به نقل از «جماران»

به یاد سازنده تصنیف از خون جوانان وطن لاله دمیده

تاریخ انتشار: ۲ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۴۰۲۶۰

عارف قزوینی علاوه موسیقی، دستی هم در سیاست داشت و خوشنویسی خوش صدا بود که شاید بتوان وطن پرستی را یکی از ویژگی های بارز او به شمار آورد.
*** تصنیف سازی مهمترین بعد شخصیتی عارف قزوینی است
یک استاد زبان وادبیات فارسی دانشگاه بین الملل امام خمینی ( ره ) به خبرنگار ایرنا گفت:شخصیت عارف از سه جنبه تصنیف سازی و موسیقی دانی،شاعری و نویسندگی قابل بررسی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اسماعیل قافله باشی افزود:از این سه بعد هنری و فرهنگی، بعد اصلی و اصیل عارف همان تصنیف سازی،موسیقی دانی و آواز خوانی است چون وی با صوت بسیار زیبای خود در آوازخوانی و خوانندگی بسیار موفق بوده است.
وی با اشاره به درجه کیفی اشعار وی ادامه داد:اشعار عارف از نظر فرم و تکنیک های ادبی و هنری در دسته متوسط قرار می گیرند و نباید عارف را شاعری قوی از نظر تکنیک، فرم و ساختار دانست.
وی افزود: اشعار عارف از نظر محتوا و پیام های سیاسی، میهنی،ملی و اجتماعی و در مواردی اخلاقی ارزشمند هستند و برخی دیگر از اشعار وی از نظر تاریخی و بررسی رویدادهای سیاسی و اجتماعی قابل توجه می باشند.
قافله باشی خاطر نشان ساخت:نوشته های عارف نیز از نظر تاریخی،روان شناختی و جامعه شناسی و مسائل سیاسی و ملی ارزشمند هستند ولی نمی توان عارف را نویسنده ای قوی محسوب کرد.

***رمز ماندگاری عارف به جمع چهار هنر در وی باز می گردد
مدیر کل میراث فرهنگی،صنایع دستی وگردشگری استان قزوین نیز در این خصوص به خبرنگار ایرنا گفت:چهار هنر خوشنویسی،شاعری و خوانندگی و صدای خوش و موسیقی دانی و آهنگ سازی در عارف قزوینی جمع بوده است که به گفته خود عارف کمتر این چهار نعمت در یک فرد جمع می شود.
محمد علی حضرتی ادامه داد:تاثیر و تاثر این چهار هنر در ماندگاری عارف بسیار موثر بوده است و اجراهای کنسرت های عارف که نخستین اجرای کنسرت های عمومی در ایران بوده و آهنگ، شعر و اصلاح آن توسط خود عارف انجام می شده موجب ماندگاری وی در اذهان و خاطره مردم ایران شده است.
وی ادامه داد:برخی از ویژگی های شخصیتی عارف از قبیل آزادگی و وارستگی وی را به یک انقلابی پاکباز در عصر مشروطیت که از همه منافع خود برای مردم می گذرد، تبدیل کرد.
حضرتی در ادامه با اشاره به مراسم یاد عارف همزمان با هشتاد و چهارمین سالگرد خاموشی وی در قزوین افزود:این برنامه در راستای یادکرد عارف و بررسی 2 کتاب تازه منتشر شده در خصوص عارف با عنوان چرخ بی آیین و نامه های عارف قزوینی سوم بهمن ماه در قزوین برگزار می شود و استادان و کارشناسان حاضر وجوه زندگی و شخصیت وی را مورد بررسی و تحلیل قرار می دهند.
حضرتی ها با اشاره به برخی ادعاها مبنی بر وجود خانه ای به نام عارف قزوینی در محله حمدالله مستوفی قزوین افزود:هنوز هیچ سند تاریخی مبنی بر درستی این مدعا وجود ندارد و ظاهرا اگر عارف که خود را بی خانمان می خواند خانه ای داشت، آن را فروخته و در دوران سخت تبعید همدان و تبریز از آن بهره می جست.
بر اساس منابع تاریخ ادبی و هنری ،این تصنیف ساز خوش صدا، در تهران و شهرهای دیگر به زندگی و تبعید به سر برد و در نهایت در همدان از بیماری سرطان ریه دیده برجهان فرو بست.
مردی که به دلیل آزادی خواهی هایش در عصر مشروطه به جایی رسید که می گفت:« الان 10، 15 سال است شب و روز ورد زبان من این شده‌است که بگویم ای داد، بیداد».
عارف که موسیقی را فراگرفته بود و صدای خوش داشت در پایان عمر به دلیل شدت بیماری، حنجره‌اش گرفته و از خواندن بازماند.
او از دشمنی اهل روزگار شِکوه می‌کرد و می گفت:« مرتجع و آزادی خواه هر دو دشمن، من از هر طرف هدف تیر کینه خواهی شده ام».
او در سال‌های پایانی عمر با فقر دست به گریبان بود و اگرچه دوستان دور و نزدیک به او کمک می‌کردند، این امر به روح آزاده شاعر لطمه می‌زد و او را شرمنده می‌ساخت.
عارف قزوینی در حقیقت یک ملی‌گرا بود، اشعار میهن پرستانه وی در وصف جای جای ایران زمین ستودنی است.
عارف که در سال 1259 به جهان حسرتها و ناکامی ها پا گذاشته بود خیلی زود اولین تصنیف خود را در سن 18 سالگی با عنوان «دیدم صنمی سروقد و روی چو ماهی» را در دستگاه شور از آتش عشقی که دختری ارمنی بر جان وی انداخت سرود.
در زمان آغاز 23 سالگی عارف زمزمه مشروطیت بلند گشته بود، عارف نیز با اشعار خود به موفقیت مشروطیت کمک کرد.
در تشییع جنازه کلنل محمد تقی خان پسیان از نظامیان شورشی کشته شده در اواخر دوره قاجاریه شرکت کرد و هنگامی که خواستند سر کلنل را روی توپ بگذارند، عارف فریاد برآورد:
این سر که نشان سرپرستی است
امروز رها ز قید هستی است
با دیده عبرتش ببینید
کاین عاقبت وطن‌پرستی است
عارف همچنین در رثای این کلنل که او را به دلیل قیام علیه استبداد و آزادی خواهی بسیار دوست می داشت تصنیف «گریه کن که گر سیل خون گری، ثمر ندارد» را ساخت.
با نگاهی به عناوین اشعار وی اوج آزادی خواهی و میهن پرستی و پرداختن به مضامین اجتماعی و سیاسی در اوج دوران استبداد حکومت قاجار و اوایل رژیم پهلوی به صراحت مشخص است.
اشعاری با عناوین (وطن دوستی بی چشم داشت، در رثاء ثقةالاسلام، آتش وطن، دزد انتخاب نکن، صدای ناله مظلوم، غزل‌های جمهوری، آتش جمهوری، در انتقاد رضاشاه، نثار وطن، پاسخ به رضا شاه، اجنبی از خانه بیرون کن، به یاد سید ضیاء، خون کلنل، قحط الرجال، دموکرات و اعتدالی، خسرو بیگانه پرست، رنود و انقلاب، ناله مرغ اسیر، یاد وطن، غم غربت، یا مرگ یا آزادی، پیام آزادی و شاه فراری) همه بیانگر مضامینی از فریاد شاعر در برابر اوج استبداد و ظلمت حاکم بر جامعه است که روح بلند عارف اجازه خاموشی و سکوت را در برابر آنها به وی نمی داد و در نتیجه چنان شد که وی در پایان عمر در نهایت فقر و بی کسی و در آرزوی روز روشن کشورش دیده بر آفتاب درخشان ایران فرو بست.
عارف در تصنیفهایش نیز علاوه بر مضامین عاشقانه از پرداختن به آزادی خواهی و مبارزه با استبداد و خفقان عصر خویش غفلت نکرده است.
عارف در تصنیف «از خون جوانان وطن لاله دمیده» که مشهورترین تصنیف از مجموعه سروده‌هایش است از اولین قربانیان آزادی در آغاز انقلاب مشروطه یاد می کند.
مضمون این سرود با گذشت یکصد سال، همچنان در نوشته های سیاسی دوران معاصر مشاهده می‌شود.
همچنین عارف تصنیف «دل هوس سبزه و صحرا ندارد» را هنگام اقدامات مستبدانه محمدعلی‌شاه مخلوع برای سرکوب مبارزان مشروطه سرود.
عارف همچنین تصنیف «امان امان» را در ورود فاتحان ملت به طهران ، تصنیف «گریه را به مستی بهانه کردم» را در شکایت از زمامداری نایب‌السلطنه احمدشاه ، تصنیف «چه شورها که من به‌پا ز شاهناز می‌کنم» در استانبول پس از معلوم شدن خیال ترک‌ها نسبت به آذربایجان ، تصنیف «گریه کن که گر سیل خون گری ثمر ندارد» را به مناسبت مرگ کلنل محمد تقی‌خان پسیان و «چه آذرها به جان از عشق آذربایجان دارم» را به یاد ستارخان و باقر خان سرود که همه تا به امروز به وسیله خوانندگان غیرحرفه‌ای و حرفه‌ای بارها خوانده شده اند.
عارف در ساخت تصنیف‌های وطنی- سیاسی یا تصنیف عشقی بی‌باک و سنت شکن بود و چون اکثر تصنیف های وی در وصف حال و اوضاع زمانه بود همگی تأثیر به سزایی در جامعه آن روز داشت.
او با تمامی گرفتاری ها و مشکلات زمان خود با شعرای عصر خویش از قبیل شهریار،ملک الشعرای بهار و ایرج میرزا مراوده شعری و آمد و شد داشت به گونه ای که ایرج میرزا شاعر طنز سرای معروف، منظومه عارفنامه را در هجو وی سرود.

6101* 6012خبرنگار: هادی درزی رامندی ** انتشار دهنده: علی حیدر شاه حسینی
انتهای پیام

منبع: جماران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۴۰۲۶۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مو، روی لاله گوش نشانه چیست؟

به گزارش تابناک؛ حضور موی گوش یا موی درون گوش را نباید به آسانی نادیده گرفت. اگر چشمان پنجره‌های روح هستند، گوش‌ها پنجره‌هایی به سمت قلب محسوب می‌شوند. به همین دلیل، ما در بخش سلامت می‌خواهیم به شما بگوییم که حضور موی گوش شما می‌تواند به عنوان یک هشدار جدی درباره سلامتی شما باشد. به گفته علم، موهای درون مجرای گوش، مانند یک باغ کوچک پر از موهای سیاه، یک نشانه شایع برای حمله قلبی است.

در سال 1973 دکتر ساندرز تی. فرانک و تیم تحقیقاتی اش پژوهشی را در ژورنال پزشکی نیو اینگلند منتشر کردند که مدعی بودند چین و چروک مورب نرمه‌ی گوش، که بعداً به نام "علامت فرانک" شناخته شد، می‌تواند نشان‌دهنده‌ی وجود بیماری سرخرگ های قلبی (سی اِی دی) باشد.

سی اِی دی یک مشکل گرفتگی عروق است که در آن پلاک‌های مومی درون رگ‌ها جمع می‌شوند و با نام تصلب شرایین نیز شناخته می‌شود. هنوز هم نمی‌دانیم چگونه این ایده به ذهن این پزشکان رسید، اما پژوهش‌های بعدی نیز نشان داده‌اند که علامت فرانک می‌تواند نشان دهنده‌ی بیماری‌های قلبی و عروقی دیگری نیز باشد.

گروهی از پزشکان که به این ارتباط غیب‌گویانه بین گوش و قلب معتقد شده بودند، برای پیدا کردن پاسخ به این پرسش که آیا موی داخل مجرای گوش می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد، با متخصصان پوست همکاری کردند.

در سال 1984، مطلبی در ژورنال پزشکی نیواینگلند منتشر شد که در آن ادعا شده بود وجود چین و چروک مورب نرمه گوش، که علامت فرانک نامیده می‌شود، می‌تواند نشانگر بیماری سرخرگ های قلبی باشد. در این مطالعه که بر روی 43 مرد و 20 زن صورت گرفته بود، 90 درصد از شرکت کنندگانی که این علامت را داشتند، نارسایی قلبی را تجربه کرده بودند.

در گذشته، برخی پزشکان از جمله ریچارد اف. واگنر از دانشکده پزشکی دانشگاه بوستون، باور داشتند که بالا بودن سطح هورمون آندروژن در بدن به دلیل افزایش تولید سلول‌های قرمز خون، می‌تواند منجر به ایجاد لخته در عروق شود.

در سال 1991، پژوهش دیگری نیز در ژورنال قلب انگلستان منتشر شد که بیان می کرد در بین 602 بیمار مرد مبتلا به سی ای دی و 300 مرد سالم، وجود چین و چروک مورب نرمه ی گوش با افزایش ریسک بروز سی ای دی مرتبط است.

همچنین در سال 1992، یک پژوهش دیگر نیز در ژورنال قلب آمریکا منتشر شد که نتایج مشابهی را تأیید کرد. این پژوهش ها به معنای قطعی وجود رابطه ی میان چین نرمه ی گوش و موی گوش با بروز سی ای دی نیستند، اما این نتایج باعث شدند که این موضوع مورد توجه پزشکان و پژوهشگران قرار گیرد.

مطابق با یافته‌های ادستون ای، چین نرمه ی گوش و موی گوش با بیماری سی ای دی در مردان و زنان به شدت مرتبط است. همچنین چین نرمه ی گوش با مرگ ناگهانی قلبی (اس سی دی) در مردان مرتبط است. همچنین، بیماران جوان‌تر باعث بالا رفتن ارزش اخباری مثبت می‌شوند.

در پژوهش ای، 520 کالبدشکافی مورد بررسی قرار گرفته بود و برخی ویژگی‌های بدنی مانند بی ام آی، وزن طحال، ضخامت چربی شکمی و شش ویژگی دیگر نیز ارزیابی شده بودند. این مقاله در نسخه ی ماه ژوئن 2006 ژورنال امریکایی آسیب شناسی پزشکی قانونی منتشر شده بود.

حرف آخر:هر مویی روی لاله گوش علامت بیماری نیست

هنوز دلایل دقیق ارتباط بین موی گوش و حمله ی قلبی مشخص نیست. برخی افراد معتقدند که مصرف مکمل های تستوسترون ممکن است در این ارتباط نقش داشته باشد، در حالی که دیگران فکر می کنند که افزایش وزن و چاقی باعث افزایش خطر حمله قلبی می شود. با این حال، هیچ کس نمی تواند موی داخل گوش را به طور مستقیم به عنوان عاملی برای این ارتباط مرتبط با حمله ی قلبی معرفی کند.

منبع: عصر ایران