به نقل از «رکنا»

درد و دل هایی که زیر آوار پلاسکو دفن شد / عدم پیشگیری علت حادثه بود

تاریخ انتشار: ۳۰ دی ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۶۹۹۹۰۶

حوادث رکنا، پلاسکو فرو ریخت، کشتی سانچی در آتش و آب غرق شد، سالگرد یک حادثه تلخ با حادثه دیگری رقم خورد و معلوم نیست سال بعد چه اتفاق تلخ دیگری داغ این حادثه را داغ تر کند.

به گزارش گروه حوادث Accidents رکنا، حسین خزائی فر، یکسال از ماجرای تلخ پلاسکو گذشت، حادثه Incident ای تلخ و غیرمنتظره که همه مردم ایران را به سوگ نشاند، 21 تن در این حادثه که 16 نفر آتش نشان و 5 نفر از اهالی ساختمان پلاسکو به کام مرگ فرو رفتند و حتی تا آخرین لحظات برداشت آوار خانواده این عزیزان امید به زنده بودن آنها داشتند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

سالگرد پلاسکو با یک حادثه تلخ دیگر گره خورد و آن ماجرای کشتی نفتکش بود که 32 نفر از خدمه این کشتی به طرز هولناکی به کام مرگ فرو رفتند و حتی هنوز بعضی از خانواده ها امید دارند که عزیزانشان زنده هستند.

همیشه شنیدیم که مردمانی هیجانی و احساسی هستیم و با بروز یک رویداد همه با خانواده عزیزانی که در حوادث مختلف جانشان را از دست می دهند احساس همدردی می کنیم ولی ای کاش قبل از حوادث ناگوار، این افراد را می شناختیم یا کاری می کردیم که باعث جلوگیری این رویدادها می شدیم.

از نخستین روز حادثه پلاسکو به خاطر حرفه خبرنگاری در صحنه ریزش آوار ساختمان پلاسکو حضور داشتم و شاهد اشک، ناله، انتظار و همدردی مردمی بودم که در 10 روز عملیات آوار برداری و امید به نجات آتش نشانان به محل حادثه می آمدند و بعد از آن نیز جمعیت زیادی در مراسم خاکسپاری شهدای آتش نشان حضور داشتند اما در این میان مردمانی بودند که در حادثه آوار پلاسکو زندگی شان را از دست دادند و تنها تعداد اندکی به یاد آنها بودند.

مغازه داران ساختمان پلاسکو مظلومانی هستند که در این حادثه، زندگی شان را از دست دادند و جالب اینکه در روزهای نخست از سوی مسئولان حمایت های لفظی زیادی برای آنها شد اما هر روز با گذشت زمان این حمایت ها به فراموشی سپرده شد و از ساختمان پلاسکو امروز تنها یک دیوار بتونی است که روی آن عکس شهدای آتش نشان وجود دارد.

خیلی از مغازه داران ساختمان پلاسکو را می شناسم که زندگی شان به نابودی کشیده شد و ورشکسته شدند و تنها تعداد اندکی از آنها از روی اجبار پذیرفتند در مجتمع تجاری نور مشغول به کار شوند اما اکثر مغازه داران ساختمان پلاسکو که روزی برای خود تولیدی داشتند و بازار Store پوشاک لباس کشور را تامین می کردند با چک های برگشتی و سوخته در آوار ورشکسته شدند و خیلی از دلال ها نیز در این حادثه که در انتظار پول اجناسشان بودند به خاطر شرایطی که وجود داشت بی خیال طلبشان از مغازه داران ساختمان پلاسکو شدند.

همیشه پس از هر حادثه می شنوم که ما مردمان مرده پرستی هستیم، این موضوع خیلی خوب است که مردمان احساسی و همدرد داریم اما چرا وقتی کسی زنده است قدر آن را نمی دانیم و حتما باید منتظر یک اتفاق باشیم که تا سالها حسرت بودنشان را بخوریم.

پلاسکو ریخت و تعداد زیادی کشته و شهید شدند اما در همین پایتخت ساختمان های زیادی وجود دارد که شرایط آنها از پلاسکو بدتر است و هر لحظه باید در انتظار یک اتفاق تلخ دیگر باشیم ، بهتر نیست به این ساختمان ها رسیدگی شود و برای کسانیکه در پلاسکو زندگی شان را از دست دادند کاری کنیم.

همیشه بزرگان گفته اند از تجربیات استفاده کنیم برای رشد ولی ما این همه تجربه در حوادث مختلف به دست می آوریم اما چرا هیچ اقدامی برای بهبودسازی و کاهش این اتفاقات نمی شود و حتما باید مثل همیشه حسرت و ای کاش را برای مردم و خودمان به جا بگذاریم... .

روابط عمومی های بعد از حوادث دست به کار می شوند حرفه خبرنگاری همیشه با روابط عمومی ها ارگان ها در ارتباط باشد اما تا قبل از بروز حادثه ای وقتی خبرنگار از روابط عمومی های مختلف می خواهد با افراد یا کارمندان یک ارگان درباره سوژه های خاص صحبت کند هیچ هماهنگی رخ نمی دهد و خبرنگار از مسیرهای دیگر سوژه خود را به نتیجه می رساند که در برخی اوقات مشاهده کردیم که پس از انتشار یک خبر، روابط عمومی ها تازه دست به کار می شوند و واکنش نشان می دهند.

وقتی یک حادثه مثل حادثه کشتی نفتکش یا پلاسکو رخ می دهد به سراغ خانواده ها یا همکاران عزیزانی که در این حوادث جانشان را از دست داده اند می رویم این خبرنگاران هستند که متهم هستند و به آنها گفته می شود تا حالا کجا بودید؟ وقتی عزیزانمان زنده بودند و شرایط کاری شان سخت بود و با مشکلات دست و پنجه نرم می کردند کجا بودید؟ ...

این سوالات وقتی مطرح می شود خبرنگار با توجه به شرایط روحی این خانواده تنها سکوت می کند اما بهتر است حالا به عنوان یکی از خبرنگاران حوادث با توجه به سالگرد پلاسکو بگویم که ما پل Bridge ارتباطی مردم با دولت و دولت با مردم هستیم اما وقتی قبل از بروز حوادث به سراغ سوژه ای می رویم اولین مانع سر راه مان روابط عمومی ها هستند تا به کمک آنها بتوانیم به راحتی دست به افشاگری بزنیم یا از مشکلاتی که وجود دارد به دولت یادآوری کنیم تا قبل رویداد اتفاقات تلخ مسئولان به فکر حل مسئله باشند.

در پایان باید گفت که سالگرد پلاسکو آمد و رفت و سالگرد کوهنوردان قله اشترانکوه، زلزله کرمانشاه ، کشتی نفتکش سانچی و... هم با چشم زدنی فرا می رسد و باز همه یاد این اتفاق تلخ می افتند ولی هیچ کسی به فکر حل مسائل این چنینی نیست و ای کاش در کنار همدردی و حرف های پوشالی مسئولان قدمی بردارند تا خانواده این عزیزان در غم فراق بار مشکلات دیگر را تحمل نکنند.

منبع: رکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۶۹۹۹۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زندگی زیر آوار جنایات رژیم صهیونیستی