کاهش التهاب پوستی با آلوئه ورا

رکنا: آلوئه ورا یکی از گیاهان پرخاصیتی است که در زیبایی تاثیر بسزایی دارد.

آلوئه‌ورا این روزها یکی از رایج‌ترین گیاهانی است که در آپارتمان‌ها و خانه‌ها از آن نگهداری می‌کنند.آلوئه ورا خواص و فواید بسیاری برای زیبایی و مراقبت از پوست و مو دارد. در این مقاله به شما می گوییم چگونه می توانید از آلوئه ورا در خانه تان نگهداری کنید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

شاید برای‌تان عجیب باشد که چگونه این گیاه که ظاهری شبیه کاکتوس دارد، می‌تواند به پای ثابت سالن‌ پذیرایی، تراس‌ یا گلخانه‌های خانگی تبدیل شود.

افراد زیادی که آلوئه‌ورا در خانه نگهداری می‌کنند علاوه بر آنکه نگهداری این گیاه را ساده و بی‌دردسر می‌دانند، از خواص درمانی آن نیز بهره می‌برند. آلوئه‌ورا که با نام صبر‌زرد نیز شناخته می‌شود ازجمله گیاهانی است که در طب سنتی هند «آیورودا» ،جنبه‌های درمانی مختلفی دارد و به صورت خوراکی و موضعی مصرف می‌شود.

دمای مناسب برای نگهداری آلوئه ورا

بهترین آلوئه‌ورا در سرزمین‌های گرمسیری و خشک کشت می‌شود پس اگر می‌خواهید در آپارتمان‌تان آلوئه‌ورا نگهداری کنید، باید به دمای هوا و میزان آبی که به این گیاه می‌دهید توجه کنید. بهترین دما برای آلوئه‌ورا 17 تا 24 درجه سانتی‌گراد است.

گرما و سرمای شدید سلامت گیاه را به خطر می‌اندازد. پس اگر در منطقه‌ای زندگی‌ می‌کنید که روزهای خیلی گرم و شب‌های خیلی سرد دارد بهتر است از نگهداری این گیاه صرف نظر کنید یا آن را درون آپارتمان Apartment یا خانه نگهداری کنید؛ یا متناسب با دمای هوا آن را به بیرون خانه منتقل کنید تا گیاه نور خورشید را به صورت مستقیم دریافت کند.

به آلوئه ورا چقدر آب بدهیم؟

برای آبیاری آلوئه‌ورا برنامه‌ریزی دو هفته‌ای داشته باشید. می‌توانید در فاصله 12 تا 14 روز به‌طور مرتب به این گیاه آب بدهید. میزان آبی که به گیاه می‌دهید، باید به گونه‌ای باشد که آب از زهکش گلدان خارج نشود. اگر در موقعیتی قرار گرفتید که میزان آب بیشتری به گیاه دادید و آب در زیرگلدانی جمع شد حتما آب مازاد را سریع تخلیه کنید چون رطوبت بیش از اندازه به سلامت ریشه‌ها آسیب می‌رساند و آنها را فاسد می‌کند.

بهترین حالت برای آبیاری آلوئه‌ورا زمانی است که خاک آن کاملا خشک باشد. برای چک کردن خشکی خاک کافی است خاک را با انگشت‌تان لمس کرده یا یک بند انگشت را در خاک فرو کنید تا از میزان خشکی خاک مطمئن شوید؛ در این شرایط آلوئه‌ورا را آبیاری کنید. فراموش نکنید فاصله آبیاری آلوئه‌ورا را در زمستان از دو هفته به یک ماه تغییر دهید. این گیاه در زمستان به خواب می‌رود و نیازش به آبیاری کمتر می‌شود.

از چه کودی برای آلوئه ورا استفاده کنیم؟

بهترین خاکی که می‌توانید برای آلوئه‌ورا استفاده کنید، ترکیبی از ماسه یا پولیت 40 درصد با خاک برگ است. البته بهتر است این ترکیب را درون گلدان سفالی تجربه کنید. باید مراقب باشید هنگام تعویض خاک زهکشی‌های گلدان را مسدود نکنید. وجود این زهکشی ‌ها مانع از فساد ریشه‌ها می‌شود. بهترین زمان برای تغییر خاک گلدان هر 6 ماه یک بار است.

هنگام انتخاب گلدان از روز اول به سایز آن توجه کنید. انتخاب گلدان‌های کوچک شما را خیلی زود به دردسرتعویض گلدان می‌اندازد؛ بنابراین بهتر است از ابتدا متناسب با سن گیاه و حجم ریشه آن سراغ گلدان‌ مناسب بروید. فراموش نکنید بعد از گذشت یک سال، حجم ریشه‌های آلوئه‌ورا بیشتر می‌شود و گلدان نیاز به تعویض پیدا می‌کند.

آلوئه ورا را چطور تکثیر کنیم؟

برای تکثیر گیاه آلوئه‌ورا روش‌های مختلفی وجود دارد که یکی از آنها استفاده از پاجوش‌هاست. آلوئه‌ورا هر 6 ماه یک بار پاجوش‌ها یا جوانه‌هایی می‌زند که درست در قاعده گیاه رشد می‌کند. این جوانه‌ها بهترین و ساده‌ترین روش خانگی برای تکثیر آلوئه‌وراست.

خیلی آرام و به آهستگی این جوانه‌ها را از گیاه جدا کنید و آنها را در یک گلدان جداگانه قرار دهید. پاجوش‌ها برای تکثیر باید ریشه‌های خودشان را داشته باشند؛ پس موقع جدا کردن پاجوش‌ها مراقب ریشه‌های کوچک آنها باشید. به مرور زمان طی دو تا سه هفته ریشه‌های گیاه شروع به رشد می‌کنند و بزرگ می‌شوند و آلوئه‌ورا کوچک به یک آلوئه‌ورا مستقل تبدیل می‌شود.

قبل از خرید آلوئه ورا بدانید

• آلوئه‌ورا گیاه طبیعت و بیابان است؛ پس به نور زیاد احتیاج دارد اما این نور باید غیرمستقیم باشد.

• از آنجا که آلوئه‌ورا بسیار شبیه کاکتوس است و در گروه گیاهان گوشتی قرار دارد، پس نیازی به آبیاری هر روزه ندارد.

• بهتر است خاک این گیاه مثل خاک انواع کاکتوس شنی باشد.

• هنگام تکثیر گیاه باید مراقب باشید ریشه‌های پاجوش‌ها در معرض هوا قرار نگیرند.

• گیاه آلوئه‌ورا برخلاف دیگر گیاهان نیازی به اسپری کردن و مرطوب شدن برگ‌هایش ندارد.

آفت های گیاه آلوئه ورا

لکه سیاه نام نوعی آفت است که می‌تواند سلامت آلوئه‌ورا را به خطر بیندازد. این لکه‌های سیاه در اثر گزش حشرات و تخم‌ریزی آنها روی آلوئه‌ورا دیده می‌شود. این نوع آفت معمولا در شرایطی که آلوئه‌ورا در مزرعه پرورش داده می‌شود زیاد دیده می‌شود. پوسیدگی ریشه نیز یکی دیگر از شایع‌ترین مشکلاتی است که می‌تواند آلوئه‌ورا را از بین ببرد. پوسیدگی‌ها غالبا ناشی از آبیاری بیش از اندازه گیاه است. علاوه بر این شپشک سفید یا شپشک آرد آلود نیز ازجمله آفت‌های این گیاه است که در شرایطی که آلوئه‌ورا را در مزرعه کشت بدهند و شما آن را به خانه بیاورید ممکن است گیاه‌تان به آن آلوده باشد.

از آلوئه‌ورا بیشتر بدانید

آلوئه‌ورا از جمله گیاهانی است که 90 درصد آن را آب تشکیل می‌دهد و 10 درصد باقی مانده آن شامل ترکیباتی است که خواص درمانی فراوانی دارد. خاصیت ضدآنتی‌باکتریال و ضد میکروبی، آنتی‌اکسیدان و ویتامین‌های A، B، E و C، آمینو اسید و اسیدهای چرب ضروری ازجمله مواد مغذی و مفیدی هستند که در 10 درصد باقی‌مانده از بافت آلوئه‌ورا وجود دارد.

بسیاری از انواع آلوئه‌ورا در جهان خوراکی‌اند و از آن برای تهیه انواع سالاد، دسر، غذا و نوشیدنی‌ها استفاده می‌شود. برخی مردم از آلوئه‌ورا و ماسک‌های تولیدشده آن، برای درمان بیماری‌های پوستی استفاده می‌کنند.

خواص آلوئه‌ورا را بشناسید

• مصرف خوراکی آلوئه‌ورا به صورت طبیعی به درمان یبوست و پاکسازی روده‌ها کمک می‌کند. فیبر موجود در این گیاه قابل توجه است.

• مصرف ژل تهیه شده از آلوئه‌ورا یا نوشیدنی طبیعی تهیه شده از آن مانند مرهمی بر دستگاه گوارش است و می‌تواند سوءهاضمه را درمان کند.

• ماسک کردن ژل طبیعی یا ماسک‌های تولید شده بهداشتی از آلوئه‌ورا، می‌تواند به کاهش التهاب‌های پوستی کمک کند.

• مرهم کردن ژل آلوئه‌ورا روی گزیدگی‌ حشرات، می‌تواند آرامش‌بخش و تسکین‌ دهنده باشد.

چطور از ژل آلوئه‌ورا استفاده کنید

اگر در خانه آلوئه‌ورا دارید، می‌توانید از ژل و شیر آن استفاده کنید. کافی است یک برش مورب روی برگ‌های آلوئه‌ورا بیندازید تا شیرابه آن خارج شود. برای جدا کردن ژل از برگ‌ها نیز باید گیاه را به آرامی و از طول ببرید و با برش عرضی، ژل میانی آن را خارج کنید. این ژل مزه خاصی ندارد اما اگر گاهی احساس می‌کنید طعم تلخی دارد، احتمال آنکه ژل از برگ به خوبی جدا نشده باشد زیاد است. این ژل را می‌توان به صورت خوراکی یا موضعی برای درمان آفتاب سوختگی، زخم و التهاب‌های پوستی استفاده کرد.

نکته مهم این است که در مصرف گیاه آلوئه‌ورا نباید زیاده‌روی کرد چرا که مصرف بیش از اندازه آن موجب از بین رفتن تعادل آب و الکترولیت‌های بدن می‌شود. توصیه شده روزانه بیشتر از یک قاشق از ژل آلوئه‌ورا میل نکنید.

منبع: رکنا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.rokna.net دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «رکنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۵۵۳۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشت الیاف «وش و کنف»؛ اقتصاد سبز در مازندران

ایسنا/مازندران با ورود تکنولوژی به جامعه بشری و تولید البسه و ملزومات این حیطه کاشت بسیاری از گیاهان با ارزش همانند الیاف پنبه، وش و کنف جای خود را به الیاف مصنوعی داد و موجب شد تا این اقتصاد سبز رو به فراموشی رود.

بسیاری از مشاغل سنتی و صنایع هنری ایران با آن قدمت چندین هزار ساله که ریشه در آب و خاک و ذهن و قلب تک تک ما دارد، این روزها می‌رود که به فراموشی سپرده شود.

ورود تکنولوژی و تولید انواع البسه و کالاهای خواب سبب شده که مردم به راحتی به این اجناس دسترسی داشته باشند. این امر سبب شده که تولیدکنندگان برای تهیه این ملزومات کاربردی در زندگی، برای تهیه مواد اولیه و دوخت سنتی بی نیاز شوند این امر نیز عامل مهمی در از بین رفتن گیاهان نابی شد که دیگر جایگزینی برای آن پیدا نشد.

در این میان نباید فراموش کرد که مازندران مهد تولید الیاف ناب هم بود که در صنایع دستی از آن استفاده می‌شد زنان هنرمند مازندرانی نه تنها در هنرهای ناب صنایع دستی سرآمد بودند بلکه مواد اولیه آن که از الیاف بود را خود تولید می‌کردند و حتی رنگرزی را هم انجام می‌دادند.

خودکفایی در این حوزه و انواع تولیدات رنگارنگ از پارچه‌های نفیس روح و جان مردم را صیقل داده و اوقات فراغتی سرشار از شور و نشاط در زنان ایجاد می‌کرد این تولیدات که معمولا به شکل گروهی انجام می‌شد حس دوستی و نزدیکی را بین خانواده‌های روستایی بیش از بیش فراهم می‌کرد.

 ساده زیستی و سبک زندگی سالم بدور از هیاهو و مدپرستی روح آنها را لطیف و زندگی را برای آنان زیباتر و آسانتر از آنچه امروزه شاهد هستیم فراهم کرده بود.

روزگاری که از اختلاف بر سر تجملات و چشم و هم چشمی خبری نبود، صلح و آشتی بر جوامع بشری حکمرانی می‌کرد؛ زنان این مرز و بوم در کنار همسران و خانواده براساس موقعیت جغرافیایی به هنر دست در قالب صنایع دستی می‌پرداختند که در نهایت موجب هویت بخشی و برگی از تاریخ این مرز و بوم  شد.

در این خصوص پای صحبت یکی از مادران مازندرانی نشستیم تا از صنایع دستی قدیم که زنان روستا به آن مشغول بودند برایمان بگوید.

«شمد بافی» 

سکینه خاتون نجف زاده مادر ۸۲ ساله بابلی با اشاره به اینکه برای دوخت «شمد» لازم بود گیاه وش بکاریم، گفت: گیاه وش گیاهی به طول یک متر بود که زنان روستا در باغ خود کنار دیگر محصولات کشت می‌کردند این گیاه بعد از مدتی تخم می‌داد و به مرحله برداشت می‌رسید ما این گیاه را برداشت کرده و تخم و پوست گیاه را از بدنه گیاه جدا می‌کردیم.

وی افزود: این پوست جدا شده را که به صورت رشته نخ بود به دور دستگاه کوچک دستی به نام رشته یا دوک نخ ریسی یا مهرپیچ داده بصورت کلاف در می‌آوردیم.

این هنرمند بابلی یادآور شد: در مرحله سوم آن را داخل ظرف بزرگ مخصوص که شبیه یک دیگ بزرگ بود قرار داده و همراه با آب و مقداری خاکستر آتش کاملا حرارت داده و وقتی کاملا پخته می‌شد از داخل دیگ خارج می‌کردیم.

نجف زاده اظهار کرد: در مرحله آخر آنرا در داخل رودخانه روان قرار داده و با سنگ یا چوب کاملا می‌کوبیدیم و زیر آفتاب گذاشته تا خشک شود با این کار رنگ الیاف کاملا سفید می‌شد.

وی تصریح کرد: این الیاف را از جای بلند بوسیله یک دستگاه مخصوص کوچک از بالا به پایین آویزان کرده و با مهارت به صورت کلاف های نخ درمی‌آوردیم تا آماده بافندگی شوند.

وی ادامه داد: این نخ‌های آماده را به کرچال می‌بردیم و صاحب کرچال از آن شمد و دستمال سر و... می‌بافت.

«الیاف کنف»

نجف زاده یادآور شد: یکی دیگر از الیاف‌های مهمی که در قدیم در باغات شهرستان بابل کشت می‌شد گیاه کنف بود که چند متر طول داشت، این گیاه بلند قامت بعد از تخم دهی به مرحله برداشت می‌رسید.

وی افزود: با جداکردن تخم از الیاف کنف، چوب کنف  را با خود به زمین شالیزاری می‌بردیم به اندازه طول الیاف کنف، زمین را کنده و کنف را داخل آن چال می‌کردیم و به مدت هفت شبانه روز داخل این زمین باتلاقی قرار می‌گرفت.

وی تصریح کرد: بعد از هفت روز این کنف را بیرون آورده و با آب روان رودخانه کاملا شستشو داده و پوست را از بدنه چوب کنف جدا می‌کردیم.

نجف زاده خاطرنشان کرد: این الیاف را که به صورت تارهای نخ در می‌آمد به صورت کلاف درآورده و با آن ریسمان می‌بافتیم. همچنین از آن در دوخت و دوز و به عنوان مثال برای بافت حصیر، باربندها استفاده می‌کردیم.

وی گفت: نکته قابل توجه این بود که بعد از برداشت، همه زنان روستا کنار هم جمع شده و در این کار بهم کمک می‌کردند.

 نجف زاده یادآور شد: هرچند بسیاری از هنرهای صنایع دستی که از اجداد ما به ارث رسیده در طول زمان از بین رفته و فقط نامی از آن باقی مانده است اما متاسفانه بسیاری از گیاهان موثر و نابی که می‌توانست نقش مهمی در اقتصاد خانواده داشته و مواد اولیه تولید باشد نیز از بین رفته و امروزه الیاف مصنوعی جای آن را گرفته که هیچ یک خاصیت ارزنده این الیاف طبیعی را ندارد.

وی افزود: استفاده از این پارچه‌ها نه تنها سبب سلامت جسم و روح می‌شد بلکه در تابستان بسیار خنک و عرق‌گیر بود لذا برخی از الیاف وش دستمال درست کرده و به سر می‌بستند تا در تابستان از گرمای شدید در امان باشند.

به گزارش ایسنا، با توجه به اینکه سال ۱۴۰۳ با شعار «جهش تولید با مشارکت مردم» نامگذاری شده است، آنچه قابل اعتناست توجه همه اقشار جامعه برای تحقق این الگو و رسیدن به توسعه اقتصادی است.

احیای فعالیت‌های اقتصادی خرد و خانگی، سرمایه‌گذاری در سطوح مختلف، واگذاری برخی از پروژه‌های اقتصادی به بخش خصوصی سبب می‌شود تا مردم در کنار دولت به بالندگی کشور و رسیدن به اهداف توسعه‌ای بپردازند.

کشت الیاف در زمین‌های زراعی یکی از اقداماتی است که علاوه بر ایجاد اشتغال پایدار در روستاها، مهاجرت معکوس، جلوگیری از تغییر کاربری‌ کشاورزی به ساخت و سازها، به صیانت از محیط زیست کمک کرده و سنت‌های اصیل نیز حفظ می‌شوند. بنابر این با داشتن یک صنعت پاک، اقتصاد مازندران همیشه سبز می‌ماند.

انتهای پیام