کارگردان سینما: حضور در جشنواره فیلم فجر برای صاحب اثر پُراسترس است
تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۳۱۲۱۷
نیما اقلیما امروز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در گرگان همزمان با اکران ویژه فیلمش در پردیس سینمایی کاپری این شهر افزود: هر کس در هر حوزه سینما وارد می شود، یکی از اهداف و آرزوهای اولیه اش حضور در جشنواره فجر است.
وی عنوان کرد: جشنواره فجر در واقع یک گردهمایی بزرگ و معتبر سینمایی است و حتی دیگر کشورها از جمله همسایگان ایران نگاه ویژه ای به آن دارند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی ادامه داد: امروز ایران صاحب سبک و نگاه در سینما است و کار تا جایی پیشرفت داشته که فیلمسازان ما آثارشان در جشنواره های برون مرزی مقام ها و عناوین بسیار خوبی را کسب می کنند.
اقلیما گفت: برای یک اثر خوب در جشنواره فجر باید تیم حرفه ای و نگاه محکم به فیلمنامه داشته باشی تا مورد قبول هیات داوران قرار بگیری که کار 'امیر' توانست به این نقطه برسد و با رای قاطع هیات انتخاب به عنوان کار اولی وارد جشنواره شد.
کارگردان فیلم امیر افزود: حضور در جشنواره فجر نیاز به تلاش، رعایت نکات و به کارگیری خلاقیت دارد تا به خلق اثر منجر شود و از سوی دیگر به بسیاری از مسائل بستگی دارد که در مرحله اولیه به ویژه برای فیلم اولی ها، بازیگران، عوامل و تهیه کننده به فیلم اعتبار می بخشند، وقتی اسامی حرفه ای در تیتراژ یا لیست معرفی فیلم می آید، هیات انتخاب، با دقت متفاوت تری فیلم را می بیند و ما این شانس را داشتیم که این اتفاق رقم بخورد.
وی تصریح کرد: کسی که اثری خلق می کند جنبه های ایده آلیستی هم دارد و البته تمام آن چیزی که می خواهد اتفاق نمی افتد و 9 ماه تمرین یک توفیق اجباری بود زیرا در این زمان توانستیم فیلم را به مرحله پیش تولید برسانیم.
وی در خصوص قیاس فجر 36 با دوره های گذشته گفت: نمی توانم بگویم در فجر پیشرفت یا پسرفت صورت گرفته اما خوشبختانه هر سال یک یا دو فیلم وجود دارد که فرد را به فضایی که می خواهد، می رساند.
این کارگردان جوان گرگانی تعداد کم فیلم های این دوره را از جمله علل فشار و استرس بر فیلمسازان به ویژه فیلم اولی ها عنوان کرد و گفت: خوشبختانه رضایت از فیلم امیر وجود داشت و اکران های جشنواره باوجود برخی مسائل راضی کننده بودند.
اقلیما یادآور شد: فیلم امیر فضای متفاوت تری نسبت به سینمای ایران دارد ولی نمی توان آن را فیلم مخاطب خاص قلمداد کرد هر چند به لحاظ بصری تجربه متفاوتی است.
3014/2729
گفتگو: مجید میهن دوست
انتهای پیام
منبع: جماران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۳۱۲۱۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ماجرای ورورد فیلمساز مشهور آمریکایی به تهران
تا پیش از شیوع کرونا و تغییرات مدیریتی در سینما، چند سالی بود که جشنواره فیلم فجر نه فقط در بهمن‌ماه بلکه در اردیبهشت با ساختار و شمایلی متفاوت برگزار می‌شد و میزبان سینماگران و فیلم‌هایی از کشورهای دیگر بود.
به گزارش ایسنا، جشنواره جهانی فجر با وجود برخی انتقادهایی که در داخل کشور نسبت به آن مطرح می‌شد، جایگاهی پیدا کرده بود که در همان چند دوره‌ی برگزاری چهره‌های بنامی از سینمای دنیا را به ایران کشاند از جمله پل ژوزف شریدر که درست در همین روز چهارم اردیبهشت‌ماه در نشستی خبری در پردیس سینمایی چارسو مقابل خبرنگاران ایرانی نشست.
نقش متفاوت لیلا حاتمی در یک فیلم آمریکاییشریدر -فیلمنامه‌نویس و کارگردان مشهور امریکایی - که فیلمنامه‌های «راننده تاکسی» و «گاو خشمگین» ساخته مارتین اسکورسیزی را نوشته و در روزهای گذشته فیلم جدیدش با نام «اوه، کانادا» به بخش مسابقه اصلی جشنواره کن راه یافته است، اردیبهشت سال ۱۳۹۸ به جشنواره جهانی فجر در تهران آمد و پس از برگزاری یک کارگاه فیلمنامه نویسی، در یک نشست خبری پاسخگوی سوال اهالی رسانه شد.
او در آن نشست با اشاره به اینکه «در دنیا چند فستیوال هستند که می‌توان جشنواره جهانی فجر را با آنها مقایسه کرد مثل جشنواره تورنتو ولی از ابعاد این جشنواره و تعداد فیلم‌های حاضر در آن شگفت‌زده شدم» درباره آشنایی خود با سینمای ایران گفته بود: «درباره جایگاه سینمای ایران که تردیدی نیست چون جایگاه ویژه‌ای دارد. در ۱۵ سال گذشته (تا سال ۱۳۹۸) سه نهضت ملی سینمای ایران، رومانی و آرژانتین شکل گرفته و همیشه این انتظار می‌رود که در هر جشنواره‌ای از سینمای ایران فیلمی حضور داشته باشد. برای بیشتر ما در غرب، سینمای ایران با کیارستمی شروع شد ولی بعد به فرهادی رسیدیم و حالا هم فیلم‌های دیگری هستند. یکی از دوستان من گادفری چیشایر (منتقد آمریکایی) است که فیلم‌های ایرانی زیادی دیده و کتابی درباره سینمای ایران می‌نویسد و به من فیلم‌های ایرانی پیشنهاد می‌دهد.»
شریدر که سال گذشته در جشنواره فیلم ونیز با دریافت جایزه یک عمر دستاورد هنری تقدر شد، درباره آینده سینما با وجود شبکه‌های مختلف و کمپانی‌هایی مثل نتفلیکس بیان کرده بود: «من فکر می‌کنم در این صد سال هرچه آموختیم خیلی به کارمان نیاید چون همه چیز تغییر کرده، مدت زمان فیلم‌ها عوض شده و اینکه کجا فیلم ببینیم و چگونگی پخش و عرضه، همگی تغییر کرده است. قبلاً فکر می‌کردم در یک مقطع گذار هستیم ولی الان فکر می‌کنم در یک مقطع گذار دائم هستیم. الان دیگر بازار هدف، آمریکایی‌ها نیستند بلکه برای چینی‌ها می‌سازیم.»
وی همچنین با اشاره به رشد روزافزون تکنولوژی گفته بود: «در حالی‌که فیلم‌ها منحصر به کلاس خاصی از فیلمسازان بودند، تکنولوژی این مرزها را شکسته و هر کسی می‌تواند فیلم بسازد. پس خبر خوب برای آینده سینما این است که هر کسی می‌تواند فیلم بسازد ولی خبر بد این است که دیگر نمی‌شود امرار معاش کرد.»
شریدر در بخشی دیگر از آن نشست درباره اینکه به نظر می‌رسد شناختش از سینمای ایران بیشتر با فیلمسازانی باشد که به نوعی سیاسی شناخته شده‌اند، بیان کرده بود: «تا جایی که من می‌دانم دو نوع سینما در ایران وجود دارد؛ یکی برای مجامع عمومی است و یکی هم داخلی و من بیشتر فیلم‌هایی را دیده‌ام که بیرون نمایش داشته‌اند، اما فیلم‌هایی را که درباره جنگ بوده چون خارج از کشور چندان نمایشی نداشته مسلماً ندیده‌ام. شما مثل فیلیپین دو سینمای داخلی و خارجی دارید و به همین دلیل دو جشنواره فجر هم دارید. با این حال من هیچ‌کدام از کارگردان‌ها مثل کیارستمی، فرهادی و پناهی را سیاسی نمی‌دانم ولی می‌دانم فیلم‌های سیاسی جذابی می‌شود اینجا ساخت.
این فیلمساز امریکایی در آن مقطع در واکنش به تحریم‌های رییس جمهور وقت ایالات متحده (دونالد ترامپ) علیه ایران و آسیب‌های آن به هنرمندان و سینما با ابراز تأسف از تحریم‌ها اظهار کرده بود: «الان دورانی است که نمی‌شود به امریکایی بودن افتخار کرد، در حالی که من همیشه و حتی زمان جنگ ویتنام به آمریکایی بودنم افتخار می‌کردم. در حال حاضر آنچه پیش آمده به بهانه تغییر رژیم ایران و در واقع برای دستیابی به نفت و منابع طبیعی شما است و این چیزی است که در ۱۰۰ سال گذشته وجود داشته و تأثیر یک هنرمند در مقایسه با ماشین پروپاگاندا خیلی اندک است. به همین دلیل به نظرم این وضعیت بسیار عذاب‌آور است.»
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس