به نقل از «خبرگزاری آریا»

تنبيه مثبت چيست و چه تاثيري دارد؟

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۸۴۵۱۸

خبرگزاري آريا -
تنبيه مثبت نوعي روش انضباطي است که بر کاهش رفتار غير مطلبوب در کودکان تمرکز دارد
تنبيه مثبت چيست؟
تنبيه مثبت نوعي روش انضباطي است که بر کاهش رفتار غير مطلبوب در کودکان تمرکز دارد.
مثال: کودک شما هر روز خانه شما را به هم مي زند، براي همين برايش مداد رنگي نمي خريد.
روش تنبيه مثبت اينگونه است: دو منفي يک مثبت را مي سازند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

وقتي رفتار منفي به دنبال يک نتيجه منفي اتفاق مي افتد، باعث يک رفتار مثبت مي شود.
تنبيه مثبت چه تاثيري دارد؟
هدف از هر گونه تنبيهي، متوقف کردن هر گونه رفتار منفي است.تنبيه مثبت بر طبق شرطي سازي عامل تاثير مي گذارد. اين مفهوم براي اولين بار توسط بي اف اسکينر يک روانشناس آمريکايي در نظريه “شرطي سازي اسکينر” مطرح شده بود.
شرطي سازي عامل نوعي روش يادگيري است که در آن رفتار توسط پيامدهاي پاداش يا تنبيه کنترل مي شود. همچنين، “يادگيري به وسيله پيامدها” نيز ناميده مي شود. ما همواره نتايج رفتارهاي خود را مشاهده مي کنيم، و اين روش بر رفتار بعدي ما در همان شرايط تاثير مي گذارد.
مفهوم اصلي شرطي سازي عامل عبارتند از تقويت و تنبيه
تقويت يعني تشويق يک رفتار خوب، در حاليکه تنبيه يعني منع يک رفتار غير مطلبوب.
در تقويت رفتار از چيزهاي مثبتي براي تشويق يک رفتار مثبت استفاده مي کنيم. پاداش براي تحريک يک رفتار مثبت مورد استفاده قرار مي گيرد.
تنبيه به معناي نتيجه غير مطلوب به خاطر رفتاري غير مطلبوب است. تنبيه هم مي تواند مثبت باشد و هم منفي.
تنبيه مثبت در مقابل تنبيه منفي :
تنبيه مثبت به وسيله ارائه پيامدي غير مطلوب بعد از رفتاري منفي عمل مي کند.
تنبيه مثبت نوعي تحريک مطلوب است که در اين تنبيه يک چيز مثبت را از زندگي کودک حذف مي کنيد.
مثال هايي از تنبه مثبت:
در اينجا چند مثال از تنبيه مثبت را براي شما ارائه مي کنيم:
1. پسرم بدون اينکه تکاليف مدرسه اش را تمام کند، براي بازي به بيرون از خانه ميرود، براي همين مجبور مي شويم يک ساعت ديرتر بخوابيم تا او تکاليفش را انجام دهد. در اين جا، يک ساعت ديرتر خوابيدن يک تنبيه مثبت محسوب مي شود (کاري که کودک از آن متفر است). دفعه بعدي او ابتدا تکاليفش را انجام مي دهد و سپس براي بازي به بيرون از خانه مي رود تا مجبور نباشد يک ساعت ديرتر بخوابد.
2. دانش آموزي تکاليفش را انجام نمي دهد، معلم از او مي خواهد به بيرون از کلاس برود، دفعه بعدي براي اينکه از کلاس بيرون نرود، تکاليفش را انجام مي دهد.
3. دو دانش آموز با يکديگر در کلاس درسي دعوا مي کند، معلم آنها را به پيش ناظم مي فرستد، ناظم آنها را به مدت يک هفته از فعاليت ها و بازي ها محروم مي کند.
4. پسرم دم سگ را مي گيرد و سگ هم او را گاز مي گيرد (تنبيه مثبت چون ديگر کودک دم سگ را نمي گيرد).
5. با کودک خود به مغازه اي رفته ايم و کودک من همه جاي مغازه را به هم زده است. دست او را مي گيرم و به خانه برميگردم (تنبيه مثبت)
در همه اين مثال ها، يک محرک ناخوشايندي به کار مي رود تا آن رفتار ناخواسته متوقف شود. تنبيه مثبت نيز به عنوان نتيجه اي از پيامد طبيعي يک رفتار اتفاق مي افتد. براي مثال، وقتي کودکي دستش را به چيز داغي مي زند، دستش که مي سوزد و فورا دستش را از آن مي کشد. اين نتيجه به او مي گويد که ديگر به ظرفي که داغ است دست نزند.
آيا تنبيه مثبت تاثيري دارد؟
تنبيه بايد با هدف حذف رفتاري ناخواسته در طي يک دوره مورد استفاده قرار گيرد.
روش به دست آوردن اين هدف، ثبات و پايداري است. تنبيه به شرطي تاثير گذار است که پيامد منفي فورا بعد از رفتاري نامطلبوب اتفاق بيفتد.
رابرت لارزلره، محققي در دانشگاه ايالت Oklahoma مي گويد که تنبيه مانند حذف يک چيز مثبت از زندگي کودک براي يک دوره اي، اثر بخش است.
با اين وجود، در برخي موارد هم تنبيه مثبت ممکن است تاثير گذار نباشد
– تيم لارزلره دريافته اند که تنبيه در کودکاني که ميل دارند بحث و مذاکره کنند، تاثيري ندارد. علت يابي بهترين ابزار براي مداخله با آنهاست.
-کارشناسان بر اين باورند که تنبيه نبايد کودک را ضرورتا از انجام فعاليتي غير مطلوب بازبدارد. او ممکن است وقتي شما نيستيدآن عمل غير مطلوب را انجام دهد. اين کار به ضرر خودتان نيز تمام مي شود. براي مثال، پدري فرزند نوجوان خود را مي بيند که در حال کشيدن سيگار استاو از روش تنبيه مثبت استفاده مي کند و فکر مي کند که فرزند او ديگر سيگار نخواهد کشيد. اما اين نوجوان بدون اينکه پدرش بفهمد به سيگار کشيدن ادامه خواهد داد.
– وقتي مي خواهيد کودک خود را تنبيه کنيد، بايد به اين فکر کنيد که آيا کودک را به خاطر انجام رفتاري غير مطلوب تنبيه مي کنيد و يا فقط به خاطر اينکه از دست او عصباني هستيد، تنبيه مي کنيد. در حقيقت، چند دقيقه منتظر بمانيد، کمي فکر کنيد و بعد تنبيه کنيد.
منبع: nemoneha.com


منبع: خبرگزاری آریا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۸۴۵۱۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

والدین صبور در برخورد با کودک 4 تا 6 ساله موفقتر هستند

در بازه سنی کودکان 4 تا 6 ساله مهارت‌های اجتماعی به شکوفایی می‌رسند، کودک در راستای برقراری تعادل بین نیازهای خود و نیازهای دیگران تلاَش خواهد کرد، درک وی از عواقب رفتارهایش تا اندازه زیادی افزایش می‌یابد.

به گزارش ایسنا، مهارت‌های اجتماعی در این بازه سنی کودکان 4 تا 6 سال به شکوفایی می رسند، کودک در راستای برقراری تعادل بین نیازهای خود و نیازهای دیگران تلاَش خواهد کرد، درک وی از عواقب رفتارهایش تا اندازه زیادی افزایش می یابد، به مرور زمان مفهوم وجدان تکامل بیشتری خواهد یافت و گویی تمامی ابعاد جهان پیرامون او در مسیر گسترش هرچه بیشتر گام بر خواهند داشت.

زمانی که یک کودک خردسال وارد 4 سالگی می شود، با تمرکز بیشتری قادر به انجام فعالیت‌های مربوط به خود و بازی کردن خواهد بود. به همین دلیل منحرف کردن یکباره توجه آنها به خصوص اگر در حال تکمیل کاری مشخص باشند، دشوارتر از هر موقع دیگری است. همچنین ممکن است تدریجا با غر و لندهای بیشتری رو به رو شوید. این مسئله بدین دلیل است که کودک به قابلیت بهتری در جهت تفکر و ازریابی کمبودهای خود دست خواهد یافت.

از جمله دیگر خصوصیات رفتاری و شخصیتی کودکان 4 تا 6 ساله می توان به موارد زیر اشاره کرد:  

کودک می‌آموزد که چگونه باید خود را به جای دیگری تصور کند، آنها دیگر به اندازه بزرگ شده اند که بتوانند با آگاهی از قوانین پیروی و در امور خانه مشارکت کامل کنند، به مرور زمان و با افزایش هرچه بیشتر سن، کودک به مهارت بهتری در راستای کنترل تکانه های عصبی و روانی دست می‌یابد،با ورود به مرحله پیش دبستانی، کنترل بر اعمال، گفتار و رفتار نیز به درجه بالاتری راه خواهد یافت،کودک در این سن و سال تحمل چندان زیادی برای پاداش های طولانی مدت ندارد و به همین علت توصیه می شود والدین از سیستم های تشویقی سریع استفاده کنند، راهبردهای تربیتی و تنبیهی پیشنهادی برای کودک،به جای تکیه بر روش های تنبیهی به دنبال کوچکترین اتفاقی، شرایط فیزیکی و ذهنی فرزندتان را درک کنید. برای مثال باید در این بازه سنی زمانی را به عنوان "فرصت انتقال" در نظر بگیرید چرا که گفته شد کودکان با تمرکز بیشتری به انجام فعالیت های مختلف می‌پردازند و ایجاد انحراف آنی در مسیر فعلی آنها دشوار خواهد بود.

اگر فرزند 4 الی 6 ساله شما به هر علتی کنترل خود را از دست داد و دچار خشم ناگهانی شد، هرگونه بحث و جدلی را متوقف کنید و به او توضیح دهید که به محض بازگشت آرامش گفت و گویی دوستانه خواهید داشت.

غرغرهای کودکانه را نادیده بگیرید و با بها دادن الکی به آنها خود را گرفتار یک چرخه معیوب تمام نشدنی نکنید. تنها زمانی به کودک پاسخ دهید که با لحنی معمولی و عادی درخواست خود را مطرح کرده باشد. تمرکز بر غرهای کودک باعث می‌شود که نتوانید واکنش مناسبی از خود نشان دهید و یا به ناچار درخواستی که صلاح نمی‌دانید را قبول کنید.

کودک دیگر به سنی رسیده است که با ساز و کار دروغ‌گویی و فریب کاری آشنا شود. در واقع چه بخواهید و چه نه ممکن است با چنین رویکردهایی مواجه شوید. گفتنی است که والدین باید در برخورد با دروغ و تقلب با آرامش حداکثری عمل کنند و بدانند که این دسته از رفتارها برای این سن و سال طبیعی هستند.

فرزندتان را شرمنده نکنید و به موشکافی این موضوع نپردازید که آیا به راستی کاری انجام داده یا خیر. برای مثال اگر او یک لیوان شیر را روی میز ریخته و منکر این مسئله است، از این متد برای صحبت استفاده کنید: نمی‌توان میز را به این صورت تحمل کرد و پاک کردن شیر نیز دشوار است" سپس از او بخواهید که در تمیز کردن میز به شما کمک کند. این واکنش باعث می‌شود که احتمال دروغ گویی در آینده کاهش یابد و ترس از گفتن حقیقت نیز از میان برود.

در موقعیت‌های مناسب به کودک یادآوری کنید که باید خود را به جای طرف مقابل هم قرار دهد. به عنوان نمونه از او بپرسید: "آیا تو هم دوست داری کسی دیگر با تو چنین کاری بکند؟" این دسته از سوالات ضمن آموزش تاثیر مستقیم تصمیمات شخصی بر زندگی فرد و اطرافیان، کودک خردسال را وادار به تفکر مجدد می کنند.

از محدودیت‌ها تنها برای تاکید بر مهارت کنترل بر خود استفاده کنید و توجه داشته باشید که تکرار بیش از حد هر چیزی و سخت گیری‌های مکرر نتایج عکس به دنبال خواهد داشت. برای مثال پیش از اجرای تکنیک گوشه نشانی، 2 الی 3 فرصت در اختیار فرزند خود قرار دهید و سریعا به سراغ روش های تنبیهی نروید.

اجازه دهید که کودک به طور طبیعی مهارت‌های خود در جهت حل مسائل را تقویت کند و تا زمانی که خطری وی را تهدید نکرده در این موضوع دخالت نکنید. اکثرا دیده می‌شود والدینی که تمایل به کنترل تمامی جنبه های زندگی فرزندان خود دارند، بزرگسالانی موفق را تحویل جامعه نمی دهند.

اگر می‌خواهید کودک را برای یک رفتاری یا عمل صحیح مورد تمجید و تحسین قرار دهید، نیازی نیست او را یک هفته منتظر بگذارید! همانطور که توضیح داده شد، سیستم‌های پاداش دهی بلند مدت تاثیر چندانی روی کودکان خردسال کم طاقت ندارند و بهتر است والدین از جایزه‌های سریع و در دسترس استفاده کنند. همچنین به منظور حفظ انگیزه در کودکان برای انجام امور مختلف، پدر و مادر باید تمجید کلامی را برای حداقل چندین مرتبه طی هفته تکرار کرده و بر آن تاکید داشته باشند.

انتهای پیام