بهروز شعیبی: دارکوب سخت ترین تجربه من بوده است
تاریخ انتشار: ۲۱ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۱۲۰۷۹
به گزارش جام جم آنلاین به نقل از تسنیم، نشست خبری فیلم دارکوب با حضور بهروز شعیبی (کارگردان)، سید محمود رضوی (تهیه کننده)، آزیتا ایرائی (نویسنده)، بهزاد عبدی (آهنگساز)، علیرضا برازنده (مدیر فیلمبرداری)، فرامرز هوتهن (تدوینگر)، آیدین ظریف (طراح صحنه و لباس)، کامران حجازی (مدیر تولید) و همچنین بازیگران امین حیایی، سارا بهرامی، مهناز افشار و نگار عابدی برگزار شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
شعیبی با اشاره به اینکه فیلم دارکوب سخت ترین تجربه کاریاش بوده است، گفت: در سینمای امروز پرداخت جای ایده پردازی را میگیرد چرا که داستانی وجود ندارد که ساخته نشده باشد. ما هم با همین نگاه کار میکردیم و همه گروه آگاه بودیم که این چالش که آیا کسی که بچه را متولد می کند مادر است یا کسی که او را بزرگ می کند، قبلا ًکار شده است ولی می‌خواستیم نگاه متفاوتی به این ماجرا داشته باشیم.
این کارگردان در مورد شباهت فیلم دارکوب به فیلم گنجشکک اشی مشی گفت: من این فیلم را ندیدم ولی قطعاً هر فیلمی کار می‌کنیم بانک ذهنی از دیگر فیلمها در ذهن داریم که از آنها استفاده می‌کنیم. تمام پلانها و سکانسها نوشته شده و همه تیم سعی کردیم کاری کنیم که به آن باور داریم.
وی با بیان اینکه در ناخودآگاه به حل مشکلات جامعه مانند ترافیک و اعتیاد امیدوار است، گفت: چیزی که فکر می کنم این است که همه ما در مورد چیزهایی که در شهر و زیر پوسته شهر می‌بینیم مسئول هستیم. من متاسفم به خاطر اینکه رسانههای ما راجع به موضوعاتی مثل اعتیاد سکوت کردند تا متهم به سیاهنمایی نشوند.
شعیبی با تصریح اینکه اولین بار بود که تولید فیلم خیلی قبل از شروع جشنواره و در اردیبهشت انجام شده است، این عامل را علتی عنوان کرد که فرصت بارها و بارها تدوین را به تیم تولید داده است. بازیگران این فیلم در هر اندازه که در فیلم حضور داشتند نقش خودشان را کاملا باور کرده بودند.
رضوی نیز با بیان اینکه این فیلم به ظاهر ساده است ولی پیش تولید و تولید سنگینی داشته است، گفت: سعی کردیم یک فیلم استاندارد و یک فیلم امید بخش بسازیم. وی در مورد گیشه این فیلم گفت: کسی فیلمی نمیسازد که به گیشهاش فکر نکرده باشد به خصوص این فیلم که ژانر اجتماعی دارد و باید دیده شود. فکر میکنم این فیلم فروش متوسط رو به بالا داشته باشد.
این تهیه کننده در مورد نقش شهرداری و تصاویری از فیلم که تونل مترو را نشان میدهد گفت: ما دوست داشتیم چیزهایی که در سینما دیده نشده به تصویر کشیده شود. مثل دریاچه چیتگر و یا تونل مترو. این یک انتخاب کاملاً معمول برای تهیه کننده است. وی در خاتمه صحبتهایش تاکید کرد که فیلمهایش را بر اساس دغدغههایی که دارد میسازد.
بهرامی بازیگر نقش مهسا در پاسخ به این سوال که آیا منتظر جایزه جشنواره برای نقش اول یا مکمل است، گفت: من بیشتر به کیفیت نگاه میکنم. در این باره نیز باید ابتدا داوران کاندیداها را مشخص کنند و بعد درمورد اینکه جایزه نقش اول یا دوم را بگیرم صحبت کنیم.
وی با اشاره به اینکه تحقیقات زیادی راجع به زنانی که دچار اعتیاد هستند انجام داده است، گفت: مهسا زن بدبخت و بیچاره نیست بلکه به خاطر اعتیاد زندگی بی کیفیتی دارد. قصه این فیلم هر روز در برخی نقاط تهران تکرار میشود. من به خاطر این فیلم مستندهای زیادی دیدم و کمپ رفتم و البته با برخی عوامل، تحقیقات میدانی زیادی را نیز انجام دادم. من نقش نازنینی داشتم که به خاطرش وزنم را کم کردم ابروهام را زدم و کامپوزیت روی دندانهایم را برداشتم.ما واقعا شرایط سختی را پشت سر گذاشتیم تا بتوانیم کار با کیفیتی ارائه دهیم.
افشار نیز با اشاره به اینکه به دلیل فعالیتهای اجتماعی اش مخصوصاً راجع به بچه‌ها با فضای این فیلم آشنا است، گفت: من فیلمنامه را از این بُعد دوست داشتم که بخش شرافت، انسانیت، محبت و مادری روایت میشود. چیزی که در جامعه امروز ما دیده میشود این است که وقتی یک بحران اتفاق می‌افتد همه سعی می کنند صورت مسئله را پاک کنند نه اینکه آن را حل کنند. کاراکتر نقش من سعی کرد مهسا را ترد نکند بلکه راهی جلوی او بگذارد. برای من نیلوفر زن شریفی است که در جامعه ما وجود دارد و سعی می‌کند مسائل را بدون داد و فریاد حل کند.
آزیتا ایرائی نویسنده این فیلم با اشاره به اینکه کاراکتر مهناز افشار در فیلم چاره ای جز گفتن حقیقت نداشت گفت: تصمیم او یک تصمیم کاملا منطقی بود چرا که به خاطر موضوع دادگاه و اتفاقات پس از آن مجبور بود این ریسک را بپذیرد.
حیایی هم راجع به داستان تکراری فیلم گفت: همیشه به این شکل است که وقتی جامعه دچار معضلی می شود فیلمها در مورد آن زیاد میشود. امروز هم جامعه نیاز به امید دارد برای همین اینگونه فیلمها بیشتر شده اند.
عبدی در مورد موسیقی این فیلم گفت: کارهای من همیشه ارکسترال هستند ولی دارکوب برای من یک تجربه جدید به شمار میرود. در مورد تیتراژ پایانی نگاه مهسا این بود که اگر بچه پیش من بود برایم از این اشعار می خواند. یک دختر بچه هشت ساله این را خواند. من چهار بچه را آوردم تا هارمونی شکل گرفت. کلیت فیلم هم 16 دقیقه موسیقی اورجینال داشت.
برازنده در مورد لرزش دوربین گفت: طی جلساتی که با آقای شعیبی داشتیم این کارگردان دوست داشت دوربین سیار باشد. من هم طبق سکانسها و ریتم فیلم جاهایی کنترل شده تر و جاهایی با اینرسی بیشتری کار کنم.
از حاشیه های این نشست قطع برق سالن نشست بود که باعث شد دقایقی این سالن در تاریکی فرو رود.
منبع: جام جم آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت jamejamonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جام جم آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۱۲۰۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
خودتخریبی در نظام های سیاسی
یکی از ویژگی‌های نظام‌های سیاسیِ هوشمند،"گشودگی به تجربه" است.
"گشودگی به تجربه"، دست کم واجد دو معناست:
۱. از تجربه‌ی جدید و نو استقبال می‌کند. امکان‌های مواجهه شدن با واقعیت‌ها را با شیوه‌ای جدید، از دست نمی‌دهد. جسارت آزمودن راه‌حل‌های جدید را دارد.
۲. به تجربه‌های زیسته‌ی خود، به منزله‌ی منبعی معرفت‌بخش توجه می‌کند و در هر گونه تصمیم‌گیری آتی از این منبع بهره می‌برد.
تجربه، حاصل مجموعه‌ی مواجهات با موقعیت‌های مختلف و نیز تصمیمات موفق و ناموفق است. از این رو تجربه‌ها می‌توانند شیرین و یا تلخ باشند زیرا شامل پیروزی و شکست می‌شوند. تجربه‌ی شکست، یعنی عدم وصول به نتیجه‌ی مورد انتظار. به عبارت دیگر، آن‌چه رخ داده با آن چه در ابتدا مورد انتظار بوده است، تطابق نداشته باشد. نظام هوشمند با تکیه بر تجربه‌های مکرر خود می‌تواند بن‌بست‌ها را شناسایی کند.
گشودگی به تجربه در دو گونه و دو سنخ قابل صورت بندی است:
ا. گشودگی به تجربه‌ی خود
۲. گشودگی به تجربه‌ی دیگران
شناسایی بن‌بست‌ها در سیستم‌های سیاسی هوشمند فرایند پیچیده‌ای دارد که طی آن، به نقد و بررسی عملکرد خود می‌پردازند و با تحلیل سیاست‌های مشابه در دیگر نظامها و ایجاد مکانیزم‌ها و فرصت‌ها برای شنیدن نظرات و ایده‌های منتقدین به تصحیح روش‌ها و تصمیمات خود اهتمام می‌ورزند این گونه نظام‌های سیاسی نه فقط به تجربه‌های زیسته‌ی خود اهمیت می‌دهند و راه‌های مسدود و بن‌بست را می‌فهمند که با مطالعه و تدقیق در سرنوست دیگران از تجربه‌های آنان می‌آموزند. برای آنان تجریه‌ی دیگران، به منزله‌ی معلمی است که دانایی و خردمندی را در آنان پرورش میدهد و سبب میشود عمر و سرمایه در راه بی حاصل هدر ندهند.
"تاریخ"، انباشت تجربه‌های پیشینیان است که به ما یاد میدهد مسیرهای منتهی به بن‌بست کدام است. تاریخ به ما نمی‌گوید چه باید بکنیم، اما به شیوه‌ی سلبی، دست کم به ما یاد میدهد از چه مسیرهایی نباید برویم و از چه روش‌هایی نباید استفاده نماییم. از این منظر، مطالعه‌ی تاریخ، ضرورتی اجتناب‌ناپذیر برای "بن‌بست‌شناسی" است.
"بن‌بست‌شناسی" و "واقع‌نگری"، دو رکن اساسی نظام های هوشمند است. توجه به واقعیت‌ها و ثبت مسیرهای منتهی به بن‌بست در حافظه، لازمه‌ی کنش خردمندانه و عقلانی است. آدمیان و یا نظام‌های سیاسی که بن‌بست‌ها و راه‌های مسدود به هدف را تشخیص نمی‌دهند، عموما از دو بیماری رنج می‌برند و مردمان را با همین دو بیماری در فراز و نشیب درد و رنج می‌کشانند. سرمایه‌های‌شان را در مسیر شکست خورده هدر می‌دهند و دچار فرسودگی می‌شوند.
این گونه نظامها "خودتخریب‌اند"، زیرا:
اولا، آرزواندیش‌اند یعنی واقعیت‌های موجود را نادیده می‌گیرند و به جای آن، آرزوهای خود را می‌نشانند.
ثانیا، فروبسته به تجربه‌اند. یعنی تجربه‌های پیشین خود و تجربه‌ی سایر نظامها و ساکنان دوره‌های تاریخی را نادیده می‌گیرند.
این دسته از نظامها که بهره‌ی چندانی از عقلانیت ندارند مجبور به پرداخت هزینه‌های گزاف و اما بی‌حاصل می‌شوند و شکست‌ها و ناکامی‌های پی‌درپی را تجربه می‌کنند.
مبتنی بر آن چه به اختصار آمد، تصمیمات و سیاست‌های نظام سیاسی ایران را می‌توان ارزیابی کرد. مثلا می‌توان شیوه و سیاست نظام را در برابر مقوله‌ی بی‌حجابی، مورد ارزیابی واقع‌بینانه قرار داد. در چنین حالتی خواهیم دید که نظام سیاسی در ایران آرزواندیش و فروبسته به تجربه است و از گذشته‌ی خود و شکست‌هایش استفاده نمی‌کند. گویی فاقد حافظه‌ی لازم برای ثبت بن‌بست‌های تجربه شده است. و درست به همین علت است که به صورت تکراری یک سیاست شکست‌خورده را به تکرار اجرا می‌کند.
بیشتر بخوانید:
وقت شمردن جوجه های آخر پاییزهفرمان به نقض حریم شخصی
نه به تحقیر
تغییرات اجتماعی پس از انقلاب
حجاب قانونی یا حجاب اجباری؟
216216
جزئیات جدید از دزدیده شدن دختر ۴ ساله کلاله‌ای؛ کارگر ۳۵ ساله قصد فروش یسنا را داشت