به نقل از «دانا»

دانشجو نباید توان خودش رادست کم بگیرد

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۱۱۸۵۹

مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه بجنورد گفت: اگر دانشجویان ما نگاه دوربینانه داشته باشند می توانند راهی برای تزریق امید پیدا کنند. مسئولان ما بسترها را برای رفع مسائل دانشجویان فراهم نکرده اند و نمره خوبی نمی گیرند.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از دانشجویان بیدار ، حجت الاسلام طیبی نسب ، مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه بجنورد ، در گفتگو با خبرنگار ما  گفت : برای بی انگیزه بودن دانشجویان می توان به عوامل متعددی اشاره کرد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

به عنوان مثال استاد می تواند یک عامل باشد .استاد می تواند به دانشجویان تزریق امید کند. هرچند دانشجو اگر به وضعیت امروز نگاهی بیندازد ، خیلی امیدوار نمی شود اما آینده ی تاریکی نیز وجود ندارد . نبایدهمه چیز را سیاه دید . از طرفی انسان باید از خود تحرک نشان دهد . خداوند نیز فرموده از شما حرکت و از من برکت . انسان اگر تلاشش را انجام دهد نباید ناامید شود و فرد متحرک ناامید نخواهد شد . 

وی افزود : اگر دانشجویان ما نگاه دوربینانه داشته باشند میتوانند راهی برای تزریق امید پیدا کنند . دانشجو باید به اندازه توان خود تلاش کند از طرفی به آینده نیز امیدوار باشد .

وی ادامه داد : البته مسئولان نیز رسالتی دارند که در جای خود قرار دارد . اما دانشجو نباید توان و انرژی خودش رادست کم بگیرد . درست است که عوامل بیرونی در سرنوشت ما موثر هستند اما عامل اصلی خود انسان است . خیلی از افراد هم هستند که نشان دادند می شود باتلاش آینده ناامیدانه را تغییر دهند . 

حجت الاسلام طیبی نسب درخصوص عدم ارتباط شغل با تحصیلات افراد گفت : باید یک سئوال اساسی مطرح شود و آن اینکه آیا باید لزوما ارتباطی باشد؟ و میزان این ارتباط باید به چه میزان باشد؟ البته باید ارتباط اولیه باشد. منطقی است که انسان انرژی اش را جایی صرف کند که بتواند از آن برداشت نیز کند .منتها اگر علاقه و استعدادمان در مسیر تحصیلمان قرار نگرفت ، خب چه اشکالی دارد شغل با تحصیلات بی ارتباط باشد؟ 

وی با اشاره به تاکیدات مقام معظم رهبری و خواسته های ایشان در بجنورد از مسئولان در حوزه اقتصادی گفت : از آن موقع حدود شش سال گذشته اما فکر نمی کنم مسئولان بتوانند کارنامه قابل قبولی ارائه دهند. در حوزه گردشگری ظرفیت بالایی داریم که استفاده ای نمی شود ، در بحث کشاورزی نیز همین طور. در استان تنوع محصول زیادی داریم اما اثر آن را در استان نمی بینیم.

مسئول دفتر نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری دانشگاه بجنورد تاکید کرد: برای حل مشکل بی انگیزگی دانشجویان استان دانشجویان ، اساتید و مسئولان باید هرکدام اقداماتی را انجام دهند . اساتید باید حداقل خودشان را به عنوان یک عضو هیئت علمی که به درجه ای از موفقیت رسیده اند به دانشجویان معرفی کنند. 
دانشجویان نیز باید فکر کنند دربیابانی هستند که کسی قرار نیست به کمکشان بیاید و از توانمندی خود استفاده کنند . ما همیشه نباید توقع داشته باشیم دیگری بیاید و برایمان شغل  بسازد . البته مسئولان نیز وظیفه ای دارند منتها دانشجو چرا نباید در دوران تحصیل خود کار نیمه وقتی برای کسب مهارتی داشته باشد؟ 
اما وظایف مسئولان قابل شمارش نیست . مسئولان ما بسترها را برای رفع نیازهای دانشجویان فراهم نکرده اند و نمره خوبی نمی گیرند.

وی در پایان گفت : قطعا روحیه ای که هشت سال جنگ را اداره کرد و درزمینه هسته ای و موشکی این پیشرفت رارقم زد قطعا می تواند در اقتصاد نیزوارد شود و مشکلات را حل کند .ما توان تغییر شرایط را داریم اما نیاز به قاسم سلیمانی ها در حوزه اقتصاد داریم .

 

انتهای پیام/

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۱۱۸۵۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دموکراسی دروغین امریکا و برخوردهای دوگانه

هر چه زمان می‌گذرد،ماهیت دموکراسی دروغین کاخ سفید آشکارتر می‌شود و ملت‌های جهان متوجه می‌شوندآنچه در بسته پر زرق و برق دموکراسی و حقوق بشر در بسترنظام لیبرالیستی به آن‌ها عرضه شده،دروغی بیش نبوده است.

به گزارش مشرق، حسن رشوند طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: هر چه زمان می‌گذرد، ماهیت دموکراسی دروغین کاخ سفید برای شهروندان امریکایی و افکار عمومی جهان آشکارتر می‌شود و تازه مردم امریکا و ملت‌های جهان متوجه می‌شوند آنچه تاکنون در بسته پر زرق و برق «دموکراسی» و «حقوق بشر» در بستر «نظام لیبرالیستی» به آن‌ها عرضه شده، دروغی بیش نبوده است.

این روزها جامعه دانشگاهی امریکا با التهابات شدیدی مواجه است آن هم نه برای نیازهای مادی یا ضعف در بخش‌هایی از نظام آموزشی، بلکه برای موضوعی که مقامات امریکایی از گذشته تاکنون به دروغ، خود را مدافع سرسخت آن می‌دانند و آن یدک کشیدن عنوان آزادی و حقوق بشر برای نظامی است که تجربه ۲۵۰ ساله حکمرانی درکاخ سفید مملو از ظلم و تعدی به حقوق انسان‌ها در همین بستر دروغین آزادی از نوع امریکایی آن بوده است.

چند روزی است که دانشگاه‌های امریکا صحنه تظاهرات گسترده دانشجویان و اساتید در حمایت از مردم مظلوم غزه و اعتراض به ارتکاب جنایات جنگی اسرائیل علیه فلسطینی‌ها است و همزمان پلیس و مقامات ایالتی در اقداماتی هماهنگ، تلاش می‌کنند با دستگیری‌های گسترده و تهدید به اخراج دانشجویان کمپ‌های تحصن دانشجویان را در دانشگاه‌هایی، چون تگزاس، کلمبیا و کالیفرنیا برچینند و با بیش از ۲۵ دانشگاه بزرگ این کشور برخورد پلیسی از نوع خشن داشته باشند.

نباید از این نکته غافل بود که محیط‌های علمی در امریکا در چنبره دستگاه‌های نظامی و امنیتی است و همان‌گونه که برخی تحصیلکردگان این دانشگاه‌ها گفته‌اند نمی‌توان این مراکز را صرفاً محیط‌های علمی دانست و طبیعی است وقتی محیطی با کارکرد چند منظوره فعالیت می‌کند، هرنوع اعتراض اجتماعی یا سیاسی زیر ذره بین نهادهای امنیتی- نظامی قرار می‌گیرد و پلیس با مشاهده اتفاقی یا اعتراضی در دانشگاه به خود اجازه می‌دهد به این محیط‌ها وارد شده و آن‌ها را سرکوب کند. اتفاقی که این روزها در دانشگاه‌های امریکا می‌افتد از این جنس است. حتی برخی از مدیران دانشگاه‌ها به دلیل واکنش‌هایشان به ناآرامی‌ها مورد انتقاد قرار گرفته‌اند. تا آنجا که سنای دانشگاه کلمبیا قطعنامه‌ای را تصویب کرد که مینوش شفیق، رئیس بریتانیایی- امریکایی دانشگاه کلمبیا را که اصالتی مصری دارد، به بی‌توجهی به طی روند قانونی در قبال دانشجویان و آسیب رساندن به آزادی علمی در نتیجه سرکوب اردوگاه معترضان متهم کرد. شفیق به پلیس نیویورک مجوز داده بود وارد اردوگاه دانشجویان دانشگاه کلمبیا شود و اقدام به بازداشت دسته‌جمعی بیش از ۱۰۰ دانشجو کند. این اجازه، بحرانی کم‌سابقه را در تاریخ این دانشگاه برجسته امریکایی رقم زد. آخرین باری که مقامات دانشگاه کلمبیا به پلیس اجازه داده بودند وارد فضای دانشگاه شود و دانشجویان معترض را سرکوب کند، به اعتراضات سال ۱۹۶۸ (حدود ۵۶ سال قبل) علیه جنگ ویتنام برمی‌گردد. درنتیجه این اعتراضات، دانشگاه کلمبیا اعلام کرد تا پایان نیم‌سال تحصیلی کنونی، کلاس‌های خود را به صورت نیمه‌حضوری و نیمه‌مجازی برگزار می‌کند. در همین حال، سخنگوی این دانشگاه می‌گوید شرکت‌کنندگان در تجمعات حامی فلسطین، در حال شناسایی هستند و با اخراج موقت از دانشگاه مجازات خواهند شد. این وضعیت دانشگاهی است که در میان دانشگاه‌های دنیا برند محسوب می‌شود و جوانان کشورهای دیگر برای رسیدن به آنجا سر و دست می‌شکنند.

ورودپلیس به دانشگاه کلمبیا و دیگر دانشگاه‌های امریکا را مقایسه کنید با اتفاقی که در کوی دانشگاه در سال ۱۳۷۸ در ایران افتاد. با این تفاوت که اعتراض دانشجویان و اساتید دانشگاه‌های امریکایی نه موضوع داخلی، بلکه یک موضوع جهانی و اعتراض به نسل کشی بود که توسط رژیم صهیونیستی ده‌ها هزار کیلومتر دورتر از سرزمین امریکا اتفاق افتاده است. آنچه در دانشگاه‌های امریکا در حال رخ دادن است بسیار متفاوت از آن چیزی است که در سال ۷۸ در کوی دانشگاه اتفاق افتاد. اعتراضات دانشگاه‌های امریکا صرفا تجمع و تحصن مسالمت آمیز برای نسل کشی مردم غزه بود که با خشونت بی‌حد و حصر پلیس با ورود به دانشگاه صورت گرفت و دانشجویان مورد ضرب و شتم قرار گرفته و دستگیر و بازداشت شدند.

تجمعات این روزهای دانشگاه‌های امریکا که در بستر نظام لیبرالیسم و با شعار آزادی و دموکراسی شکل گرفته به خشونت انجامیده و هزاران دانشجو و استاد روانه بازداشتگاه‌های پلیس شده‌اند و در آستانه اخراج و تعلیق قرار دارند. این در حالی است که در حادثه کوی دانشگاه تهران اعتراضات ساختارشکنانه و صرفا با رویکرد داخلی و با خشونت و تخریب اموال دانشگاه بود و وقتی پلیس برای فروکش کردن این وضعیت وارد کوی دانشگاه شد از تاج زاده معاون سیاسی وقت وزارت کشور گرفته تا معین وزیر علوم به صحنه آمدند و پلیس را مورد عتاب قرار دادند تا جایی که از شورای امنیت ملی مجوز عدم ورود پلیس در دانشگاه را دریافت کردند. تفاوت دو محیط علمی در ایران و امریکا برای دو تجمع کاملاً متفاوت، تا این حد است که در امریکا پلیس تحت حمایت رئیس دانشگاه و همه ارکان حکومت وارد دانشگاه می‌شود و هر رفتار خشنی را انجام می‌دهد ولی در ایران هر رفتار خشنی توسط تعدادی دانشجو در محیط دانشجو صورت می‌گیرد و مورد حمایت مسئولان وقت وزارت علوم قرار می‌گیرد. در امریکا دانشجو و استاد کتک می‌خورد و اینجا پلیس با آجر و سنگ مورد حمله قرار می‌گیرد. در امریکا مهد دموکراسی دروغین، رئیس دانشگاه و مسئولان کاخ سفید برای ورود پلیس آن هم برای ضرب و شتم و دستگیری معترضان دانشجویی به خط می‌شوند و اینجا عکس آن عمل می‌کنند.

آنجا با اعتراض دانشجویان در حمایت از مردم غزه و نسل کشی صهیونیست ها، استاد فلسفه و علوم سیاسی در کنار دانشجویان قرار می‌گیرد، کتک می‌خورد، روانه بازداشتگاه پلیس و در معرض اخراج و تعلیق قرار می‌گیرد، اینجا ازکسانی که کوچک‌ترین حرکت پلیس کشورمان را زیر ذره‌بین قرار می‌دادند و برای آن توئیت می‌زدند و فضای مجازی را برای حرکت بر ضد پلیس آماده می‌کردند، خبری از تقبیح حرکت خشن پلیس امریکا و برخورد با استادان و دانشجویان نیست. اینجا خبری از جیغ بنفش زیبا کلام، حاتم قادری، محمد فاضلی و مویه کردن آن‌ها برای دانشجویان و اساتیدی که هر روز در زیر مشت و لگد پلیس امریکا قرار دارند، نیست. البته نمی‌توان به این افراد خرده گرفت چراکه وقتی حقانیت موضوعی در زیر چتر لیبرالیسم و دموکراسی غربی تفسیر شود، خونریزی کودکان غزه مباح و تظلم‌خواهی دانشجو و استاد امریکایی برای کودکان و زنان غزه عمل خلاف و مستحق مجازات از نوع رفتار پلیس امریکا خواهد بود.