تخریب «قله شاهوار» شاهرود را بیابان می‌کند/ «جنگل ابر» در خطر

شاهرود – عضو هیئت‌علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع گفت: تخریب قله شاهوار به بهانه معدن بوکسیت، گرادیان حرارتی شاهرود را متاثر ساخته و این شهرستان را به سمت بیابانی شدن سوق می‌دهد.

محمد درویش در گفتگو با امتداد نیوز، ضمن اشاره به آثار سوء تخریب قله شاهوار در شاهرود، تأکید کرد: براثر تراشیدن کوه آن‌هم از بالا به پائین و بدون اصول، گرادیان حرارتی منطقه به‌شدت در آستانه تأثیر منفی قرارگرفته و ظرفیت حرارتی منطقه به خاطر پاک‌تراشی که در معدن صورت گرفته به‌شدت در معرض خطر است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی افزود: تمام گونه‌های بومی پاک‌تراشی شده‌اند در شاهوار که ما شاهد زیستگاه گونه‌های کل و بز، قوچ و میش بودیم آن‌هم به‌گونه‌ای که با چشم دیده می‌شدند، امروز متأسفانه شاهد فرار آن‌ها از منطقه هستیم.

جنگل ابر در خطر جدی

این فعال محیط‌زیست گفت: موضوع اما فقط از دست رفتن گونه‌های ارزشمند جانوری که هرکدامشان می‌توانند پول ارزشمند پایداری برای منطقه باشند نیست، بحث اینجاست که شاهرود اگر شاهوار را از دست بدهد به‌شدت در معرض بیابانی شدن قرار می‌گیرد.

درویش بابیان اینکه یکی دیگر از آثار سوء از بین رفتن شاهوار، افزایش دمای بین شب و روز است، بیان داشت: با ادامه کار این معدن، نیاز اقلام موردنیاز کشاورزان شاهرودی افزایش پیدا خواهد کرد و به‌مرور تبعات وحشتناکی را برای منطقه خواهد داشت.

وی افزود: ما متأسفانه نتوانسته‌ایم این مسائل را به‌طورجدی برای مردم شرح دهیم که اگر می‌گوییم این فعالیت معدنی در چنین سطح وسیع و بدون رعایت هیچ اصول آن‌هم از بالا به پائین صورت می‌گیرد، چه خطرات درازمدتی بر روی کیفیت زیست مردم و حتی رویشگاه ارزشمند ابر می‌تواند داشته باشد و این جنگل نیز در خطر جدی قلمداد خواهد شد.

شاهوار الماس شاهرودی ها است

عضو هیئت‌علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع، گفت: اگر مسائل برای مردم بیان شود، من فکر نمی‌کنم هر آدمی که ذره‌ای دلش برای این مملکت بسوزد، همچنان اجازه دهد که این پاک‌تراشی شگفت‌انگیز ادامه پیدا کند.

درویش بیان کرد: وقتی لاریجانی رئیس شورای امنیت ملی کشور در دولت نهم بود، وقتی پیشنهادی برای مذاکرات هسته‌ای مطرح شد، وی گفت پیشنهاد غرب مثل این می‌ماند که یک بسته شکلات را در یک بسته‌بندی بسیار شیک پیچیده باشند، به ما بدهند و به ما بگویند الماستان را بدهید عین این ماجرا در شاهوار رخ می‌دهد آن چیزی که به بهانه اشتغال و تولید پول رخ می‌دهد، همان شکلات به نظر طعم شیرین و زرورق‌پیچیده شده است که به مردم شاهرود می‌دهند و الماسشان را از آن‌ها می‌گیرند.

وی افزود: مشابه تجربه شاهوار در معدن پتاس کوه شاه بافق یزد دیده شد، این کوه بسیار شبیه شاهوار است حتی ازنظر ارتفاع نیز مشابه محسوب می‌شود، این کوه سرچشمه تنها رود دائمی جنوب شرق کشور ما، هلیل رود است و چون ارتفاع آن بالای دو هزار متر بود، این کوه دارای یخچال‌های طبیعی، برف و … بود و این سبب شده است در پهنه بسیار خشک جنوب شرق کشور، یک رودخانه دائمی فعال باشد که تمدن در کرمان و جیرفت مدیون کوه شاه بود.

شاه کوه مثال بارز تخریب کوه ها است

این فعال محیط‌زیست ادامه داد: روزگاری در کوه شاه، فردی ثروتمند با لابی سیاسی و به بهانه ۲۰۰ نفر اشتغال‌زایی کوه را از ارتفاع بالا می‌تراشید تا سنگ معدن آهم استخراج کند هرچه آن زمان فریاد زدیم، عنوان شد که مملکت تحریم است، اشتغال نیاز داریم و ده‌ها مورد دیگر که ما مجبور شدیم فراخوانی ارائه کنیم که دوستداران محیط‌زیست در تابستان ۹۲در ارتفاع سه هزار و ۸۰۰ متری زیر لودرها خوابیدند و به‌هرحال تبعات آن باعث شد استاندار، دستور تعطیلی این معدن را صادر کند.

درویش بابیان اینکه تخریب کوه‌ها به منابع آبی ضرر می‌زنند، بیان کرد: آب بافق مطابق نظریات جهانی، دومین آب سالم جهان بود و شما اگر این باغ‌های گسترده گردو را در آن ناحیه می‌بینیم مدیون همین شاه کوه است و اگر معدن سنگ‌آهن به حیاتش ادامه می‌داد، نابودی همه باغات گردو را نیز در بر می داشت.

وی در پاسخ به این سؤال که امروز در شاهرود ایراد کار کجاست، گفت: ایراد و لکنتی که امروز در شاهوار وجود دارد این است که دوستداران محیط‌زیست و ان جی او ها، نتوانسته‌اند مردم بومی را آن‌گونه که باید با خودشان همراه کنند که چرا تخریب شاهوار، به ضرر درازمدت همه مردم است و فقط این مسئله محیط زیستی نیست.

مردم محلی آگاه نیستند

عضو هیئت‌علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع در بیان مثالی از وضعیت موجود در شاهرود گفت: امروز یک اتفاق بزرگی در فرانسه در حال رخ دادن است و آن جانمایی فرودگاه جدید نانت محسوب می‌شود که ارتش فرانسه وارد ماجرا شده و بیم یک جنگ داخلی می‌رود و یک سرمایه‌گذاری ۵۶۰میلیون یورویی روی هوا است و مایکرون چاره‌ای جز شنیدن حرف جوامع محلی ندارد چراکه فعالان محیط‌زیست و اتحادیه‌های کشاورزی باهم هم‌راستا شده‌اند و در حفظ منابع طبیعی یک هدف شده‌اند.

درویش تأکید کرد: این اتفاق متأسفانه به‌رغم اینکه در مورد جاده‌سازی جنگل ابر به‌خوبی رخ داد، درباره کوه شاهوار هنوز رخ نداده است، حتی ما پارسال که در منطقه تاش بودیم، مردم محلی که با اولین بارندگی متأسفانه ممکن است قربانی رانش زمین و فرود آمدن میلیون‌ها مترمکعب خاک بر سرشان بشود و سیل آن را نابود کند، همراه نیستند و فکر می‌کنند که معدن بوکسیت به اقتصادشان کمک می‌کند.

true برچسب ها : تخریب منابع طبیعی شاهرود قله شاهوار شاهرود محمد درویش معدن true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۹۵۷۱۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

واشنگتن پست: اسرائیل کشاورزی در غزه را نابود کرده است/ سطح ناامنی غذایی در غزه در مرحله بحرانی قرار دارد

به گزارش جماران، واشنگتن پست در گزارشی به بررسی تاثیر جنگ غزه بر وضعیت کشاورزی در این باریکه محصور و ویران شده از بیش از 200 روز جنگ پرداخته و می نویسد:  با گذشت بیش از شش ماه از حمله اسرائیل به غزه، توانایی این باریکه برای تولید غذا و آب تمیز به شدت مختل شده است. حملات هوایی و بولدوزرهای اسرائیل مزارع و باغات را با خاک یکسان کرده است. محصولات رها شده توسط کشاورزانی که به دنبال امنیت در جنوب غزه هستند، پژمرده شده اند و گاوها به حال خود رها شده اند.

اشرف عمر الخراس یک مزرعه خانوادگی در بیت لاهیا، در شمال غزه در نزدیکی مرز با سرزمین های اشغالی داشت. او گفت که در اواخر ژانویه، بولدوزرهای اسرائیلی آن را به همراه پروژه های گلخانه ای و انرژی خورشیدی او،  شخم زدند تا فضا را برای یک منطقه حائل نظامی آماده کرده باشند. او به واشنگتن پست گفت: ما در مزرعه بزرگ خود کار می کردیم که از اجدادمان به ارث رسیده بودیم. ما پرتقال، لیمو، سیب زمینی، بادمجان، گوجه فرنگی و خیار کشت کردیم.

سرنوشت این مزرعه قابل تعمیم به داستان کشاورزی در غزه است.  تجزیه و تحلیل بسیاری از داده های کشاورزی، تصاویر ماهواره ای و مصاحبه با کارشناسان و فلسطینیان در نوار غزه  نشان می دهد که چگونه یک سیستم کشاورزی در حال حاضر آسیب پذیر در آستانه فروپاشی است.

نیروهای نظامی اسرائیل در پاسخ به سوالی درباره میزان تخریب در بخش کشاورزی غزه مدعی شدند: «حماس و دیگر گروه ها» به طور غیرقانونی دارایی‌های نظامی خود را در مناطق پرجمعیت غیرنظامی جاسازی می‌کنند». ارتش اسرائیل ادعا می کند  که اقداماتش «بر اساس ضرورت نظامی و مطابق با قوانین بین‌المللی است».

حتی قبل از جنگ، بیشتر میوه‌ها و سبزیجات غزه به این منطقه وارد می‌شد. توانایی غزه برای تامین غذای مردم به دلیل محاصره اسرائیل و مصر، که پس از به دست گرفتن قدرت توسط حماس در سال 2007 اعمال شد، برای نزدیک به دو دهه محدود شده است. محدودیت منابع برق و آب؛ ممنوعیت دسترسی به آبهای ماهیگیری عمیق تر در سواحل ،  واردات و صادرات کالا را محدود کرده است. در چنین شرایطی کشاورزی و ماهیگیری اغلب  در مقیاس کوچک  ضروری بودند. مردم غزه در جایی که می توانستند کشاورزی و ماهیگیری می کردند، گلخانه هایی را روی پشت بام ها می ساختند، آب باران را برای آبیاری جمع آوری می کردند . در غزه پیش از جنگ  باغ های کوچک زیتون و درختان میوه چشم انداز زیبایی ساخته بود.  محصولات محلی نظیر گوجه فرنگی، خیار، بادمجان، سبزی و فلفل قرمز و سبز و چیلی به بازارها یا مستقیماً به میزهای آشپزخانه می رفتند. طبق گزارش اداره مرکزی آمار فلسطین، خانوارها تا سال 2022 بیش از 40 درصد از میوه ها و سبزیجات خود را به تولید محلی متکی بودند.

طبق گزارش UNOSAT، مرکز ماهواره‌ای سازمان ملل، قبل از جنگ، کشاورزی تقریباً نیمی از کل زمین غزه را تشکیل می‌داد. اکنون 45 درصد از آن زمین های کشاورزی آسیب دیده است. کارشناسان حقوقی می گویند که بر اساس قوانین بین المللی بشردوستانه، غیر نظامیانی که در درگیری گرفتار شده اند نمی توانند از دسترسی به غذا یا آب محروم شوند. این قاعده به هدف قرار دادن زیرساخت های غذایی نیز قابل تعمیم است و آن را عملا ممنوع می کند.

واشنگتن پست به نقل از یک دانشیار حقوق بین الملل می نویسد: «به استثنای بسیار محدود، حمله، تخریب، حذف یا بلااستفاده کردن این زمین ها ممنوع است.  وقتی غیرنظامیان با گرسنگی، تخریب زیرساخت های آب و غذا مانند مزارع کشاورزی  مواجه می شوند، عملا از حالت حفاظت شده خارج می شوند. این بدان معنا است که طرف مقابل قاعده حفاظت از غیرنظامیان را اجرا نکرده است.

براساس تصاویر ماهواره ای پیش و پس از جنگ غزه می توان گفت که نزدیک به نیمی از درختان زیتون و میوه این باریکه تا 3 آوریل آسیب دیده یا از بین رفته است.  نزدیک به یک چهارم از 7000 گلخانه این منطقه تخریب شده به گونه ای که  42 درصد آسیب دیده و احتمالاً غیرقابل استفاده هستند.

ساکنان غزه - که از لحاظ تاریخی به کمک آنروا، آژانس سازمان ملل برای پناهندگان فلسطینی وابسته هستند - اکنون حتی بیشتر به کمک های محدودی که مجاز به ورود به این منطقه هستند تکیه می کنند. براساس گزارش ها برخی از مردم برای زنده ماندن به خوردن علف و خوراک حیوانات روی آورده اند. 

ماکسیمو تورو، اقتصاددان ارشد در سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، می گوید که سطح ناامنی غذایی در غزه در مرحله بحرانی قرار دارد. او گفت: «این کاملاً ساخته دست بشر است.  هزاران جان و به طور بالقوه صدها هزار جان اکنون در معرض خطر هستند.»

با افزایش تأثیر جنگ، بخش‌هایی از غزه بسیاری از زیرساخت‌های تامین آب خود را از دست داده‌اند؛   50 درصد در شمال غزه، 54 درصد در غزه مرکزی، 50 درصد در خان یونس و 33 درصد در رفح غیرقابل استفاده است.

علاوه بر این، به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل، تنها دو کارخانه از سه کارخانه آب شیرین کن تا حدی کار می کنند و بسیاری از مردم غزه با آب شور زنده می مانند.

ترمیم این همه آسیب ممکن است چندین دهه طول بکشد. جورجینا مک آلیستر، استادیار دانشگاه کاونتری در انگلستان با اشاره به کار سخت بازسازی غزه می گوید: در 30 سال کار به عنوان یک متخصص در سیستم های غذایی و کشاورزی در سایه جنگ ، هرگز با این سطح از ویرانی و ناامنی برخورد نکرده بودم.