به نقل از «امتداد نیوز»

۱۰ علت مرگ و میر زودرس زنان ایرانی/ سهم آلزایمر و دیابت

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۱۴۶۴۳

معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، در خصوص مرگ و میر زودرس زنان، گفت: ایسکمیک قلبی عامل نیمی از مرگ های زودرس در کشور است.

به گزارش امتداد نیوز، بر اساس آمار رسمی در ایران، تنها در سال گذشته ۵۷ درصد مرگ مردان و ۴۹ درصد مرگ زنان ایرانی زودرس بوده است. مرگهای زودرس در ایران با جمعیت ۸۱.۳  میلیون  نفری، در حالی از نگرانی های جدی نظام سلامت است که  سن امید به زندگی ایرانیان همچنان رو به افزایش است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نرخ امید به زندگی در ایران از ۷۱.۱ سال در زنان و ۶۵.۲ سا ل در مردان طی سال ۱۹۹۰ به ۷۸.۴ سال در زنان و ۷۳.۸ سال در مردان طی سال ۲۰۱۶ ارتقا یافته است

آماری که دکتر ملک زاده معاون تحقیقات وزارت بهداشت ، از مرگ و میر در ایران طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶ ارائه کرده است نشان می دهد که تعداد ۳۶۰ هزار مرگ (۲۱۹ هزار در مردان و ۱۴۱ هزار در زنان) در سال ۲۰۱۶ در ایران رخ داده است که معادل ۴۴۳ مورد مرگ به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر بوده است. این در حالی است که در سال ۱۹۹۰ ،۳۴۰ هزار مرگ رخ داده که معادل ۶۰۶ در هر ۱۰۰ هزار نفر بوده و روندی کاملا طبیعی را طی کرده است.

وی با اشاره به سن مرگ و میر گفت: نگاهی به نرخ استاندارد شده سنی مرگ و میر در ایران نشان می دهد که این نرخ در سالهای ۱۹۹۱   تا ۲۰۱۶  به عللی همچون افزایش بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی و دسترسی بیشتر به خدمات سلامت، کاهش مرگ و میر کودکان و مادران کاهش مرگ و میر بر اثر تصادفات جاده ای شیب نزولی داشته و ۲۷ درصد کاهش یافته است.

ملک زاده در خصوص  مرگ و میر کودکان زیر یک و  زیر ۵ سال اظهارداشت: در ایران نرخ مرگ و میر کودکان زیر یک سال به ازای هر هزار تولد زنده، از ۵۳.۴  مرگ در ۱۹۹۰ به ۱۵.۱ مرگ در سال ۲۰۱۶ کاهش پیدا کرده است. در همین مدت زمان، نرخ مرگ و میر زیر ۵ سال به ازای هر هزار تولد زنده از ۶۷.۴ درصد به ۱۷.۸ درصد رسیده است.

معاون وزیر بهداشت در ادامه به روند مرگ و میر زنان و مردان طی سال های ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۶   اشاره و تصریح کرد:شمار مرگ و میر مردان در سال ۱۹۹۰ ، ۲۰۰ هزار نفر و زنان ۱۴۰ هزار نفر بوده که در سا ل ۲۰۱۶ به ترتیب به ۲۱۹ هزار مرگ در مردان و ۱۴۱ هزار مرگ در زنان رسیده است و مجموع مرگ ها از ۳۴۰ هزار در ۱۹۹۰  به ۳۶۰ هزار در سال ۲۰۱۶ افزایش یافته است. این افزایش، طی ۲۶ سال کاملا طبیعی است، اما اگر نرخ مرگ و میر را در مقیاس استاندارد شده سنی در ایران بررسی کنیم، این نرخ،  ۲۷ درصد کاهش یافته است.

به گفته وی، در بین علل کلی مرگ و میر در ایران درحالیکه سهم بیماری های غیرواگیر در سال ۱۹۹۰ نزدیک به ۵۰ درصد، بیماریهای واگیر بیش از ۲۰ درصد و تصادفات جاده ای بیش از ۳۰ درصد بوده است، در سال ۲۰۱۶ بیماری های غیرواگیر سهم ۸۰ درصدی، بیماری های واگیر سهم بیش از ۱۰ درصدی و تصادفات جاده ای سهم کمتر از ۱۰درصد داشته است.

ملک زاده در ادامه ی تشریح علل مرگ و میر ایرانی ها و پس از اشاره به علل کلی، به ۱۰ علت مهم مرگ و میر در کشور پرداخت و گفت: بر اساس مطالعه جهانی بار بیماریها، ۱۰ علت مهم مرگ و میر در ایران طی سال ۲۰۱۶ شامل بیماری ایسکمیک قلبی، سکته مغزی، تصادفات جاده‌ای، پرفشاری خون، آلزایمر، دیابت، بیماری مزمن انسدادی ریوی، بیماری مزمن کلیوی، سایر بیماری های قلبی عروقی و سرطان معده بوده اند.

وی افزود: از سال ۲۰۰۵ تا کنون بیماری ایسکمیک قلبی در تمامی سالها اولین علت مرگ در ایران بوده است و در سال ۲۰۱۶ این بیماری بیش از ۲۵ درصد کل مرگها را به خود اختصاص داده است. از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۶، سکته مغزی از رتبه سوم به رتبه دوم علل مرگ و میر ایرانی‌ها رسیده است. در سال ۲۰۱۶، سکته مغزی علت حدود ۲۹ هزار مرگ بوده است.

ملک زاده افزود: تصادفات جاده‌ای عامل بیش از ۲۶ هزار مرگ در ایران بوده اند. تصادفات جاده ای، اکنون، سومین عامل مرگ و میر ایرانی هاست.

نویسنده همکار در مطالعه جهانی بار بیماری ها همچنین گفت: فشار خون به عنوان چهارمین علت مرگ و میر ایرانی ها، مسوول بیش از ۷۹ هزار مرگ در ایران در تمامی سنین و دو جنس (۴۵ هزار مرگ در مردان و ۳۴ هزار مرگ در زنان) بوده است.

آلزایمر پنجمین علت مرگ در ایران

به گفته معاون تحقیقات وزارت بهداشت، آلزایمر پنجمین علت مهم مرگ و میر در ایران به شمار می رود.

رئیس پژوهشکده بیماری های گوارش و کبد دانشگاه علوم پزشکی تهران افزود: دیابت در حالی که نهمین علت مرگ و میر در کشورهایی با درآمد کم و متوسط در سال ۲۰۱۶ بوده است در سال ۲۰۰۶،  هفدمین علت مرگ در این کشورها به شمار می‌رفته است. دیابت علت ۱٫۴۳ میلیون مرگ در سال ۲۰۱۶ بوده که در مقایسه با سال ۲۰۰۶ حدود ۳۱ درصد افزایش پیدا کرده است.دیابت جایگاه ششم را در علت مرگ طی سال ۲۰۱۶ داشته است. این بیماری در سال ۲۰۱۶ عامل بیش از ۱۴ هزار مرگ بوده است.

ملک زاده با استناد به یافته های مطالعه جهانی بار بیماری های گفت: بیماری های مزمن ریوی هفتمین و بیماری های مزمن کلیوی هشتمین علت مهم مرگ و میر ایرانی ها در حال حاضر هستند.

به گفته وی  بیماری‌های مزمن انسدادی ریوی عامل ۹۶۰۰ مرگ  و بیماری مزمن کلیوی  نیز عامل ۹۳۰۰ مرگ در سال ۲۰۱۶ بوده اند.سایر بیماری های قلبی نهمین علت مرگ و میر ایرانی ها را به خود اختصاص داده است. این بیماری ها شامل سایر بیماری های نارسایی قلبی، نارسایی های مادرزادی، بیماری های رماتیسمی هستند.

معاون وزیر بهداشت اعلام کرد: در سال ۲۰۱۶، مجموعه سرطان‌ها عامل بیش از ۵۴ هزار مرگ در دو جنس و تمامی سنین بوده‌اند که سرطان معده دهمین علت مهم مرگ و میر ایرانی ها و عامل ۹ هزار مرگ و مرگبارترین سرطان بوده است.

ملک زاده سپس به تشریح مرگ های زودرس در ایران پرداخت و گفت: نگاهی به آمار مرگ های زودرس در ایران در سال ۱۹۹۰ نشان می دهد: از بین ۳۴۰ هزار مرگ ، ۲۷۷ هزار مرگ، معادل ۸۱ درصد مرگها، زودرس (زیر ۷۰ سال) بوده است. به عبارتی، ۸۲ درصد مرگ های مردان  (معادل ۱۶۴ هزار مرگ)  و ۸۰ درصد مرگ های زنان (معادل ۱۱۳ هزار مرگ)  زودرس بوده است

همچنین در سال ۲۰۱۶ ، از مجموع ۳۶۰ هزار مرگ، ۱۹۳ هزار مرگ معادل ۵۳ درصد از کل مرگ ها زودرس (زیر ۷۰ سال) بوده است که از این تعداد مرگ زودرس،  ۱۲۴ هزار مرگ مردان ( ۵۷ درصد از کل مرگهای مردان)، و ۶۹ هزار مرگ  زنان ( ۴۹ درصد از کل مرگهای زنان) زودرس بوده است. تعداد مرگ های زودرس در ایران همچنان بالا و موجب نگرانی است و کاهش مرگ های زودرس در ایران باید یکی از مهمترین برنامه های وزارت بهداشت باشد.

به گفته ملک زاده، ایسکمیک قلبی، تصادفات جاده ای، تولدهای زودرس، نواقص مادرزادی، بیماری های مغز و اعصاب، فشار خون، دیابت، عفونت دستگاه تنفسی تحتانی، آسیب به خود، سایر بیماری های قلبی عروقی مهمترین علل مرگهای زودرس در ایران هستند.

۱۰ علت عمده مرگ و میر زودرس در زنان ایرانی

نکته مهم دیگری که وی به آن اشاره می کند این است که رتبه بندی علل عمده مرگ های زودرس در زنان و مردان ایرانی تا حدودی متفاوت است.

به گفته وی، ایسکمیک قلبی، بیماری های مغز و اعصاب، فشار خون بالا، آلزایمر، دیابت، تصادفات جاده ای، سایر بیماری های قلبی عروقی، بیماری های مزمن کلیوی، نواقص مادرزادی و تولدهای زودرس از مهمترین علل مرگهای زودرس در بین زنان ایرانی است.اما رتبه بندی مهمترین علل مرگهای زودرس مردان ایرانی نشان می دهد ایسکمیک قلبی، تصادفات جاده ای، بیماری های مغز و اعصاب، فشار خون، آلزایمر، بیماری های مزمن انسدادی ریوی ، سرطان معده، بیماری های مزمن کلیوی و تولدهای زودرس، ۱۰ علت مهم مرگ و میرهای زودرس در بین مردان ایرانی طی سال ۲۰۱۶ بوده است

 معاون تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت عوامل خطر مرگ های زودرس در ایران را فشار خون بالا، چربی خون ، قند خون، چاقی و اضافه وزن، بی تحرکی، مصرف نمک به مقدار دو برابر متوسط جهانی، مصرف تریاک و دخانیات، مصرف الکل، تغذیه ناسالم و عدم استفاده از سبزیجات و میوه های تازه و سوابق ژنتیکی بر شمرد.

وی افزود: وقتی گفته می شود ایسکمیک قلبی عامل نیمی از مرگ های زودرس در ایران است و سبب شده سن سکته قلبی در ایران ۱۰ سال پایین تر از میانگین کشورهای اروپایی باشد بدان معناست که اگر ما بتوانیم مانع سکته های قلبی در ایران شویم یعنی مشکل نیمی از مرگ های زودرس را حل کرده ایم. هر چه سن امید به زندگی افزایش یابد، مرگ های زودرس در کشور نیز کاهش خواهد یافت.

true برچسب ها : زنان مرگ و میر ملک زاده true

منبع: امتداد نیوز

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.emtedadnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «امتداد نیوز» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۱۴۶۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دیر پدری و دیر مادری؛ خطر گسست نسلی!

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند.

به گزارش ایسنا؛ آرمان امروز گزارش داد، کاهش آمار ازدواج در ایران، نشان از یک آسیب چند بُعدی دارد و می توان بالا رفتن سن فرزندآوری در میان زنان و مردان را یک تهدید برای آینده ایران تلقی کرد. زمانی این موضوع تایید می شود که براساس آمارها و طبق اعلام ایرانا، میانگین سن پدر و مادر در اولین فرزندآوری در سال ۱۴۰۲، برابر ۳۲.۱ سال برای پدران و ۲۷.۳ سال برای مادران بوده است. البته این نوک کوه یخ و آمار رسمی است در شرایطی که آمارهای غیر رسمی و آنچه که در جامعه شهری از جمله تهران شاهد آن هستیم و در میان اطرافیان هم دیده می شود، بسیاری از زنان در سن ۳۰ سالگی و مردان در سن به طور میانگین ۳۷ تا حدود ۴۰ سالگی هم تمایلی به فرزندآوری ندارند. همان طور که در این آمار هم آمده است در این خصوص مقدار شاخص در نقاط شهری ۲۸.۱ سال و در نقاط روستایی ۲۴.۴ سال است. بیشترین میانگین سنی مادران در اولین فرزندآوری، در بین استان‌ها مربوط به استان تهران با ۳۰.۸ سال و کمترین آن مربوط به استان سیستان و بلوچستان با ۲۲.۷ سال است.

بارداری زنان هر قدر در سنین بالاتری اتفاق بیفتد ریسک بروز اختلالات ژنتیکی را در فرزندان بالاتر می‌برد و مادران باردار بالای ۳۵ سال نیازمند مراقبت‌های ویژه‌تری هستند. این، اما تنها یک روی سکه تأخیر در ازدواج و باروری است و از دست دادن امکان داشتن فرزندان بیشتر با افزایش سن نخستین بارداری زنان بعد از ازدواج موضوع دیگری است که در نهایت روی رشد جمعیت کشور تأثیری منفی بر جای خواهد گذاشت و موجب افزایش خانواده‌های تک فرزند می‌شود.

چندی پیش  در گزارشی آمد: «اصولا هر مرد ایرانی در زندگی دوست دارد پدری را تجربه کند. البته این برای هر فرهنگ، اقلیم و نظام سیاسی که مرد در آن رشد پیدا کرده است، صادق است. مثلا در آمریکا حدود ۸۷درصد از مردان آمریکایی علاقه‌مند هستند، پدری را تجربه کنند. در کشورهای اروپایی مثل آلمان حدود ۷۵درصد، در بلژیک حدود ۸۴درصد در سوئد حدود ۷۲درصد از مردان تمایل به فررزندآوری دارند. مردهای ایرانی بسیار فرزندخواه هستند و بسیار دوست دارند که پدر شدن را تجربه کنند. میزان فرزندخواهی مردان ایرانی از بسیاری از کشورها بیشتر است. درباره تعداد فرزندان نیز مردان ایرانی تمایل دارند که بیش از سه فرزند داشته باشند. این آمار بی‌نظیر است. یعنی از هر ۱۰مرد ایرانی شش مرد علاقه‌مند است که بیش از سه فرزند داشته باشند.»

گسست نسلی، مهمترین پیامد افزایش سن فرزندآوری

اما در ادامه به سراغ رسول قبادی؛ جمعیت‌شناس و جامعه شناس رفتیم. وی در این رابطه می گوید: «بس بودن فرزندان»، «نداشتن درآمد کافی»، «نبود مسکن مناسب» و «نگرانی از تأمین آینده فرزندان» چهار دلیل برجسته برای گرایش نداشتن به فرزندآوری است؛ این نتایج همسو با نتایج پیمایش کشوری زندگی خانوادگی در ایران است که بر پایه آن «نگرانی از آینده فرزندان»، «سخت بودن تربیت فرزندان» و «ناتوانی از تأمین هزینه‌های فرزندآوری» برجسته‌ترین عوامل ذکرشده به‌عنوان محدودیت‌ها و بازدارنده‌های فرزنددار شدن هستند.

وی در ادامه به عامل غیرمستقیمی در افزایش سن مادری که تأثیر چشم‌گیر داشته است، اشاره می گوید و می افزاید: افزایش سن مادری پیامدهای اجتماعی و فرهنگی نیز در پی دارد؛ به این معنا که با افزایش فاصله میان پدر و مادر و فرزند، پیوند میان‌نسلی میان آن‌ها به‌درستی برقرار نمی‌شود؛ این موضوع علاوه بر دشوار کردن مسیر تربیت، زمینه‌ساز پدیدار شدن ناسازگاری میان فرزندان و پدر و مادر می‌شود!. زمانی سخت‌تر می‌شود که بدانیم در دو دهه گذشته میانگین زمان گفتگو میان اعضای خانواده از ۲ ساعت به ۲۰ دقیقه کاهش پیدا کرده است(!) به این معنا که ظرفیت تبدیل اختلافات خانوادگی با برخورد مناسب به عامل رشد افراد خانواده، دچار سستی شده است.

وی در پایان می افزاید: دو گونه راه‌حل را در این زمینه پیشنهاد کرد؛ گونه نخست راه‌کارها بر پایه‌ از میان بردن موانع و کاهش فاصله نسلی میان پدرومادر و فرزندان است؛ در سوی دیگر و بر پایه گونه دوم، راه‌کارها باید در راستای تقویت آموزش زوجین و توانمندسازی آن‌ها در فرزندآوری و تقویت گفتگو میان اعضای خانواده باشند.

انتهای پیام