به نقل از «باشگاه خبرنگاران»

چه مدت طول می‌کشد تا غذا هضم شود؟

تاریخ انتشار: ۹ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۸۹۰۵۰۰

به گزارش گروه وبگردی باشگاه خبرنگاران جوان؛ پروسه‌ی هضم از دهان شروع می‌شود؛ از همان زمانی که غذا جویده می‌شود و بزاق، تجزیه‌ی آنزیماتیک غذا را آغاز می‌کند. بعد از انتقال غذا از مری، عضله‌ای باز می‌شود که غذا بتواند وارد معده شود. اسید معده و جوش و خروش عضلات معده، غذا را به مولکول‌های کوچکی تجزیه می‌کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدت زمان گوارش غذا بستگی به چیزی دارد که می‌خورید. مثلاً فیبر، چربی و پروتئین می‌توانند تخلیه‌ی معده را به تأخیر بیندازند. اما کربوهیدرات‌های ساده می‌توانند سریع‌تر معده را ترک کنند. وقتی غذا به مولکول‌های کوچکی تبدیل شد، عضله‌ای در انتهای معده باز می‌شود و ذرت غذا وارد روده‌ی کوچک می‌شوند. در روده‌ی کوچک، غذا می‌تواند جذب جریان خون شود. برآمدگی‌های ریز انگشت مانندی که در دیواره‌ی روده‌ی کوچک هستند، مواد مغذی را جذب می‌کنند.
هر آنچه که جذب نشده است وارد روده‌ی بزرگ می‌شود. در این قسمت هم آب و برخی از ویتامین‌ها و مواد معدنی ممکن است جذب شوند. هر چه که می‌ماند، از مقعد دفع خواهد شد. تمام این فرایندی که در سیستم گوارش‌ شما روی می‌دهد چیزی حدود 40 ساعت است، اما می‌تواند متفاوت باشد.

چقدر طول می‌کشد تا غذا معده را ترک کند؟

مطالعاتی روی مدت زمان لازم جهت ترک غذا از معده صورت گرفته است، به طور متوسط حدود نیمی از محتویات معده در عرض سه ساعت تخلیه می‌شوند و تخلیه‌ی کامل معده ممکن است 4 تا 5 ساعت طول بکشد.

مسئولیت اصلی معده، تجزیه‌ی غذا به مولکول‌های ریزی است که بتوانند از طریق دیواره‌ی روده‌ی کوچک جذب شوند. بزاق دهان و جویدن غذا می‌تواند آغازکننده‌ی پروسه‌ی تجزیه باشد، اما این معده است که کار ِ اصلی تجزیه‌ی غذا را انجام می‌دهد زیرا اسید معده بسیار قوی است. چربی، فیبر و پروتئین باید زمان بیشتری در معده بمانند تا خوب تجزیه شوند. بنابراین وعده‌های غذایی که شامل این مواد مغذی هستند، مدت بیشتری در معده می‌‌مانند.

خوردن غذاهایی که فیبر، پروتئین و چربی‌های سالم دارند، سیرکننده‌تر تلقی می‌‌شوند زیرا مدت طولانی‌تری در معده باقی می‌مانند و می‌توانند به کاهش اشتها کمک کنند. خوردن ِ وعده‌های ترکیبی به این معنی است که برخی از ذرات غذا ممکن است زودتر از بقیه معده را ترک کنند.

عبور غذا از روده‌ی کوچک چقدر طول می‌کشد؟

بعد از خوردن غذا، ممکن است تقریباً 6 تا 8 ساعت طول بکشد تا غذا از روده‌ی کوچک عبور کند. بعد از تجزیه‌ی غذا، عضله‌ی پیلوریک شل می‌شود تا غذا بتواند از معده وارد روده‌ی کوچک شود. با ورود محتوای اسیدی معده به روده‌ی کوچک، زرداب کبد و کیسه‌ی صفرا نیز در روده‌ی کوچک ترشح می‌شوند تا اسیدیته‌ی آن را خنثی کنند.

حدود 90 درصد از مواد مغذی در روده‌ی کوچک جذب می‌شوند. قطر روده‌ی کوچک فقط به اندازه‌ی انگشت میانی است، اما 5 یا 6 متر طول دارد. روده‌ی کوچک حرکات چرخشی انجام می‌دهد تا سطح تماس با غذا جهت جذب بیشتر شود. مواد مغذی توسط دیواره‌ی روده جذب شده و وارد جریان خون می‌شوند.

چقدر طول می‌کشد تا غذا وارد روده‌ی بزرگ شود؟

هر چیزی که جذب جریان خون نشود، از روده‌ی کوچک وارد روده‌ی بزرگ می‌شود. روده‌ی بزرگ نسبت به روده‌ی کوچک، قطر بیشتری دارد اما طول آن کوتاه‌تر است. برخلاف روده‌ی کوچک، مواد مغذی زیادی از طریق روده‌ی بزرگ جذب نمی‌شوند. روده‌ی بزرگ می‌تواند آب را به بدن برگرداند و مقداری از ویتامین‌‌ها و مواد معدنی را جذب کند. با باز جذب آب، مدفوع خشک‌تر و سفت‌تر می‌شود. بعد از اینکه مواد هضم نشده وارد مقعد شدند، می‌توانند دفع شوند.

مدت زمانی که غذا در روده‌ی بزرگ می‌ماند متنوع است؛ غذا می‌تواند 24 ساعت در روده‌ی بزرگ بماند. روده‌ی بزرگ نیز خانه‌ی باکتری‌ها در سیستم گوارش است. باکتری‌های مفید، پروبیوتیک نام دارند و می‌توانند فیبری را که وارد روده‌ی بزرگ می‌شود، تخمیر یا گوارش کنند.

زمان کلی که غذا در سیستم گوارش سپری می‌کند

غذا به طور کلی چقدر در سیستم گوارش باقی می‌ماند؟ تخمین‌هایی که زده شده نشان می‌دهد گوارش غذا به طور کلی چیزی حدود 30 تا 40 ساعت طول می‌کشد. مطالعه‌ای که در سال 1980 انجام شد دریافت زمان انتقال غذا در مردها و زن‌ها متفاوت است. زمان انتقال غذا در طول روده‌ی بزرگ برای مردها حدود 33 ساعت و برای زن‌ها حدود 47 ساعت است.

عواملی که می‌توانند گوارش را تند یا کُند کنند

انتقال غذا در روده‌ی بزرگ بسته به ظرفیت فیبر آن می‌تواند تندتر شود. افرادی که بیشتر میوه و سبزی و غلات کامل می‌خورند، به طور کلی می‌توانند زمان گوارش کوتاه‌تری داشته باشند زیرا فیبر می‌تواند سرعت خروج غذا از روده‌ی بزرگ را بیشتر کند. از سوی دیگر، اگر کسی تحت رژیم غذایی کم فیبر باشد یا کم آب بنوشد، احتمال اینکه دچار یبوست شود بیشتر است و ذرات غذا مدت بیشتری در روده‌ی بزرگ باقی خواهند ماند. استرس هم فاکتور دیگری است که می‌تواند بر مدت زمان گوارش غذا تأثیر بگذارد. عصب‌ها و رگ‌های خونی زیادی در اطراف روده‌ی بزرگ و کوچک هستند. اگر فرد دچار استرس یا تحت فشار هیجانی باشد، می‌تواند روی سیستم گوارش او تأثیر بگذارد.

بیشتر بخوانید: عوارض وحشتناک خوابیدن در هنگام غروب!

اگر در سیستم گوارش خود هرگونه اختلالی دارید، مثلاً سندرم روده‌ی تحریک پذیر، بیماری کرون و یا دیورتیکول، این بیماری‌ها می‌توانند تأثیر واقعاً جدی بر مدت زمان هضم غذا بگذارند. آلرژی‌های غذایی یا جراحی لاغری هم می‌تواند مدت زمان هضم غذا را تحت تأثیر قرار بدهد.

منبع:تبیان

انتهای پیام/

منبع: باشگاه خبرنگاران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۸۹۰۵۰۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

انتقال خون فارغ از گروه خونی ممکن می‌شود

پژوهشگران یک گام به حذف مشکل لزوم هماهنگی گروه خونی اهدا کننده و دریافت کننده نزدیک شده‌اند، چرا که آنزیمی را از یک باکتری معمولی در روده کشف کرده‌اند که می‌تواند عامل گروه خونی را از بین ببرد.

به گزارش ایسنا، پژوهشگران با استفاده از آنزیم‌های تولید شده توسط باکتری‌هایی که تقریباً همه انسان‌ها در روده خود دارند، آنتی‌ژن‌هایی را از گلبول‌های قرمز که گروه خون را تعیین می‌کنند، حذف کردند و به تولید خون جهانی نزدیک شدند.

کمبود جهانی ذخایر خون مورد نیاز برای انتقال خون به دلیل عواملی مانند جمعیت سالخورده، تقاضای روزافزون و کمبود اهداکنندگان وجود دارد. با این حال حتی اگر خون کافی نیز وجود داشته باشد، انتقال خون ساده نیست، چرا که خون اهدا کننده باید با دریافت کننده هماهنگ باشد.

گروه‌های خونی A، B، یا AB با حضور آنتی‌ژن‌های A و B متصل به زنجیره‌های قند(الیگوساکارید) روی سطح گلبول‌های قرمز مشخص می‌شوند. سلول‌های خونی در گروه O فاقد آنتی‌ژن هستند. هنگامی که تزریق خون انجام می‌شود، گروه‌های خون اهدا کننده و گیرنده باید مطابقت داشته باشند. در غیر این صورت، سیستم ایمنی به سلول‌های خونی جدید الورود حمله می‌کند و آنها را از بین می‌برد و باعث واکنش بالقوه کشنده می‌شود.

اکنون پژوهشگران دانشگاه فنی دانمارک(DTU) و دانشگاه لوند(Lund) سوئد، از آنزیم‌های تولید شده توسط یک باکتری معمولی روده برای حذف آنتی‌ژن‌های A و B از گلبول‌های قرمز خون استفاده کرده‌اند که آنها را یک قدم به ساخت خون جهانی نزدیک‌تر کرده‌ است.

ماهر ابو هاشم نویسنده این مطالعه و دانشمند بخش بیوتکنولوژی و زیست پزشکی دانشگاه فنی دانمارک می‌گوید: برای اولین بار، ترکیب‌های آنزیمی جدید نه تنها آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، بلکه انواع گسترش یافته‌ای را که قبلاً برای ایمنی انتقال خون مشکل‌ساز شناخته نبودند نیز حذف می‌کنند.

همانطور که گفته شد، اصطلاح «گروه خون» به ترکیبی از آنتی‌ژن‌های موجود در سطح گلبول‌های قرمز خون فرد اشاره دارد. منظور ابوهاشم از انواع گسترش یافته، آنتی‌ژن‌های گروه خونی است که از بیش از ۱۲۰ سال پیش کشف شده است.

انجمن بین‌المللی انتقال خون(ISBT)، سیستم گروه خونی را به عنوان یک سیستم ژنتیکی گسسته از یک یا چند آنتی‌ژن تعریف می‌کند. تا نوامبر ۲۰۲۳ به گفته پژوهشگران ۴۵ سیستم گروه خونی شناخته شده حاوی ۳۶۲ آنتی‌ژن گلبول قرمز وجود داشت که از نظر ژنتیکی توسط ۵۰ ژن تعیین می‌شوند.

باکتری مورد مطالعه پژوهشگران که ساکن معمولی روده سالم انسان است، آکرمانسیا موسینیفیلا(Akkermansia muciniphila) نام دارد و جزء اصلی مخاطی پوشش داخلی روده را تولید می‌کند. این باکتری از آنزیم‌ها برای تجزیه موسین‌ها و ایجاد منبع کربن، نیتروژن و انرژی استفاده می‌کند.

به گفته پژوهشگران، این باکتری به شکل اتفاقی، علاوه بر ظاهر شدن روی گلبول‌های قرمز، آنتی‌ژن‌های گروه خونی نیز در پوشش مخاطی روده وجود دارد.

ابوهاشم می‌گوید: آنچه در مورد مخاط روده خاص است این است که باکتری‌ها که قادر به زندگی بر روی این ماده هستند، اغلب دارای آنزیم‌های سفارشی برای تجزیه ساختارهای قند مخاطی هستند که شامل آنتی‌ژن‌های گروه‌های خونی است.

پژوهشگران ۲۴ آنزیم باکتریایی را روی صدها نمونه خون آزمایش کردند و دریافتند که در تبدیل خون گروه A و B به خون جهانی بسیار کارآمد هستند. ضمن اینکه عملکرد آنها در برابر آنتی‌ژن‌های B موثرتر از آنتی‌ژن‌های A بود.

ابوهاشم می‌گوید: ما به توانایی تولید خون جهانی از اهداکنندگان گروه B نزدیک هستیم، در حالی که هنوز کار برای تبدیل خون پیچیده‌تر گروه A وجود دارد. تمرکز ما اکنون این است که با جزئیات بررسی کنیم که آیا موانع دیگری وجود دارد یا خیر و چگونه می‌توانیم آنزیم‌های خود را برای رسیدن به هدف نهایی تولید خون جهانی بهبود بخشیم.

پژوهشگران می‌گویند که یافته‌های آنها پیامدهای مهمی برای آینده انتقال خون دارد.

مارتین اولسون دیگر نویسنده این مطالعه گفت: خون جهانی استفاده کارآمدتری از خون اهدایی کنونی دارد و همچنین از تزریق اشتباه خون که می‌تواند عوارض کشنده‌ای داشته باشد، جلوگیری می‌کند.

وی افزود: زمانی که ما بتوانیم یک خون جهانی ایجاد کنیم، حمل و نقل و تزریق فرآورده‌های خونی ایمن را ساده می‌کنیم و در عین حال ضایعات خون را به حداقل می‌رسانیم.

گفتنی است که پژوهشگران در مطالعه خود به فاکتور Rh اشاره‌ای نکرده اند. علاوه بر گروه خونی، خون به عنوان Rh مثبت(گلبول‌های قرمز خون حامل آنتی‌ژن Rh) یا Rh منفی(گلبول‌های قرمز فاقد آنتی‌ژن Rh) طبقه‌بندی می‌شود. به عنوان مثال ممکن است شخصی بگوید گروه خونی من «AB منفی» است.

انتقال خون Rh مثبت به یک اهدا کننده Rh منفی باعث می‌شود که بدن دریافت کننده آنتی‌بادی‌های ضد Rh تولید کند و در صورت تزریق بعدی خون ممکن است واکنشی مشابه با تزریق خون گروه A به یک فرد دارای گروه خونی B ایجاد کند و منجر به تخریب سلول‌های خون وی شود.

پژوهشگران برای ثبت اختراع در مورد این آنزیم‌های جدید و روش ابداعی خود درخواست داده‌اند. آنها انتظار دارند که در طول سه سال و نیم آینده مطالعات خود را ادامه دهند و سپس به سراغ آزمایشات کنترل شده روی بیماران بروند.

این مطالعه در مجله Nature Microbiology منتشر شده است.

انتهای پیام