به نقل از «دانا»

از بلبشو و روان پریشی تا رفتار خواص فریبانه در مدیریت سینما/ چرا رکورد اهدای سیمرغ شکست؟/ وقتی جشنواره با هدف ماندن در قدرت، سیاست گذاری می شود!

تاریخ انتشار: ۲۴ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۱۷۸۳۰۴

جشنواره سی و ششم فیلم فجر هم به پایان رسید، جشنواره ای که با اقدامات مدیران سینمایی می توان آن را از جهات مختلف استثنایی بر شمرد! جشنواره ای که نمودی بارز از تلاش ویژه مدیران سینمایی برای ماندن بر مسند قدرت است، موضوعی که توجه به آن، دلایل بخش عمده ای از اتفاقات و تصمیمات پشت پرده را نمایان می سازد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ محمدرسول محمدی/ جشنواره سی و ششم فیلم فجر هم به پایان رسید، جشنواره ای که با اقدامات مدیران سینمایی می توان آن را از جهات مختلف استثنایی بر شمرد! جشنواره ای که نمودی بارز از تلاش ویژه مدیران سینمایی برای ماندن بر مسند قدرت است، موضوعی که توجه به آن، دلایل بخش عمده ای از اتفاقات و تصمیمات پشت پرده را نمایان می سازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

مدیران فعلی سازمان سینمایی برای بقا در قدرت، حساست زدایی از جشنواره فیلم فجر و خنثی سازی آن را به هر نحو ممکن در دستور کار قرار دادند. همین است که می توان جشنواره امسال را یخ زده اطلاق نمود و موارد بی شماری از این دست را برشمرد.

اولین گام در این مسیر با محدود کردن جشنواره به ۲۲ فیلم سینمایی و حذف تمامی بخش های جنبی از آن رقم خورد. هدف از این اقدام محدود کردن فیلم ها، حذف تمامی فیلم های مساله ساز و مدیریت آسان تر افکار خواص و عوام در مورد عملکرد یک ساله مدیریت سینما بود. البته جالب است که در همین تعداد محدود نیز چندین فیلم به شدت مساله دار و حتی ضد نظام و با رویکرد براندازی نیز وجود داشت!

در گام دوم برای شکستن شاخ رسانه ها، برج میلاد را از کاربری به عنوان کاخ جشنواره حذف نمودند، شاید در ابتدا شعار صرفه جویی اقتصادی برای این تصمیم، خواص فریبی خوبی بود، ولی ابراهیم داروغه زاده دبیر جشنواره فیلم فجر در مصاحبه ای عنوان کرد که برج میلاد را به صورت رایگان دراختیار جشنواره قرار می دادند! موضوعی که از واقعیت پنهان در تغییر محل برگزاری جشنواره برای اهالی رسانه و اهالی سینما و جداسازی آنها پرده برداشت.

در گام بعدی چیدمان فیلم ها در سینمای رسانه ها با قرعه کشی انجام شد، تا در هیچ زمینه ای حساسیتی ایجاد نگردد!

در ادامه تعداد سالن های نمایش فیلم برای مردم در سطح شهر نسبت به کلیه جشنواره های گذشته کاهش یافت و سیستم جمع آوری آرای مردمی جشنواره به شکلی تغییر نمود که ظاهری جذاب و مبتنی بر تکنولوژی روز پیدا کند، هرچند در باطن بر ابهامات گذشته می افزود!

همه آنچه بر سر سیاست گذاری در جشنواره سی و ششم آوار شده به همین جا ختم نمی شود و می توان شرح مفصلی بر سیاست های انحرافی مدیران سینمایی مبتنی بر محور کمرنگ کردن جشنواره نوشت که در این مقال نمی گنجد.

در نهایت اعلام نامزدهای جشنواره فیلم فجر و ترکیب آنها نیز نشان از همان سیاست محافظه کاری دولت دوازدهم داشت، نامزدهایی که فاصله ۲۴ ساعته اعلام آنها تا اختتامیه، نمی توانست جریانی در رسانه ها ایجاد کند!

دقیقا در ادامه همین سیاست، اختتامیه و اهدای جوایز جشنواره سی و ششم تبدیل شد به تقسیم هوشمندانه غنائم بین جریان متمایل به ارزش های انقلاب و جریان اپوزیسیون! ترسیم یک فرآیند خواص فریبانه موجه!

به طور کلی در این دوره از جشنواره می توان تلاش برای خواص فریبی را بوضوح مشاهده نمود، مدل رفتاری که باعث تحقق ببلشویی از تصمیمات نابخردانه و نامتوازن در مدیریت جشنواره فیلم فجر شده است.

درست به همین دلیل است که امسال رکورد اهدای سیمرغ ها می شکند و تا می توانند سیمرغ می دهند، یعنی اصالت جایزه سیمرغ در جشنواره ۲۲ فیلمی امسال می شود کشک!

در کارگردانی، فیلمنامه، بازیگری دو سیمرغ داده شد! جوایز خلق الساعه بخش های حذف شده فیلم اول و هنروتجربه هم در ناباوری خود دریافت کنندگان به آنها داده شد! اتفاقاتی عجیب که نتیجه آن راضی شدن همه جریانات است!

هرچند در همین میانه نیز هر دو سیمرغ فیلمنامه که مبتنی بر نگاه محتوایی جشنواره است[۱] به آثار مساله دار «مغزهای کوچک زنگ زده» و «کامیون» داده شد و رکورد داری فیلم «تنگه ابوقریب» در دریافت سیمرغ و یا سیمرغ بهترین کارگردانی برای «به وقت شام» و یا جایزه نگاه ملی به «سرو زیر آب» پوشش مناسبی می شود در این خبط بزرگ در انتخاب و تبیین رویکرد محتوایی جشنواره! و البته در کنار آنها ابراز ارادت به فیلم «عرق سرد» به عنوان اثری خط گرفته از جریانات معاند نظام با سه سیمرغ نیز قابل اشاره است!

اما باز هم همین ترکیب مناسب است تا مدیران سینمایی در هر جمعی بتوانند از عملکرد خود دفاع کنند، در جمع انقلابیون از رویکرد انقلابی خود بگویند و در جمع اپوزیسیون عملکرد خود را بستایند و در مجموع بر مسند قدرت بمانند!

اما باید به مدیر محترم سازمان سینمایی و مشاوران ایشان گفت که تاریخ ثابت کرده چنین مدیریت هایی داوم نخواهد یافت و بعد از مدتی همه جریانات از چنین رویکردی اعلام انزجار خواهد نمود!

جناب آقای حیدریان؛ بر خلاف اظهارات شما در اختتامیه جشنواره، امسال سینمای اجتماعی از سیاه نمایی فاصله نگرفته است، تولیدات دفاع مقدس با فقدان محتوا مواجه اند و اتفاقا تولید شدن همین آثار هم ربطی به مدیریت سینما ندارد، اتفاقا دیدن آثار کمدی به خاطر شوخی های اروتیکشان باعث خجالت خانواده ها می شود و اثری از نقش مدیریتی سینما در تولیداتی با مضمون مقاومت دیده نمی شود! و در مقابل جشنواره سی و ششم نمودی بارز از سینمای اروتیک شده است و نمادهای سکس از پنهان به آشکار رسیده و در برخی آثار بیداد می کند و حریم های گذشته را درنوردیده است!

امروز مدیریت سینما راه را اشتباه می رود و حتی برای رهایی از تصمیم غلط حذف فیلم های اول از جشنواره فیلم فجر، تصمیم غلط راه اندازی جشنواره مستقل فیلم اولی را می گیرد، بسان کسی که پس از زمین خوردن ادامه راه را سینه خیز طی می کند!

امروز مدیریت سینما درگیر یک بلبشوی تصمیم گیری و روان پریشی عجیب است، امروز خواص فریبی در سینما بیداد می کند و مدیران تنها برای بقا در مدیریت سیاست بازی می کنند!

صد افسوس که هیچ هدف گذاری و نگاه استراتژیک برای نیل به سینمای آرمانی انقلاب اسلامی در مدیریت سینما وجود ندارد و نگاه ارزشی و انقلابی بدل به حلقه مفقوده مدیریت سینمای کشور گردیده است!

پی نوشت:

[۱] اگر تصور می کنید محتوای آثار در اهدای جوایز مهم نبوده، به سخنان صدرعاملی از اعضای هیات داوری در برنامه هفت مراجعه کنید که صراحتا گفت چون داوران با محتوای یک فیلم مشکل داشتند کلا از گردونه انتخاب ها حذف شد!

منبع:سینماپرس

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۱۷۸۳۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقش پررنگ سینما در آزادسازی زندانیان جرائم غیرعمد

مهدی چراغ کارشناس حقوقی قوه قضائیه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما درباره تصویری که از زندان ها در فلیم های سینمایی ارائه می شود گفت: متاسفانه بینندگان فیلم های سینمایی تصویر درستی از مسائل حقوقی در آثار نمی بینند و معمولا در پایان فیلم معمایی و جنایی با یک حس بد و ناامید کننده نسبت به دستگاه قضایی مواجه می شوند.

وی با تاکید بر اینکه می توان از رسانه به عنوان ابزاری برای آموزش استفاده کرد، افزود: روایت درست در سینما می تواند موجب کاهش مراجعات مردمی به دستگاه قضایی شود. سینما می تواند همانند یک مدرسه امور حقوقی را به مردم آموزش دهد.

چراغ اظهار داشت: بیشتر فیلم های سینمایی که در دهه نود تولید شده اند روی جرائم عمد تاکید داشتند و یا در این فیلم ها، زندان محل قاچاق مواد مخدر و حتی محل جرائم سازمان یافته دیگری بوده است. متاسفانه هیچ یک از آثار جنبه آموزشی زندان ها را نشان نداده اند. در صورتی که سینما می تواند تصویر واقعی از بازپروری زندانیان را نشان دهد.

وی افزود: ستاد دیه و یا سازمان زندان ها در اکثر مناسبت ها برای زندانیان مالی قدم های بزرگ برمی دارند اما خیلی کم دیده شده که داستان این کمک ها در فیلم های سینمایی روایت شود. در حالی که این روایت ها می تواند دیدگاه مردم را به زندانیان تغییر دهد و آنها را به مشارکت در آزادسازی زندانی های غیرعمد تشویق کند.

این کارشناس حقوقی، آشنایی نویسنده و کارگردان با مسائل حقوقی را یکی از شرایط اصلی ساخت فیلم درباره پرونده های حقوقی دانست و گفت: عدم آگاهی فیلمسازان از مسائل حقوقی باعث می شود که هیچ کدام از آثار، پرداخت درستی به کانون اصلاح و تربیت نوجوانان و همچنین کارگاه های فرهنگی و مهارت آموزی در زندان ها نداشته باشند. باید کارشناسان حقوقی و فیلمسازان با مشارکت یکدیگر برای ساخت فیلم های واقعی از پرونده های حقوقی قدم بردارند.