به نقل از «مهر»

معرفی حضرت زهرا(س) را نباید در عبادات فردی منحصر کرد

تاریخ انتشار: ۵ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۶۴۴۷۳

حیدری تهرانی گفت: برای معرفی حضرت زهرا(س) به عنوان الگوی زنان مسلمان نباید ایشان را در عبادات فردی و حجاب و رعایت واجبات و محرمات و تربیت فرزند و همسرداری و... منحصر کرد.

به گزارش خبرنگار مهر، سخنرانی حجت الاسلام حیدری تهرانی با موضوع «جامعه زنان مسلمان؛ عفت و عطوفت انفعالی یا عفت و عطوفت انقلابی» در فاطمیه دوم پس از نماز مغرب و عشا و به دعوت مسجد حضرت زینب کبری (سلام‌الله‌علیها) واقع در شهرک پردیسان، هزاره چهارم برگزار شد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در ادامه متن این سخنرانی از نظر شما می گذرد:

مرحوم شیخ کلینی در روایت بیستم کتاب العقل و الجهل در کافی شریف، روایت بسیار زیبا و ویژه ای را از قول ابی الحسن امام هادی (ع) نقل کرده‌اند که سوال کننده در آن، عالم بزرگ شیعه ابن سِکّیت اهوازی است. «ابن سِکّیت» یکی از ادبای شهیرِ و بزرگان شیعه در دوران حکومت عباسیان است که بنابر تقیه یا اضطرار یا نفوذ در دستگاه حاکم، دستور متوکل عباسی مبنی بر تعلیم و تربیتِ دو فرزندش را می پذیرد.

نقل است که روزی متوکل از او می پرسد: پسرانِ من افضل هستند یا حسن و حسین، دو فرزند علی بن ابی طالب؟ این عالمِ بزرگوار و شجاعِ شیعه در پاسخ او می فرماید: حتی قنبر، غلامِ علی بن ابی طالب (ع) مقامش از فرزندانِ تو افضل است چه رسد به حسن و حسین (ع)! این جواب تا جایی بر خلیفه گران می آید که دستور می دهد زبان ابن‌سکیت را از پشت سر بیرون بکشند و او را به این وضعِ فجیع به شهادت برسانند.

 این عالمِ عالی مقام و شجاع، یک سوال با ارزش از حضرت هادی (ع) می پرسد: «لماذا بعث الله تعالی موسی بن عمران بالعصا و یدالبیضاء و آله السحر» چرا خدای متعال حضرت موسی را با عصایی که به اژدها تبدیل می‌شد، مبعوث کرد اما حضرت عیسی را با شفادادن بیماران و زنده‌کردن مردگان برانگیخت و پیامبر اسلام را با قرآن مبعوث نمود؟ مگر تمام انبیاء مردم را به توحید دعوت نمی کنند، پس این اختلاف ها برای چیست؟

حضرت هادی(ع) در پاسخ او چنین مضمونی را بیان کردند: زمانی که خدای متعال حضرت موسی را بر قومش مبعوث کرد، موضوعی که بر مردم و جامعه مصر غلبه پیدا کرده بود، سحر و ساحری بود: «کان الغالب علی اهل عصره السحر» همه آنها تحت تاثیر این مطلب قرار داشتند به نحوی که ارتکازات و افکار و روحیات تمام جامعه آن روز تحت تاثیر قدرت سحر و ساحری بود. ساحران هم ظاهراً رابطه نزدیکی با دستگه فرعون داشتند به نحوی که وقتی با بعثت حضرت موسی به حکومت او ضربه وارد شد، فوراً آنها را به خدمت گرفت. خدای متعال برای اینکه حجت را بر آنها تمام کند حضرت موسی را به همراه معجزاتِ شبیه به سحر (عصا و ید بیضاء و...) مبعوث کرد تا جامعه کفرِ آن زمان را که مبهوتِ سحر ساحران بودند، از طریق به عجز کشاندنِ بهترین ساحران بیدار کند.

چرا که خدای متعال می خواهد حتی پایین ترین عقلانیت ها را نیز به سوی خودش دعوت کند. عقلانیت های ضعیف که حوصله و توان برهان و استدلال عقلی ندارند. آنها درگیر زندگی روزمره خودشان هستند و آنچه در زندگی روزمره شان حس می کنند، غلبه قدرت و سلطنت حاکمان دستگاه کفر بر شرائط اجتماعی آن زمان است. اگر آن قدرت بزرگ در برابر دیدگان همه شکسته شود و همه بفهمند قدرتی بالاتر از این قدرت وجود دارد، در حقیقت توحید به معنای عینی و عملی و کاربردی بر همه واضح می شود. حضرت (ع) در ادامه فرمودند: حضرت عیسی (ع) نیز در زمانی مبعوث شد که بیماری های مختلف، مردم را زمین‌گیر کرده بودند و بازار دوا و درمان و طبابت داغ داغ بود و طب آن زمان ادعای شفای مردم را داشت.

«قد ظهر فیه الزمانات و احتاج الناس الی الطب» همه، قدرت و کارآمدی طبابت را که در جامعه آن روز رواج پیدا کرده بود، می چشیدند. چرا که پدیده ای اجتماعی بود که تمام جامعه را تحت تاثیر قرار داده بود. لذا خدای متعال حضرت عیسی را به همراه معجزاتی شبیه به کار طبیبان مبعوث کرد که مریضی‌های مادرزاد را شفا می داد و حتی مردگان را نیز زنده می کرد تا از این طریق حجت را بر تمام مردم آن زمان تمام کند. چون طبابت و پزشکی هر چقدر هم کارآمدی داشته باشد، درد بی‌درمانی مثل مرگ را نمی‌تواند درمان کند اما به اذن الهی، حضرت عیسی چنین کاری را انجام می‌داد.

 به بیان دیگر، «ائمه کفر» و «ملأ» و «مترفین» و «مستکبرین»، «اکابر مجرمین» ـ و تعابیری قرآنی از این سنخ ـ که رهبری جامعه کفر را به دست دارند، در هر زمانی یک حیله و ابزار را برای فریب جوامع و سوق‌دادن آنها به سوی اهواء و شهوات خود بکار می برند و در هر دوره‌ای به شیوه جدیدی، آنها را به استعمار و استثمار و استحمار می کشند. لذا خدای متعال متناسب با هر زمان و حیله و ابزار خاص آن دوره، معجزه ای برای شکستن قدرت دستگاه کفر می آورد. چرا که «معجزه» به معنای به عجزدرآورنده است. معجزه می‌آید تا قدرت دستگاه کفر را که به آن تکیه کرده تا همه را به ظلمات ببرد، بشکند. معجزه، نقطه کانونیِ جامعه کفر و مظهر ابهتِ اهالی باشگاه قدرت را به چالش می‌کشد.

 حضرت(ع) در ادامه فرمودند: حضرت خاتم‌الانبیاء(ص) نیز در زمانی مبعوث شد که سخنرانی و خطبه و اشعار جاهلی در آن زمان میان قوم عرب به اوج خود رسیده و غلبه داشت: «کان الغالب علی اهل عصره الخطب و الکلام» لذا او را به همراه کلامی مبعوث کرد که علی رغم اینکه نه نثر بود و نه شعر، تمام ادبای عرب را از آوردن مثلِ آن عاجز کرده بود تا از این طریق حجت را بر همه تمام کرده باشد.

اینها نشان می دهد که اولین و اصلی ترین وظیفه انبیاء الهی، صرفا بیان احکام و بیان اعتقادات حقه و تشریح اخلاق حسنه نبود، چرا که وقتی قصد هدایت جامعه ای را می کردند، جامعه کفر که مردم را با ابزار و حیله اجتماعی و عینی به ظلمات برده است در برابر آنها صف‌بندی می کردند، لذا ابتدا باید آن قدرت را بشکنند و در مقابل چشمان همه به عجز برسانند تا مردم تازه درک کنند که عجب! یک دنیا و حقائق دیگری نیز وجود دارد، وگرنه کارکردن برای قوت لایموت خودشان در شب و روز، آنها را از حقائق دور کرده و در عمق فرهنگ ظلمانی ائمه کفر غوطه‌ور بوده‌اند.

اینجاست که حجت بر همه تمام می شود. وظیفه اصلی تمام انبیاء الهی، ضربه زدن به نقطه کانونی ائمه و ملاء و مستکبرین کفر بوده تا فضای تنفس برای توحید و موحدین ایجاد شود. پس از این اتمام حجت، اگر مردم جرأت کردند که از حول نمرودها و فرعون ها پراکنده شوند و بر محور نبی الهی جمع شوند، آن وقت تازه فضا برای تبلیغ احکام و بیان اخلاق حمیده و عمل به احکام نورانی دین فراهم می شود. این توصیفی از کیفیت دعوت انبیاء الهی و سطح اصلی ماموریت آنها بود.

 شب گذشته عرض شد به دلیل اتفاقات و شرائط جدیدی که جامعه شیعه بعد از انقلاب اسلامی در آن قرار گرفته و به تبع هجمه «جاهلیت مدرن» به امت دینی، تکیه به ظرفیت قبلی و توقف در وظائف گذشته کافی نیست اما با تحلیل این روایت روشن شد که این عدم کفایت، تنها ناشی از شرایط موجود نیست بلکه حقیقت رفتار انبیاء الهی و در کنارشان مخدرات و همسران آنها نیز همین بوده است. در واقع تعیین وظیفه ای که در گذشته برای جامعه زنان می شد و به احکام فردی و همسرداری و تربیت فرزند انحصار داشت، برای عبور از امتحانات امروز کفایت نمی کند.

در واقع برای معرفی حضرت زهرا به عنوان الگوی زنان مسلمان نمی‌توان و نباید ایشان را در عبادات فردی و حجاب و رعایت واجبات و محرمات و تربیت فرزند و همسرداری و... منحصر کرد زیرا این سطح از وظائف، موجب عطوفت و عفت انفعالی جامعه زنان مسلمان در برابر هجمه های جاهلیت مدرن می شود. این بدان معناست که نیمی از جامعه اسلامی را از جبهه بندی و سنگربندی در مقابل هجمه جاهلیت مدرن خارج کنیم و بدون روشن‌کردن حربه‌های جامعه کفر و احکام مقابله با آن، قشر زن را در برابر کفر مدرن بسیج نکنیم.

پس عفت و عطوفت انفعالی نمی تواند نسخه امروز جامعه زنان مسلمان باشد.چون هم شرایط درگیری کفر با ایمان چنین اجازه‌ای به ما نمی‌دهد و هم این‌که سطح اصلیِ رفتار انبیاء الهی و مخدرات آنها اساساً در مبارزه با نقطه کانونی ائمه کفر بوده است. چرا که تا زمانی که قدرت ائمه کفر بر سراسر جامعه مسلط باشد، «لهدّمت صوامع و بیع و صلوات و مساجد یذکر فیها اسم الله کثیراً» آنها وقتی در قدرت باشند جایی برای احکام فردی نیز نمی گذارند. چه صومعه نصرانی و چه کنیسه یهودی و چه مسجد مسلمان را نابود می کنند و می خواهند اثری از خداپرستی در روی زمین نباشد و اثری از احکام فردی نیز باقی نمی گذارند. لذا انبیاء الهی به شهادت این روایت منوّری که در ابتدا تقدیم شد، به قدرت کانونی جامعه کفر ضربه می زدند و باشگاه قدرت مادیِ ملاء و مترفین و مستکبرین را که جوامع را به عمق ظلمات و ضلالت ها فروبرده بودند، به تزلزل در می آوردند. عظمت مخدرات مومنه یعنی همسران و مادران و دخترانِ انبیا و اوصیا الهی نیز در این بوده که در افق و هم‌وزن و همراه با این مبارزه انبیا حرکت می‌کردند و اگر قبول مسئولیت در راه دفاع از توحید توسط این مخدرات نبود، مبارزه انبیاء الهی با دستگاه کفر ناقص می ماند. اگر جامعه زنان مسلمان به دنبال الگو است باید به این توجه کند که حضرت فاطمه زهرا (س) و همه زنان برتر عالم خلقت، بیش از عمل به احکام نورانی فردی، برای دفاع از پرستش خدای متعال و در مبارزه با دستگاه کفر عمل می کردند. آنها وظایف اعتقادی در برابر قدرت عینی جامعه کفر داشتند و روشن است که اعتقادات و وظائف اعتقادی، اشرف و مقدم بر وظائف فردی است گرچه عمل به وظائف اعتقادی، بدون استعانت از عبادات فردی و ارتباط با خدای متعال میسر نیست.

یکی از بانوان بزرگی که در حفاظت از کلمه توحید در عالم خارج _ نه در استدلالات ذهنی که در جای خود لازم است_ هم‌وزنِ نبی الهی حضرت ابراهیم (ع) حرکت کرد و مأموریت اعتقادی خودش را در مبارزه با کفر و حفاظت از توحید انجام داد حضرت هاجر (س) بود. وقتی ایشان حضرت اسماعیل را به دنیا آوردند خدای متعال به حضرت ابراهیم دستور داد که شما باید از شامات خارج شوید و در مکه ـ یعنی خانه من و اولین بقعه‌ای که در زمین آفریدم ـ بروید و هاجر و اسماعیل را در آنجا مستقر کنید.

در تفسیر عیاشی و تفسیر علی بن ابراهیم ذیل آیات 34 و 35 سوره ابراهیم آمده است که حضرت ابراهیم (ع) خودش و هاجر (س) و اسماعیل (ع) را بر براق سوار کرد و به صورت معجزه گون از شامات به سوی مکه حرکت کردند. در میان راه هر مکان و منطقه خوش آب و هوایی که می دید، به جبرئیل می گفت که آیا باید اینجا ساکن شویم؟ جبرئیل پاسخ می داد که خیر، مقصد اینجا نیست. وقتی به سرزمین مکه رسیدند حضرت ابراهیم (ع)، هاجر و اسماعیل را در آنجا سکنی داد و عزم برگشت به شامات را کرد. چرا که به حضرت ساره (س) قول داده بود که فوراً به شامات بازگردد. حضرت هاجر به ایشان عرض کرد: «إنک خلّفت إمرأه ضعیفه و غلاما ضعیفا لا حیله لهما بلا انیس من بشر و لا ماء یظهر و لا زرع قد بلغ و لا ضرع یحلب» شما یک زن و بچه‌ که هیچ قدرت و چاره‌ای ندارند، رها کردی و می‌روی؟! اینجا نه آبی است و نه انسانی است و نه گیاهی در آن هست و نه دامی هست که از آن شیر بگیریم! شما ما را اینجا رها می کنی؟! این یک مأموریت عظیم و سخت است. اگر برای ما یک کاری پیش آید و اجبارا یک شب در خانه نباشیم، چه نگرانی برای ما حاصل می شود؟! خانواده مان چه حالی پیدا می کنند؟! می گویند ما را با فرزندان تنها گذاشتی! این در حالی است که تمام امکانات شهری اعم از آب و برق و گاز و نگهبان مجتمع و در قفل دار و پلیس و آتش نشانی و بیمارستان شبانه روزی و... در دسترس آنهاست!

حضرت ابراهیم (ع) همسر و نوزادش را به امر الهی در این وضعیت گذاشت! این فشار سنگین و ماموریت بسیار سختی است که در ادامه به ارتباط آن با دفاع از کلمه توحید و مبارزه با دستگاه کفر اشاره خواهد شد. هاجر و اسماعیل به گریه افتاده بودند و حضرت ابراهیم نیز دلش به درد آمد و از دو چشمانش اشک جاری شد. لذا حضرت (ع) به سوی در خانه کعبه روانه شد و در خانه کعبه را گرفت و خطاب به خدای متعال عرضه داشت: «ربنا إِنِّی أَسْکَنْتُ مِنْ ذُرِّیَّتِی بِوادٍ غَیْرِ ذِی‏ زَرْعٍ‏ عِنْدَ بَیْتِکَ الْمُحَرَّمِ رَبَّنا لِیُقِیمُوا الصَّلاةَ فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِی إِلَیْهِمْ وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ یَشْکُرُون»‏ خدایا! من ذریه خودم را که ذریه توحید است ـ  نبی اکرم و ائمه اطهار از نسل حضرت اسماعیل هستند ـ در سرزمین بدون آب و علف و بدون انسان رها کردم! و در ادامه عرض کرد: «رَبَّنا إِنَّکَ‏ تَعْلَمُ‏ ما نُخْفِی‏ وَ ما نُعْلِن وَ ما یَخْفی‏ عَلَی اللَّهِ مِنْ شَیْ‏ء» خدایا! تو می دانی که ما چه چیزی را پنهان کردیم. در تفسیر عیاشی ذیل این آیه نقل شده است: «شأن اسماعیل و ما اخفی اهل البیت» آن چیزی که حضرت (ع) پنهان کرده بود، حضرت اسماعیل (ع) بود و اینکه قرار است پیامبر آخرالزمان از او زاده شود.

 در واقع دستور به هجرت از شامات و سکونت هاجر و اسماعیل در وادی بدون آب و گیاه، مدیریت پیچیده خدای متعال برای حفظ نسل نبی اکرم (ص) بود. چرا که کفار و دشمنان هر لحظه می خواستند نسل انبیاء را بکشند و از بین ببرند. به همین دلیل است که طبق گزارش‌های تاریخی وقتی نور نبی اکرم (ص) در پیشانی حضرت هاشم (ع) هویدا شد، یهود چندین مرتبه قصد ترور ایشان را کردند. لذا حضرت ابراهیم (ع) مأمور شد از شامات که مرکز حکومت های کفر و محل درگیری انبیا الهی با دستگاه کفار بوده، هجرت کند و برای حفظ جان حضرت اسماعیل بعنوان حامل نطفه و نسل پیامبر آخرالزمان، او را به سرزمینی بیاورد که نه بشری و نه تمدنی باشد تا به صورت ناشناس و با حالت تقیه، به دور از خطرات ترور از سوی دشمنان قرار بگیرند تا نسل مبارک نبی اکرم (ص) وائمه اطهار حفظ شود. لذا تمام اجداد پیامبر (ص) در تقیه بودند و گرچه همگی موحد بودند ولی اظهار نمی کردند چون هوای نفس و کفرِ غلیظ دستگاه کفر باعث می‌شد تا آنها همواره به دنبال برکندن نسل انبیا از قاموس خلقت باشند. پس خدای متعال تدبیری کرد که نسل نبی اکرم (ص) را از مرکز قدرت دستگاه کفر که در شامات قرار داشت دور کند و به مکان دیگری منتقل کند تا در طول قرن ها امنیت جانی برایشان فراهم گردد و این نطفه و نسل مبارک انتقال پیدا کند.

در واقع توحید در عالم جاری نمی‌شود مگر توسط نبی اکرم و ائمه هدی و آغاز حفاظت از این نور مبارک ـ که همان حفاظت از توحید در عالم خارج و در زندگی عینی است ـ بعهده حضرت هاجر (س) قرار می گیرد. این یک مأموریت بسیار سخت و پیچیده ای است. چه کسی می تواند چنین امتحانی را تحمل کند؟! حضرت ابراهیم (ع) بعد از مناجاتشان با خدای متعال، هاجر و اسماعیل را در آنجا گذاشتند و رفتند. پس از آن، وضع تشنگی و آن گرسنگی برای نوزاد پیدا شد و این رفت و آمد حضرت هاجر (س) بین صفا و مروه برای پیدا کردن آب ـ که از سنخ هیچ‌یک از عبادات متعارف نیست ـ به یکی از مناسک حج تبدیل شد. عظمت این فعل و ابعاد این عبادت حضرت هاجر در دفاع از کلمه توحید و حفاظت از پرستش خدای متعال در مقابل کفر به گونه‌ای است که در ایام حج تا روز قیامت، تمام مردان باید نسبت به این فعل عظیم تواضع و تعظیم کنند تا از این طریق، کسب نور و معرفت الهی کنند. این رفتار از سنخ نماز و روزه و عبادات فردی نبود بلکه در سطح احکام اعتقادی و حفاظت از کلمه توحید بر روی کره زمین بود و مخدراتِ انبیاء و اولیای الهی چنین کسانی بودند!

 لذا اگر قرار باشد نور و علم و معرفتی به مردان غیرمعصوم اعم از فقها و علما و نواب عام حضرت ولی عصر (عج) برسد، با توسل به این بزرگواران چون حضرت هاجر و مریم و فاطمه معصومه و... می رسد. چرا که اینها هم‌وزن با مأموریت انبیاء و اوصیای الهی در جهت حفاظت از کلمه توحید و مبارزه با کفر انجام وظیفه کردند. عفت و عطوفت‌شان در اعلی مراتب بت‌شکنی و مقابله با کلمه کفر صرف شده است. اینها عفت و عطوفت انقلابی داشتند. انقلاب حقیقتی جز بت شکنی ندارد و البته بت‌ها در هر زمان متفاوت اند.

رحمت و روح و رضوان الهی بر حضرت امام (ره) و آن بصیرت بی نظیر او که در اواخر عمر شریفش فرمود: «بت پرستی مدرن»! امروز بشریت دیگر سنگ و چوب نمی‌پرستد اما اگر کسی سنگ و چوب نپرستید، یعنی کفر تعطیل شده؟! اهواء و شهوات بشر آرام شده؟! دنیاپرستی تعطیل شده؟! ابداً ! تا هنگام ظهور حضرت ولی عصر (عج) این جولان ها و عنادها و انکارها و تمنیات کثیف بشری، به دستگاه الهی حمله ور است اما شکل آن تغییر پیدا می کند و به بت‌پرستی مدرن یا به تصریح مقام معظم رهبری (حفظه الله) به «جاهلیت مدرن» تبدیل می‌شود. هنگامی که از جاهلیت مدرن و بت پرستی مدرن تحلیل دقیق و عمیقی ارائه شود و کفر جدید که امروز به جامعه شیعه در ابعاد سیاسی و فرهنگی و اقتصادی حمله ور است روشن شود، آنوقت حوزه های علمیه باید وظائف جدیدی برای جامعه زنان تعریف کنند. دیگر نباید گفت که ای زنان مسلمان! فقط نماز و روزه و حجاب و عفاف و تربیت فرزند و همسرداری و... را انجام بدهید! اگر دشمن با تمام وجوه و وجودشان به شکل مدرن به ما حمله‌ور است، ما نمی توانیم نیمی از جامعه را در مقابل این هجمه بسیج نکنیم بلکه وظائف جدیدی برای جامعه زنان مسلمان شکل می‌گیرد.

 همانطور که در طول انقلاب اسلامی وظائف جدیدی تعیین شد. جامعه زنان در تظاهرات شرکت کردند. خواهران و مادران و همسران شهدا گفتند اگر ما باز هم فرزند داشته باشیم فدای اسلام می کنیم و با این روحیه و این موضع گیری تمام جامعه زنان به انفعال در آوردند و آنها را در مسیر انقلاب همراه کردند. البته ما نباید در اینها توقف کنیم. باید ابعاد وظیفه جامعه زنان دقیق تر شود همانطور که دشمنان فریب‌های دقیق‌تر و ظریف‌تری برای ضربه زدن به جامعه اسلامی ایجاد می کنند. ما اگر بخواهیم از بانوان و مخدرات الهی در طول تاریخ به محوریت حضرت زهرا (س) الگو بگیریم اولا باید تعریف صحیحی از شخصیت آنها ارائه کنیم. باید عظمت افعال و موضع گیری های آنها را تبیین کنیم که چطور در مقابل شدیدترین هجمه ها و سنگین‌ترین حملات دستگاه کفر ایستادگی کردند. بعد از آن باید بگوییم دستگاه کفر امروز چگونه ضربه می زند و ما باید چگونه جامعه خودمان را اعم از زن و مرد بسیج و هماهنگ کنیم. البته چون ایام فاطمیه، منسوب به حضرت صدیقه طاهره (س) است ما بیشتر به بحث زنان توجه می کنیم و الا این یک امر عمومی است. حفاظت از پرستش خدای متعال وظیفه همگان است و بر تمام احکام فقهی حاکم است. ان شاء الله شب های آینده این سیر تاریخی تبیین خواهد شد و بعد از آن توصیفی در مورد زندگی حضرت زهرا (س) و ماموریت پیچیده ایشان ـ که متناسب با آن، ملقب به «سیده النساء العالمین من الأولین و الآخرین» شدند ـ ارائه خواهد شد و پس از آن باید به توضیح کفر و جاهلیت مدرن پرداخت و راهکارهای مقابله با آن را تشریح کرد. و آخر دعوانا ان الحمدلله رب العالمین

منبع: مهر

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۶۴۴۷۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

لیگ برای این بازیکن ملی‌پوش پرسپولیس تمام شد

مرتضی پورعلی‌گنجی پیش از تقابل با پیکان در دیدار تیم ملی ایران و قطر در فینال رقابت‌های چهارجانبه اردن بعد از برخورد با بازیکن قطری به شدت مصدوم و بعد از معاینات مشخص شد که این بازیکن دچار پارگی رباط صلیبی شده است و حداقل ۶ ماه دور از میادین خواهد بود.

مدافع ملی‌پوش سرخ‌پوشان حالا رفته‌رفته به پایان دوران نقاهت خود نزدیک می‌شود و تمرینات خود را آغاز کرده است. او اکنون به همراه یاسین سلمانی، دیگر بازیکن مصدوم قرمز‌ها تمرینات خود را زیر نظر کادر پزشکی پرسپولیس انجام می‌دهد.

با این وجود نه تنها تیم پزشکی سرخ‌ها بلکه پورعلی‌گنجی هیچ تمایلی به ریسک ندارد و با این تفاصیل، این بازیکن تقریبا از یک ماه دیگر می‌تواند برای قرمز‌ها به میدان برود.

با توجه به برنامه‌ریزی مسابقات لیگ برتر و همچنین مشخص شدن تقریبی زمان بازگشت پورعلی‌گنجی می‌توان گفت که لیگ بیست‌وسوم عملا برای این بازیکن به اتمام رسیده است و پرسپولیس می‌تواند در ادامه رقابت‌های جام حذفی از مدافع با تجربه خود استفاده کند.

منبع: ایرنا

tags # مرتضی پورعلی‌گنجی ، پرسپولیس سایر اخبار آیا قدرت‌های فوق‌بشری واقعیت دارند؟ چطور انسان به این قدرت‌ می‌رسد؟ بعد از فضا چه چیزی وجود دارد، جهان کجا تمام می‌شود؟! (تصاویر) مرکز واقعی جهان کجا است؟ فضانوردان چگونه در فضا دستشویی می‌کنند؟ | سرنوشت مدفوع انسان در فضا چه می‌شود؟