تا به دیگران وابسته باشیم دشمن دستبردار نیست/ناکارآمدی تهدیدهای ترامپ و چند نکته
تاریخ انتشار: ۸ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۸۵۸۸۱۹
ترامپ تعلیق تحریمهای هستهای ایران را برای سه ماه دیگر تصویب کرد، ولی با تهدید و طعنه تاکید کرد آخرین باری است که این کار را انجام خواهد داد.
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از خطب شکن، اواخر دی ماه، ترامپ تعلیق تحریم های هسته ای ایران را برای سه ماه دیگر تصویب کرد، ولی با تهدید و طعنه تاکید کرد آخرین باری است که این کار را خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
دولت یازدهم تقریبا در طول چهار سال فعالیت خود کاری جز مذاکره با آمریکا از پیش نبرد و در نهایت، با تکرار برخی وعده های گذشته و هراس افکندن در دل مردم نسبت به روی کار آمدن رقبای انتخاباتی، باز هم با یک برتری شکننده پیروز انتخابات ۹۶ شد. با این حال دولت جدید ایالات متحده، آشکارتر از دولت قبل به مبارزه با ایران دست می زند و سرمایه گذاری در ایران را ناامن تر و بهره برداری از منافع برجام را دشوارتر می کند!
حتی قبل از روی کار آمدن دولت یازدهم، خیلی افراد شعار «اعتدال» را تعبیری ادبی از «گفتمان سازش» میدانستند که در آن قبلهها رو به غرب بر میگردد و به جای نگاه به درون، وابستگی به قدرتهای جهانی به عنوان دستور کار قرار میگیرد. البته شاید هنوز خیلیها چنین تفسیری را نوعی «افراط» بدانند که برای مقابله با گفتمانی جدید در جمهوری اسلامی شکل گرفته است، ولی به هر حال باید پذیرفت از زمانی که گفتگوها با غرب و مذاکره با آمریکا برای «حل» موضوع هستهای ایران آغاز شده است، نه تنها فشارها کاهش نیافته است، بلکه تحریمها و توهینها، بیشتر هم شده است.
ریشه گستاخی غرب چیست؟
گذشته از این که یکی از دلایل این اتفاق، رفتارهای دیپلماتیک ما و اتفاقاتی است که خصوصا بعد از انتخابات سال ۹۲ رخ داده است، باید اساس و ریشهی عقبنشینیها و خودباختگیها در برابر کشورهای غربی را در فقدان «قدرت درونی» یافت.
اگر ملتی از درون قدرتمند باشد از انفعال رها خواهد شد و دیگر برایش اهمیتی نخواهد داشت که دیگران چه میگویند و چه میکنند. علاوه بر این دشمنان ابزاری برای فشار آوردن بر ملتی که بر خود متکی است پیدا نخواهند کرد.
به دنبال درمان باشیم، نه مسکّن
«مذاکره» و «معامله» شاید در کوتاهمدت کمی حال ما را خوب کند، ولی در بلندمدت آن چه ما را قوی خواهد کرد، اتکا به خود است. بنابراین باید اساس کارها توجه به آن و تلاش برای تقویت جبههی درونی باشد که این کار، نیاز به برنامهریزیهای گستردهی فرهنگی و اجتماعی بلندمدت دارد. ارائه چندین سند «سیاست کلی» در حوزههای مختلف در چند ماه اخیر از سوی رهبر انقلاب، بیانگر لزوم وجود چنین برنامهریزیهایی است، هر چند هنوز هم فضای درونی دستگاههای اجرایی از تصمیمات روزمره و لحظهای برای ایجاد مسکّنی برای مشکلات پر است که طبیعتا در بلندمدت باعث بروز مشکلات دیگری خواهد شد که باز هم با تجویز مسکّنها، سلسلهای از مشکلات را ایجاد خواهد کرد.
نکتهی آخر این که تکیه به قدرت درونی، یکی از راهها برای پیشرفت نیست، تنها راه است. از هر طرف برویم، نهایتا به این نتیجه خواهیم رسید که باید به درون خودمان بازگردیم و «ساخت درونی» را ارتقا دهیم. نتیجهای هم که از مذاکرات اخیر میتوان انتظار داشت این است که دولتمردان به این نتیجه برسند که در مقابل دشمن، مذاکره و کوتاه آمدن کاری از پیش نخواهد برد و باید با قوی کردن خودمان آنها را متقاعد کنیم که حقوق ایران را به رسمیت بشناسند.
انتهای پیام/
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۸۵۸۸۱۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
۶ نکته در مورد پذیرش دانشجویان اخراجی در آمریکا
به گزارش «تابناک»، مصطفی داننده در عصرایران نوشت: بعد از رفتار غیر انسانی پلیس آمریکا با دانشجویان معترض به جنگ غزه و حمایت مالی از اسرائیل، رئیس دانشگاه شیراز از مصوبه مدیریت این دانشگاه برای بورسیه کردن دانشجویان اخراجی دانشگاههای اروپا و آمریکا خبر داد و گفت: «دانشجویان و حتی اساتیدی که اخراج یا تهدید به اخراج شدهاند، میتوانند در دانشگاه شیراز به ادامه تحصیل بپردازند و گمان میکنم سایر دانشگاههای شیراز و استان فارس هم این آمادگی را داشته باشند.»
اظهار نظری که بیشتر به نظر میرسد یک شوی تبلیغاتی است تا یک واقعیت که دانشگاه شیراز بتواند آن را محقق کند. برای راستی آزمایی بهتر است رئیس دانشگاه شیراز را با واقعیتهای پذیرش دانشجوی خارجی به ویژه آنهایی که سابقه تحصیل در اروپا و آمریکا را دارند روبرو کنیم.
اول: دانشجویان مقطع دکترا در آمریکا حدود دو هزار دلار و در اروپا نزدیک به دو هزار پانصد یا 3 هزار یورو حقوق میگیرند و با این پول میتوانند در بسیاری از شهرهای آمریکا یک خانه اجاره کنند و حتی یک ماشین بخرند. آیا امکان دارد با حقوقی که به آنها میدهید، این شرایط را برایشان فراهم کنید؟ آنها میتوانند با حقوقی که به آنها میدهید برای خودشان یک زندگی معمولی داشته باشند؟
دوم: دانشجویان لیسانس که احتیاج به حمایت مالی خانواده دارند، احتیاج به یک سیستم بانکی برای انتقال پول از کشور خود به ایران هستند. آیا امکان این انتقال وجود دارد؟ به طور مثال یک دانشجویی که خانواده او در لندن یا پاریس زندگی میکنند، چگونه میتوانند ماهیانه، هزینه تحصیل را پرداخت کنند؟ به این نکته توجه کنید که هیچ کارت بانکی یا کردیت کارت خارجی در ایران، کار نمیکند و بانکهای خارجی در ایران شعبه ندارد.
سوم: همین دانشجویان در آمریکا از اینترنت پرسرعت بدون فیلتر استفاده میکنند. اصلا برای آنها تعریف نشده است که شبکههای اجتماعی فیلتر باشد یا رسیدن به سایتهای علمی احتیاج به فیلتر شکن داشته باشد. آنها اگر بخواهند با خانواده خود صحبت کنند، باید «بله» را نصب کنند؟
چهارم: در مورد حجاب به دانشجویان چه میگویید؟ بسیاری از دانشجویان مسلمان ساکن آمریکا از کشورهایی مثل پاکستان، مصر و یا دیگر کشورهای غیر مسلمان، حجاب ندارند. آیا آنها وقتی به دانشگاه ایران میآیند، باید حجاب و پوشش اسلامی داشته باشند؟
پنجم: این دانشجویان یاد گرفتهاند که به مسائل مختلف صنفی، سیاسی و اجتماعی اعتراض کنند؟ شما میتوانید به آنها اجازه بدهید به مسائل مختلف در دانشگاه اعتراض کنند؟
ششم: برخی از دانشجویان معترض، گرایشهای جنسی مختلف دارند. بعضی از آنها با پرچمهای هم جنس گرایانه در کنار پرچم فلسطین، به اسرائیل اعتراض میکنند؟ با آنها چه رفتاری خواهید داشت؟
حالا از شب زندهداریها و خوردن نوشیدنیهای مختلف توسط همین دانشجویان در آخر هفته بگذریم.
اگر رئیس دانشگاه شیراز این سوالها را پاسخ داد، میتوانیم ببینیم که میتوانیم دانشجویان ساکن آمریکا و اروپا را پذیرش کنیم یا نه؟