به نقل از «ایرنا»

طلیعه چهلمین سال انقلاب در دیار میرزای بزرگ

تاریخ انتشار: ۲۲ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۳۳۶۸۸

رشت - ایرنا - ماه میانی زمستان بود، اما انگار طبیعت نیز از هرم گرمای نفس آزادیخواهان، بهاری شد و امروز، طلیعه چهلمین سال پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران را در دیار سردارجنگل، میرزای بزرگ به نظاره نشسته ایم.

فضا سرشار از قاصدک های خوش خبر بود که بشارت سر از خاک به در آوردن لاله های گلگون و به پرواز در آمدن مرغان سحر و مژده گشوده شدن درهای زندان ها و رها شدن انقلابیون را به همراه داشت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قلب ایران یکپارچه از امید به روزهای بهتر برای همه مردم و انتظار بازگشت رهبر در تبعید خود می تپید.
روزشمار انقلاب ورق خورد و به دوازدهمین روز از بهمن سال 1357 رسید؛ مردم از شوق دیدار یار سفر کرده شان غبار از خیابان ها زدودند و مسیر سفر را با شاخه های گل میخک و گلایل آراستند و سرانجام طایر خوش خبر از طرف صبا باز آمد و امام خمینی (ره) به میهن بازگشت.
فردای آن روز امام خمینی در مدرسه علوی رحل اقامت گزید تا به همگان این پیام را برساند که هر تغییر ساختاری را باید از نظام آموزشی کشور آغاز کرد. مشتاقان دیدار امام، گروه گروه به مدرسه علوی شتافتند و پیوند بین مریدان با مرادشان مستحکم تر شد.
اعتصاب عمومی همچون نه بزرگی به نظام شاهنشاهی، کشور را فرا گرفت و مردم مدیران مراکز دولتی را از تکیه زدن دوباره بر مسند قدرت باز داشتند. چهار روز پس از ورود به ایران، امام خمینی دولت انقلاب را تعیین کرد، در حالی که بختیار آخرین نخست وزیر شاه، همچنان خود را دولت قانونی می دانست!
نیروی هوایی برای بیعت با امام پیشگام شد و مردم را برای دفاع در مقابل حکومت نظامی مسلح کرد. حکومت نظامی در مقابل قاطعیت امام و حکم ایشان به این که مردم اعتنایی به این خدعه نکنند، تاب نیاورد و توطئه کودتا در آستانه پیروزی نهضت در نطفه خفه شد.
با تسلیم ارتش و سقوط پی در پی پاسگاه ها و مراکز نظامی و تسخیر کامل رادیو و تلویزیون از سوی انقلابیون، پیروزی انقلاب اسلامی اعلام شد.
مردم در جای جای میهن هم دل و هم صدا با انقلابیون مرکز و سران انقلاب در مقابل ستم ایستادند و شهید دادند. قطار انقلاب در بیست و دومین روز از بهمن 1357 در میان شور و شعف مردم میهن به ایستگاه پیروزی رسید.
با گذشت 39 سال از آن دوران، قطار انقلاب گردنه ها و فراز و فرودها را پیمود و به بیست و دومین روز از بهمن 1396 رسید. مردم گیلان زمین ارزش همبسته بودن و یکپارچگی را از قطرات کوچک باران که دریای کاسپین را و از برگ برگ درختان جنگل های باستانی هیرکانی، شکل داده اند؛ اینک در آستانه چهلمین سال پیروزی انقلابشان عازم میعادگاه های راهپیمایی 22 بهمن در شهرهای مختلف استان شدند.
آنان که نشاءهای برنج را در خاک حاصلخیز این دیار می نشانند تا قوت مردمان شود، همانان که ماهی های نقره ای را از دل سرد امواج بیرون می کشند یا کشتی ها را بر امواج به حرکت در می آورند تا کالاهای مورد نیاز را حمل کنند، زیتون را از شاخساران جدا می کنند یا ابریشم را به هنر سرانگشت از پیله ها بیرون می کشند ، از نی های تالاب و ساقه های خشک برنج حصیر می بافند و رمه ها را در کوره راه های جنگل به چرا می برند.
دیگرانی که برگ های معطر را از تپه های سبزمملو از بوته های چای می چییند و ریشه های بادام را از زمین بیرون می کشند، همان ها که چرخ کارخانجات را به حرکت در می آورند و آنان که چراغ دانش را در مراکز علمی و دانشگاهی بر می افروزند یا در اداره ها به ارائه خدمات دولتی مشغولند.
میراث داران مشروطه خواهان گیلان که پدرانشان نهضت جنگل را در این خطه سبز بنا نهاده بودند و برای استقلال میهن از بیگانگان، رهایی از یوغ زورمداران و اربابان جنگیده و برای جمهوریتی با جوهره اسلامی جنگیده بودند، می آیند.
از سپیدرود تا دیناچال، از درفک تا سماموس، از تالاب انزلی تا تالاب استیل آستارا، از دیلمان تا تپه های تاریخی مارلیک، مردان و زنانی از اقوام گوناگون ساکن گیلان از گیلک و گالش، تات و تالش همدل و هم آوا در این آیین ملی شرکت می کنند.
مردان و زنانی از تبار میرزای بزرگ با پرچم هایی به رنگ شقایق دشت های تالش ، سبزی شالیزاران و سپیدی قله های به برف نشسته گیلان در هر شهر و روستا بار دیگر به پا می خیزند.
کودکان و نوجوانان با صورت های منقوش به پرچم سه رنگ ایران یا این درفش ملی در دست، راه می پیمایند. جوانانی با لباس و هیبت میرزا و دکتر حشمت و یاران نهضت جنگل آمده اند تا بگویند گیلانی همواره تاریخ، پرچم آزادمنشی را در دست نگاه داشته است.
دختران دانش آموز با لباس زیبای محلی چون گل های الوان جمعیت را همراهی می کنند تا بگویند رنگین کمان اقوام در کنار هم کامل می شود و در این میان خانواده هشت هزار شهید سرافراز، 22 هزار جانباز و 2700 آزاده و هزاران ایثارگر آمده اند تا بگویند، سیمرغ با جمع شدن و یک هدف گشتن مرغان است که به قله ها پر خواهد گشود.
گیلان که در اوستا از آن به نام 'وارنا' نام برده می‌شود، مرکز باستانی اقوام مختلفی است که معروف‌ترین آنان دو نوع گیل و دیلم هستند؛ یونانیان این سرزمین را کادوسیان می‌نامند، بعضی از محققین کادوسیان را از بومی‌های ایران قبل از آمدن آریایی‌ها به این سرزمین می‌دانند.
گیلان در اواخر دوره قاجاریه، به دروازه اروپا مشهور شد. مردم گیلان همواره مردمی آزاده بوده‌اند و گیلک‌ها در پیروزی نهضت مشروطیت نیز سهم مهمی داشتند. نقش مردم گیلان در نهضت میرزا کوچک خان جنگلی نیز از نمونه‌های درخشان تاریخ این سرزمین است. آنان در دوران مبارزات انقلاب اسلامی همگام با دیگر هموطنان در پیروزی آن تلاش کردند تا این سرزمین آزاد و آباد باشد.
پنج مسیر در شهر رشت مرکز گیلان برای برگزاری راهپیمایی 22 بهمن سال 1396 مشخص شده و در دیگر شهرهای استان نیز، میدان های مرکزی شهر محل گردهمایی یاران انقلاب است.
گزارش از:گیتی بابایی**انتشاردهنده:کبیری
7296/2007

منبع: ایرنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۳۳۶۸۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ختم غائله‌ی شهرنو ؛ «چند نفر از خانم‌های‌ خیلی جوان اش را به کارمندان خودمان دادیم»

یک اعلامیه دادیم خانم‌ها را دعوت کردیم، متوسط‌ها را من خیلی باهاشون صحبت کردم، با ماشین‌های خودمان به شهرهای‌شان برگرداندیم... چندتای‌شان که خیلی جوان بودند به کارمندان خودمان در دایره شوهر دادیم یعنی آن‌ها گفتند ما برای خدا حاضریم با این‌ها ازدواج کنیم که الان هم زن و شوهر هستن و بچه دارند و خانم‌های بسیار متدینه و خوبی هستند پای منبر ما هم می‌آیند.   به گزارش خبرآنلاین، در آستانه‌ی پیروزی انقلاب یکی از نقاطی که مورد غضب انقلابیون تندرو قرار گرفت و حتی دو هفته پیش از پیروزی قطعی توسط آنان به آتش کشیده شد، شهرنو یا همان محله‌ی بدنام تهران بود. نخستین بار عصر دوشنبه ۹ بهمن ۱۳۵۷ شماری از جوانان تندرو به شهرنو هجوم برده و آن‌جا را به آتش کشیدند، اما ماجرا با ورود ده نفر روحانی در آن مقطع ختم به خیر شد؛ آن‌ها فورا به آتش‌نشانی مراجعه کرده و از ماموران خواستند برای خاموش کردن آتش اقدام کنند. با این حال استخوان شهرنو همچنان لای زخم انقلاب باقی ماند تا نزدیک به دو هفته پس از پیروزی انقلاب.   مرحله‌ی بعدی مواجهه‌ی انقلابیون با شهرنو این بار اما نه سرخود، که به دستور دادستانی وقت صورت گرفت آن هم نزدیک به دو هفته پس از پیروزی انقلاب. روز یک‌شنبه ۵ اسفند ۱۳۵۸ خیابان‌های اطراف محدوده‌ی شهرنو زیر پوشش حفاظتی پاسداران انقلاب قرار گرفت و در ساعت ۲۲ پاسداران کمیته‌ی منطقه‌ی ۱۲ و چند نفر از اعضای شورای دایره‌ی مبارزه با منکرات، با در دست داشتن حکم دادستانی با بولدوزرهای شهرداری دیوارهای شهرنو را تخریب کردند..     فردای آن روز کیهان در پی اعلام این خبر نوشت: «قرار است جای خانه‌ها، مغازه‌ها و اماکن قلعه شهرنو که کار تخریب آن ظرف چند روز آینده پایان می‌گیرد، به‌زودی در زمین آن بازار اسلامی،‌ مسجد، مدرسه و پارک ایجاد شود.»   یکی از مسئولان شورای دایره‌ی مبارزه با منکرات نیز در رابطه با این موضوع به خبرنگار شهری کیهان گفت: «دایره‌ی مبارزه با منکرات کار خود را از چهار ماه پیش با حکم دادستان انقلاب اسلامی آغاز کرد و خط اصلی عمل‌کرد این شورا مبارزه‌ی پی‌گیر در جهت ریشه‌کن کردن فساد و فحشا در سراسر کشور می‌باشد.»   نماینده‌ی دادستان برای حل این مسئله، شیخ حسین انصاریان بود. ایشان در گفت‌وگویی که با بخش تاریخ شفاهی مرکز اسناد انقلاب اسلامی در پاییز ۷۸ انجام داده جزئیات این ماجرا را توضیح داده است.     مرکز اسناد انقلاب اسلامی به‌تازگی ویدیوی قسمت دوم این بخش از سخنان او را در کانال تلگرامی خود قرار داده که متن آن به این شرح است:   «یک اعلامیه دادیم خانم‌ها را دعوت کردیم، متوسط‌ها را من خیلی باهاشون صحبت کردم، با ماشین‌های خودمان به شهرهای‌شان برگرداندیم.   جوان‌های‌شان را یک محضرداری به نام آقای تقوایی که روحانی بود الان هم هست به او گفتیم ما شاید دو هزارتایی ازدواج داشته باشیم... چندتای‌شان که خیلی جوان بودند به کارمندان خودمان در دایره شوهر دادیم یعنی آن‌ها گفتند ما برای خدا حاضریم با این‌ها ازدواج کنیم که الان هم زن و شوهر هستن و بچه دارند و خانم‌های بسیار متدینه و خوبی هستند پای منبر ما هم می‌آیند.   تعدادی‌شان هم اعلام کرده بودیم به موسسات ازدواجی، آن‌ها جوان‌ها را می‌فرستادند ما هم عین داستان را بهشان می‌گفتیم و خیلی‌های‌شان هم به این صورت ازدواج دادیم. پیرزن‌ها را هم بهشان گفتیم که به شما کمک می‌کنیم؛ ماهیانه‌ای برای‌شان مقرر کردیم هر ماه می‌آمدند و پول به آن‌ها می‌دادیم. آن‌جا تخلیه شد.» کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: مینو محرز: شش درصد کارگران جنسی تهران ایدز دارند/ می‌خواستند روسپی‌ها را با آموزش خیاطی درمان کنند تهران ، زنان «شهر نو» و یک آقای خیلی خاص!