در فرایند تمدن سازی ایفای نقش کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی اظهار کرد: ترسیم نسبت فقه حکومتی و هنر در گروی تعیین مراد از «فقه ولایی» یا «فقه حکومتی» از یک سو و توجه به ظرفیت ها و امکان های هنر برای تاثیرگذاری در جوامع معاصر است.
وی افزود: بسته به نوع نگاه ما و قلمرو، هدف ها و انتظارهایی که می تواند برآورد سازد، با 3 نگاه و رویکرد کلان به فقه مواجه هستیم که فقه فردی، فقه اجتماعی (فقه النظام) و فقه ولایی (فقه حکومتی) است.
وی گفت: فقه حکومتی، رسالت فقه را فراتر از صرف استنباط احکام شرعی برای آحاد مکلفان (فقه فردی) و تنقیح نظام های اجتماعی دانسته است و به اجزا و پیاده کردن احکام و مقاصد شریعت و تنظیم مناسبات گوناگون حیات جمعی در چارچوب اصول، ارزش ها و احکام اسلامی می اندیشد.
رئیس دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم خاطرنشان کرد: فقه ولایی و حکومتی، فقه را در بستر حاکمیت و مدیریت کلان جامعه اسلامی می نگرد.
وی ادامه داد: از سوی دیگر هنر ظرفیت ها و امکان های تاثیرگذاری در امور مهمی مانند فرهنگسازی و ایجاد تغییرات فرهنگی در حوزه نظام ارزشی جامعه، رفتارها، نمادها و حتی باورها را حائز است.

* مَهد هنر اسلامی در ایران است
مدیر مدرسه اسلامی هنر در این همایش گزارشی از فعالیت ها و برنامه های این همایش ارائه کرد و یکی از محورهای این همایش را حکومت و هنر برشمرد و گفت: هنر به مثابه یک فرصت بیش از یکهزار سال می باشد که در خدمت تفکر شیعی و محمل مفاهیم شیعی بوده است.
حجت الاسلام والمسلمین سید محمدحسین نواب افزود: مَهد هنر اسلامی در ایران بزرگ می باشد و نیز در شمال آفریقا آثار هنر اسلامی وجود دارد و این مردم نیز تحت حکومتی قرار داشتند که از دوستداران ائمه اطهار(ع) بودند.
وی بیان کرد: هنر اسلامی به عنوان یک زبان رسا در خدمت معارف شیعی بوده و یک فرصتی برای مفاهیم شیعی است؛ این فرصت و امکانی که در اختیار شیعه بوده، منجر به تشکیل کارهای بزرگی شده است.
مدیر مدرسه اسلامی هنر خاطرنشان کرد: بعد از دوره قاجاریه با ورود هنر مدرن، این فرصت به تهدید تبدیل شد، چرا که مواجه آگاهانه ای با هنر مدرن انجام نشد.
وی با تاکید بر امر سیاستگذاری افزود: سیاستگذاری ها همیشه بر اساس نظام سیاسی طراحی می شوند، سیاستگذاری هنر نیز بر اساس نظامات سیاسی انجام می شود و نظام حکومتی جمهوری اسلامی ایران دارای ارکانی مثل فقه شیعی است و تا زمانی که نسبت فقه و هنر مشخص نشود، نمی توانیم سیاستگذاری درستی انجام بدهیم.
نواب با اشاره به فعالیت های مدرسه اسلامی هنر در قم گفت: این مدرسه به عنوان یک نهاد واسط بین هنر و حوزه است که خوشبختانه این ارتباط از هر 2 سوی توانسته است به یک زبان مشترک برسد و توانسته ایم به یک زبان مشترک دست یابیم.
وی افزود: در این زمینه تلاش می کنیم که با فقهی روزآمد و انضباط فقهی حرکت کنیم که این مسیر با چالش مواجه نشود و خوشبختانه رهبر معظم انقلاب اسلامی همیشه از این رویکرد حمایت کرده اند.
در ادامه، محمود حکمت نیا استاد گروه فقه و حقوق پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی مقاله خود را با عنوان «آزادی بیان با رویکرد به آفرینش های هنری» و احمد شهدادی عضو هیات علمی موسسه آموزش عالی هنر و اندیشه اسلامی مقاله خود را با عنوان «بررسی امکان تجربه زیبایی شناختی به مثابه حق فطری و تحلیل ابعاد و لوازم آن» ارائه کردند.
هم چنین در ادامه این همایش، در نوبت عصر 2 مقاله توسط سید احمد حبیب نژاد عضو هیات علمی دانشگاه تهران با عنوان «تقنین در حوزه هنر»، اکبر طلا بیگی استادیار مرکز مطالعات عالی انقلاب اسلامی دانشگاه تهران با عنوان «بررسی و نقد سازکار نظارت شرعی در نظام حقوقی اعطای مجوز نشر آثار هنری» و 2 مقاله دیگر نیز توسط عشایری و حسنی ارائه شد.
7406/ 6133/ خبرنگار: عباس منجمی ** انتشاردهنده: جعفرمسلمی

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۵۷۴۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پایگاه مرگز ملی پاسخگویی به سوالات دینی، به پرسش و پاسخی پیرامون دلایل ضرورت تشکیل حکومت اسلامی پرداخته که تقدیم علاقه‌مندان می‌شود:

پرسش:

اگر حکومت دینی تشکیل نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد؟

پاسخ:

لازمه اقدام به هر عملی، سنجش هزینه‌ها و فواید آن عمل است و باید دید که هزینه‌های فراوانی که برای برپایی حکومت دینی در ایران ایجاد شده است، خروجی و ثمره خاصی داشته است؟ به عبارت دیگر اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد چه اتفاقی می‌افتاد و چه ضرورت و تغییری در برپایی حکومت دینی برای ملت ایران ایجاد شده است؟

اگر حکومت دینی برپا نمی‌شد:

۱. به وظیفه دینی و الهی جامعه عمل نشده بود.
برپایی حکومت اسلامی و بستری که بتواند احکام الهی را جاری کرده و ترقی بخشد، وظیفه مسلمین است. برپایی حکومت در جامعه اسلامی، از امور لازم و وجوب آن قطعی است. برای اثبات ضرورت تشکیل حکومت اسلامی می‌توان به ادله قرآنی، روایی و عقلی تمسک کرد. (۱)

۲. اکثر احکام الهی تعطیل، و فساد و اعمال نامشروع فراگیرتر بود.

حکومت نقشی انکارناپذیری در ایجاد بسترها و ضوابط مؤثری در اجرا یا تعطیلی احکام اسلامی و همچنین تربیت دینی و غیردینی جامعه دارد. امام خمینی در لزوم تشکیل حکومت اسلامی بیان داشته است که: «احکام اسلامی اعم از قوانین اقتصادی، سیاسی و حقوق تا روز قیامت باقی و لازم‌الاجرا است، هیچ‌یک از احکام الهی نسخ نشده، از بین نرفته است.

این بقا و دوام همیشگی احکام، نظامی را ایجاب می‌کند که اعتبار و سیادت این احکام را تضمین کرده، عهده‌دار اجرای آن‌ها شود؛ چه اجرای احکام الهی جز از رهگذر برپایی حکومت اسلامی امکان‌پذیر نیست. در غیر این صورت، جامعه مسلماً به‌سوی هرج‌ومرج رفته، اختلال و بی‌نظمی بر همه امور آن مستولی خواهد شد». (۲) پیش از انقلاب اسلامی، تجربه حکومت غیردینی در ایران، ترویج فساد و فحشا و ایجاد بسترهای فساد زدا و دین‌زدا بود.

۳. زمینه برپایی و حرکت به سمت تحقق کامل حکومت دینی فراهم نمی‌شد.

نظام ما دینی است و مرجعیت همه‌جانبه دین اسلام را در عرصه حکومت و اداره جامعه پذیرفته است. به هر میزان که در اداره جامعه و تدبیر امور کشور به دین مبین عمل گردد، به آن حکومت، دینی گفته می‌شود.
حکومت دینی ما کامل نیست و ما در مسیر دینی شدن حکومت هستیم نه اینکه حکومت و دولت و جامعه ما کاملاً دینی باشد. چنانچه رهبر انقلاب در این رابطه اعلام کرده است: «ما هنوز به کشور اسلامی نرسیده‌ایم. هیچ‌کس نمی‌تواند ادّعا کند که کشور ما اسلامی است. ما یک نظام اسلامی را طرّاحی و پایه‌ریزی کردیم - «ما»، یعنی همان‌هایی که کردند - و الآن یک نظام اسلامی داریم که اصولش هم مشخص و مبنای حکومت در آنجا معلوم است. مشخص است که مسئولان چگونه باید باشند. قوای سه‌گانه وظایفشان معیّن است. وظایفی که دولت‌ها دارند، مشخص و معلوم است؛ اما نمی‌توانیم ادّعا کنیم که ما یک دولت اسلامی هستیم؛ ما کم داریم. ما باید خودمان را بسازیم و پیش ببریم. ما باید خودمان را تربیت کنیم». (۳)

۴. استبداد و استثماری که بر این ملت سلطه داشت کنار نمی‌رفت.

تاکنون اثبات شده است که تنها الگویی که در ایران توانسته است در مقابل استبداد و استثمار به‌طور کامل تاب بیاورد و تسلیم نشود، الگوی تشکیل حکومت دینی به رهبری فقیه جامع‌الشرایط است. این حکومت دینی است که به مبارزه و حرکت ملت مشروعیت بخشیده و ایثار آنان برای حفظ ارزش‌های دینی و ملی را معنا بخشیده است. این رهبران دینی و ملت دین‌دار بوده‌اند که در مواقع حساس و خطرساز، با شدت در راستای حفظ منافع ملی کشور به بذل مال جان خود پرداخته‌اند.

۵. ترقی جامعه با این شدت نبود.

دین برای سعادت بشر آمده است. به هر میزان که به دین عمل شده است، رشد و ترقی در جامعه حاصل گردیده است. برای نمونه حکومت دینی برای جامعه زنان، نقشی انسانی و غیرجنسی قائل است. این امر موجب شده است که ترقی زنان با کمترین آسیب جنسیتی به‌صورت جهشی رخ‌داده و زنان در عرصه تحصیل و تدریس و حضور در عرصه‌ها و مشاغل گوناگون رشدی خیره‌کننده را تجربه کنند.
در هشت سال جنگ، ایران با حضور مردم دین‌مدار برخلاف پیشینه دویست‌ساله خویش، اجازه نداد که هیچ بخشی از کشور از آن جدا گردد؛ اما فساد و فحشا موجب می‌شود که موانع جدی بر سر راه ترقی کشور ایجاد شود. ضمن اینکه باید توجه داشت که بخش بزرگی از ناکامی‌های ما به این دلیل است که دشمنان دین و دولت دینی با تمام توان مشغول ایجاد مانع و سد در مقابل الگو شدن و تقویت یک دولت اسلامی بوده و با ضربات پی‌درپی نظامی، امنیتی، فرهنگی و اقتصادی خسارات سنگین و قابل‌تصوری را در راه تحقق این اهداف ایجاد کرده‌اند. در واقع تنها این دین نیست که عامل و منشأ شرایط موجود در ایران باشد.

۶. ایرانیان در الگوهای غربی و شرقی هضم می‌شدند.

حکومت دینی الگویی فارغ از الگوهای حاکم بر عالم بود که نتیجه آن قتل و تجاوز مستکبران و ابرقدرت‌ها به مستضعفان عالم است. الگویی که یاد می‌دهد که یا باید غارت شوی یا باید با غارتگر همراهی کنی. الگوی حکومت دینی، نفی سلطه‌جویی و سلطه‌پذیری است. در الگوی دینی عدم همراهی با مستکبران عالم، یک وظیفه شرعی است.

نتیجه:

حکومت دینی بسترساز ترقی و تمدن است و به هر میزان که به احکام دین مبین عمل گردد ترقی و تمدن حاصل می‌شود. عدم تشکیل حکومت دینی به معنای ترک تکلیف جامعه ایمانی و تعطیلی احکام اسلامی و انسداد ترقی معنوی و مادی صحیح جامعه و هضم شدن در الگوهای منحرف حاکم برجهان است.

پی‌نوشت‌ها:
۱. ر.ک: همتی، همایون، سنت و سیاست در اسلام، تهران، آوای نور، ۱۳۷۳ ش، ص ۳۸.
۲. خمینی، سید روح‌الله، کتاب بیع، تهران، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی (س)، ۱۳۸۸ ش، ج ۲، ص ۴۶۱.
۳. خامنه‌ای سید علی، بیانات در دیدار کارگزاران نظام، خامنه‌ای دات آی آر، ۱۲ آذر ۱۳۷۹، https://khl.ink/f/۳۰۳۹