به نقل از «امتداد نیوز»

دغدغه‌های کارگردان «سندرم پای بی قرار»/ می‌خواستیم انصراف بدهیم

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۹۶۴۶۷

کارگردان نمایش «سندرم پای بی قرار» از شهر مشهد معتقدست نبود آیین نامه مشخص برای انتخاب آثار بخش مرور و همچنین رقابت از نقاط ضعف جشنواره تئاتر فجر است.

عبدالله برجسته کارگردان نمایش «سندرم پای بی قرار» از شهر مشهد که به عنوان تئاتر ترکیبی در سی و ششمین جشنواره بین المللی تئاتر فجر روز جمعه ۲۹ دی در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر به صحنه رفت درباره وضعیت اجرای خود به امتداد نیوز گفت: مانند دوره های گذشته جشنواره تئاتر فجر، روزهای اول برخی هماهنگی ها و برنامه ریزی ها برای اجرای نمایش به درستی انجام نمی شود ولی در مجموع همکاری ها خوب بود و مخاطب نیز از اجرا استقبال کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وی درباره داستان و بازیگران نمایش «سندرم پای بی قرار» افزود: این اثر یک نمایش مستند است که بر پایه اتفاقات رخ داده برای پناهجویان ایرانی در کمپ مانوس استرالیا شکل گرفت و اوایل امسال در شهر مشهد اجرای عمومی شد. محمدرضا صولتی، مسعود عقلی، ندا محمدی، مونا بارانی و محمدرضا لبیب بازیگران این اثر نمایشی هستند.

برجسته درباره شباهت نمایش «سندرم پای بی قرار» با نمایش «مانوس» به کارگردانی نازنین سهامی زاده، اظهار کرد: ما نمایشنامه «سندرم پای بی قرار» را دی ماه سال گذشته نوشته بودیم و اصلا از تولید و اجرای نمایش «مانوس» مطلع نبودیم.

کارگردان نمایش «سندرم پای بی قرار» درباره وضعیت پرداخت کمک هزینه از سوی جشنواره تئاتر فجر، یادآور شد: فعلا مبلغ ۳ میلیون تومان به عنوان کمک هزینه به ما پرداخت شده و فکر می کنم این مبلغ نیمی از کمک هزینه در نظر گرفته شده است. البته این مبالغ در شأن هنرمندان تئاتر نیست.

وی درباره همکاری دبیرخانه جشنواره سی و ششم تئاتر فجر برای حضور این گروه مقیم شهرستان در تهران، توضیح داد: دبیرخانه جشنواره هزینه اسکان و خوراک گروه را برای ۳ روز عهده دار شده ولی هزینه حمل دکور و رفت و برگشت اعضای گروه بر عهده خودمان است. از هر گروه هم ۲ نفر می توانند تا پایان جشنواره حضور داشته باشند تا آثار را ببینند اما اصلا شرایط مناسب تهیه بلیت برای تماشای نمایش ها وجود ندارد.

برجسته متذکر شد: هنرمندان تهران که به راحتی اکثر کارهای حاضر در جشنواره را دیده اند ولی بهتر بود دبیرخانه جشنواره تمهیدی در نظر می گرفت که هنرمندان تئاتر مقیم شهرستان بتوانند با امکان بهترین به تماشای آثار حاضر در جشنواره بنشینند.

این هنرمند تئاتر مقیم شهرستان درباره این موضوع که نمایش «سندرم پای بی قرار» در بخش رقابتی جشنواره حضور ندارد، تصریح کرد: ۷۳ نفر در بخش مرور جشنواره ۳۹ اثر را انتخاب کرده اند و دبیر جشنواره به تنهایی در بخش مهمان ۳۶ نمایش را انتخاب کرده است، در حالی که بخش مهمان در دوره های گذشته میزبان تنها چند کار از هنرمندان با سابقه تئاتر بود. متأسفانه هیچ آیین نامه و روند مناسبی برای انتخاب آثار بخش مهمان، مرور و رقابت جشنواره وجود ندارد. نمایش های رزرو بخش مرور جشنواره وارد رقابت شدند اما نمایش ما که از ابتدا در بخش مرور بود به بخش رقابت راه پیدا نکرد.

وی ادامه داد: ما هم دوست داشتیم در بخش رقابت جشنواره حضور داشته باشیم نه تنها صرف رقابت، بلکه این حضور باعث می شد کار ما هم دیده شود. فکر می کنم در حق من و گروهم ظلم شده است. من جزو کسانی بود که می خواستم انصراف دهم و نیایم ولی از آنجایی که هدف مان این است که تئاتر کار کنیم به جشنواره آمدیم.

برجسته با اشاره به نبود روند مشخصی برای انتخاب آثار برای حضور در بخش رقابت جشنواره سی و ششم تئاتر فجر، تأکید کرد: اینکه آثار بر اساس اعداد و ارقام و اینکه گروهی به عنوان مثال با ۱۴/۱۶ امتیاز توانسته وارد رقابت شود و گروهی با ۱۴/۱۵ امتیاز نتوانسته وارد بخش رقابت شود، در شأن جشنواره تئاتر فجر نیست. افرادی که در برگزاری جشنواره سی و ششم حضور دارند سابقه اجرایی ندارند و ای کاش که از تجربه و تفکر دیگران استفاده می کردند.

این کارگردان تئاتر اظهار امیدواری کرد که جشنواره تئاتر فجر در دوره سی و هفتم به یک آیین نامه و روند مشخص درباره انتخاب آثار بخش مرور، مهمان و رقابت جشنواره دست پیدا کند.

true برچسب ها :

این مطلب بدون برچسب می باشد.

true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۹۶۴۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

رجوع و روایت آتش بلاگری و سلبریتی شدن در روابط زن و شوهری

نمایش «رجوع» این روزها در تهران روی صحنه می‌رود تا به اختلافات متداولِ این روزها در روابط بین زن و شوهرها بپردازد. - اخبار فرهنگی -

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، داستان‌ها و ماجراهای مربوط به روابط زن و شوهری همیشه دستمایه ساخت آثار نمایشی بوده است. از فیلم‌های «همسر»، «آتش بس»، «توفیق اجباری» تا نمایش‌های «بازیگر و زنش»، «تن شوری» و ... هنرمندان را به سمت خلق آثاری با این موضوعِ همیشه جذاب سوق داده است.

جذابیت همیشگی این سوژه باعث شده پدید آورندگانِ تئاترِ «رجوع» نیز به سمت تولید اثری نمایشی با موضوعِ روابط زن و شوهری بروند. رجوع به قلم کیمیا خلج و کارگردانی سعید حشمتی در قالب اپیزودهای مشابه به چالش‌های زندگی زناشویی می‌پردازد. روایت داستان در بستر دادگاه، اندکی کلیشه‌ای و تکراری به نظر می‌رسد. اگر از این زاویه به دادگاه نگاه کنیم که عموماً ارجاع به دادگاه و قاضی آخرین راهکار برای حل بحران‌ها باشد پس باید این اشکال را متوجه نویسنده‌ی نمایش «رجوع» دانست که هیچ فرصتی را برای سازش بین زوجین قائل نبوده و صدور حکم قضایی را فصل الخطاب قرار داده است.

کلنل دست به دامن عارف شد / نازنین بیاتی انتخاب مناسبی بود؟

البته در نمایش اشاراتی به فرصت دادگاه برای ایجاد سازش بین زوجین برای تفکر و تأمل بیشتر شده اما این اقدام نویسنده ناکافی به نظر می‌رسد و شاید اگر به جای فضای دادگاه، اتفاقات نمایش در حضور شخص دیگری مانند یک مشاور خانواده رخ می‌داد، فرجام مثبت و امیدوار کننده‌تری برای کاراکترهای نمایش قابل تصور بود.

اپیزود نخست این نمایش روایت زن و شوهری بود که اختلافاتشان مربوط به استقلال زن و زیبایی‌های ظاهری بود.

در «رجوع» دیالوگ‌ها چکشی و پینگ پونگی است و نویسنده به خوبی موفق به ایجاد بده بستان‌ها در نمایشنامه شده است. داستان زندگی کاراکترها به شکل صحیحی پرداخت و روایت شده و نویسنده به شناخت درستی از کاراکترهای نمایشش رسیده است. در هر اپیزود تفاوت کاراکترها به وضوح قابل دریافت است و نویسنده در نگارش آنها خلاق و پویاست.

اما نکته مهمی که در مورد متن وجود دارد نوع نگارش آن است. اخیراً در بسیاری از آثار، نویسندگان را نمی‌توان مؤلف محسوب کرد. مؤلفی که ایده دارد، مشق می‌دهد، درس می‌دهد و شاید راهی نشان می‌دهد و....

اپیزود دوم؛روایت کارگردانی بود که به عنوان یک سلبریتی، در عین ازدواج با همسری روستایی، ارتباطاتی موازی داشت و همین موضوع موجب اختلافات شدید بین او و همسرش شده بود.

بخش زیادی از نویسندگان نسل جدید روایت‌هایی گزارش گونه دارند. روایت‌هایی که گویی تنها برای صرفا جهت اطلاعِ مخاطب نوشته شده‌اند یا اینکه گویی یک گزارش خبری هستند تا یک نمایشنامه با هدفی والا و نتیجه‌گیری که به کارِ زندگیِ مخاطب بیاید.
البته که در بسیاری از  آثار خبری، خبرنگاران نتیجه گرا و هدفمند هستند و تنها صرفاً راوی یک رویداد نیستند؛ بلکه موجب ایجاد چالش‌های جدی می‌شوند. اما در «رجوع» نویسنده فقط «گزارشگر» است. گزارشگری که گزارش می‌دهد؛ در بطن جامعه خانواده‌هایی هستند که شرایط ویژه و متفاوتی بر زندگی آنها حاکم است.

کیمیا خلج با نوشتنِ متن «رجوع» فقط به مخاطب خبر می‌دهد و مخابره‌گر یک اتفاق است؛ البته که همین هم ارزشمند است. اما نباید فراموش کنیم که نویسنده‌ی این نمایش‌نامه راهکار ندارد، ایده ندارد و هدایت گر نیست.

شاید به همین علت است که به رغم هدایت صحیح و خوب بازیگران توسط کارگردان، حس و حال تماشای یک اثر تئاتری ویژه به مخاطب منتقل نمی‌شود.

اپیزود سوم مربوط به زن و شوهری بود که تفاوت‌های اعتقادی و فرهنگی عمیقی با همدیگر داشتند و همین مسئله اختلافات شدیدی بین آنها ایجاد کرده بود.

اساساً در شرایط مشابه هیچ راهی برای به چالش کشیده شدن خلاقیت کارگردان وجود ندارد و یا حداقل بیننده تلاشی برای خلق یک اثر بصری ویژه از کارگردان را شاهد نیست. آفتی که گریبان برخی یا شاید بسیاری از آثارِ این روزهای تئاتر ایران را گرفته است.

کارگردانان در آثار مشابه و این نمایش، به «صندلیسم!» دچار شده‌اند. آفتی عجیب که با اسم رمز «مینی مال» و فقط با چیدن چند صندلی ساده در صحنه روز به روز در حال نفوذ در جان تئاتر است. هر کدام از کارگردانان هم دلایل خاصی را برای انتخاب این سبک کاری دارند که غالباً چندان منطقی به نظر نمی‌رسد.  اجرای «صندلیسم» هرچه هست نه تنها تئاتر محسوب نمی‌شود بلکه شاید در چهارچوب یک اثر رادیویی ویژه هم گنجانده نشود.

البته که نمایش «رجوع» با وجود اینکه صحنه‌ای خالی دارد و تنها به چند صندلی روی صحنه پناه برده، اما تلاش کرده تا جنبه‌های نمایشی و تصویری هم در کار باشد تا اثر صرفا به یک نمایش رادیویی تبدیل نشود.

اپیزود چهارم این نمایش به روایت خانواده‌ای اختصاص داشت که زنِ خانواده در فضای مجازی بلاگر بود و همین مسئله پایه و اساس اختلافاتِ شدیدی شده بود.

رفتن سراغ موضوع‌های اجتماعی که در دل جامعه و در میان مردم جاری هستند و هر کدام از ما بارها و بارها در اطراف‌مان آنها را دیده‌ایم، بسیار ارزشمند است. پرداختن به این موضوع‌ها حتی اگر بدون ارائه‌ی راهِ چاره یا راهی تازه باشد، با زدنِ تلنگرهایی هرچند کوچک به مخاطب، می‌توانند اثرگذار باشند.

منصفانه نیست اگر از بازی خوب بازیگران (رجوع) سخن نگوییم. از اپیزود اول تا آخرین اپیزود که با بازی شیرین و دقیقِ افشین سنگ چاپ مواجه می‌شویم، همه بازیگران بسیار دقیق و حساب شده ایفای نقش می‌کنند و این نکته‌ای است که به واسطه آن نمی‌شود از نقش ویژه کارگردان چشم پوشی کرد.

در پایان باید گفت علیرغم کاستی‌هایی که در نمایش «رجوع» به چشم می‌خورد، اما این اثر ارزش یک بار دیدن را دارد.

توضیحات نمایش:

 رجوع

نویسنده: کیمیاخلج
کارگردان: سعیدحشمتی

بازیگران:

نیما هاشمی سرشت، الهام احمدی، میثاق جمشیدی، پریسا علی نیا، کیمیا خلج، هومن بنایی، روناک برخوردار، فاطمه توانا، محمد روشنفکر و افشین سنگ چاپ

-------------------------
نوشته: هبت اله یگانه
-------------------------

انتهای پیام/