مرام ارتاوان مهر است
تاریخ انتشار: ۲۶ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۲۱۰۳۶۵
شوک زلزله حالاحالاها از بین نمی‌رود. مردم سرپل‌ذهاب شب‌ها و روزهای سختی می‌گذرانند. بعد از گذشت صد روز هنوز که هنوز است در تکاپوی برآورده‌کردن نیازهای اصلی‌شان هستند و بسیاری رنجِ از دست دادن عزیز نیز دارند و این فقدان، کار را دوچندان سخت کرده. آزاده کاظمی فعال اجتماعی
ایران آنلاین /مردم سرپل‌ذهاب نجیب و قوی‌اند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما... حقیقتاً بچه‌ها طعم شادی را چه خوب بلدند بچشند. این را از نخستین بازی و نخستین مدرسه‌ای که رفتیم، فهمیدیم. مدرسه نیمه‌تخریب بود. کلاس‌ها در کانکس برگزار می‌شد. کانکس‌ها کوچک و تعداد بچه‌ها زیاد؛ بدون میز و نیمکت روی موکت نشسته بودند. حضور ما را تا در حیاط احساس کردند غریو شادی کشیدند و چه چیزی بهتر از این؟ اینجا، ما (ارتاوان) با بچه‌ها بازی می‌کنیم، نقاشی می‌کشیم و کولاژ درست می‌کنیم. اوایل بچه‌ها کشش داشتند زلزله را به تصویر بکشند. خانه‌های‌شان را می‌کشیدند و خودشان را کنار دیوارها و سقف ریخته. کنار نقاشی‌ها نامه کوچکی هم می‌نوشتند. مضمون اکثر نامه‌ها قدردانی از مردم بود و درخواست کانکس. هنوز بسیاری از مردم کانکس ندارند. دیگر در این شهر احساس غربت نمی‌کنم. خیلی از بچه‌ها را می‌شناسیم و آنها ما را می‌شناسند. تا با باند و میکروفن وارد مدرسه یا محله‌شان می‌شویم، می‌دوند سمت‌مان. می‌پرند در آغوش‌مان. حافظه عجیبی دارند در ثبت خوبی و مهربانی. موسیقی و بازی حال‌شان را خوب می‌کند. به شکل شگفتی‌آوری منتظر حلقه بستن‌اند. دایره که درست می‌کنیم دست همدیگر را محکم می‌گیرند. خیلی سریع با موزیک هماهنگ می‌شوند و تمام مدت می‌خندند. کارمان که تمام می‌شود بلند و یک‌صدا می‌گویند: «دوباره! دوباره!» و این قند توی دل‌مان آب می‌کند. دیگر خستگی معنا ندارد و از نو شروع می‌کنیم. به‌وضوح می‌بینیم که روحیه پدر و مادرها که کنار ایستاده‌اند و تماشامان می‌کنند نیز عوض شده است. روی لب همه‌شان خنده است.
خیلی جاها مخصوصاً موقع ویزیت پزشک تیم‌مان با سالمندان، که سخت فارسی حرف می‌زنند، بچه‌ها برای ترجمه به دادمان می‌رسند. با تعهد و مسئولیت سؤال و جواب پزشک و بیمار و دستور مصرف دارو را توضیح می‌دهند. روستاهای زیادی رفته‌ایم برای بازی و نقاشی که مدارس‌شان مختلط است. توی یک کلاس گاهی چند نفر با هم فامیل‌اند. توی رنگ کردن به هم کمک می‌کنند و آنکه خوش‌خط است اسم و فامیل بقیه را بالای نقاشی‌هاشان می‌نویسد. بی‌شک سایه زلزله برای همیشه بر ذهن مردم اینجا و آیندگانش سنگینی خواهد کرد. اما بچه‌ها نبض زندگی‌اند و آینده‌شان آن‌قدر مهم هست که حتی یک روز هم ازشان غافل نباشیم. به همین منظور «یاران ارتاوان» بر این موضوع تمرکز کرده و می‌خواهد این نبض تپنده چنان امیدوار بزند که اندوه زلزله روز به روز کمتر شود و کمتر./روزنامه ایران
منبع: ایران آنلاین
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۲۱۰۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
زلزله کوهبنان کرمان را لرزاند
زمین‌لرزه‌ای به بزرگی حدود چهار ریشتر حوالی کیانشهر کوهبنان در استان کرمان را لرزاند.
به گزارش خبرگزاری ایمنا از کرمان، ساعت ۱۰ و ۱۷ دقیقه امروز چهارشنبه پنجم اردیبهشت زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۳.۹ ریشتر کیانهشر حوالی شهرستان کوهبنان در استان کرمان را لرزاند.
کد خبر 747458
همسر شهید آیت الله سیدمصطفی خمینی دار فانی را وداع گفت