علت اصرار اصلاح‌طلبان بر ناکارآمدی نظام چیست؟
تاریخ انتشار: ۳۰ بهمن ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۲۸۳۵۲۳
با وجود پیشرفتهای اقتصادی کشور اما اصلاح‌طلبان و کسانی از دولت، اصرار آشکاری بر «ناکارآمدنمایی از نظام اسلامی» و نگفتن حقایق دارند. علت چیست؟
به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ به نقل از فارس، اصلاح‌طلبان به رئیس‌جمهور روحانی رأی داده‌اند، گفته‌اند فداییان روحانی هستیم [۱]و در برابر مردم تأکید کرده‌اند که ما تضمین روحانی هستیم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
اما همین افراد امروز از این می‌گویند که روحانی اصولگراست. این اصولگرایان هستند که می‌خواهند روحانی را حفظ کنند و ما با او هیچ توافق و ائتلافی نداشته‌ایم! [۳]از این رفتار‌ها که بگذریم، اما قضیه وجه جالب‌تر دیگری هم دارد و آن اصرار‌های این روزهای اصلاح‌طلبان بر ناکارآمدی نظام و عدم بیان واقعیت‌های کشور است.
محمدرضا خاتمی، برادر لیدر اصلاح‌طلبان به تازگی در یک نشست سیاسی مربوط به حزب اتحاد ملت گفته است: «مهم‌ترین چالشی که در جمهوری اسلامی وجود دارد مسئله کارآمدی است. ما متأسفانه دچار این مشکل هستیم که یک ناکارآمدی تقریبا مورد اجماع همگان داریم که این ناکارآمدی درون خودش مشکلات زیادی را برای ما ایجاد کرده است.» [۴]قبل از او، محمد نعیمی‌پور، از نمایندگان مستعفی مجلس ششم نیز طی سخنانی اظهار کرده بود: «مطالباتی که اخیراً در ناآرامی‌ها مطرح شد، دارای جهت گیری‌های خاص بود. اما صرف نظر از مطالبات و درخواست‌های معترضین، این اعتراضات ناشی از بحران ناکارآمدی بود... رقابت یا خصومت میان قوا و عدم هماهنگی موثر بین آنها، نفوذ جریان‌های مافیایی اقتصادی در تصمیم گیری‌های سیاسی و نفوذ نیرو‌هایی که دارای هر سه رکن زر و زور و تزویر در بخش‌هایی هستند، باعث این ناکارآمدی شدند.» [۵]کسان دیگری از اصلاح‌طلبان نیز در هفته‌های اخیر به این مسئله اشاره کرده‌اند.
به این فهرست البته باید اظهارات برخی مقامات بلندپایه دولت را نیز افزود که گفته‌اند: اقتصاد ایران در ته درّه است، خزانه خالیست، با مردم گرسنه نمی‌توان امنیت ایجاد کرد و .... [۶]اکنون سؤال اینجاست که چرا با اینکه دولت و رئیس‌جمهوری که اصلاح‌طلبان می‌گفتند از ما هم بهتر عمل می‌کند بر سر کار است؛ اما اصلاح‌طلبان از ناکارآمدی نظام صحبت می‌کنند؟!
*پیشرفت‌هایی که جریان خاص به آنها علاقه‌ای ندارد/ وقتی آنها که باید! از پیشرفتهای کشور حرفی نمی‌زنند...
غیر از پاسخ به این سؤال، که حتما بایستی برای اهل نظر حاوی تأملات بسیاری باشد، اما یک سؤال مهم دیگر هم در این رابطه خودنمایی می‌کند؛ و آن اینکه چرا اصلاح‌طلبان و حتی مقاماتی از دولت از گفتن واقعیت‌های اقتصادی کشور که نشانه‌ای آشکار از پیشرفت و کارآمدی اقتصادی نظام اسلامی است طفره می‌روند و دائم بر «ناکارآمدی» تأکید دارند؟!
جالب آنکه مقام معظم رهبری نیز به تازگی در دیدار خود با مردم آذربایجان در همین رابطه تأکید کردند:
«خدمات انقلاب به ایران، خدمات بسیار زیادی است و یک فهرست طولانی در این زمینه وجود دارد... ما دهه سوم انقلاب را دهه «پیشرفت و عدالت» نامگذاری کردیم؛ پیشرفت به‌معنی واقعی کلمه در کشور اتفاق افتاده است. اما درباره عدالت عقب‌مانده هستیم و خودمان اعتراف می‌کنیم. باید از مردم و خدا عذرخواهی کنیم. ان‌شاءالله با همت مردان و زنان کارآمد در این ناحیه هم پیشرفت خواهیم کرد.»
آنچه که در ادامه می‌خوانید بخشی از همین واقعیت‌ها و پیشرفت‌ها در عرصه اقتصاد است که مشخص نیست چرا اصلاح‌طلبان و حتی گاهی دولتی‌ها اشاره‌ای به آنها ندارند؟!
یکم: اثر تحریم‌ها بر اقتصاد ایران بنا به واقعیت‌های ملموس، بر اساس گزارش‌های نهادهای امین نظام و به اذعان گفته‌های رئیس مجلس شورای اسلامی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام، نمایندگان مجلس و کثیری از چهره‌های اقتصادی کشور، هیچگاه بصورت میانگین نتوانسته بیش از ۳۰ درصد باشد.
دوم: وابستگی ایران به نفت طی سال‌های زعامت مقام معظم رهبری همواره رو به کاهش بوده است. مقوله‌ای که ضربه نخوردن اقتصاد ما از بابت کاهش قیمت نفت شاهد آن است.
بلومبرگ نیز طی گزارشی در همین باره نوشته است: ایران هرگز آنگونه که عربستان به درآمد‌های نفتی خود وابسته است، به آن وابسته نبوده است... ضمن اینکه ایران با قیمت کمتر (نفت) نیز می‌تواند کنار بیاید.
سوم: ایران اسلامی بدلیل بهبود ساختار‌های اداری و اجرایی خود توانسته است در سال‌های اخیر تا میزان ۹۰ درصد درآمد‌های مالیاتی خود را محقق کند. (و این مقوله یکی از عوامل اصلی تأمین بودجه است) درآمد مالیاتی حکومت ایران به تازگی نیز توانسته است به رقم یک و نیم برابر درآمد نفتی کشور نیز برسد.
چهارم: جمهوری اسلامی ایران به گواه گزارش‌های صندوق بین‌المللی پول، چند سال است که صاحب هجدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست.
پنجم: آمار بیکاری در ایران اگرچه متأسفانه در کلام عده‌ای از سیاسیون، بالا ارزیابی می‌شود، اما به گواه گزارش رسمی سازمان آمار کشور، نرخ بیکاری در ایران در پایان سال ۹۵ به میزان «۱۲ درصد» بوده است که نسبت به «۱۴ درصد» در سال ۸۹، شاهد بهبود دو پله‌ای نیز بوده است.
همچنین کثیری از بیکاران فعلی نیز در شرایط حادّ معیشتی نیستند (ردّ پیشنهادات شغلی وزارت کار به کارجویان که چندی قبل مورد اعتراف وزیر کار قرار گرفت، شاهدی بر این گفته است)
ششم: ضریب جینی یا همان شکاف طبقاتی در ایران نیز پس از ۴۰ سال از وقوع انقلاب اسلامی، هم‌اکنون در مقامی بهتر از آمریکا، چین و روسیه قرار دارد.
*** [۷][۸]بگذارید مجددا این سؤال را تکرار کنم... چرا اصلاح‌طلبان و کسانی از دولت به این پیشرفت‌ها اشاره ندارند؟ و اینکه چرا علیرغم این پیشرفت‌ها، اما از «ناکارآمدی نظام» سخن می‌گویند؟!
***
۱_http://www.jahannews.com/news/۵۵۶۲۴۹،
۲_https://www.isna.ir/news/۹۶۰۲۱۲۰۶۹۷۷،
۳_mshrgh.ir/۷۹۰۴۹۹،
۴_http://sharghdaily.ir/Modules/News/PrintVer.aspx?Src=Main&News_Id=۱۶۲۵۳۱،
۵_mshrgh.ir/۸۲۶۸۶۹،
۶_mshrgh.ir/۶۷۱۵۶۷،
۷_http://fna.ir/۳VM۸۱K
۸_http://tn.ai/۱۶۴۵۷۲۰
منبع: دانا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۲۸۳۵۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اصرار شنبه‌ای‌ها و مقاومت پنجشنبه‌ای‌ها
در حالی که معاون پارلمانی رئیس جمهور گفته دیدگاه دولت بیشتر به تعطیلی پنجشنبهها نزدیک است، برخی دستگاه‌های اجرایی مثل وزارت خارجه و نیز نهادهای اقتصادی بخش خصوصی و دولتی بر تعطیلی روز شنبه اصرار دارند.
به گزارش ایسنا، متن پیش رو گزارش نورنیوز از مناقشات بر سر روز دوم تعطیل هفته است که این روزها بحث آن در محافل مختلف داغ شده است؛ وقتی حرف تعطیلی دو روز در هفته به میان می‌آید، عده‌ای گمان می‌کنند با توجه به تعداد بالای تعطیلات مناسبتی در ایران لزومی به این کار وجود ندارد و چه بسا این تعطیلی وضعیت اقتصادی کشور را تحت تأثیر قرار دهد. درست است که ایران دارای بیشترین تعطیلی مناسبتی است، اما به دلیل این که تعطیلات آخر هفته برخلاف بسیاری از کشورها در ایران یک روزه است، ایرانیان در مجموع حدود ۴۰ روز در سال کمتر از دیگر کشورها تعطیل هستند.
بر اساس پژوهشی با عنوان «کدام کشورها پردرآمدترین روزهای تعطیلات را دارند؟» که نتایج آن در مارس ۲۰۲۳ در نشریه اینترنتی Visual Capitalist منتشر شده، ایران با مجموع ۵۳ روز تعطیلات، دارای نسبتی تقریباً مساوی بین تعطیلات رسمی و تعداد روزهای مرخصی با حقوق است و از این منظر در صدر قرار دارد. در واقع تقریبا نیمی از این ۵۳ روز تعطیلی، مرخصی مجاز شاغلان است و تعطیلات ایرانیان با احتساب این روزهاست که به عدد ۵۳ می‌رسد.
در اکثر کشورها، قوانینی برای ارائه مرخصی قانونی به کارمندان وجود دارد. بر اساس این پژوهش ۲۲ کشور دارای سیاست مرخصی سخاوتمندانه ۳۰ روزه هستند که ۱۰ کشور از این تعداد در آفریقا قرار دارند. در این میان برخی از کشورهای آفریقایی، اروپایی و آسیای مرکزی، از جمله توگو با ۴۳ روز، سن مارینو با ۴۶ روز و یمن با ۴۵ روز، در اختصاص مرخصی بسیار سخاوتمند بوده‌اند.
البته زمامداران سایر کشورها نیز بر این عقیده‌اند که اگر تمام وقت کار می‌کنید و ۴۰ ساعت در هفته را به محل کار خود اختصاص می‌دهید، مستحق استفاده از مرخصی هستید. با این حال میزان مرخصی استحقاقی در سراسر جهان اغلب به مدت زمان اشتغال کارمند بستگی دارد و همه کشورها حداقل‌های یکسانی ندارند.
جدا از بحث مرخصی استحقاقی و محاسبه آن در تعداد روزهای تعطیل، تعطیلات رسمی نیز فرصتی برای تجدید قوا و استراحت کارمندان است. کشورهای سراسر جهان تعطیلات رسمی را به مناسبت‌های مختلف جشن می‌گیرند و رویدادهای مهم ملی، فرهنگی و مذهبی را گرامی می‌دارند. تعداد این روزها هم البته می‌تواند در سراسر جهان متفاوت باشد. ایران با مجموع ۲۷ روز در سال، بالاترین تعداد تعطیلات رسمی با احتساب حقوق را در جهان ارائه می‌کند. پس از ایران بنگلادش با ۲۴ روز تعطیل رسمی و آذربایجان و کامبوج هرکدام با ۲۱ روز، بیشترین تعطیلات رسمی با حقوق را در جهان به خود اختصاص داده‌اند.
از سوی دیگر کشورهایی هم وجود دارند که در آنها خبری از تعطیلات رسمی با حقوق یا به قولی تعطیلات رسمی پولی نیست مثل لیبی که تعطیلات رسمی پولی ندارد و لبنان نیز تنها دو روز تعطیل رسمی در طول سال دارد.
در برخی کشورها هم لزوما هر جشنی تعطیل نیست. به عنوان مثال، هند باوجود داشتن انبوهی از جشنواره‌ها و روزهای با اهمیت ملی، تنها سه تعطیلات ملی دارد: روز جمهوری، روز استقلال و تولد مهاتما گاندی.
با این حال، هند همچنین نمونه خوبی از کشورهایی است که تعطیلات در سطح دولتی را نیز ارائه می‌دهند و هر ایالت این اختیار را دارد که بر اساس مناسبت‌های مذهبی، فرهنگی و تاریخی خود به لیست تعطیلات با حقوق اضافه کند.
شنبه یا پنجشنبه، مسأله این است
اگر بپذیریم ایران باید همگام با سایر کشورها دارای تعطیلی دو روز در هفته باشد، باید تکلیف روز دوم تعطیل هم مشخص شود. این روزها بحث برای تعیین تکلیف این روز تعطیل در میان نمایندگان مجلس و مسئولان مربوط به شدت داغ است. از سوی دیگر فعالان بخش خصوصی نیز چشم به این تصمیم بزرگ دوخته‌اند که مشخص می‌کند فعالیت‌های آنها در چه سمت و سویی جهت خواهد گرفت.
گروهی معتقدند با توجه به نیمه تعطیل بودن روز پنجشنبه، بهتر است این روز به کل تعطیل باشد و عده‌ای دیگر بر این باورند که تعطیلی شنبه مفیدتر خواهد بود چرا که با مناسبات جهانی و تعطیلی کشورهای دیگر همسویی بیشتری خواهد داشت و از این رو برخی مراودات اقتصادی و غیره را بهبود می‌بخشد.
تصمیم درباره تعطیلی روز دوم هفته در کمیسیون اجتماعی مجلس با حضور اعضای کمیسیون، معاون سازمان امور اداری و استخدامی و نماینده مرکز پژوهش‌های مجلس، در تاریخ ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ در دستورکار قرار گرفت.
ولی اسماعیلی، رئیس کمیسیون اجتماعی مجلس شورای اسلامی در تشریح این نشست عنوان کرد که در موضوع اصلاح ماده (۸۷) قانون مدیریت خدمات کشوری مبنی بر افزایش یک روزه تعطیلی پایان هفته و کاهش ساعات کاری که از صحن مجلس به کمیسیون بازگشت خورده بود، ما باید دو ابهام در آن، یعنی تعیین میزان ساعات کاری و تعیین روزهای کاری را در کمیسیون رفع می‌کردیم که در این نشست پس از اعلام نظرات نمایندگان موافق و مخالف و نماینده دولت و در نتیجه این بررسی، روزهای کاری از شنبه تا چهارشنبه تعیین شد. به عبارت دیگر بر اساس این ماده شهرها و استان‌های دیگر هم مانند تهران پنجشنبه و جمعه تعطیل خواهند بود.
به گفته او بحث دیگری که ذیل موضوع اصلاح ماده (۸۷) قانون مدیریت خدمات کشوری مورد بررسی قرار گرفت، کاهش ساعات کاری بود که در حال حاضر ۴۴ ساعت است. پیشنهاد اولیه دولت کاهش این عدد به ۴۲ و نیم ساعت در هفته و پیشنهاد کمیسیون ۴۰ ساعت در هفته بود که در این نشست پس از طرح نظرات موافقان و مخالفان، نماینده دولت هم با ۴۰ ساعت موافقت کرد. (مهر، ۲۶فروردین ۱۴۰۳)
حسین گودرزی، سخنگوی کمیسیون اجتماعی مجلس درباره دلیل انتخاب روز پنجشنبه و جمعه به عنوان روزهای تعطیلی عنوان کرد که یک بار شنبه را مصوب کردیم و پیشنهاد ارائه شده به کمیسیون بود. بعد دیدیم مقاومت‌هایی وجود دارد و به همین دلیل کمیسیون اصلاح کرد. به این ترتیب، قرار است دو روز در هفته را تعطیلی اعلام کنیم و بعد به تشخیص دولت، عمل شود.
محمد حسینی، معاون پارلمانی رئیس دولت سیزدهم نیز در پاسخ به پرسشی درباره دیدگاه دولت در زمینه تعطیل پنجشنبهها، اظهار کرد که نظر دولت در این زمینه مشخص است و به غیر از جمعه به تعطیلی یک روز دیگر به انتخاب دولت تاکید دارد و برخی استان‌ها هم مانند تهران پنجشنبهها را تعطیل کردند. دیدگاه دولت هم بیشتر به تعطیلی پنجشنبهها نزدیک است. (خبرآنلاین، ۲۸ فروردین ۱۴۰۳)
محدوده جهانی ۴۰ تا ۴۴ ساعت کاری در هفته
اگر بخواهیم به مقایسه‌ای در رابطه ساعات کاری در ایران با سایر کشورها بپردازیم باید بگوییم که ساعات کار استاندارد کشورهای سراسر جهان حدود ۴۰ تا ۴۴ ساعت در هفته است که البته لزوما در همه جا اینطور نیست.
بر اساس پژوهشی که در پایگاه خبری منابع انسانی انگلستان (HRnews)، با عنوان «تحلیل آمار ساعت‌های کاری در کشورهای مختلف» از سوی سازمان بین‌المللی کار منتشر شده، ساعت‌های کاری در بیش از ۱۰۰ کشور جهان مورد بررسی قرار گرفت و نتایج جالبی در این باره به دست آمد. بر این اساس هلند رکورددار کمترین ساعت کاری در جهان شناخته و مشخص شد که کارمندان و کارگران هلندی تنها ۳۲ ساعت در هفته کار می‌کنند. استرالیا نیز با بیشتر از یک ساعت زمان کاری از هلند، ۳۳ ساعت در هفته کارمندان و کارگران را سر کار نگه می‌دارد.
بر اساس این پژوهش شاغلان دانمارکی ۳۴ ساعت در هفته مشغول به کار هستند و بعد از استرالیا قرار دارند. کانادا، غنا و نروژ هم با ۳۵ ساعت کار در طول هفته در رتبه‌های بعدی جای می‌گیرند و زمان کاری در اتریش، فنلاند، فرانسه، آلمان، ایرلند، موزامبیک، سوئد و انگلستان هم ۳۶ ساعت در هفته است.
بر اساس این پژوهش بیشترین ساعات کاری در هفته نیز برای نپال ثبت شده که ۵۴ ساعت کار در هفته و ۲۰ ساعت بیشتر از میانگین ساعت کار در کشورهای اروپایی است. میانمار و قطر نیز با ۵۱ و ۵۰ ساعت کاری در هفته در جایگاه‌های بعدی قرار دارند. در این بررسی مشخص شد اغلب کشورهای آسیایی در مقایسه با کشورهای غربی ساعات کار طولانی‌تری دارند.
در ایران نیز ۴۴ساعت کار در هفته گرچه در محدوده متوسط جهانی قرار دارد اما در واقع حداکثر ساعت کاری در نرم جهانی محسوب می‌شود و کاهش آن به ۴۰ ساعت کار در هفته نیز همچنان در محدوده متوسط ساعت جهانی کشورهای دنیا قرار می‌گیرد و از این رو ما را از متوسط جهانی تعداد ساعات کاری خارج نمی‌کند. در واقع تعطیلی دو روز در هفته ما را در شرایطی مشابه با بسیاری کشورها قرار می‌دهد. در این میان بحث ساعات مفید کاری هم مطرح است که البته موضوع این گزارش نیست اما می‌تواند به عنوان مسأله‌ای مهم مورد بررسی قرار گیرد.
در هر حال مسأله تعطیلی دو روزه و کاهش ساعات کاری همچنان سوژه بحث‌های زیادی قرار خواهد گرفت و باید دید اجرای این طرح در آینده چه نتایجی در بر خواهد داشت. در آن صورت ادامه روند یا تصمیم گیری‌های بعدی درباره آن آسان‌تر خواهد بود و ما را در شرایط بهتری قرار خواهد داد.
انتهای پیام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است