به نقل از «خبرگزاری آریا»

«صفر تا سکو»؛ روايت سينمايي زندگي سه خواهر قهرمان

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۱۴۸۶۰

خبرگزاري آريا - ماهنامه دنياي زنان - ورتا چماني: بعد از پيروزي انقلاب اسلامي به واسطه شرايطي که بر ورزش بانوان حاکم شد تا سال ها حضور زنان ورزشکار با دوري مطلق از حاشيه سازي رسانه اي و خبري شکل مي گرفت و در ميادين جهان هم بانوان به زحمت در چند رشته محدود حضور داشتند. اولين حضور کاريزماتيک و تا حدي جنجالي خانم هاي ورزشکار، لاله صديق، در مسابقات اتومبيلراني بود؛
چهره اي که به واسطه جذابيت ظاهري و نوع مصاحبه هايش در کانون خبرهاي ورزش اتومبيلراني قرار گرفت و حتي فيلمساز ايراني مقيم آمريکا، اسي نيک نژاد بعد از بازگشت به ايران قرار شد فيلمي براساس شخصيت او بسازد که نيمه کاره متوقف ماند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

خواهران منصوريان هم چهره هاي جذاب و کاريزماتيکي از يک روزش خشن و تا حدي مردانه به نام ووشو هستند. سه خواهري که از پايين ترين طبقه اجتماعي وارد ورزش قهرماني شدند و البته زندگي شخصيشان هم به دليل ترک خانواده توسط پدر، سوژه جذابي براي رسانه ها بود؛
اين سه خواهر بعد از مدت ها در برنامه «ماه عسل» با پدرشان مواجه شدند و حين روايت تراژيک زندگيشان با بزرگواري پدر را بخشيدند. «صفر تا سکو» روايت سينمايي زندگي اين سه خواهر قهرمان است؛ فيلمي که همراه با اين سه قهرمان از بدبختي هاي وارده بر زندگيشان گرفته تا تلاش براي موفقيت و بالارفتن در رشته ووشو را به صريح ترين و قابل باورترين شکل ممکن تصويري کرده است.

«صفر تا سکو» از جمله فيلم هاي زنانه ايست که روايتش را از احساسات گرايي افراطي نمي گيرد و به جايش تمرکز مي کند بر واقعيات زندگي اين سه خواهر تا الگويي مناسب را پيش روي جواناني بگذارد که مدام از کمبود امکانات مي نالند. سحر مصيبي کارگردان «صفر تا سکو» بانوي فيلمسازي است که از دهه هشتاد سابقه کار در سينما در حوزه دستيار کارگرداني و ساخت فيلم کوتاه و مستند را دارد. سحر مصيبي در گفت و گويي بي تعارف، درباره روند سينمايي کردن زندگي سه بانوي قهرمان حرف زده است.
چرا «صفر تا سکو»؟ فيلمي درباره سه قهرمان زن با حضور تيم توليدي کاملا زنانه!
چند سالي است با مهتاب کرامتي به واسطه فيلم هايي که بازي مي کرد و من در آنها به عنوان دستيار کارگردان حضور داشتم مراوده و شناخت داشتم و از حدود 3 سال قبل به واسطه تهيه يک تله فيلم همراه با مهتاب کرامتي و طهورا ابوالقاسمي تهيه کنندگان، با خواهران منصوريان آشنا شديم. در آن تله فيلم الهه و شهربانو منصوريان بازي کردند و بعد از آن، اين آشنايي ادامه پيدا کرد و منجر به رفت و آمد شد. در طي اين رفت و آمدها و ديدن وضعيت زندگي آنها و گذشته اي که داشتند، اين ايده به وجود آمد که زندگي اين سه خواهر مي تواند سوژه خوبي براي ساخت يک فيلم در زمينه مستند باشد، چرا که مستند، بيشتر با زندگي واقعي ارتباط دارد.
از سختي هاي کار بگوييد. به خصوص که حين ساخت مستند مجبور شديد همراه با اين سه خواهر به نقاط مختلف ايران سفر کنيد.
بله، کار بسيار سنگيني بود چرا که مراحل فيلمبرداري در زمان هاي متفاوت و فضاهاي متفاوتي بود؛ حضور در محل زندگي کاراکترهاي اصلي فيلم، محل تمرين آنها و مسابقات شان، متفاوت با فيلم هايي بود که تا به حال ساخته بودم و از اين لحاظ نيز با توجه به مستند بودنش بودجه زيادي نياز داشت.

عليرغم اين که رشته ووشو در ايران چندان شناخته شده نيست اما خود خواهران منصوريان و زندگيشان جذابيت هاي زيادي براي تبديل شدن به فيلم را داشت.
سواي ورزشکار و مدال آور بودن اين سه خواهر، زندگي و کاراکتر شخصيشان هم فوق العاده جذاب بود. هرکدام از اين سه خواهر عليرغم اشتراکات زيادي که با هم دارند خيلي با يکديگر متفاوت هستند و به لحاظ شخصيتي خيلي از هم دور هستند و همين بود که لحن کار را دراماتيک مي کرد. در هر صورت ديدن سختي ها و خاص بودن شخصيت اجتماعي خواهران منصوريان موجب شد تا چنين ايده اي پيدا کنم،
در بُعد داستاني براساس داستاني که نوشته مي شود فيلم جلو مي رود و در اين راه گاهي به نااميدي مي رسي، اما در اين فيلم چنين احساسي نداشتم؛ با واقعيات رو به رو بوديم، با آدم هاي فيلم در فضايي واقعي و حقيقي زندگي کرديم و با آنها غمگين و يا شاد مي شديم. احساسات همه واقعي و واکنش ها طبيعي بود و فکر مي کنم همين مساله موجب شد تا بيننده ارتباط بهتري با آن برقرار کند.
برخي از فيلمسازان که فيلم کوتاه و مستند مي سازند آن را محملي براي ساخت فيلم سينمايي خودشان مي دانند. آيا شما هم چنين رويکردي داريد؟
نه، نگاهم اين گونه نيست. اگر باز هم موضوع جذابي به نظرم بيايد براساسش فيلم مستند مي سازم و لزومي نمي بينم موفقيت يک مستند را پله اي کنم براي ساخت فيلم بلند داستاني.

در برخي از مستندهاي پرتره کارگرداني با سوژه اش درگيري و اختلاف فکري پيدا مي کند مثل مستندي که براساس زندگي «لني ريفنشتال» فيلمساز زن آلماني ساخته شده و در جايي از فيلم، ريفنشتال با کارگردان وارد بگو و گوي سختي شد و اين مسئله باعث جذاب تر شدن ساختار مستند شد. آيا براي شما هم چنين چالش هايي در حين کار به وجود آمد؟
در اين سه سال که درگير توليد «صفر تا سکو» بوديم، يک جور عضو خانواده اين سه خواهر شده بودم و در جاهايي در فيلم، خانواده يادشان مي رود دوربيني حضور دارد و از آنها فيلمبرداري مي کند و طبق روال روزمره زندگي مي کردند. در اين مدت چالش هايي بين ما و سه خواهر به وجود نيامد. البته درباره يک سري از مسائل مدت ها بحث مي کرديم ولي اين اختلال نظرها خيلي سريع حل مي شود.
آيا با فيلمنامه دکوپاژ شده کار مي کرديد و يا طبق شرايط موجود کار جلو مي رفت؟
اصولا فيلم مستند فيلمنامه به مفهوم کلاسيکي ندارد؛ کار به سمت کار گروهي پيش رفت و شرايط پيش آمده باعث مي شد ساختار فيلم شکل بگيرد. در خيلي جاها هم غافلگير مي شديم.
از غافلگيري هاي کار بگوييد.
در ميانه هاي فيلمبرداري بوديم که نام الهه از تيم ملي ووشوي بانوان خط خورد و خيلي ها با توجه به شکست ناپذيربودنش از اين مساله تعجب کردند. ممکن است اين خط خوردن براساس سياستگذاري فدراسيون ووشو انجام شده که شايد هم اشتباه نباشد اما قهرماني که پنج سال پشت سر هم مدال مي آورد خط خوردنش چالش بزرگي را به همراه دارد و من در آن شرايط فکر مي کردم عاقبت فيلم چه خواهدشد و چه روندي خواهدداشت. خوشبختانه همه چيز در مسيري پيش رفت که کار به سرانجام مطلوب برسد.

حضور خواهران منصوريان در برنامه «ماه عسل» و بخشيدن پدر، باعث جذابيت بيشتر شخصيت آنها شد. اين هم کمکي بود به مستند شما.
اين سه خواهر در نبود پدر سختي هاي زيادي متحمل شده بودند و به قول خودشان تا قبل از حضور در اردوي ووشو روي تختخواب نخوابيده بودند و به هر حال هر اتفاقي که حول آنها شکل مي گرفت مخاطب را ترغيب مي کرد در جهت تماشاي «صفر تا سکو».
شما اگر جاي خواهران منصوريان بوديد پدر را مي بخشيديد؟
اگر من جاي خواهران منصوريان بودم ممکن بود پدر را نبخشم اما اين سه خواهر خيلي بخشنده بودند. هر موقعي که خودم را جاي اين سه خواهر قرار مي دادم هيچ توجيهي براي رفتار پدرشان پيدا نمي کردم که اين همه سال بدون هيچ دليلي خانواده را ول کرده بود و رفته بود...
دليل اين بخشش را از سه خواهر پرسيديد.
هر يک از سه خواهر براي بخشيدن پدري که مدت ها خانواده را رها کرده بود، استدلال خاص خودشان را داشتند و بايد براي تصميمشان احترام قائل شد. البته قبل از حضور در «ماه عسل» در حين فيلمبرداري «صفر تا سکو» در اين مورد صحبت شده بود و پس زمينه اين کار را داشتند.

به عنوان يک هنرمند شما چقدر توانستيد در زندگي اين سه خواهر تاثيرگذار باشيد؟
من از اين سه خواهر مسائل زيادي را آموختم و مهم اين که براي رسيدن به هدف از تحمل هيچ سختي ابايي نداشتند. به هر حال حضور گروه ما روي اين سه خواهر تاثيراتي داشت؛ در اوايل کار الهه به من گفت قبل از آشنايي با ما هر موقع مي خواسته فيلم ببيند مي رفته و فيلم هاي کپي قاچاق مي خريده ولي الان ديگر چنين کاري انجام نمي دهد زيرا متوجه شد که براي توليد يک فيلم گروه سازنده چه سختي هايي تحمل مي کنند.
اين تغيير در ادبيات گفتاري آنها در مصاحبه هايشان هم قابل مشاهده است.
بله، آن ها به تدريج به بازي در جلوي دوربين و نوع حرف زدن متفاوت تر خو گرفتند و حالا ديگر سير و سلوکي تازه را در پيش گرفته اند.
احتمالا با اقبالي که به سوي «صفر تا سکو» آمده وسوسه بازيگر حرفه اي شدن هم به سراغ خواهران منصوريان آمده است.
چند پيشنهاد داشته اند که هنوز تصميم نگرفته اند و البته در اين زمينه با من هم مشورت مي کنند.

منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۱۴۸۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش پررنگ سینما در آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد

مهدی چراغ کارشناس حقوقی قوه قضائیه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما درباره تصویری که از زندان ها در فلیم های سینمایی ارائه می شود گفت: متاسفانه بینندگان فیلم های سینمایی تصویر درستی از مسائل حقوقی در آثار نمی بینند و معمولا در پایان فیلم معمایی و جنایی با یک حس بد و ناامید کننده نسبت به دستگاه قضایی مواجه می شوند.

وی با تاکید بر اینکه می توان از رسانه به عنوان ابزاری برای آموزش استفاده کرد، افزود: روایت درست در سینما می تواند موجب کاهش مراجعات مردمی به دستگاه قضایی شود. سینما می تواند همانند یک مدرسه امور حقوقی را به مردم آموزش دهد.

چراغ اظهار داشت: بیشتر فیلم های سینمایی که در دهه نود تولید شده اند روی جرائم عمد تاکید داشتند و یا در این فیلم ها، زندان محل قاچاق مواد مخدر و حتی محل جرائم سازمان یافته دیگری بوده است. متاسفانه هیچ یک از آثار جنبه آموزشی زندان ها را نشان نداده اند. در صورتی که سینما می تواند تصویر واقعی از بازپروری زندانیان را نشان دهد.

وی افزود: ستاد دیه و یا سازمان زندان ها در اکثر مناسبت ها برای زندانیان مالی قدم های بزرگ برمی دارند اما خیلی کم دیده شده که داستان این کمک ها در فیلم های سینمایی روایت شود. در حالی که این روایت ها می تواند دیدگاه مردم را به زندانیان تغییر دهد و آنها را به مشارکت در آزادسازی زندانی های غیرعمد تشویق کند.

این کارشناس حقوقی، آشنایی نویسنده و کارگردان با مسائل حقوقی را یکی از شرایط اصلی ساخت فیلم درباره پرونده های حقوقی دانست و گفت: عدم آگاهی فیلمسازان از مسائل حقوقی باعث می شود که هیچ کدام از آثار، پرداخت درستی به کانون اصلاح و تربیت نوجوانان و همچنین کارگاه های فرهنگی و مهارت آموزی در زندان ها نداشته باشند. باید کارشناسان حقوقی و فیلمسازان با مشارکت یکدیگر برای ساخت فیلم های واقعی از پرونده های حقوقی قدم بردارند.