نفس کارگران از هجوم ریزگردها به شماره افتاده/هیچکس آستین بالا نمی‌زند و کاری نمی‌کند
تاریخ انتشار: ۲ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۱۳۵۵۷
به گزارش خبرنگار ایلنا، اهواز را قدیم‌ترها ناصریه می‌گفتند و پیش از آن، خزعلیه و البته در دوران ساسانیان، هوزمسیر و هرمشیر می‌گویند. این شهر را اردشیر بابکان پی‌ریزی و بنا کرده‌است. شهری در کناره رود کارون و در جلگه‌ای سرسبز و خوش آب و هوا. شهری که از یک سمت محیط است به کوهستان‌های غربی و از سوی دیگر، راه دارد به سواحل جنوبی ایران زمین.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
از آنچه «یاقوت حموی» در «مجمع‌البلدان» می‌گوید چنین برمی‌آید که شهر اهواز در قرون نخستین اسلامی از بزرگ‌ترین و آبادترین شهرهای خوزستان بوده و چنان‌که از نوشته‌های همدانی مورخ قرن سوم پیداست، در قرن سوم هجری قمری حدود پنجاه هزار خانواده در این شهر سکونت داشته‌اند. قرن‌ها پس از آن نیز به زعم تاریخ‌نگاران، اهواز یا همان ناصریه یکی از قطب‌های گردشگری ایران بوده‌است.
اما هزار افسوس که این روزها حال ناصریه‌ی قدیم خوش نیست؛ نفس‌اش به شماره افتاده و ریه‌هایش از هجوم بی‌امان ریزگردها، خاک آلود و خسته‌است. گویی دیگر کارون در قلب این شهرِ تاریخی، زنده نیست؛ گویی اهوازِ این روزها، نعش ناصریه‌ی سرسبز و پرجمعیتِ آن روزها را بر دوش می‌کشد. آلودگی هوای اهواز در روزهای پایانی هفته گذشته به هفده برابر حد مجاز رسید! ریه‌های شهر پُر شد از ریزگردها و خاک؛ خاکِ بی‌امان....
در بین اخبار مربوط به آلودگی هوای اهواز (پایتخت خوزستان) و چند شهر بزرگ و کوچک این استان، هرچه بگردیم، آنچه نیست و دیده نمی‌شود، شرحِ احوال ناخوشِ مردمانی است که مجبورند این بی‌هوایی و هجوم سهمگین و بی‌امان ریزگردها را تاب بیاورند؛ آنها که مجبورند روزی هشت ساعت در هوایی که اجازه نفس کشیدن نمی‌دهد، زباله‌ها را جمع‌آوری کنند، به درختان برسند و فضای سبز شهر را سر و سامان بدهند یا مسافران را از این گوشه‌ی شهر آلوده به آن گوشه‌ی آلوده‌ی شهر برسانند. آنها که مجبورند بی‌هوایی را دوام بیاورند. کارگران شهرداری اهواز چه سخت نفس می‌کشند.
در روزهای آلوده‌ی ماه‌ها و هفته‌های گذشته بارها مدارس اهواز تعطیل شدند؛ ادارات دولتی نیز ساعات کار را کاهش دادند یا در مواقع اضطرار، کار را تعطیل کردند؛ اما کارگران شهرداری هیچ چاره‌ای جز سر کار رفتن نداشتند. چطور می‌شود سرکار نرفت وقتی پیمانکاران یک روز نیامدن را هم غیبت محاسبه می‌کنند؛ آنهم غیبت ناموجه؟ حتی با وجود تنگی نفس و سرفه‌های پیاپی؛ کارِ کارگر شهرداریِ اهواز تعطیل نمی‌شود. کار در خیابان‌ها که تعطیل‌بردار نیست.
حسین، کارگر فضای سبزِ منطقه 4 شهرداری اهواز است. او روزهای پر از ریزگرد و کارکردن در انبوه بی‌نفسی را اینطور روایت می‌کند: مشغول کاریم؛ حتی یک روز هم در روزهای آلوده تعطیل نشدیم. حتی هفته پیش که آلودگی به مرز بحران رسید، ما کارگران فضای سبز و پاکبان‌ها، مجبور بودیم به کارمان ادامه دهیم. شهرداری تعطیل نمی‌کند؛ به هیچ وجه....
او می‌گوید: «با اینکه خیلی از ما کارگران تنگی نفس گرفته‌ایم و مدام سرفه می‌کنیم، بازهم باید کار کنیم؛ نه ساعت کارمان کم شده و نه به ما خدمات درمانی ارائه می‌دهند. با وجود این همه آلودگی، برای کارگران پیمانکاریِ شهرداری اهواز انگار نه خانی آمده و نه خانی رفته؛ انگار هیچ.....»
در شهرداری اهواز به روال معمولِ اکثر شهرداری‌ها، وظایف متفاوت به پیمانکاران مختلف سپرده شده‌است. یک پیمانکار فضای سبز و کارگران آن را در اختیار دارد. پیمانکار دیگر مسئول پاکبان‌ها و جمع‌آوری زباله‌هاست و همینطور الی آخر. با این حساب باید گفت واگذاری سرنوشت کارگران این نهاد و یا ارگان عمومی به بخش خصوصی، آن هم به شیوه برون‌سپاری، ریشه اصلی مشکلات کارگرانی است که از همه حقوق قانونی خود محروم مانده‌اند. این واگذاری‌ها پیش از این نیز بارها مورد انتقاد واقع شده‌است، اما در عمل اتفاق خاصی نیفتاده و همان روال پیشین ادامه پیدا کرده‌است.
محسن سرخو (عضو پیشین شورای شهر تهران) در مرداد ماه سال گذشته در ارتباط با برون‌سپاری وظایف شهرداری‌ها گفت: در دولت قبل مصوبه‌ای در هیات دولت تصویب شد که طی آن، تمام دستگاه‌ها و سازمان‌های عمومی و دولتی مکلفند که مستقیم با کارگران قرارداد ببندند. این مصوبه متاسفانه در شهرداری‌ها اجرایی نشده است و با شرکت‌های تامین نیروی انسانی قرارداد منعقد شده که این شرکت‌ها مشکلات فراوان دارند و همین مساله موجب شده کارگران پیمانکاری شهرداری در بدترین شرایط شغلی باشند.
او همان زمان گفت: تاخیر در پرداخت دستمزدها، ساعات کار طولانی و در مواردی اخراج‌های دسته‌جمعی و به صورت کلی مخدوش شدن عرصه روابط کار، حاصل همین واگذاری‌های غیرقانونی است.
حتی دستکش نداریم
علیرغم غیرقانونی بودن این واگذاری‌ها از منظر تکالیف لازم‌الاجرای حاکمیتی، هنوز کارگران شهرداری‌ها در بدترین شرایط شغلی هستند. حسین، کارگر فضای سبز شهرداری در ارتباط با شرایط شغلی کارگران پیمانکاری اهواز ادامه می‌دهد: «ما کارگران پیمانکاری شهرداری‌ها با حداقل مزد مصوب وزارت کار، کار می‌کنیم. از همه حقوق قانونی محرومیم. در این شرایط سخت آب و هوایی، نه مزایای بدی آب و هوا به ما تعلق می‌گیرد، نه تعطیلی‌ها شامل حال ما می‌شود. باور می‌کنید پیمانکار حتی لباس و تجهیزات ایمنی به ما نداده‌است؟ حتی دستکش نداریم؛ با دست، زباله‌های باغچه‌ها و خیابان‌ها را جمع می‌کنیم و بعد درختان را هرس می‌کنیم. دو سال پیش که پیمانکار آمد، به ما یک دست کفش بی‌کیفیت و یک دست لباس کار داد؛ بعد از آن در دوسال گذشته دیگر هیچ امکاناتی به ما ندادند.»
این کارگر اهوازی از تاخیر در پرداخت دستمزدهای خود نیز ناراضی است و می‌گوید: «عموم پیمانکاران شهرداری‌ها دستمزدهای کارگران را با تاخیرهای طولانی می‌پردازند؛ تازه وقتی هم اعتراض می‌کنیم و تجمع برپا می‌کنیم، نه تنها رسیدگی نمی‌کنند، بلکه ما را از آینده می‌ترسانند؛ می‌گویند حالا که کار را تعطیل کرده‌اید، منتظر عواقبش باشید؛ به معنای واقعی کلمه صدایمان به هیچ جا نمی‌رسد.»
دفترچه‌های بیمه‌مان تمدید نشد
وقتی از او می‌پرسم در این روزهایی که آلودگی هوا همه مرزها را رد کرده، آیا خود و یا همکارانش دچار بیماری ریوی یا تنفسی هم شده‌اند یا خیر؛ می‌گوید: «تعدادی از همکارانم تنگی نفس گرفته‌اند؛ بعضی‌ها هم حمله‌های آسمی؛ بیماری‌های قلبی و عروقی دارند؛ اما نه تنها هزینه‌های درمان برعهده خودمان است بلکه به دلیل واریز نشدن حق بیمه‌ها توسط پیمانکار، دفترچه بیمه‌هایمان تمدید نشده؛ یعنی روزی هشت ساعت در گرد و غبار و آلودگی کار می‌کنیم؛ آن وقت دفترچه بیمه نداریم که برویم یک درمانگاه تامین اجتماعی لااقل رایگان درمان شویم. در این هوای خطرناک هم؛ مقامات و مسئولان، پیمانکاران را مجبور نکرده‌اند که حق بیمه کارگران را سرِ وقت بپردازند.»
به نظر می‌رسد در این اوضاع، صدای بی‌صدای کارگران پیمانکاری اهواز شنیده نمی‌شود؛ انگار گرد و غبار و ریزگردها دیوار بلندی کشیده‌اند میان این کارگران و آنها که باید کاری بکنند؛ آنها که باید آستین‌ها را بالا بزنند و کاری بکنند؛ اما نه آستین بالا می‌زنند و نه کاری می‌کنند.
نمی‌شود پیمانکاران، جزیره مجزا باشند
از علی ساری (نماینده مردم اهواز در مجلس شورای اسلامی) پیگیر مساله می‌شویم. ساری در ارتباط با کارگران پیمانکاری شهرداری‌ها می‌گوید: کارگران شهرداری به خصوص خدماتی‌ها مجبورند همواره و در هر شرایطی سر کار بروند و به هیچ وجه تعطیلی ندارند؛ اما اینکه در شرایط وخیم آب و هوایی باید چه تمهیداتی اندیشیده شود، قانون صراحت دارد.
این نماینده مجلس ادامه می‌دهد: از نظر قانون باید برابری بین کارکنان مختلف رعایت شود و نمی‌شود که بخش خصوصی یا پیمانکاران برای خودشان جزیره مجزا باشند و قوانین مملکت را نادیده بگیرند؛ وقتی قرار است برای مثال ساعات کار به دلیل بدی آب و هوا کم شود، این کاهش ساعات کار باید شامل همه کارکنان، اعم از کارگر و کارمند، دولتی و خصوصی بشود.
ساری در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان از نظر قانونی پیگیری کرد که حداقل پیمانکاران موظف شوند به کارگران شهرداری اهواز، بدی آب و هوا بپردازند یا از قوانین تعطیلی‌ها پیروی کنند؛ گفت: راهکار برای پیگیری قانونی وجود دارد و من به عنوان نماینده مردم اهواز در مجلس، اگر کارگری با شرایط این‌چنینی به من مراجعه کند، حتما مساله را تا رسیدن به نتیجه پیگیری خواهم کرد.
الزام آورترین قانونی که در این موضوع می‌توان به آن رجوع کرد؛ قانون کار است. دو ماده قانونی به صراحت، وظایف کارفرمایان ( در اینجا پیمانکاران شهرداری و به طریق اولی خود شهرداری در مقام کارفرمای مادر) را در این زمینه مشخص کرده‌است:
ماده ۹۱- کارفرمایان و مسئولان کلیه واحدهای موضوع ماده (۸۵) این قانون مکلفند براساس مصوبات شورای عالی حفاظت فنی برای تامین حفاظت و سلامت و بهداشت کارگران در محیط کار ، وسایل و امکانات لازم را تهیه و در اختیار آنان قرار داده و چگونگی کاربرد وسایل فوق الذکر را به آنان بیاموزند و در خصوص رعایت مقررات حفاظتی و بهداشتی نظارت نمایند . افراد مذکور نیز ملزم به استفاده و نگهداری از وسایل حفاظتی و بهداشتی فردی و اجرای دستورالعمل‌های مربوط کارگاه می باشند.
ماده ۹۲- کلیه واحدهای موضوع ماده (۸۵) این قانون که شاغلین در آنها به اقتضای نوع کار در معرض بروز بیماری های ناشی از کار قرار دارند باید برای همه افراد مذکور پرونده پزشکی تشکیل دهند و حداقل سالی یک بار توسط مراکز بهداشتی درمانی از آنها معاینه و آزمایش‌های لازم را به عمل آورند و نتیجه را در پرونده مربوط ضبط نمایند.
تبصره ۱- چنانچه با تشخیص شورای پزشکی نظر داده شود که فرد معاینه شده به بیماری ناشی از کار مبتلا یا در معرض ابتلا باشد کارفرما و مسئولین مربوطه مکلفند کار او را براساس نظریه شورای پزشکی مذکور بدون کاهش حق‌السعی، در قسمت مناسب دیگری تعیین نمایند.
تبصره ۲- در صورت مشاهده چنین بیمارانی ، وزارت کار و امور اجتماعی مکلف به بازدید و تایید مجدد شرایط فنی و بهداشت ایمنی محیط کار خواهد بود.
به نظر می‌رسد این دو ماده قانونی نیز به سرنوشت بسیاری از قوانین موجود در کتابچه‌ی قانون کار دچار شده‌اند. به عبارت دیگر، روی کاغذ همه چیز مشخص شده اما در عمل نه متن قانون اجرا می‌شود و نه هیچ نهادی پیگیری می‌کند که چرا اجرا نمی‌شود. از این‌ها که بگذریم، در مورد کارگران پیمانکاریِ شاغل در شهرداری اهواز انبوهی از سوالات مطرح است؛ آیا شهرداری نباید به وظیفه نظارتی خود در مقام کارفرمای مادر عمل کند و پیمانکاران را به رعایت قانون الزام کند؟ آیا اداره کار نمی‌تواند در مقام ناظر بر اجرای قوانین، به قضیه ورود کند و پیمانکاران شهرداری را ملزم کند که حداقل دفترچه‌های بیمه کارگرانی را که به خاطر حجم بالای ریزگردها در هوایی که نفس می‌کشند و نفسشان به شماره افتاده، تمدید کنند؟ و از همه مهمتر اینکه کارگران مستاصل و بی‌حقوقِ شهرداری باید به کجا مراجعه کنند که جز «پیگیری می‌کنیمِ» همیشگی پاسخی بشنوند؟
گزارش: نسرین هزاره مقدم
منبع: ایلنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.ilna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایلنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۱۳۵۵۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کرمان/ فوت پسربچه ۵ ساله در سایه اهمال کاری ها
با شنیدن صدای جیغ و فریاد همبازی‌هایش همه سراسیمه به سمت گودالی که در بستر رودخانه فصلی شهر رودبار کرمان حفر شده بود دویدند، اما نرسیدند و محمدمهدی پنج ساله در قعر گل‌ولای از نفس افتاد.
به گزارش ایسنا، ماجرای تلخ از اینجا شروع می‌شود که یک رودخانه فصلی از میانه شهر رودبار می‌گذرد که سال‌ها بخاطر خشکسالی‌های متمادی آبی به خود ندیده است و مسئولان هم خاطر جمع از این سراب نسبت به ایجاد حفاظ و ساماندهی بستر رودخانه شدند تا اینکه بارش‌های اخیر باعث جاری شدن سیلاب شد و گودالی که به عمق چهار متر در بستر آن به هر دلیلی حفر شده، پر از آب می‌شود و باز هم بی‌توجهی مسئولان شهری و مسئولان اداره آبیاری به عنوان متولی اصلی رودخانه‌ها حادثه‌ای تلخ را آفرید.
به دفعات شاهد خسارت جانی استخرهای کشاورزی و بستر رودخانه‌ها بوده‌ایم؛ فاضلاب زندان جیرفت در بستر رودخانه «ملنتی» این شهر نیز قبلا هم یک قربانی گرفت، اما هنوز ساماندهی‌ها اندر خم یک کوچه مانده‌است.
بیدار باش متولیان امریکی از فرهنگیان شهرستان رودبار جنوب که اطلاع کامل از اتفاق دارد در گفت‌وگو با ایسنا، از روز حادثه و جان سپردن محمدمهدی پنج ساله گفت.
خدامراد ناوکی سری تکان داد و با نگاهی غمبار می‌گوید رودخانه فصلی سال‌ها به صورت بلاتکلیف از میانه مناطق مسکونی عبور می‌کند. اگر چه بارندگی آنچنانی نداشتیم، اما ساماندهی بستر آن به علت همجواری با منطقه مسکونی از نان شب واجب‌تر بود، زیرا حوادث و بارندگی‌ها خبر نمی‌کنند و یک دفعه شاهد بارش و جاری شدن سیل خواهیم بود.
این فرد که با شهر و اوضاع شهر هم کاملا آشناست، ادامه می‌هد: پیش از این در بستر رودخانه فصلی گودالی عمیق به اندازه ارتفاع یک کمپرسی و لودر حفر شده و می‌دیدیم که ماشین‌ها از این مکان شن حمل می‌کنند.
او که فعال رسانه‌ای هم هست، بی‌توجهی مسئولان امر را در بارندگی‌های اخیر علت جمع شدن حجم زیاد آب در این گودال عمیق شده دانست و با انتقاد از این وضعیت ادامه داد: اینکه باز هم با جمع شدن آب در این گودل در همجواری مناطق مسکونی، احدی اقدام به حفاظ بندی و یا نصب علائم هشدار دهنده نکرده، جای سوال و تامل دارد.
مرگ پسربچه ۵ ساله در سایه اهمال کاری‌ها در رودبار جنوبناوکی درباره مشاهدات خود در روز حادثه و جان سپردن پسربچه پنج ساله به این گوال گفت: واقعا باید خون گریست. خودمان را یک لحظه جای خانواده این بچه بگذاریم چه حالی خواهیم داشت؟ بعد از ظهر جمعه، هفتم اردیبهشت ماه در همین مسیر همجوار با رودخانه مراسم عزا بوده که خانه محمدمهدی هم در همسایگی‌شان است. متاسفانه بچه‌ها در محل نزدیک به گودال با هم بازی می‌کردند که پای محمد مهدی سُر می‌خورد و داخل گوال آب می‌افتد و با سر و صدای هم بازی‌هایش همه جمع می‌شوند، اما کاری از دست کسی بر نمی‌آید چون گوال حدود پنج متر عمق دارد.
وی ادامه داد: همه نیروهای امدادی از جمله هلال احمر حضور داشتند، اما با دست خالی و بدون تجهیزات که خیلی دردناک است، لحظه‌ها سخت می‌گذشتند. مردم، همسایه‌ها، بستگان و خانواده محمدمهدی شیون کنان کنار گودال منتظر بودند تا اینکه یک شناگر محلی با طناب به جستجوی محمدمهدی رفت و با جسم بی‌جان این پسربچه بی‌گناه بالا آمد.
این فعال رسانه‌ای با بغض نسبت به عدم وجود امکانات و تجهیزات جستجو و نجات غریق باز هم انتقاد کرد و گفت: این کمبودها هم به نوبه خود دردناک هستند. چرا باید با دست خالی آن هم توسط افراد محلی پیکر بی جان غرق شده را پیدا کنند؟ حتی یک کاور نبود که جنازه را داخلش قرار بدهند و جلوی چشم مادر و بستگانش جنازه غرق در گل و لای روی زمین خاکی قرار گرفت.
او از دادستان به عنوان مدعی العموم خواست، برای تسکین آلام عمومی نسبت به کوتاهی‌هایی مسئولان و سازمان‌ها انجام داده‌اند، ورود کند تا دیگر شاهد چنین حوادث دلخراشی نباشیم.
ساماندهی رودخانه‌ها بر عهده اداره آبیاری است، نه شهرداریاما رئیس شورای اسلامی شهر رودبار جنوب در گفت‌وگو با ایسنا درباره علت حفر گودال عمیق در بستر رودخانه فصلی همجوار با منطقه مسکونی شهری و اینکه گفته می‌شود شهرداری عامل حمل شن برای یک پروژه عمرانی است، گفت: بنده با خانواده محمد مهدی ابراز همدردی می‌کنم و متاسفم که این حادثه تلخ به این شیوه رقم خورده است، اما اینکه می‌گویند شهرداری برای تامین شن موردنیاز پروژه شهری اقدام به گودبرداری کرده، اینگونه نیست و مستندات لازم موجود است که یک شخص حقیقی این کار حادثه‌ساز را انجام داده است.
علیرضا زابلی می‌گوید: گودبرداری توسط ماشین آلات شخصی انجام شده و نه شهرداری و دستگاه‌های شهرداری در بازگشایی دهانه‌های پل نقش داشتند و وظیفه شهرداری است زیرا در گذشته دهانه‌ها مسدود شده بودند و ربطی به گودال حفر شده در بستر رودخانه ندارد.
او ادامه می‌دهد: متاسفانه این گودال به عمق چهار تا پنج متر در بستر رودخانه حفر شده که برای تامین شن و ماسه توسط افراد شخصی صورت گرفته است.
شهرداری چند مرتبه گودال را پر کرده استرئیس شورای اسلامی شهر رودبار جنوب از تنظیم بخشنامه و ارسال به اداره آبیاری به عنوان متولی اصلی ساماندهی بستر رودخانه‌ها ارسال شده، خبر داد و گفت: علی رغم اینکه این گودال چندین مرتبه توسط شهرداری پر شده و بخشنامه‌ای هم به اداره آبیاری رودبار به عنوان متولی حفظ و حراست از رودخانه‌ها ارسال کردیم، اما متاسفانه تا کنون هیچ گونه همکاری نکرده است.
زابلی همچنین با یادآوری کمک‌های مالی شهرداری به ساماندهی رودخانه‌ها در سال گذشته به مبلغ چهار میلیارد تومان گفت: باز هم شهرداری آماده همکاری است اما اداره آبیاری باید در چارچوب ضوابط همکاری کند که این هماهنگی تا کنون اتفاق نیفتاده است.
رئیس شورای اسلامی شهر رودبار جنوب از ارائه مستندات به مراجع ذیصلاح جهت تنویر افکار عمومی خبر داد او ادامه می‌دهد: با بررسی این اسناد روشنگری می‌شود که کدام دستگاه در این راستا کوتاهی کرده است.
او می‌گوید: روز حادثه با رئیس دادگستری رودبار تماس گرفتم و توضیحات لازم را دادم و امیدوارم مراجع قضایی پیگیر علت حادثه باشند تا شاهد چنین حوادث تلخی برای شهروندان نباشیم.
به گزارش ایسنا، اگر چه داغ جانکاه محمدمهدی با هیچ بهایی فراموش نخواهد شد اما اصلاح رویه‌های نادرست در سازمان‌ها و رفع عوامل حادثه‌ساز مهمترین پیامدهای تاثیرگذار این دست اتفاقات خواهد بود و از طرفی خبرنگار ایسنا از ساعات اولیه اطلاع از این موضوع ناگوار ضمن تماس‌های مکرر با فرماندار رودبار جنوب، شهردار، رئیس شورای شهر و رئیس اداره آبیاری رودبار جنوب برای پیگیری، تنها موفق به گفت‌وگو با رئیس شورای شهر شد و رئیس شعبه هلال احمر هم به این جمله اکتفا کرد که «ما اجازه انجام مصاحبه نداریم».
کانال عصر ایران در تلگرام
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است