نقش برآب شدن فتنه دشمنان در حماسه ششم بهمن آمل
تاریخ انتشار: ۶ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۸۲۰۰۶۵
به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، روز ششم بهمن ماه سال ۱۳۶۰ یادآور یک روز تاریخی در تقویم ایران اسلامی است.
روزی که گروهک های ضد انقلاب در ایران که متشکل از مارکسیست لنینیست‌هاى چپ بودند با ارزیابى موقعیت هاى جغرافیایى، جنگل هاى آمل را مناسب براى عملیات چریکى تشخیص دادند و در آنجا استقرار یافتند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
منافق‌ها سنگ دل با جذب افراد فریب خورده و تجمع در جنگل‌ها در بهمن ماه سال ۱۳۶۰ به خیال خام خود زمینه را برای حمله به شهر آمل و تصرف آن آماده دیده بودند و بنابراین با یک گروه کمتر از ۱۰۰ نفری برای حمله به شهر در صبحگاه ششم بهمن ماه برنامه ریزی کردند.
در آن زمان بعضی از انقلابیون که اغلب کسبه و کارگر بودند، هدف ترور قرار گرفتند و به شهادت رسیدند.
منافقان از اواخر سال ۱۳۵۸ جنگل‌های آمل را محلی برای اقدامات خرابکارانه علیه نه تنها شهر آمل، بلکه کل کشور در نظر گرفتند.
هدف منافقان از حمله به آمل
علی اصغر برزگر از نیرو‌های مردمی مدافع شهر آمل در حماسه ششم بهمن در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، گفت: هدف از این حمله تصرف شهر آمل به عنوان یکی از شهر‌های استراتژیک شمالی بود.
وی افزود: با تصرف این شهر کنترل یکی از راه های مواصلاتی مهم تهران به شمال کشور قطع می شد و تحت کنترل منافقان قرار می‌گرفت.
برزگر گفت: با توجه به دشت‌های وسیع و جنگل های فراوان، امکان برنامه ریزی برای حمله به شهر‌های دیگر نیز وجود داشت.
وی افزود: تصور گروهک های ضد انقلاب بر این بود که به خاطر وضعیت اجتماعى منطقه آمل و بافت دهقانى جمعیت اطراف آن، در صورت حمله به شهر، مقاومت پراکنده نیروهاى انقلاب به سرعت سرکوب مى شود.
این مدافع شهر آمل در حماسه ششم بهمن گفت: منافقان بر این باور بودند که با تصرف شهر آمل و تشکیل یک حکومت خود خوانده در آن، حمایت های مستکبران جهان نیز کسب می‌شد.
برزگر افزود: منافقان با تحلیل های نادرست فکر می کردند، با تصرف مراکز حیاتی شهر، همه مردم به آن ها پیوسته و از آن ها حمایت خواهند کرد.
وی گفت: در مراحل بعدی پس از قطع خطوط ارتباطى و تقویت نیروهاى مخالف داخل شهر، دیگر مناطق مازندران به تصرف نیروهاى اتحادیه درآمده و پس از آن آحاد مردم در یک زنجیره متشکل در سراسر ایران بپا مىخیزند و رژیم جمهورى اسلامى را ساقط مى کنند.
علیرضا ایزدی جانباز حادثه ششم بهمن در محلی که خودش زخمی شده بود، می گوید: منافقان اوایل نیمه شب به مراکز حساس نظامی و تصمیم گیری نظیر سپاه، کمیته انقلاب اسلامی (نیروی انتظامی فعلی)، ژاندارمری، فرمانداری، بخشداری و بنیاد شهید حمله کردند و تا روشن شدن صبح این مراکز را به تصرف خود در آوردند.
وی با بیان اینکه بعضی از مناطق مهم شهر مثل دوازده پله، پلیس راه و سبزه میدان نیز در کنترل منافقان درآمد، افزود: از همان ابتدای صبح وقتی ملت شجاع و انقلابی آمل و روستا‌های اطراف از قضیه مطلع شدند، از خانه ها بیرون آمدند و نبرد مسلحانه و غییر مسلحانه خود را با منافق شروع کردند.
ایزدی گفت: هم شهر حالت تعطیلی و وضعیت نظامی به خود گرفته بود و این نامردمان به هرکسی که در شهر می دیدند، تیراندازی می‌کردند.
جانباز حادثه ششم بهمن با بیان اینکه هنوز آثار گلوله را می توان در برخی از در و دیوار‌های شهرمان مشاهده کرد، افزود: درگیری میان نیرو‌های مردمی و منافقان در ظهر به اوج خود رسید و تعداد زیادی از نیرو‌ها به شهادت رسیدند.
ایزدی گفت: درگیری تا غروب همان روز ادامه داشت و نیرو‌های مردمی یکی پس از دیگری مراکز حساس شهر را که به تصرف منافقان درآمده بود، پس گرفتند و شهر در کنترل کامل مردم آمل قرار گرفت.
رضا حاجی زاده فرمانده کمیته انقلاب اسلامی آمل در سال ۶۰ در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، گفت: ساخت سنگر‌های بی شمار در روز ششم بهمن سال ۶۰، شهر آمل برای همیشه به نام شهر هزار سنگر در قاموس انقلاب اسلامی ایران ثبت شد.
وی افزود: میدان هزار سنگر آمل که در خیابان امام رضا (ع) به طرف بابل قرار دارد، در همان سال‌ها به دلیل ساخت سنگر‌های زیاد به میدان هزار سنگر نام گذاری شد.
سیفیان رئیس بنیاد شهید و امور ایثارگران آمل در گفتگو با گفت: در حماسه ششم بهمن سال ۶۰، مردم آمل توانستند در کمتر از ۱۰ ساعت، بساط گروهک های ضد انقلاب را در آمل جمع کنند.
وی افزود: در حماسه ششم بهمن آمل ۴۱ نفر شهید و ۳۶ نفر هم جانباز شدند.
سیفیان گفت: از کمونیست ها نیز ۳۴ نفر کشته و چند نفر زخمى و ۳۰ نفر دستگیر شدند و بقیه نیز با ذلت مجبور به فرار شدند.
شهیده طاهری هاشمی تنها بانوی شهید حماسه ششم بهمن سال ۶۰ است، او با ۱۴ سن تمام قد در برابر دشمنان ایستاد.
بردار شهید طاهره هاشمی در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، با بیان اینکه طاهره با وجود سن کم در همه راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد، گفت: به محض اطلاع از آمدن منافقان به شهر آمل طاهره برای مبارزه با آن ها به بیرون از منزل رفت و سرانجام به شهادت رسید.
به سراغ خانواده کوچکترین شهید این حماسه هم رفتم، سقا علیزاده، ۱۳ ساله بود.
پدر شهید سقا علیزاده در گفتگو با خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از ساری ، گفت: از اینکه فرزندم در راه خدا و انقلاب به شهادت رسید افتخار می‌کنم و اصلا پشیمان نیستم.
وی افزود: شهادت سقا و دیگر شهیدان حماسه آمل نشان داد که راه شهیدان در راه انقلاب همچنان ادامه دارد.
مادر سقا هم می گوید: وقتی خبر شهادت سقا را شنید گریه و زاری نکرد و خدا را شکر کرد که پسرش در راه نظام به شهادت رسید.
وی افزود: شهید سقا علیزاده قربانی کوچک من در راه خدا بود و از این بابت بسیار خوشحال هستم.
از سال ۵۹ تا ۶۰، چهار گروهک ضد انقلاب در جنگل های مازندران مستقر بودند که اتحادیه کمونیست در آمل آخرین گروهک بود.
حماسه مردم آمل در سال ۱۳۶۰ آنقدر بزرگ بود که امام خمینی (ره) فرمودند: ما باید از مردم آمل تشکر کنیم، دیدید که مردم آمل چه به روز منافقان آوردند.
دشمنان نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران همیشه منتظر فرصت هستند و مردم انقلابی نیز برای دفاع از نظام، تا آخرین نفس پای ارزشهایشان ایستاده اند.
گزارش از سیده حکیمه موسوی ازنی
انتهای پیام/ م
منبع: باشگاه خبرنگاران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۸۲۰۰۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شرق: هیبت اسرائیل در حماسه حمله ایران فرو ریخت
پیش‌فرض‌های اسرائیل مبنی بر این که ایران در «بن‌بست ترس» افتاده و حمله نمی‌کند و اینکه گنبد آهنین نفوذناپذیر است و هراس اسرائیلی را می‌کاهد، با پاسخ موشکی ایران فرو ریخت.
به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود نوشت: روزنامه شرق نوشت: تحلیل پاسخ موشکی ایران به اسرائیل از منظر «تئوری ترس و تصمیم» آموزنده است. «گذر از آستانه ترس» مهم‌ترین جنبه مواجهه ایران و اسرائیل بود. ترس، بن‌بستی روانی است و گیر افتادن در آن، گام اول و آخر شکست است. این ترس‌ها هستند که با هم می‌جنگند؛ در فضای «پیشاجنگ» آنکه بترسد، می‌بازد. البته هراس از گسترش درگیری حکیمانه است و «آستانه ترس» و «آستانه غرور» نباید یکی شود. اکنون این اسرائیل است که پشت خط ترس ایستاده است. حتی اگر عملیاتی هم در ایران انجام دهد، باز هم کار از کار گذشته است. فرمول ساده است. تاکنون دو پیش‌فرض وجود داشت که هر دو به هم ریخت: یکی اینکه ایران در «بن‌بست ترس» افتاده و حمله نمی‌کند و دوم اینکه گنبد آهنین (با همه هزینه‌هایی که برایش انجام شده) نفوذناپذیر است و هراس اسرائیلی را می‌کاهد؛ اما پاسخ ایران از نظر روش، معنی‌دار بود. هم زد و هم نشان داد که جنگ نمی‌خواهد. «نه از بهر پیکار پتیاره (زشتی) کرد». نفوذ هر تعداد موشک از گنبد آهنین می‌تواند هم برای اسرائیل و هم برای شرکای غربی فاجعه‌بار باشد.
اولاً مشکل اسرائیل این است که به لحاظ سرزمینی بسیار کوچک است و ثانیاً هیمنه به‌هم می‌ریزد. پاسخ ایران از جنبه‌های نظامی، تخریبی یا کشتاری موضوعیت نداشت؛ اما از نظر روانی یک مانور رسانه‌ای-نظامی بود. گویی نمادهایی از گذشته دور تاریخ ایران را نظاره می‌کنید. این تصویرسازی «ایرانی» را مرور کنید: به همه اعلام می‌کنید که کناره‌گیرید، راه بگشایید، هین که می‌آیم، آسمان را «کلییر» کنید، رزمایشی از رژه هوائی راه می‌اندازید، پیشاپیش پهپادها را مانند لشکر پیاده هوائی با هیمنه می‌فرستید؛ سپس موشک‌ها را فرود می‌آورید. بزمی حماسی می‌آرایید و آن را در پیکره تصویری سینمایی و مهیج کارگردانی می‌کنید. گویی ناخودآگاه عناصری از تاریخ ایران را برآورده‌اید: «یکی تخت پیروزه بر پشت پیل/ نهادند و شد روی گیتی چو نیل». وزیر خارجه انگلیس در گفتاری ناخواسته و در برابر پرسشی ناگهانی از همین لشکرکشی پرهیمنه برآشفت. گویی می‌خواست بگوید که ایران حق ندارد که در مقابل چشمان ما این‌چنین عرض‌اندام کند. در انگاره، جنگ‌های دو هزار سال پیش ایران و روم یا مواجهه هزار سال پیش سلجوقیان ایرانی در جنگ‌های صلیبی از پیش چشم او گذر می‌کرد.
برخلاف تصور ما ایرانیان، متأسفانه چنین تصوراتی در روان تاریخی شمار درخور توجهی از غربیان حاضر است. در نظام آموزشی و پرورشی ما آن جنگ‌ها بروزی جدی ندارد؛ اما برای بسیاری از آنان زنده است. مقاله‌های مشهور هانتینگتون و فوکویاما همین را در مقیاسی کلان صورت‌بندی نظری کرده‌اند. به همین شکل گونه‌ای از نژادپرستی فرهنگی که نسل‌کشی در غزه را توجیه می‌کند، در میان قدرت‌های برتر غربی وجود دارد، تا جایی که حتی فیلسوفانی مانند هابرماس هم در این معرکه حیثیتی رسوا شدند.
شرق در ادامه می‌افزاید: بسیاری از مردم حتی آنان که منتقد یا حتی مخالف بوده‌اند، در وجدان خویش برای بازدارندگی اسرائیل احساس غرور می‌کنند. قدرت‌نمایی مشروع و حکیمانه قدرت گفتمانی پدید می‌آورد. مردمان، چنین قدرت‌نمایی را محترم می‌شمارند و به احترام کلاه از سر برمی‌دارند. نقدهای خبرنگاران و روشنفکران از اسرائیل و ادبیات مفتخرانه آنان، گواه همین مدعاست. اکنون فرصت بازسازی روابط انسانی و ملی است
این روزنامه در پایان نوشت: مخالفان باید یاد بگیرند که آنجا که شایسته است، از اقدامات درست و هوشمندانه جمهوری اسلامی حمایتی صادقانه داشته باشند. اینکه سخنگوی اسرائیل بشوند و خنثی‌سازی ۹۹درصدی پرتاب‌های ایران را (که غیرواقعی است) به رخ بکشند، دشمنی را بیشتر می‌کند و این‌گونه تعبیر می‌شود که به دلیل مخالفت با حکومت از آن سوی بام به دره بی‌انصافی سقوط کرده‌اند. در چنین شرایطی چگونه انتظار دارید که با شما از سر خصومت یا بی‌انصافی متقابل برنیایند؟ اسیر جو روانیِ مخالفِ نامنصف نشوید و شرافتمندانه حرکت‌های مثبت را قدر بدانید. ایرادی ندارد که در این هنگامه، انتقادات خود را به سیاست داخلی محفوظ نگه دارید و درعین‌حال از یک حرکت بازدارنده تمجید کنید.
تعطیلی مدارس شهرستان زرند در روز چهارشنبه