به نقل از «خبرگزاری آریا»

تست تورچ و آنچه زنان باردار بايد درباره تست تورچ بدانند

تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۶۹۷۳۷۸۲

خبرگزاري آريا -

درواقع کلمه تورچ از به هم چسباندن حروف T، O، R، C، H ايجاد‌شده است
تست تورچ و آنچه زنان باردار بايد درباره تست تورچ بدانند را در ادامه اين پست بررسي خواهيم کرد. درواقع کلمه تورچ از به هم چسباندن حروف T، O، R، C، H ايجاد‌شده است. هر کدام از اين حروف نشانه يک بيماري خطرساز در دوران بارداري هستند؛ T: توکسوپلاسموز/ O : ديگر عفونت‌ها مثل بيماري‌هاي سفيليس و ايدز/ R: سرخجه/ C: سايتومگالوويروس/ H: هرپس‌سيمپلکس.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بسياري از عفونت‌ها در افراد عادي که ممکن است به سادگي از کنارشان بگذريم، در خانم‌هاي باردار به تشخيص به‌موقع و درمان نياز دارند چرا که انتقال آنها به جنين مي‌تواند او را در معرض ابتلا به انواع نارسايي‌ها و ناهنجاري‌ها يا حتي مرگ قرار دهد. نشانگان تورچ که اين هفته با آن آشنا مي‌شويد، معروف‌ترين و شناخته‌شده‌ترين نشانگاني است که مي‌تواند براي مادر و جنين دردسر‌ساز شود. تورچ يک بيماري نيست.
درواقع اين کلمه از به هم چسباندن حروف T، O، R، C، H ايجاد‌شده است. هر کدام از اين حروف نشانه يک بيماري خطرساز در دوران بارداري هستند؛ T: توکسوپلاسموز/ O : ديگر عفونت‌ها مثل بيماري‌هاي سفيليس و ايدز/ R: سرخجه/ C: سايتومگالوويروس/ H: هرپس‌سيمپلکس. همه اين عوامل مي‌توانند باعث سقط خودبه‌خودي يا نقص در جنين شوند اما علائمي که به‌طور مشابه در نوزادان ايجاد مي‌کنند عبارتند از: تب، اشکال در غذا خوردن، نقاط خونريزي‌دهنده زيرپوستي، راش‌هاي پوستي قرمزرنگ، بزرگ شدن کبد و طحال، زردي پوست و زردي ملتحمه چشم، مشکلات شنوايي و چشمي، اما با توجه به اينکه نوع عفونت چه باشد و جنين را در چه مرحله‌اي از بارداري متاثر کرده باشد، هر کدام از اين عفونت‌ها مي‌توانند مشکلات ديگري نيز براي نوزاد ايجاد کنند. در ادامه شما را با تک‌تک اجزاي اين نشانگان آشنا مي‌کنيم.
توکسوپلاسموز
توکسوپلاسما گوندي يک‌ عفونت‌ تک‌سلولي است‌ که‌ در انسان‌ها و بسياري‌ از گونه‌هاي‌ پستانداران‌ و پرندگان‌ ايجاد مي‌شود و عامل بيماري توکسوپلاسموز است و انواعي‌ دارد؛ توکسوپلاسموز مادرزادي‌ (که از مادر دچار عفونت‌ به‌ فرزند‌ متولد نشده‌اش‌ منتقل‌ مي‌شود)، توکسوپلاسموز چشمي‌ (که‌ باز هم معمولا حاصل‌ توکسوپلاسموز مادرزادي‌ است‌ ولي‌ علائم‌ آن ممکن‌ است‌ در 40-20 سالگي‌ ايجاد شوند)، توکسوپلاسموز حاد در فرد سالم‌ و توکسوپلاسموز حاد در فرد دچار نقص‌ ايمني‌ (که در افراد مبتلا به‌ ايدز يا سرطان‌ يا افرادي‌ که‌ داروهاي‌ سرکوبگر سيستم ايمني‌ مصرف‌ مي‌کنند، بروز مي‌کند.)اين عفونت انگلي از 2 راه وارد بدن انسان مي‌شود؛ خوردن گوشت خام و نيمه‌پخته که آلوده به انگل است و تماس با مدفوع آلوده گربه.
اگر خانمي قبل از بارداري يک بار به اين انگل مبتلا‌شده باشد، در برابر آن ايمني پيدا مي‌کند. پس در صورتي که فاصله عفونت حاد تا شروع بارداري 9-6 ماه باشد، خطري براي جنين وجود ندارد يا در صورتي که در بارداري قبل دچار عفونت‌شده و احيانا جنين سقط شده، در بارداري بعدي خطري براي جنين وجود ندارد اما اگر مادري حين بارداري يا 6 ماه قبل از بارداري، مبتلا شود، مشخصا بدنش ايمن نبوده و احتمال مبتلا شدن جنين وجود خواهدداشت. البته ابتلاي جنين، به سن بارداري مادر هم بستگي دارد. اگر سن جنين پايين‌ باشد، شدت ابتلا در جنين بيشتر است و عوارض آن شديد‌تر و بيشتر باعث سقط مي‌شود. در 3 ماه سوم، شدت بيماري در نوزاد کمتر يا ديررس است. در اين صورت معمولا نوزاد در زمان تولد بدون علامت است و علائم چشمي سال‌ها بعد ظاهر مي‌شود.
تشخيص:
متاسفانه مادري که حين بارداري به ويروس مبتلا مي‌شود، معمولا علائم خاصي ندارد و فقط علائم غير‌اختصاصي مثل خستگي، درد عضلاني، احساس ضعف و… را تجربه مي‌کند که در بارداري درحالت عادي هم دور از انتظار نيستند. به همين علت است که گاهي تشخيص با تاخير انجام مي‌گيرد و هنگام تشخيص ممکن است آثاري مثل عوارض چشمي يا جمع شدن آب در مغز و بزرگ شدن اندازه سر و عوارض عصبي جنين را متاثر کرده باشد. اولين آزمايش، بررسي آنتي‌بادي IgG ضدتوکسوپلاسما در فرد است که اگر منفي باشد، بهتر است 3 هفته بعد يکبار ديگر تکرار شود و اگر باز هم منفي بود، فرد غيرمبتلا تلقي مي‌شود. در صورت مثبت بودن IgG، اندازه‌گيري IgM و با فاصله زماني 3 هفته توصيه مي‌شود. درصورتي که ميزان IgM افزايش قابل‌توجهي نشان دهد، فرد دچار عفونت حاد است و بايد اقدامات درماني هرچه سريع‌تر انجام گيرد.
پيشگيري:
توصيه مي‌شود از 6 ماه قبل از بارداري و حين بارداري، گوشت خام و نيمه‌پخته مصرف نکنيد و گوشت با درجه حرارت معمولي پخته شود. ميوه‌ها و سبزي‌ها را قبل از خوردن کاملا بشوييد. بهتر است پوست ميوه را قبل از خوردن بگيريد. اگر گربه داريد از دستکش براي تميز کردنش استفاده کنيد و گوشت خام به حيوان ندهيد. ‌‌در نهايت اگر گوشت خام را براي شستشو در ظرفي مي‌گذاريد، ظرف را بعدا خوب بشوييد تا عامل عفونت در آن ماندگار نشود. توجه داشته باشيد يخ زدن گوشت، انگل را از بين نمي‌برد. اگر باغباني مي‌کنيد، هنگام کار از دستکش استفاده کنيد و بعد از آن شستشوي دست‌ها را فراموش نکنيد. با گربه‌هايي که بيرون از منزل زندگي مي‌کنند، تماس نداشته باشيد.

تورچ يک بيماري نيست بللکه يک تست است که بهتر است قبل از بارداري انجام شود
سياتومگالوويروس
سايتومگالوويروس (CMV)، يک عضو گروه هرپس‌ويروس و شايع‌ترين علت عفونت ويروسي مادرزادي است و پس از عفونت اوليه براي تمام عمر در بدن ميزبان باقي مي‌ماند و ممکن است بارها باعث عفونت مجدد شود. عفونت مجدد ممکن است نشانگر فعاليت مجدد ويروس نهفته يا عفونت مجدد با يک نوع متفاوت باشد. عفونت CMV در يک فرد داراي سيستم ايمني طبيعي بدون علامت است و معمولا مشکلي ايجاد نمي‌کند ولي عفونت مادر طي بارداري مي‌تواند باعث عوارض جدي و دائمي و غير‌قابل‌درمان در جنين شود. حتي در يک خانم باردار داراي آنتي‌بادي عليه CMV، جنين از طريق عبور داخل رحمي در معرض ابتلا به عفونت قرار دارد و حتي نوزاد در اثر CMV موجود در شير مادر ممکن است به اين عفونت مبتلا شود. پس مساله بسيار مهم اين است که وجود آنتي‌بادي دال بر وجود ايمني نيست و اين موضوع براي پزشک تنها به معني عفونت قبلي مادر است.
سرايت:
از جمله راه‌هاي انتقال سيتومگالوويروس تماس جنسي، شيردهي و تماس نزديک بچه‌ها و بالغان در مهدکودک‌ها را مي‌توان نام برد. اگر فرزند ديگرتان مهدکودکي است بايد بيشتر مراقب خودتان باشيد زيرا انتقال ويروس در مهدکودک‌ها بسيار شايع است. به همين علت مادراني که فرزند مهدکودکي دارند يا کارمندان مبتلانشده مهدکودک، در صورت بارداري احتمال مثبت شدن تيتر آنتي‌بادي‌شان بيشتر است. ترشحات موجود در واژن طي زايمان نيز ممکن است. پس از زايمان نيز عفونت مي‌تواند از طريق شير مادر يا تماس مستقيم شخص به شخص ايجاد شود.
علايم:
بدترين زمان از نظر وقوع ناهنجاري‌هاي مادرزادي 3ماهه اول است. نوزاداني‌که اوايل بارداري مبتلا مي‌شوند، ممکن است اين علائم را بروز دهند؛ ميکروسفالي (کوچک شدن غير‌طبيعي سر) و کلسيفيکاسيون‌هاي داخل جمجمه‌اي (رسوب کلسيم داخل جمجمه) ولي علائم نوزاداني‌که ديرتر مبتلا مي‌شوند، متفاوت است که عبارتند از: هپاتيت، ذات‌الريه و کاهش پلاکت‌هاي خون.
تشخيص:
بررسي روتين مادر براي عفونت CMV توصيه نمي‌شود زيرا روش قابل‌اعتماد و آسان براي تشخيص عفونت جنين وجود ندارد اما در صورت شک به عفونت مادر، يا ابتلاي نزديکان خانم باردار، انجام تست‌ الزامي است تا بتوان ميزان آسيب را پيش‌بيني کرد. بيش از 90 درصد نوزادان علامت‌دار دچار آسيب‌هاي جدي مثل مرگ، عوارض چشمي خطرناک، کري حسي عصبي و عقب‌ماندگي ذهني، مکيدن ضعيف و تشنج مي‌شوند.
ويروس هرپس‌ سيمپلکس
اين ويروس 2 نوع دارد که به نوع1 يا هرپس دهاني و نوع2 يا هرپس تناسلي معروف هستند. همان‌طور که از نامشان پيداست، نوع اول در اطراف دهان و لب‌ها و نوع دوم در ناحيه تناسلي و مقعد زخم‌هايي با شکل خاص ايجاد مي‌کنند. هر دوي اينها بسيار مسري هستند و اولي از طريق بوسيدن يا لمس ترشحات و مسواک و ظرف غذاي مشترک و دومي از طريق روابط زناشويي منتقل مي‌شوند.
سرايت:
نکته قابل‌توجه اين است که سرايت اين ويروس حتي قبل از اينکه بثورات پوستي نمايان شوند، امکان‌پذير است. معمولا پس از بروز عفونت اوليه، ويروس در بدن باقي مي‌ماند و عفونت نهفته ايجاد مي‌کند و اين مساله مي‌تواند تا زمان حيات ميزبان ادامه ‌يابد و طي فعال شدن مجدد، عفونت ويروسي باعث ترشح علامت‌دار يا بدون علامت ويروس از پوست و مخاط مي‌شود. عفونت مجاري تناسلي با ويروس هرپس‌سيمپلکس شايع‌ترين بيماري مقاربتي است.
علايم:
متاسفانه بيشتر افرادي‌ که در بدنشان ويروس دارند، از اين مساله بي‌خبرند و تنها 15-5 درصد آنها از وجود عفونت مطلع مي‌شوند. همانند بيماران غيرباردار، بيشتر عفونت‌هاي جديد در خانم‌هاي باردار نيز بدون علامت هستند. شيوع عفونت در 3 ماهه‌هاي مختلف بارداري يکسان است. نوزاد معمولا حين زايمان طبيعي از طريق تماس با ويروس در مجاري تناسلي دچار عفونت مي‌شود. هرپس نوزادي اين علائم را دارد؛ اختلالات سيستم عصبي مرکزي و مشکلات پوستي، چشمي يا دهاني و مرگ و مير نوزادي. عفونت اوليه در 3 ماهه اول بارداري نيز مي‌تواند باعث عوارض جدي چشمي، ميکروسفالـي و ضايعـات پوستي شود.
در موارد عفونت شديد تناسلي يا بيماري منتشر، بايد آسيکلووير وريدي براي خانم‌هاي باردار تجويز شود. احتمال انتقال حين زايمان در عفونت اوليه بيشتر از عفونت مکرر است و خطر انتقال به جنين 60-30 درصد گزارش‌شده است.
درمان:
بايد اوايل بارداري از تمام خانم‌ها راجع به علائم هرپس‌ژنيتال پرسيد و خانم‌هاي داراي چنين سابقه‌اي بايد قبل از زايمان از نظر ضايعات خارجي هرپس‌ژنيتال معاينه شوند و در صورت وجود ضايعات انجام سزارين پيشنهاد مي‌شود. البته انجام سزارين در زنان داراي سابقه عفونت HSV و بدون ضايعات فعال حين زايمان توصيه نمي‌شود.
سرخجه
تشخيص بيماري سرخجه از اين نظر اهميت دارد که اگر خانم بارداري قبلا به سرخجه مبتلا نشده باشد و در 3ماه اول دوران بارداري به سرخجه مبتلا شود، ويروس سرخجه روي جنين داخل رحم او اثر مي‌کند و باعث بروز ناهنجاري‌هايي از قبيل عقب‌افتادگي ذهني، کوري، کري، بيماري‌هاي قلبي، خوني و مغزي نوزاد مي‌شود.
براي پيشگيري از اين بيماري در بارداري خانم‌ها بايد 3 ماه قبل از بارداري، حتما واکسن سرخجه را بزنند.
سرايت:
اگر خانم بارداري که قبلا به سرخجه مبتلا نشده و واکسن هم نزده باشد، با فرد مبتلا به سرخجه تماس پيدا کند، ويروس سرخجه از راه بيني و حلق او وارد بدنش مي‌شود و در بدن او تکثير مي‌يابد. سپس ويروس از راه جفت به جنين مي‌رسد.
علايم:
سرخجه مادرزادي، يک عارضه خطرناک و کشنده است. نوزادان مبتلا به اين بيماري تا مدت‌ها (6 تا 8 ماه) ويروس را در بدن خود پرورش و انتشار مي‌دهند. کودک ابتدا کمي تب مي‌کند و آبريزش مختصري از بيني خواهد داشت. سپس دانه‌هاي صورتي‌رنگي در بدن او ظاهر مي‌شود. 24 ساعت قبل از پيدايش دانه‌هاي پوستي، غدد لنفاوي پشت گوش و گردن کودک، بزرگ و متورم مي‌شوند. دانه‌هاي بيماري سرخجه معمولا ريز، صورتي‌رنگ و کمي برجسته‌اند و ابتدا از صورت شروع مي‌شوند و طي24 ساعت به تمام بدن منتشر خواهندشد. بيماران مبتلا به سرخجه برخلاف سرخک سرفه نمي‌کنند، ولي ممکن است گلو، لوزه‌ها و مخاط دهان آنها کمي قرمز باشد. سن بارداري هنگام ابتلا نيز مهم است. اگر مادر طي 8 هفتگي دوران بارداري به سرخجه مبتلا شده باشد، 80-50 درصد امکان دارد، جنين او نيز مبتلا شود و در 3 ماهه دوم دوران بارداري، 20-10 درصد، اما ابتلا در 3 ماهه سوم دوران بارداري، کمتر است.
اين بيماري از يک هفته پيش از بروز راش‌هاي پوستي تا 2-1 هفته بعد از ناپديد شدن آنها قابل‌سرايت است. اگر خانم بارداري در 3 ماهه اول دوران بارداري خود با بيمار مبتلا به سرخجه تماس پيدا کند و از ابتلاي خود به بيماري سرخجه در گذشته اطلاعي نداشته باشد و واکسن سرخجه هم به او تزريق نشده باشد، بايد بلافاصله و به صورت اورژانس، از او آزمايش خون از نظر پادتن سرخجه گرفت و عيار آن تعيين شود. اگر پادتن به حد کافي در خون او وجود دارد، جاي نگراني نيست، ولي اگر آثاري از پادتن نيست يا عيار آن کم است، امکان ابتلاي به سرخجه در او وجود دارد. به چنين خانمي بايد به مقدار کافي گاماگلوبولين در خلال 8-7 روز بعد از تماس تزريق شود. با اين وجود امکان ابتلاي جنين به سرخجه وجود خواهد داشت.
اگر در آزمايش خون مجددي که 6-4 هفته بعد از او انجام مي‌شود، عيار پادتن سرخجه افزايش قابل‌توجهي پيدا کرد و امکان ناهنجاري در جنين او وجود داشت، در کشورهايي که قوانين اجازه مي‌دهد، سقط جنين مانعي ندارد.
منبع: samatak.com


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۶۹۷۳۷۸۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مردی که ۶۱۳ روز کرونا داشت، فوت کرد

نادیا زکالوند: این مرد ۷۲ ساله هلندی، که نام او فاش نشده است، به نقص ایمنی شدیدی مبتلا بود و سال ۲۰۲۲ گرفتار یکی از گونه‌های ویروس کرونای اُ-میکرون شد. او پیش از ابتلا چند بار واکسن کوید۱۹ هم زده بود. از همان زمان او هر بار که آزمایش کرونا می‌داد، مثبت می‌شد و این بیماری آنقدر ادامه یافت تا سرانجام مرد نگون‌بخت اکتبر سال گذشته فوت کرد.

بیماری کرونای این مرد ۲۰ ماه طول کشید که طولانی‌ترین مورد در نوع خود بوده است. پزشکان برای کمک به او درمان‌های گوناگونی را پیشنهاد داده بودند که متاسفانه هیچ‌کدام فایده نداشت.

سیستم ایمنی بدن او آنقدر قوی نبود تا بتواند با ویروس کرونا مبارزه کند. حتی داروهای پادتن هم به‌کارش نیامدند.

بیماران مبتلا به کرونا معمولا پس از گذشت چند روز یا نهایت چند هفته درمان می‌شوند اما این مرد ۷۲ ساله، ۶۱۳ روز گرفتار این بیماری بود.

محققان در بررسی‌های این بیمار متوجه وجود حدود ۵۰ جهش ویروس کرونا در بدن شده بودند. این جهش‌ها توانسته بودند در سیستم ایمنی بدن این مرد اختلال ایجاد کنند که در نهایت جان او را گرفتند.

منبع:

odditycentral

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1899244