تظاهرات احزاب رقیب در آستانه انتخابات ایتالیا
تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۸۳۳۲۳
در آستانه انتخابات پیش رو در ایتالیا، دهها هزار تن در تظاهرات ضدفاشیسم و در مخالفت با جناح راست افراطی در سراسر این کشور تجمع کردند.
به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، پس از بروز خشونتها در اعتراضاتی که اوایل ماه جاری صورت گرفت، وزارت کشور ایتالیا اعلام کرد که ۵۰۰۰ نیروی پلیس را طی بیش از ۱۱۹ تظاهرات در سراسر کشور برای حفظ نظم به خیابانها فرستاده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گفته پلیس، در یک تجمع در قطب تجاری شمال میلان که به سرپرستی ماتئو سالوینی، رییس گروه ضد مهاجرتی "لیگ" برگزار شد، ۱۵ تا ۲۰ هزار تن شرکت کردند. این در حالی است که ترتیب دهندگان این تظاهرات میگویند، نزدیک به ۵۰ هزار نفر در این تجمع حضور داشتهاند.
این گروه که پیشتر با نام "لیگ شمالی" شناخته میشد، بخشی از ائتلاف جناح راست سیلویو برلوسکنی، نخست وزیر سابق ایتالیا است.
سالوینی که امیدوار است رهبر بعدی کشور باشد، در حالی در جایگاه ویژه سخنرانی حاضر شد که دختر پنج سالهاش را در آغوش داشت و به جمعیت گفت: اول ایتالیاییها.
وی به سیاستهای مهاجرتی ماتئو رنتزی، نخست وزیر سابق چپ میانه که برای انتخابات نامزد شده، تاخت و متعهد شد که به نفع سالمندان، کارگران بیکار و کسبوکارهای کوچک کار کند.
در تظاهراتی دیگر در میلان نیز پلیس ضدشورش با تظاهرکنندگان مخالف فاشیسم که علیه تجمع جنبش نئوفاشیستی "کاساپاوند" تجمع کرده بودند، درگیر شد.
پس از آنکه چندین کشور اروپایی در سالهای اخیر در مخالفت با شرایط اقتصادی و مهاجرتی به حکومتهای راستگرا روی آوردهاند، نگرانیهایی از روی کار آمدن دوباره گروههای راست افراطی در انتخابات پیش روی ایتالیا وجود دارد.
پائولو جنتیلونی، نخست وزیر ایتالیا نیز همچون رنتزی در تظاهرات ضدفاشیستی که توسط انجمن ملی پارتیزانهای ایتالیایی و با شعار "فاشیسم دیگر هرگز" برگزار شده بود، حضور پیدا کرد.
در رم نیز تظاهراتی از جانب یک اتحادیه از جناح راست در مخالفت با اصلاحات سیاست کار برگزار شد که تظاهرکنندگان طی آن به سمت نیروهای پلیس مواد منفجره پرتاب کردند.
همچنین در میلان صدها تن از فعالان ضدفاشیسم که بسیاری از آنان پرچمهای حزب کمونیست را در دست داشتند، در میدانی برای اعتراض گرد هم آمدند.
در سیسیل نیز پیش از برگزاری تظاهرات گروه راست افراطی "فورزا نوا"، جو پرتنشی حاکم بود اما هیچ خشونتی از این تظاهرات ۱۰۰۰ نفری که در میدانی در پالرمو برگزار شد، گزارش نشد.
میانگین نتایج تازهترین نظرسنجی مهم صورت گرفته حاکی از آن است که ائتلاف جناح راست برلوسکنی که شامل احزب "فورزا ایتالیا"، لیگ و حزب راست افراطی "برادران ایتالیا" میشود، در صدر قرار دارد اما از اکثریت در پارلمان برخوردار نخواهد بود.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۸۳۳۲۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«انقلاب میخک» پرتغال که منجر به دموکراسی در این کشور شد را بشناسیم
به گزارش جماران به نقل از یورونیوز، ساکنان پایتخت پرتغال در حالی روز پنجشنبه پنجاهمین سالگرد انقلاب میخک را که یادآور مبارزه با دیکتاتوری و پیروزی است جشن گرفتند که حمایت از راست افراطی طی سالهای اخیر در این کشور، همانند اغلب نقاط اروپا بیش از گذشته مورد استقبال قرار گرفته است.
دهها هزار نفر روز پنجشنبه برای گرامیداشت جشن پنجاهمین سالگرد «انقلاب میخک» در پرتغال که طولانیترین دیکتاتوری فاشیستی اروپا را سرنگون کرد و دموکراسی را در این کشور به ارمغان آورد، به خیابانهای لیسبون، پایتخت سرازیر شدند.
جمعیت زیادی از ساکنان لیسبون در این راهپیمایی حضور داشتند و ضمن در دست داشتن گلهای میخک و برافراشتن پرچمهای کشورشان شعار «۲۵ آوریل همیشه؛ فاشیسم هرگز دوباره!» سر دادند.
آنتونیو اولیویرا سالازار، پرتغال را از سال ۱۹۳۲ تا ۱۹۶۸ تحت سلطه خود داشت، اما حکومت اقتدارگرای فوق محافظهکار او با جانشینش مارسلو کائتانو، تنها شش سال دیگر تداوم یافت و سرانجام در ۲۵ آوریل ۱۹۷۴ با انقلاب میخک از هم فروپاشید.
این انقلاب تقریبا بدون خونریزی توسط گروهی از افسران جوان ارتش که خواهان دموکراسی و پایان دادن به جنگهای طولانیمدت علیه جنبشهای استقلال در مستعمرات آفریقا بودند، پایهریزی و هدایت شد. کودتای نظامی توسط گروه «کاپیتانهای آوریل» منجر به استعمارزدایی سریع شد.
مشارکت ساکنان پایتخت در جشنی ملی که یادآور مبارزه با دیکتاتوری است در حالی صورت میگیرد که حمایت از راست افراطی طی سالهای اخیر در پرتغال، همانند اغلب نقاط اروپا بیش از گذشته به چشم میخورد.
جشنهای روز پنجشنبه در میدان کومِرس (تجارت) لیسبون، در کنار رودخانه تاگوس آغاز شد، جایی که دو ناوچه نیروی دریایی این کشور پهلو گرفته بودند.
همزمان، جنگندههای نیروی هوایی در آسمان به پرواز درآمدند، خودروهای نظامی در مسیر تعیین شده حرکت کردند و بیش از ۴۰۰ سرباز در این مراسم رژه رفتند و سرود ملی کشورشان را خواندند.
ژوائو مارسلینو، شهروند ۷۴ ساله پرتغالی که از جمله شرکت کنندگان در جشنهای سالگرد انقلاب میخک در لیسبون است نسبت به اوجگیری گرایشهای افراطی در کشورش ابراز نگرانی میکند.
وی میگوید که ظهور چشمگیر جریانهای عوامگرا و راست افراطی طی سالهای اخیر در پرتغال که به گفته او بازتابی از یک رویکرد مشابه در دیگر کشورهای عضو اتحادیه محسوب میشود بسیار نگران کننده است زیرا «راه حلهای خوبی را برای هیچ کشوری به ارمغان نمی آورد.»
این شهروند سالخورده پرتغالی میافزاید: «نگرانم که بعد از ۵۰ سال دموکراسی هنوز عدهای از مردم آنگونه که باید آگاه نشده باشند... حال آنکه راست افراطی در حال پیشروی است زیرا احزاب اصلی به توسعه کشور کمک نمیکنند.»
مارسلو ربلو دی سوسا، رئیس جمهوری پرتغال طی سخنانی در حضور نمایندگان پارلمان گفت که همه «باید به نیروی حیاتی دموکراسی واقف باشند و به سطحی از فروتنی و ذکاوت برسند که همواره دموکراسی، حتی نمونه ناقص آنرا به دیکتاتوری ترجیح دهند.»
به رغم آنکه نظام دموکراسی چندحزبی حاکم بر پرتغال از سال ۱۹۷۴ همواره تداوم داشته و زیرساختهای آن بواسطه عضویت در اتحادیه اروپا و کمک صندوقهای توسعه به شکل قابل توجهی مدرن شده، اما پرتغال همچنان فقیرترین کشور اروپای غربی باقی مانده است.
نارضایتی از بحران مسکن ناشی از افزایش مداوم اجاره بها به همراه دستمزدهای پایین، خدمات بهداشتی ضعیف و موارد که از فساد در احزاب اصلی کشور حکایت دارد، باعث تقویت راست افراطی در پرتغال شده است.
ژوزه دوارته، جوان ۲۹ ساله پرتغالی میگوید که امسال جشن گرفتن انقلاب به دلیل ظهور راست افراطی که او امیدوار است موقتی باشد، اهمیت بیشتری پیدا کرده است.
به گفته این شهروند پرتغالی: «ما همه میتوانیم با میراث به جا مانده از آنهایی که انقلاب ۲۵ آوریل را رقم زدند، با راست افراطی مبارزه کنیم.»
«فیل در اتاق»
آنتونیو کاستا پینتو، محقق علوم سیاسی دانشگاه لیسبون معتقد است در حالی که اکثر پرتغالیها لیبرال دموکراسی را پذیرفته و به انقلاب ۲۵ آوریل افتخار می کنند، محبوبیت روزافزون چِگا، حزب پوپولیست و ضد مهاجر پرتغال، به مثابه «فیلی در اتاق» که در جشنهای انقلاب میخک امسال بود. (کنایه به مشکلی بزرگ که هیچکس نمیخواهد به آن فکر کند و یا آنرا به چالش بکشد.)
وی میافزاید : «چگا افرادی را به سوی خود جذب کرده که نگاهی تجدیدنظرطلبانه به تاریخ دارند و برآنند که استعمار و امپراتوری چندان بد هم نبودند و باید به گذشته پرتغال و نمادهای آن بها داد.»
چگا به طور مکرر از شعار سالازار یعنی «خدا، میهن پرستی و خانواده» استفاده می کند و به این سه «کار» را نیز افزوده است.
آندره ونتورا، رهبر چگا، انگ فاشیست بودن به خود یا حزبش را رد میکند و میگوید که این حزب ضد ساختار است و می خواهد قانون اساسی پرتغال را تغییر دهد.
ونتورا روز پنجشنبه در پارلمان، با متهم کردن سوسیال دموکراتهای حاکم و اپوزیسیون سوسیالیست به ناتوانی در پایان دادن به فقر در کشور، گفت: «پنجاه سال پیش انقلابی کردیم که به ما آزادی داد، اما در ادامه عزت را از ما گرفت.»
چگا که در سال ۲۰۱۹ تأسیس شد، سومین حزب بزرگ پرتغال است؛ این حزب راست افراطی تعداد نمایندگان خود را در انتخابات پارلمانی مارس چهار برابر کرد و به ۵۰ نفر رساند.