از مجموعه داستان چخوف مونث تا نمایشنامهای درباره آلمان فاشیستی و روی کار آمدن آدولف هیتلر
تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۷۰۶۶۸
به گزارش خبرنگار ایلنا، نمایشنامه «بیدرمَن و آتشافروزان» و مجموعه داستان «چتر ژاپنی» به تازگی توسط انتشارات جهان کتاب منتشر شدهاند.
بیدرمَن و آتشافروزان
نمایشنامه «بیدرمَن و آتشافروزان» نوشته ماکس فریش با ترجمه قاسم شفیع نورمحمدی توسط انتشارات جهان کتاب منتشر شده است.
این نمایشنامه روایتی است از آنچه در پی شروع جنگ جهانی دوم در چکواسلواکی گذشت و درواقع اشارهای است به آلمان فاشیستی و روی کار آمدن آدولف هیتلر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
پشت جلد کتاب نیز میخوانیم:
«اندیشه اولیه نگارش «بیدرمن و آتشافروزان» به حوادث سالهای پس از جنگ جهانی دوم در چکاسلواکی و سقوط دولت ائتلافی ادوارد بِنِش بازمیگردد. اما این نمایشنامه همچنین تمثیلی است از به قدرت رسیدن فاشیستها در آلمان. هرچند که خطر تندوری آدولف هیتلر و حزب نازی برای اغلب شهروندان و سیاستمداران آلمان محسوس بود، اما بسیاری از آنها - چون بیدرمن در این نوشته - مقاومتی از خود نشان ندادند.
از این رو بیدرمن به تعبیری بازتاب خوشباوری، راحتطلبی، بزدلی یا عدم درایت بخش بزرگی از مردم آلمان بود که فعالانه یا با انفعال خود، پایگیری و سرانجام به قدرت رسیدن حزب نازی آلمان و جنگ جهانی دوم را میسر ساختند.»
نمایشنامه «بیدرمَن و آتشافروزان» نوشته ماکس فریش با ترجمه قاسم شفیع نورمحمدی در ۱۰۲ صفحه و قیمت ۱۰۰۰۰ تومان توسط انتشارات جهان کتاب منتشر شده است.
چتر ژاپنی
مجموعه داستان «چتر ژاپنی» نوشته ویکتوریا توکارِوا با ترجمه پرویز دوائی در مجموعه «داستانهای زمانه» انتشارات جهان کتاب منتشر شده است.
این مجموعه ۸ داستان به نامهای «مرکز ثقل»، «داستان شب عید»، «زیگزاگ»، «چتر ژاپنی»، «پایان خوش»، «به جای من ...»، «بین زمین و آسمان» و «چند قطره امید» را شامل میشود.
پشت جلد کتاب و در معرفی نویسنده میخوانیم:
«ویکتوریا توکارِوا به سال ۱۹۳۷ در لنینگراد سابق («پتروگراد» امروز) به دنیا آمد. عشق به نوشتن از دوازدهسالگی در او ایجاد شد که مادرش قصهای از چخوف را با عنوان «ویولن روچیلد» برای او خواند. بعدترها توکاروا به ترتیب به تحصیل پزشکی، آموختن پیانو (به مدت چهار سال)، معلمی موسیقی، بازیگری و تحصیل در رشتهٔ سناریونویسی در مدرسهٔ سینمایی مسکو روی آورد، ولی اینهمه را یکی بعد از دیگری رها کرد و یکسره به کار نوشتن پرداخت که اولین قصهاش به سال ۱۹۶۴ به چاپ رسید... وقتیکه کمی گرمتر شد، آقایان مرفه، اسب بالدار، کوریدا، گفتن یا نگفتن، لباسی به رنگ گل یاس، تعطیلات رُمی، یکی از ماها، نگهبان شخصی، چهرهٔ کوچک عادی، نخستین آزمایش، به جای من، ریزش بهمن، ستارهای در مه، من هستم، و... برخی از آثار متعدد اوست. او همچنین برای فیلمهای زیادی سناریو نوشته است.»
همچنین در مقدمه کتاب و درباره تاثیرپذیری ویکتوریا توکارِوا از چخوف آمده است:
«آن تاثیر اولیه در پی روبرو شدن با اثری از چخوف، در این بانوی نویسنده، در نگاه مهربان و عاطفی و بخشایندهاس به آدمها و دوریاش از هر نوع بداندیشی و تلخانگاری، در سرتاسر آثار او هنوز و همچنان جلوه دارد، و بیدلیل نیست که بعضی از ناقدان او را چخوف مونث نام دادهاند، با تفاوتهایی که البته بین نگاه زن و مرد و نیز دورههای خاصی که هر یک از دو درش زیستهاند وجود داشته و دارد ...»
مجموعه داستان «چتر ژاپنی» نوشته ویکتوریا توکارِوا با ترجمه پرویز دوائی در ۱۲۶ صفحه و به قیمت ۱۲۰۰۰ تومان توسط» انتشارات جهان کتاب منتشر شده است.
منبع: ایلنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۷۰۶۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
داستان شغل ۵۰۰ ساله دلاکی با ۳۳ مهارت؛ مشهورترین دلاک ایرانی که بود؟
دلاکی را میتوان در فهرست شغلهایی قرار داد که پیشینه چند صد ساله دارد. برخی پژوهشگران بر این باورند که دلاکها از دوره صفویه که حمامهای عمومی یکی پس از دیگری در جغرافیای آن زمان تهران ساخته شد کارشان را شروع کردند و آرامآرام دایره فعالیتشان گستردهتر شد و به خارج از حمامهای عمومی رسید.
به گزارش همشهری آنلاین، نصرالله حدادی، پژوهشگر و تهرانشناس، درباره پیشینه تاریخی دلاکی در تهران میگوید: «پیدایش حمام در ایران سابقه چندهزارساله دارد. ایرانیان باستان به این نتیجه رسیده بودند که پوست بدن انسان بعد از چند روز غشای مرده پیدا میکند و باید از بدن زدوده شود. ساخت حمام در تهران سابقه کمتری دارد و به عصر صفوی برمیگردد؛ کما اینکه حمام خانم یا حمام قبله در همان دوره تاریخی در تهران ساخته شده و شغل دلاکی پدید آمده است. بنابراین، میتوانیم بگوییم دلاکی در تهران حدود ۵۰۰ سال قدمت دارد.»
دلاکها از دوره صفویه تا چند دهه قبل که کسب و کارشان رونق نسبی داشت، افرادی همهفنحریف بودند که علاوه بر مشت و مال، گاهی کار شکستهبندی، کوتاه کردن مو، کشیدن دندان و حجامت را هم انجام میدادند و لابهلای کارشان مردم را از اخبار و وقایع روز هم آگاه میکردند. به عبارتی، دلاکها افرادی بودند که کارشان به تخصص نیاز نداشت و با روشهای کاملاً سنتی در این صنف فعالیت میکردند.
حدادی میگوید: «کتاب «فرهنگواره گرمابه»، نوشته علیرضا لطفی و حسین مسجدی مرجع مناسبی برای پی بردن به سابقه و فوت و فن کار دلاکها در تهران قدیم است. این کتاب از دریچه نگاه سیاحان مشهور اروپایی این شغل را بررسی کرده که خواندن آن خالی از لطف نیست. هانری رنه دالمانی، سیاح معروف فرانسوی، که در دوره حکومت قاجار به تهران آمده بود در بخشی از سفرنامهاش به این نکته اشاره کرده که اصلیترین کار دلاکها، کیسهکشی و مشت و مال بوده، اما کارهایی مثل حجامت، زالو انداختن، رگزنی، سرتراشی و ریشتراشی، ختنه نوزادان پسر، مداوای شکستگیها و دررفتگیهای استخوان، دندان کشیدن و جا انداختن ناف را هم که برخی اطبا از انجام آن امتناع میکردند، برعهده میگرفتند.»
شغل دلاکی در انحصار مردان نبوده و زنان دلاک هم در حمامهای زنانه گوش دختران را سوراخ میکردند. حدادی معتقد است دلاکها بنا به دلایلی در فرهنگ عامه مردم افراد محترمی بودند: «آنطور که سیاحان اروپایی روایت کردهاند، دلاکهای تهرانی مسئولیتهای مهمی از جمله دلالت ازدواج هم داشتهاند که از نگاه عموم مهم جلوه میکرد. آنها بین خودشان زبانی رمزگذاریشده داشتند و دو فرد دلاک، گاهی که میخواستند کسی متوجه گفتوگوهایشان نشود، به زبان مخصوص خودشان صحبت میکردند. این اطلاعاتی است که سیاحان مختلف به ما میدهند و در کتاب فرهنگواره گرمابه به آن اشاره شده است.
جیمز موریه، دیپلمات و نویسنده بریتانیایی، در بخش دیگری از همین کتاب به نقل از حاجیبابا، یکی از مشهورترین دلاکهای ایرانی، روایت کرده که در ۳۳ چشمه دلاکی استاد بود که منظور همان ۳۳ عملی است که دلاکها در شهرهای مختلف انجام میدادند و آرامآرام به تهران هم رسیده بود.»