به نقل از «ایران آنلاین»

یک پرس غذا با دسر معاشرت

تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۷۸۲۳۱۶

غذا خوردن فرصتی برای معاشرت‌پذیری و میدانی برای باهم بودن و تعامل است این در حالی است که انسان امروز از جهت تعامل و معاشرت با دیگران در تنگنا و مضیقه است و اماکن عمومی شهر، چندان فضایی برای همنشینی، معاشرت، قدم زدن و یا بودن‌های جمعی فراهم نمی‌کند. بنابراین، غذا خوردن از معدود بهانه‌هایی است که این منظور را تا حدی تأمین می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مهسا رمضانی

ایران آنلاین / گروه اندیشه:

این روزها هر طرف را مینگریم با حجم انبوهی از رستوران‌ها، فست‌فودها و کافه‌ها مواجه می‌شویم؛ گویی امروزه غذا به بخشی از «حوزه عمومی» ما بدل شده است. چنانکه حتی برخی از مناسک دینی ما تحت‌الشعاع غذا و نذری‌ها قرار گرفته است. از این رو، بر آن شدیم تا در گپ‌وگفتی با دکتر محمدسعید ذکایی استاد جامعه‌شناسی دانشگاه علامه‌طباطبایی که پیرامون «جامعه‌شناسی‌فراغت» تألیفاتی دارد و در زمینه مطالعات‌فرهنگی نیز دارای دیدگاه‌های قابل‌تأملی است، «عاملیت یافتن غذا» در دنیای امروز و دلایل آن را به بحث گذاریم.

***

 

*جناب دکتر ذکایی، امروز «غذا» بیش از هر زمان دیگری به متن جامعه آمده است چنانکه بسیاری از فضاهای شهری به رستوران‌ها، کافه‌ها و سوپرمارکت‌ها اختصاص یافته است. فکر می‌کنید چرا غذا در دنیای امروز چنین عاملیت پررنگی یافته است؟

 

غذا از آن پدیده‌های اجتماعی است که همیشه برای بشر اهمیت داشته است و مواجهه‌ای که ما امروز با غذا داریم پیش از این هم وجود داشته است. همواره زندگی اجتماعی تا حد زیادی حول غذا شکل گرفته است تا آنجا که حتی در طول تاریخ، غذا، محملی برای شکل‌گیری اجتماعات بشری شد. اهمیت غذا را می‌توان از وجوه چندگانه دیگر بویژه در جامعه معاصر دریافت کرد.

نخست، پیوندی است که غذا با پروژه تناسب و سلامت برقرار می‌کند. غذا خوردن با کیفیت، نشانه مهمی برای توجیه سلامت است. امروزه سالم بودن یا نبودن، خطرساز بودن یا نبودن رفتارها و سبک زندگی با غذا پیوند داده می‌شود و کیفیت غذا، یکی از کلیدواژه‌های مهم در بحث رفتارهای خطرساز سلامت است.

بنابراین، اینجا بحث «سرمایه‌های فرهنگی» به میان می‌آید، سرمایه‌های فرهنگی کمک می‌کند تا یک انتخاب مناسب در مواد غذایی، ترتیب آن، مقدار آن، ترکیب آن، فضای آن، زمان آن و همنشینان و همراهانش داشته باشیم و به اقتضاء همین سرمایه فرهنگی «سبک غذایی» پیدا کنیم. در این فضا، برای گفتمان سلامت، نیازهای تازه‌ای تعریف شده و مرزبندی‌های جدیدی ترسیم می‌شود که در این مرزبندی‌ها، تمدن‌ها، ملت‌ها و مکان‌های جغرافیایی متمایز می‌شوند.

دوم، اهمیت غذا در جامعه معاصر را می‌توان در چارچوب «پروژه فردیت» توضیح داد؛ به تعبیری، پروژه اهمیت یافتن انسان و ضرورت شاد بودن او، اهمیت کسب لذت، سرخوشی و حتی سرگرمی، باعث شده تا «غذا» فرصتی شود برای اینکه افراد حس و فهم بهتری در ارتباط با خود و دنیایشان داشته باشند. غذا خوردن در یک وجه سلبی آن می‌تواند جایگزینی باشد برای محرومیت‌ها و ضعف‌ها یا نیازهایی که تأمین نشده‌اند. در این فضا، افراد با رجوع به غذا، نیازها را جایگزین کرده و کاستی‌ها و ضعف‌ها را ترمیم می‌کنند.

سوم، اهمیت غذا در ساختن اجتماع و جماعت است تا از لذت در اجتماع بودن بهره‌مند شویم. روانشناسان نشان دادند که توجه به موقعیتی که افراد غذا می‌خورند و از آن لذت می‌برند، روی لذت ما هم تأثیر می‌گذارد. اثر همنشینی هم با صرف غذا ارتباط پیدا می‌کند و هم به حس معاشرت‌پذیری و بودن در جمع پاسخ می‌دهد.

به نظر می‌رسد که مهمترین عامل کشش و جاذبه شکل‌گیری رستوران‌ها، فست‌فودها و غذا خوردن در فضاهای عمومی در جامعه معاصر به این کارکرد غذا بازمی‌گردد، بخصوص در شهرهای بزرگ که به دلیل تراکم جمعیت شهرنشین، با کوچک شدن مسکن‌ها و فضاهای پخت و پز و فضای نشیمن مواجه‌ایم و معاشرت در چارچوب‌های مسکونی کمتر میسر شده است. از این رو، طبیعتا، جایگزین آن را باید در حوزه عمومی دید.

چهارم، از جهتی باید از پیوند فراغت با غذا و زمان صحبت کرد. پیوند غذا با زمان به نوعی به تنظیم آهنگ زندگی‌مان کمک می‌کند، غذا خوردن در بیرون به زمان روزمره ما، شکل می‌دهد. از این رو، زمان غذا خوردن، یک زمان استراتژیک است زیرا فرصتی است برای اینکه بعد از یک کار سخت، در کنار خانواده یا دوستان، استراحت کنیم و  شاد باشیم یا حتی در مواقع خاص به صورت انفرادی از خودمان پذیرایی کنیم هر چند لذت کمتری را نصیب می‌بریم.

ریتمی که غذا خوردن در بیرون، به زندگی ما می‌دهد اهمیت فضایی و زمانی نیز دارد. در واقع آن مکانی که برای غذا خوردن انتخاب می‌کنیم، به نوعی به ما معنا می‌دهد و کمک می‌کند تا هویت ویژه‌ای را تعریف کنیم و نشانه‌ای از خودمان را به دیگران عرضه کنیم.

 

 

 

*غذا آنقدر در زندگی‌های امروز پر رنگ شده که عده‌ای به «گردشگران غذایی» یا «توریست خوراک» معروف شده‌اند و فیلم و تصویری که از این نوع گردشگری خاص تهیه می‌‌شود پربازدید‌ترین‌ فیلم‌های شبکه‌های اجتماعی و حتی برنامه‌های تلویزیونی می‌شود. فکر می‌کنید چرا غذا حتی سفرهای ما در عالم مدرن را تحت‌الشعاع قرار داده است؟

غذا خوردن در برخی فضاها مثلا فضاهای سنتی خاطره‌انگیز است و برای برخی، دوره‌هایی از زندگی و یا شرایطی خاص را تداعی می‌کند. به نظر می‌رسد که غذا خوردن در حوزه عمومی گاهی به رفع تنش، کدورت‌ها و دشواری‌های ارتباطی نیز می‌انجامد و فرصتی برای آشتی و پیوند و نشان دادن نیت صلح‌طلبانه و صادقانه است. غذاخوردن در بیرون از خانه گاهی امکان زیباسازی زندگی روزمره را برای ما مهیا می‌کند.

غذاخوردن حتی می‌تواند شناسنامه‌ای برای ملت‌ها باشد، که هم خود را بشناسند و هم تصویری از خود معرفی کنند. این میل در پیوند با فرهنگ جدید بحث «توریسم غذایی» را مطرح کرده است. در اغلب تبلیغات سایت‌های فراغتی اشاره به کیفیت، تنوع و یا اساسا تفاوت و گاه منحصر به فرد بودن غذا و یا فرهنگ غذایی کشور و یا مکان تبلیغ شده به نشانه‌ای مهم برای کیفیت و رتبه‌بندی مقاصد توریستی بدل می‌شود و نقش مهمی در جذب طیف متنوع گردشگران بالقوه خواهد داشت. در این معنا، غذا هم واجد اهمیت مادی و مصرفی و تأمین لذت آنی است و هم دارای اهمیت فرهنگی و نمادین است. بطور کلی، غذا به نشانه‌ای از فرهنگ و نوع اندیشه و نگاه به زندگی بدل شده است.

تحولات همراه شده با رشد شهرنشینی و جهانی شدن، «غذا» را به تجربه‌ای متفاوت و ویژه بدل کرده است. هر چند که  بخش مهمی از این تجربه، امتدادی از گذشته است اما به نظر می‌رسد که در جهان معاصر، عناصر تازه‌ای هم به آن اضافه شده و غذا نه تنها تجربه از جا کنده شدن را منعکس می‌کند بلکه این تجربه، «نیاز» به از جا کنده شدن را نیز شکل می‌دهد.

غذا در جهان معاصر، مناسکی‌تر و آیینی‌تر شده است. تجربه جهانی شدن فرصتی است برای پیوندزنی و ترکیبی شدن ذائقه‌ها. ذائقه‌های جدید روی هم سوار شده‌اند و جلوه‌ای از جهان-محلی شدن در مکان‌های صرف غذا را می‌سازند. به نظر می‌رسد که در آینده نه چندان دور، این تجربه را متفاوت‌تر از آنچه که هست، بسازد.

*آیا «عاملیت پیدا کردن غذا» در جامعه ما از شدت و شتاب بیشتری نسبت به دیگر جوامع برخوردار است یا اینکه این امر «تجربه‌ای جهانی» است؟

اتفاقا معتقدم «عاملیت پیدا کردن غذا» در کشورهای دیگر بسیار بیشتر رواج دارد. اگر به تبلیغات و پوسترهای مجازی یا کاغذی کشورهای دیگر دقت کنید، درمی‌یابید که همیشه غذا، نوشیدنی و... یکی از جاذبه‌هایی است که همواره در تبلیغات وجود دارد. بنابراین، این یک تجربه جهانی است هرچند که در بین این تجربیات، الگوهای محلی را هم می‌توان شناسایی کرد؛ به عنوان مثال مناسبت محرم یا ایام خاص مذهبی که بخش زیادی از شهر، به مکانی برای تهیه غذا و نذری بدل می‌شود. تلاقی سنت‌های محلی و مدرن و جهانی در این حوزه هم رخنه دارد و غذا در عین حال که مناسک پشتیبان آن هستند ممکن است با نشانه‌های مدرن پیوند یابد و سلیقه‌های طیف‌های مختلف را پاسخ گوید.

 

 

*شما به بحث عاملیت غذا رویکرد مثبتی دارید اما برخی تحلیلگران مطالعات فرهنگی در ایران، از این موضوع ابراز نگرانی کرده و از آن به «شکم‌چرانی» یاد می‌کنند. به اعتقاد شما، اهمیت پیدا کردن غذا در ساختار زندگی‌های مدرن چه پیامدهای منفی‌ای می‌تواند داشته باشد؟

من اینقدر بدبین نیستم و معتقدم این مصرف یا این نگاه چندمنظوره و چندگانه می‌تواند آثار مثبتی هم داشته باشد.  چرا که غذا خوردن فرصتی برای معاشرت‌پذیری و میدانی برای باهم بودن و تعامل است این در حالی است که انسان امروز از جهت تعامل و معاشرت با دیگران در تنگنا و مضیقه است و اماکن عمومی شهر، چندان فضایی برای همنشینی، معاشرت، قدم زدن و یا بودن‌های جمعی فراهم نمی‌کند. بنابراین، غذا خوردن از معدود بهانه‌هایی است که این منظور را تا حدی تأمین می‌کند.

البته، من با شما موافق هستم که این حوزه عمومی به معنای واقعی کلمه خیلی حوزه عمومی خلاقی نمی‌تواند باشد و همه کارکردهای حوزه عمومی را در آن نمی‌توان داشت. اما به هر حال، باید توجه داشته باشیم که رستوران‌ها و کافه‌های قدیمی در اروپای اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن بیست، مکانی برای گپ و گفت‌وگو در مورد مسائل روز، مسائل سیاسی و مسائل  روشنفکرانه بود. یا باز به خاطر داشته باشیم که در کشور خود ما در دوره قاجار، قهوه‌خانه‌ها غیر از سرو قلیان و به خصوص چای و قهوه، عرصه‌ای برای گفت‌وگو در مورد مسائل روز سیاسی هم به شمار می‌رفت. بنابراین، اگر با نگاه بدبینانه همه این فضاها را به لذت‌طلبی، روزمرگی و شکم‌چرانی (به تعبیر برخی از همکاران) تقلیل دهیم، در واقع، آن لایه‌ها و جلوه‌های مثبتی که این گردهمایی‌ها می‌تواند داشته باشد، را نادیده گرفته‌ایم.

 نگاه من یک نگاه دیالکتیکی است و معتقدم، دورهمی‌ها در کلان شهرها به هر حال می‌تواند فرصتی برای قدرت‌بخشی به سوژه‌ها باشد هر چند که می‌تواند با مصرفی شدن یا آسیب‌های سلامتی بهداشت هم همراه باشد.

غذا خوردن می‌تواند فرصتی برای آزادکردن انرژی‌های منفی یا فرصتی برای تأمل و بازاندیشی هم باشد. بنابراین هر نوع تفکیکی، در امتداد همان سیاست معطوف به زندگی روزمره و لذت بردن از آن قرار می‌گیرد. هرچند افراط در این رفتار می‌تواند مخرب باشد و سرمایه‌های فردی و مادی جامعه را تقلیل دهد و نوعی ساده‌سازی را با خود همراه داشته باشد.

منبع: ایران آنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۷۸۲۳۱۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

این غذاها را با هم نخورید!

بدن برای تامین انرژی خود نیازمند مواد غذایی از گروه‌های مختلف است، اما نکته بسیار مهم داشتن دانش ترکیب این مواد غذایی هنگام مصرف است تا بدن با حجم و سنگینی زیاد مواد غذایی مختلف درگیر نشده و هضم آن آسان باشد.

به گزارش فارس، مواد غذایی مختلف هر کدام دارای خاصیتهای غذایی است که تامین کننده بخشی از ویتامین‌ها و مواد معدنی بدن هستند.در این میان برای استفاده بهتر از خواص مواد غذایی دانستن اینکه کدام مواد غذایی را با کدام مواد دیگر مصرف کنیم یا نکنیم بسیار حائز اهمیت است.

بعضی غذاها را نباید با هم ترکیب کرد نه تنها به این خاطر که طعم خوبی بدست نمی‌آید بلکه به این دلیل که در کنار هم می‌توانند مضر باشند. 

در این گزارش قصد داریم به معرفی بعضی از غذاهایی که نباید با هم خورد بپردازیم و همین طور توضیح دهیم که چرا نباید این کار را کنید و چطور می‌تواند برایتان خطرناک باشد.

تداخل دو غذای پر پروتئین

گروهی از غذاهایی که نباید با هم خورد شامل موادی هستند که از ترکیبات مشابهی تشکیل شده‌اند. مثلاً همانطور که گفته می‌شود نباید نان را با برنج خورد؛ زیرا هر دو سرشار از کربوهیدرات هستند و می‌توانند کالری دریافتی را به میزان زیادی افزایش دهند، خوردن غذاهای پر پروتئین نیز فکر خوبی نیست. 

تداخل غذایی شیر و مرکبات

دو گروه از غذاهای ناسازگار دیگر، ترکیب شیر و مرکبات است. شما معمولاً در یک لیوان شیر خود آب پرتقال نمی‌ریزید اما ممکن است شیر و آب پرتقال را هر دو در یک وعده‌ی صبحانه مصرف کنید. متاسفانه شیر و مرکبات در لیست غذاهایی که نباید با هم خورد قرار دارند. شیر در کنار مرکبات در معده منعقد می‌شود و از این رو زمان بیشتری برای هضم آن طول می‌کشد.

هضم طولانی مساوی است با احساس سوزش و گرما در معده و همچنین تولید نفخ فراوان. شیر را جدا و میوه‌ها را جدا و در وعده‌های دور از هم مصرف کنید تا گوارش بهتری داشته باشید و از همه‌ی مواد مغذی بهره‌مند شوید. (درمورد درمان نفخ شکم نوزاد در این مقاله بیشتر بخوانید) این ترکیب در مورد ماست، پنیر و دیگر لبنیات نیز تا حدودی صدق می‌کند. 

آیا شیر و موز را باهم می‌توان خورد؟

شیرموز یکی از نوشیدنی‌های بسیار محبوب است و کمتر کسی ست که بداند آنها نیز جزو غذاهایی که نباید با هم خورده شود هستند. 

علت آن نیز این است که ترکیب این دو ماده هضم طولانی دارد و منجر به درد معده می‌شود. 

اگر به هر حال به این ترکیب علاقه دارید، می‌توانید از کمی پودر دارچین یا جوز هندی در این نوشیدنی استفاده کنید که روند هضم در معده را سرعت می‌بخشد. در مورد طرز تهیه انواع نوشیدنی با شیر در این مقاله بیشتر بخوانید.

خوردن میوه و غذا باهم

گروه دیگری از مواد غذایی که نباید با هم خورد شامل غذاهایی هستند که زمان هضم متفاوتی دارند. مثلاً فکر کنید بلافاصله بعد از یک وعده‌ی سنگین غذایی مخصوصاً شام، شروع به خوردن میوه می‌کنید. 

میوه در حالت عادی هضم سریعی دارد و بلافاصله از معده خارج می‌شود اما وعده‌هایی غذایی ما حاوی مواد سنگین‌تری مانند پروتئین هستند که هضم طولانی‌تری دارد که هضم آن بیشتر طول می‌کشد. 

مادامی که وعده‌ی غذایی هضم نشود، میوه نیز در معده‌ی شما می‌ماند و شروع به تخمیر می‌کند. تخمیر غذا در معده منجر به درد و نفخ می‌شود. بنابراین بین مصرف این دو وعده حتماً یک فاصله‌ی زمانی معقول را در نظر بگیرید.

غذاهای حاوی پنیر و نوشیدنی‌های سرد

بسیاری از افراد ترکیب پیتزا و فست‌فودها با نوشیدنی‌های خنکی مانند نوشابه را یک ترکیب بهشتی می‌دانند اما کمتر کسی ست که بداند آنها جزو غذاهایی کهنباید با هم خورده شوند قرار دارند. خوردن پنیر و نوشیدنی سرد، جذب مواد مغذی را دچار مشکل می‌کند؛ بنابراین در معده درد و ناراحتی و به اصطلاح سنگینی حس خواهید کرد. به همین دلیل است که بعد از خوردن همچنین ترکیبی حس سنگینی و دل درد دارید. 

خوردن پنیر و لوبیا

پنیر و لوبیا نیز از غذاهایی که نباید با هم خورد هستند. بیشتر ما می‌دانیم که حبوبات غذاهای نفاخی هستند که تولید گاز می‌کنند که باعث دل درد می‌شود. ما چیزی که کمتر کسی از ما می‌داند این است که پنیر نیز یکی غذای نفاخ است. 

وقتی این دو ماده را با هم مصرف می‌کنید نفخ زیادی در معده ایجاد می‌شود که منجر به درد و ناراحتی می‌شود. بنابراین مصرف حبوبات و لبنیات نیز ممنوع است. متاسفانه این ترکیب در بعضی غذاها مانند غذاهای مکزیکی بسیار رایج است که باید از آن دوری شود.

غذاهای غنی از آهن و کافئین

کافئین مانع از جذب آهن می‌شود. این موضوع هم در مورد چای و هم قهوه صدق می‌کند. متأسفانه خوردن پلی فنل‌ها و تانن‌های موجود در چای و اسید کلروژنیک موجود در قهوه می‌توانند جذب آهن را کاهش دهند. 

این موضوع به طور ویژه برای افرادی که مصرف آهن برایشان واجب است می‌تواند مشکل ساز باشد مانند زنان در سن قاعدگی و بارداری. بعد از خوردن یک وعده‌ی غنی از آهن مانند یک کاسه عدسی، حداقل دو ساعت صبر کنید و بعد یک نوشیدنی کافئین‌دار بنوشید.

برعکس این موضوع در مورد ویتامین C و آهن صدق می‌کند. اینها از غذاهایی که باید حتماً با هم خورده شوند هستند. زیرا می‌توانند به جذب یکدیگر کمک کنند. 
خوردن ماست با میوه؛  میوه‌ها گزینه‌ی نامناسبی برای مصرف با ماست هستند. ماست حاوی مقدار زیادی باکتری است که روی قند موجود در میوه‌ها اثر می‌گذارد. 

این منجر به تولید سموم، بروز علائم سرماخوردگی و آلرژی می‌شود. بنابراین از خوردن انواع ماست میوه‌ای خودداری کنید. همچنین ترکیب ماست و خیار نیز یک ترکیب سرد است که می‌تواند منجر به دل درد شود. 

خوردن گوجه فرنگی و پاستا؛ هیچ پاستایی بدون گوجه فرنگی، سس پنیری یا گوشت چرخ کرده کامل نیست. با این حال، همه‌ این‌ها به سیستم گوارش شما آسیب می‌زند. 

گوجه فرنگی دارای اسیدهایی است که آنزیم موجود در ماکارونی نشاسته‌ای را تضعیف می‌کند و خاصیت پنیر را خنثی می‌کند. گوشت و کربوهیدرات نیز ترکیب بد دیگری هستند که هضم این غذا را بسیار دشوار می‌کند.

غذاهایی که با خربزه نباید خورد؟ 

از مخلوط کردن هندوانه، خربزه، طالبی و عسل با سایر میوه‌ها خودداری کنید. به طور کلی سعی کنید برای هضم بهتر میوه‌های اسیدی مانند گریپ فروت و توت فرنگی یا غذاهای کم اسیدی مانند سیب، انار و هلو را با میوه‌های شیرین مانند موز و کشمش مخلوط نکنید زیرا منجر به ناراحتی معده می‌شود.

ماهی را با چه چیزهایی نباید خورد؟ شیر، دوغ، عسل و دانه‌های جوانه را نباید با ماهی خورد.

عسل را با چه چیزهایی نباید خورد؟ بسیاری از شما در مورد خطرناک بودنِ ترکیب عسل و خربزه شنیده‌اید. با اینکه هیچ تحقیق علمی از خطرناک بودن این ترکیب پشتیبانی نمی‌کند با این حال بهتر است برای احتیاط بیشتر از مصرف آن خودداری کنید.

همچنین از خوردن عسل با غذاهای گرم یا استفاده از عسل در غذاهایی که باید حرارت داده شوند نیز خودداری کنید.

حلیم را با چه غذایی نباید خورد؟ حلیم حاوی گوشت است و از این رو نباید در کنار لبنیات یا دیگر غذاهای پروتئینی مصرف شود.

نوشیدن آب و غذا

بعضی مواد غذایی که نباید با هم خورده شوند، لزوماً غذاهای پیچیده‌ای نیستند. نوشیدن آب ساده با یک وعده‌ غذایی –هر غذایی- می‌تواند ترکیب مضری شود. این ترکیب از این جهت یک تداخل غذایی خطرناک است که آب منجر به رقیق شدن اسید معده می‌شود. 

وقتی این اتفاق بیفتد، هضم وعده‌ی غذایی دشوار می‌شود و معده باید تلاش بیشتری برای آن کند که می‌تواند منجر به درد و ناراحتی شدید شود. 

سیب زمینی سرخ کرده و برگر

در حالی که در بسیاری از فست‌ فودها، برگر و سیب زمینی با هم سرو می‌شوند اما نباید آنها را با هم مصرف کنید. این دو هر دو به صورت سرخ شده تهیه می‌شوند که در نتیجه مصرف همزمانشان می‌تواند سطح قند خون را پایین بیاورد. این موضوع منجر به بی‌حالی و خستگی بعد از مصرف غذا می‌شود.

خوردن آجیل و روغن زیتون

یکی از ترکیبات دیگری که می‌تواند برای معده ناراحت کننده باشد و حتی منجر به تهوع شود، ترکیب روغن زیتون و مغزهاست. حتماً زیتون‌های مغزدار را در بازار دیده‌اید. ترکیب زیتون و گردو و دیگر مغزها که در بازار به فروش می‌رسد یا در زیتون پرورده وجود دارد. متاسفانه ترکیب چربی زیتون و مغز در کنار هم تریب نامناسبی برای معده است که روند هضم را مختل می‌کند. از این رو آنها نیز از غذاهایی که نباید با هم خورد هستند.

نوشیدن آب میوه و غلات

برخی از ما ترکیب یک لیوان آب پرتقال با غلات صبحانه را در وعده‌ صبحگاهی استفاده می‌کنیم. حال آنکه آنها نیز از جمله غذاهایی هستند که نباید باهم خورده شوند.

چراکه اسید موجود در آب میوه می‌تواند بر فعالیت‌های آنزیمی تاثیر منفی گذاشته و مانع از تجزیه‌ کربوهیدرات‌ها شود؛ بنابراین نباید آنها را با هم مصرف کرد.