به نقل از «رکنا»

علائم بیماری سینوزیت را بشناسید!

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۲۱۴۱۷

رکنا: گرفتگی بینی و آبریزش دو علامت مهم در بیماری سینوزیت هستند.

یک متخصص گوش و حلق و بینی مهمترین علامت سینوزیت را آبریزش بینی و گرفتگی بینی دانست و گفت: سردرد جزو علائم نسبتا خفیف سینوزیت است. دکتر پدرام برقعی در خصوص وظایف سینوس‌ها در بدن افزود: سینوس ها حفراتی پر از هوا هستند که اطراف حفره بینی و زیر و اطراف کره چشم قرار دارند و ظاهر صورت را شکل می دهند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

داخل سینوس را یک لایه از جنس مخاط می پوشاند. از طرفی سینوس ها مانند یک ضربه گیر عمل و از آسیب به مغز جلوگیری می کنند. چون سینوس پر از هواست، هنگام ضربه به سر و صورت از آسیب به مغز جلوگیری می کند. سینوس به عملکرد تنفس کمک می کند.

وی با بیان اینکه علل عفونی میتواند باعث سینوزیت شود، باکتریها میتوانند سینوزیت حاد یا سینوزیت مزمن ایجاد کنند. سینوزیت حاد کمتر از ۱۲ هفته طول میکشد. سینوزیت مزمن بیشتر از ۱۲ هفته طول می کشد. ما سینوزیت هایی داریم که علت آن ویروسی است. همچنین قارچ ها هم می توانند موجب سینوزیت شوند. بعضی سینوزیت ها علل آلرژیک دارند. یعنی در کسی که زمینه آلرژی دارد سینوس ها دچار التهاب می شوند. آن ماده آلرژی زا ممکن است تنفسی هم نباشد.

این متخصص گوش گلو و بینی ادامه داد: این فرد ممکن است یک خوراکی میل کند یا با مادهای در تماس باشد و دچار سینوزیت شود. برخی سینوزیت ها به علت تورم عروق ایجاد می شوند، یعنی در واکنش به یک اتفاق در بدن به وجود می آیند. به این نوع سینوزیت، سینوزیت وازوموتور می گوییم؛ مثلا کسی که با ورزش Sport کردن دچار آبریزش از بینی میشود یا کسی که با مصرف غذای تند و داغ دچار آبریزش بینی می شود، سینوزیت وازوموتور دارد.

وی با بیان اینکه در هوای سرد احتمال سینوزیت بیشتر است ، بیان کرد: چون جریان هوای سرد، جریان عروق مخاط بینی را کاهش میدهد و در نتیجه احتمال آلرژی بیشتر میشود. دوم این که در هوای سرد احتمال ابتلا به سرماخوردگی های ویروسی بیشتر است.

برقعی، مهم ترین علامت سینوزیت را آبریزش بینی و گرفتگی بینی دانست و گفت: خلط بینی، ترشحات پشت حلق و ترشح بینی نیز از سایر علائم است. سردرد جزو علائم نسبتا خفیف سینوزیت است. سینوزیت سردرد خیلی شدید ندارد. ما سردرد مکرر و حاد در رینوسینوزیت نداریم.

وی با بیان اینکه یک رینوسینوزیت سالم به مراقبت خاص نیاز ندارد، ادامه داد: زیرا سینوس ها دقیق آفریده شدهاند و فرد سالم به انجام کار خاص نیاز ندارد تا از سینوس خود مراقبت کند.مراقبتهای عمومی مثل نرفتن به محیط آلوده بسیار موثر است، زیرا محیطی که آلودگی شیمیایی یا آلودگی تنفسی دارد، می تواند مخاط سینوس را ملتهب کند.

این متخصص گوش گلو و بینی در ادامه بیان کرد: نرفتن به محیطهای شلوغ که ویروس آنجا زیاد است، احتمال عفونت ویروسی را بیشتر می کند. از تماس با افراد آلوده خودداری کنیم. شست‌وشوی مرتب دست ها از عفونت بینی و سینوس جلوگیری می کند. از روبوسی با افراد سرماخورده پرهیزیم و واکسن آنفلوآنزا را در وقت مناسب دریافت کنیم.

وی با بیان اینکه در رینوسینوزیت مزمن، اگر کسی در محیطهای آلوده که گرم و خشک است زندگی میکند، بخور سرد توصیه میشود، تصریح کرد: در مورد رینوسینوزیت آلرژیک، شست‌وشوی بینی با سرم فیزیولوژیک ولرم توصیه می شود. نحوه شستوشو هم باید طوری باشد که مخاط بینی شسته شود.

برقعی در پاسخ به این پرسش که آیا استفاده از آب نمک را توصیه می کنید، گفت: خیلی توصیه نمی کنم، چون ممکن است آب، کلر یا مواد دیگری داشته باشد. دما هم باید حدود دمای بدن باشد مثلا ۲۲ تا ۲۳ درجه سانتیگراد باشد.

وی با بیان اینکه رینوسینوزیت گوش را هم درگیر می کند، افزود: علت این مسئله به علت وجود یک رابط است که بین گوش میانی و سینوس ها قرار دارد و عبور ترشحات مکرر باعث التهاب گوش هم می شود. درمان رینوسینوزیت مشکل گوش را هم برطرف میکند.

این متخصص گوش گلو و بینی در پایان با بیان اینکه رینوسینوزیت از ظاهر فرد قابل رویت نیست، اظهارداشت: در این موارد فرد باید معاینه شود. اگر لازم است آندوسکوپی یا سیتیاسکن شود.

منبع: رکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۲۱۴۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درباره سندرم درس (DRESS) / چرا ایجاد می شود، چگونه درمان می شود و عوارض ماندگار آن چیست؟

عصر ایران- بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع داروها به شمار می رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری های خونی و درگیری اندام های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی داروها رخ می دهد. علائم ممکن است هفته‌ ها پس از شروع داروی مشکل‌ زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع داروهای مشکوک و استفاده از داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می شود، یک واکنش شدید به تعدادی از داروهای تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع 4 طبقه بندی می کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام ها را تحت تاثیر قرار می دهد و میزان مرگ و میر آن تا 10٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از 1 در هر 1000 تا 1 در هر 10000 نفر پس از قرار گرفتن در معرض داروهای محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف 2 تا 6 هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می دهد و باعث ایجاد ویژگی های مشخص و در عین حال متغیری می شود که بر پوست و اندام های متعدد تاثیر می گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می دهد که شامل فعال شدن سلول های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین ها است. با استناد به مقاله ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، داروهای رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- داروهای ضد تشنج

- داروهای ضد ویروس

- آنتی بیوتیک ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده های خلق و خو و داروهای ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی داروها

- فعال شدن مجدد برخی ویروس ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی 6 (HHV6)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌ تواند با علائم‌ مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌ های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیارهای زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از 38 درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه ‌ای از معیارها را پیشنهاد کرده ‌اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال‌ سازی مجدد HHV6 هم می شود.

درمان

تشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌ روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می شود. گزینه های مطرح می توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئیدهای سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال 2014 که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئیدهای سیستمیک می توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال 2018 مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئیدهای خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می شود.

سایر درمان‌ های موثر عبارت اند از:

- سرکوب‌ کننده‌ های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئیدهای موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامدهای طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال 2015 نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال 2017، بیماری های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه ‌ای در سال 2013 نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته ‌اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ های عفونی مانند هرپس و ذات‌ الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته اند.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: علائم حساسیت پوستی به داروها