به نقل از «خبرگزاری آریا»

پيلونفريت چيست؟ علائم و درمان پيلونفريت

تاریخ انتشار: ۱۶ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۰۳۳۷۹۲

خبرگزاري آريا -

عفونت حاد كليه نوعي عفونت باكتريال كليه است كه سبب التهاب بافت كليه مي‌شود
پيلونفريت (Pyelonephritis) يا عفونت کليه، عفونت باکتريال لگنچه‌ها، توبولها و بافت بينابيني يک يا هر دو کليه است.
پيلونفريت چيست؟
عفونت كليه در اثر هجوم باكتري به كليه اتفاق افتاده و به نام پيلونفريت معروف است و شامل انواع پيلونفريت حاد و مزمن و پيلونفريت آمفيزماتو مي‌باشد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بعضي اوقات عفونت كليه به شكل آبسه كليه مي‌باشد.
پيلونفريت يك عفونت باكتريايي است كه به علت عملكرد مهم كليه ها مي تواند وخيم باشد. همچنين عفونت مي تواند وارد خون شود. مشكل ديگر اين است كه مي تواند سبب درد زودرس براي زنان حامله شود . عفونت هاي كليوي در زنان بيشتر از مردان است.

عفونت كليه در اثر هجوم باكتري به كليه اتفاق افتاده و پيلونفريت نام دارد
علايم
• شروع ناگهاني تب و لرز
• درد يک طرفه يا دو طرفه پهلو
• علائم عمومي (سردرد، درد عضلاني و ضعف عمومي و بيحالي)
• سوزش ادرار
• تکرر ادرار و فوريت در ادرار کردن
• ادرار کدر يا خوني بدبو
• تهوع و استفراغ درد شکمي (کودکان معمولا درد پهلو ندارند و از درد شکمي شکايت دارند)
پيلونفريت حاد
عفونت حاد كليه نوعي عفونت باكتريال كليه است كه سبب التهاب بافت و لگنچه كليه مي‌شود. شايعترين علت ايجاد پيلونفريت حاد باكتري اشيرشياكلي E.Coli مي‌باشد (در 80% موارد) از ديگر ارگانيسمهاي عامل مي‌توان به ميكروبهاي كلبسيلا، پروتئوس، سودومونا، انتروباكتر و ... اشاره كرد.
معمولا عامل عفونت‌زا از بخشهاي پاييني دستگاه ادراري به بالا صعود مي‌كند و سبب درگيري كليه مي‌شود. وجود ريفلاكس (برگشت ادراري به كليه) موجب افزايش ريسك پيلونفريت حاد مي‌شود. گسترش خوني عفونت معمولا به دنبال عفونت خون با استافيلوكوك (سپتي سمي) روي مي‌دهد در اين حالت بيشتر احتمال دارد كه آبسه كليه ايجاد شود.
پيلونفريت مزمن
پيلونفريت مزمن با ايجاد اسکار و آتروفي (کوچک شدن) کليه که به نارسايي کليه مي‌انجامد، مشخص مي‌شود. و در صورتي که عفونت حاد وجود نداشته باشد بيمار بدون علامت خواهد بود. و بعد از ايجاد نارسايي کليه، علايم مربوط به آن و افزايش فشار خون ظاهر خواهد شد.
اختلال زمينه‌اي (در ساختمان يا عملکرد) دستگاه ادراري باضافه عفونتهاي مکرر مسئول ايجاد پيلونفريت مزمن هستند و عواملي مانند ديابت، سنگ کليه، آسيب کليه ناشي از داروها نيز گاهي دخالت دارند.
پيلونفريت آمفيزماتو
يك عفونت تخريب كننده كليه بوده و از خصوصيات آن وجود گاز در داخل و اطراف كليه است اين نوع عفونت بيشتر در ديابتي‌ها شايع است (90-80 درصد اين بيماران ديابت دارند). و درصدي هم بدنبال انسداد سيستم ادراري ناشي از سنگ يا نكروز پاپيلري دچار اين عفونت مي‌شوند.
براي درمان، اين بيماران بايد آنتي‌بيوتيك وريدي دريافت نمايند و قند خون اين افراد سريعا بايد كنترل شود و در صورت وجود انسداد بايد برطرف گردد.
آبسه كليوي
آبسه كليوي زماني ايجاد مي‌شود كه عامل ميكروبي به همراه سلولهاي التهابي بدن فرد و چرك حاصل از آنها، تجمع پيدا كرده و توده‌اي را تشكيل مي‌دهد كه اطرافش پوشش خاصي دارد و اين عفونت به بيرون راه ندارد. علايم آن مثل پيلونفريت حاد است و تشخيص قطعي با سي‌تي‌اسكن داده مي‌شود.

پيلونفريت مزمن با ايجاد اسکار و آتروفي کليه که به نارسايي کليه مي‌انجامد
علت پيلونفريت
- ميکروب عفونت‌زا از قسمتهاي پاييني دستگاه ادراري به کليه رفته و ايجاد عفونت مي‌کند. اين حالت در صورت وجود انسداد در مسير ادراري (ناشي از سنگ و اختلال ساختماني) و يا اختلال عملکرد دستگاه ادراري و ريفلاکس (برگشت ادراري) بيشتر اتفاق مي‌افتد.
- انتشار از طريق خون: که در نوزادان نقش مهمي دارد و در بزرگسالان به ندرت اين راه نقش دارد. و در اين حالت معمولا آبسه کليه ايجاد مي‌شود. انتشار از طريق کانال لنفاوي، نادر است و شواهد اندکي در اين رابطه وجود دارد.
- انتشار مستقيم عفونت از اعضاء مجاور : مثلا در آبسه داخل شکمي يا بيماري التهابي لگني، عفونت ممکن است به کليه منتقل شود.

ادرار کدر يا خوني بدبو از علائم پيلونفريت مي باشد
تشخيص پيلونفريت
*آزمايش خون: در آزمايش خون افزايش گلبولهاي سفيد وجود دارد.
*آزمايش ادرار: در آزمايش ادرار، گلبولهاي سفيد و باکتري و گلبولهاي قرمز و کست گلبولهاي سفيد و نوتروفيلهاي درشت ديده مي‌شود (زير ميکروسکوپ) کشت ادرار همواره مثبت است و معمولا رشد قابل توجه عامل بيماري را (در محيط کشت) نشان مي‌دهد. کشت خون در 3/1 بيماران مثبت است.
*سي‌تي‌اسکن و سونوگرافي: در موارد مشکوک يا عارضه دار از سي‌تي‌اسکن و سونوگرافي استفاده مي‌شود. در اين بيماران بيشترين توجه به تشخيص انسداد سيستم ادراري بوسيله سنگ و ... است و سونوگرافي براي اين منظور مفيد است.

بهترين راه براي پيشگيري از عفونت هاي كليوي، تلاش براي پيشگيري از عفونت مثانه است
چگونه درمان مي شود؟
ο آنتي بيوتيك ها درمان اصلي عفونت كليه است. اگر علايم شما 24 ساعت بعد ازدريافت آتي بيوتيك بهبود يافت، ادامه ي درمان شما در منزل خواهد بود. اگر وضعيت شما بدتر شود يا دهيدراته شديد يا دوز دارويي خوب بنظر نرسد، بايد درمان را در بيمارستان ادامه دهيد. در بيمارستان شما مي توانيد مايعات و دارو بشكل وريدي دريافت كنيد.
ο معمولا نياز است كه تا 7 روز آنتي بيوتيك بگيريد. براي جلوگيري از آسيب كليه و برگشت عفونت، تمام باكتري ها بايد كشته شوند. اگر تست هاي آزمايشگاهي از باكتري موجود در ادرار شما نشان دهد كه آنتي بيوتيك بهتري مي تواند موثر واقع شود، نوع آنتي بيوتيك در روز اول يا دوم درمان، تغيير خواهد كرد.

آنتي بيوتيك ها درمان اصلي عفونت كليه است
پيشگيري از ابتلا به پيلونفريت
اغلب موارد عفونت هاي كليوي در زنان ناشي از عفونت مثانه است. بهترين راه براي پيشگيري از عفونت هاي كليوي، تلاش براي پيشگيري از عفونت مثانه است.
روش هايي كه زنان مي توانند براي پيشگيري از اين عفونت ها بكار گيرند:
آب بسيار بنوشيد. بهداشت صحيح را هنگامي كه از توالت استفاده مي كنيد، رعايت نمايند. براي مثال از جلو به عقب شست و شو دهيد. از استفاده از مواد شيميايي و آرايشي محرك در اطراف واژن و پيش آبره خودداري كنيد (مثل صابون و دستمال معطر ) براي خالي كردن مثانه بعد ار رابطه ي جنسي، ادرار كنيد.
براي مردان روش هاي پيشگيري عبارت است از:
نوشيدن مايعات فراوان و رعايت بهداشت مناسب ژنيتال . اگر شما مردي هستيد كه ختنه نشده ايد، بهداشت مناسب شامل به آرامي كنار كشيدن پوست حشفه براي شستنن نوك پنيس است هر زماني كه حمام مي رويد يا دوش مي گيريد.
گردآوري: بخش سلامت بيتوته
منابع:nursingconsult.com
forum.niksalehi.com


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۰۳۳۷۹۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندرم ناخن زرد چیست؟

سندرم ناخن زرد (Yellow Nail Syndrome) یک بیماری نادر است که ناخن‌های دست‌ و پا را درگیر می‌کند و معمولا افراد بالای ۵۰ سال به این عارضه دچار می‌شوند.

به گزارش ایسنا، این بیماری در پی تجمع مایع لنفی زیر ناخن که باعث می‌شود به رنگ زرد به نظر برسند، ایجاد می‌شود و می‌تواند نشانه اختلال در سیستم لنفاوی باشد. مبتلایان به این عارضه ممکن است به مرور زمان به بیماری‌های ریوی یا سیستم لنفاوی (مبارزه با عفونت) دچار شوند.

متاسفانه علت این عارضه معمولا ناشناخته است با این حال برخی از دلایل هم مطرح شده‌اند که در ادامه به آنها اشاره می‌کنیم:

ژنتیک - اگر در خانواده شما کسی ناخن‌ زرد دارد، احتمال ابتلا به آن در شما هم بیشتر است.

انوع خاصی از سرطان - این عارضه در مواردی نادر با سرطان مغز استخوان (multiple myeloma)، سرطان ریه، سرطان پستان، سرطان کیسه صفرا، سرطان حنجره و لنفوم و برخی سرطان‌های دیگر همراه بوده است.

سندرم‌های نقص ایمنی - سندرم ناخن زرد در مواردی به دلیل کمبود ایمونوگلوبولین جی (IgG)، نوعی کمبود آنتی‌بادی که در آن بدن ایمونوگلوبین کافی تولید نمی‌کند و همچنین نقص ایمنی متغیر شایع (وضعیتی که با عفونت‌های مکرر مشخص می‌شود) ایجاد می‌شود.

بیماری‌های غده تروئید -  سندرم ناخن زرد گاهی با بیماری هاشیموتو (تیروئید بزرگ‌شده و آسیب‌دیده)، کم‌کاری شدید تیروئید و تیروئید پرکار همراه است.

سندرم نفروتیک - سندرم ناخن زرد خیلی به‌ندرت ممکن است همراه با سندرم نفروتیک (زمانی که کلیه‌ها به‌درستی کار نمی‌کنند) نیز ظاهر شود.

به نوشته ایندیپندنت،‌ اختلالات لنفاوی، آرتریت روماتوئید و کمبود ویتامین E هم می‌تواند زرد شدن ناخن‌ها را به دنبال داشته باشند.

نشانه‌های سندرم ناخن زرد

اگرچه زرد شدن ناخن‌ها از نشانه‌های اولیه این سندرم است، علائم دیگری هم هستند که باید مراقب آن‌ها باشیم.

برخی از این علائم عبارتند از ناخن‌های زرد، ضخیم و منحنی، ناخن‌هایی که رشدشان متوقف شده است، ناخن‌هایی که از بستر زیرینشان جدا شده‌اند، عفونت در بافت نرم اطراف ناخن و از دست دادن کوتیکول (پوسته ناخن).

درمان سندرم ناخن زرد

سندرم ناخن زرد معمولا به ‌عوارض ناشی از این بیماری بستگی دارد و متخصصان درمان‌ها را بر اساس آنچه برای بیمار مشکل ایجاد کرده است، ارایه می‌کند.

برخی از این روش‌های درمانی شامل مصرف آنتی‌بیوتیک برای عفونت‌های تنفسی،‌ ویتامین E برای ناخن، کورتون (کورتیکواستروئید)‌ برای التهاب و جراحی، زمانی که پوشش ریه‌ها و حفره قفسه سینه پر از مایع می‌شود، هستند.

به گزارش وری‌ول‌هلت، در مجموع می‌توان گفت که سندرم ناخن زرد چیزی فراتر از زرد شدن ناخن‌ها است و می‌تواند سیستم تنفسی و غدد لنفاوی را درگیر ‌کند و در مواردی عامل آن ژنتیک یا بیماری‌های مزمن است و در صورت ابتلا به سندرم ناخن زرد، می‌توان از طریق روش‌های درمانی متمرکز بر رفع نشانه‌های این عارضه، آن را کنترل کرد.

انتهای پیام