به نقل از «شریان»

محدودیت‌های کاهش فساد در بخش دولت/رتبه ایران در فساد چند است؟

تاریخ انتشار: ۶ اسفند ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۷۳۸۵۸۱۴

محمود ختائی دانشیار بازنشسته دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبائی در یادداشتی نوشت:«آخرین تجربیات و بررسی ها نشان می‌دهد که برای مبارزه با فساد، آزادی رسانه ها و فعالان سیاسی و مدنی یک ضرورت حیاتی هستند.»

به گزارش شریان نیوز،محمود ختایی در این یادداشت نوشت: در مورد میزان گستردگی و شدت فساد در بخش دولتی کشور حرف و سخن بسیار است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

از منظر اقتصاد، فساد بازدارنده رشد اقتصادی است و آثار منفی کمی و کیفی گسترده ای بر تخصیص بهینه  منابع و در نهایت بر رفاه عمومی دارد، اما از طرف دیگرپدیده ای است که اندازه گیری و مقایسه آن به سبب تنوع و پنهان کاری بسیار دشوار است. گزارش سال 2017 سازمان بین المللی شفافیت که اخیرا" منتشر شده است، شاید معیار خوبی برای چگونگی میزان فساد بخش دولتی در کشور و مقایسه آن با سایر کشور ها باشد.

نگاهی کوتاه به این گزارش با تاکید به روند آن در ایران و مقایسه با فساد در چند کشور دیگر و هم چنین راه بنیانی مقابله با آن، موضوع این نامه است. ملاحظه می شود جایگاه جهانی کشور به جهت سطح فساد بخش دولتی مناسب نیست، اما روند محدود بهبود نیز مشاهده می شود.بر اساس نظر کارشناسان سازمان شفافیت بین المللی، مقابله با فساد مستلزم آزادی رسانه ها، شفافیت اطلاعات و حضور سازمان های مردمی است.

گزارش سالانه سازمان بین المللی شفافیت نشان می دهد که بر اساس شاخص ارزیابی فساد CPIسال 2017  - میزان فساد در اکثر کشورها کاهش نیافته است و یا کاهش بسیار کمی را نشان می دهد و در همین راستا روزنامه نگاران و فعالان مدنی نیز برای ابراز عمومی  دیدگاه هایشان در مورد فساد دولتی درمعرض تهدید جانی قرار داشته اند.

شاخص ارزیابی فساد برای رده بندی  180 کشور ومنطقه خود مختار براساس برآورد کارشناسان و فعالان اقتصادی در مورد شدت فساد بخش دولتی تهیه می شود.

بر اساس این شاخص عدد صفر نماد بالاترین سطح فساد و عدد 100 نماد بالاترین سطح پاکی بخش دولتی است. درسال 2017 عدد بیش  از دو سوم کشورها کمتر از 50 - بامیانگین 43 - است. متاسفانه این گستردگی نا مناسب فساد تازگی ندارد ودر عملکرد چند سال گذشته شاخص هم حاکمبوده است. یافته ها نشان می دهد در کشورهائی که امنیت مطبوعات  و فعالان مدنی پائین است، بالاترین سطح فساد دولتی نیز مشاهده می شود. در کشورهائی که گستردگی فساد خیلی بالا است، در این رابطه هر هفته حداقل یک روزنامه نگار به قتل می رسد. در

سال 2017 ، 90 درصد خبرنگاران به قتل رسیده در کشورهائی است که امتیاز آن ها به جهت فساد بخش دولتی کمتر از45 بوده است.

درسال 2017  شاخص ارزیابی فساد ایران عدد 30 است که در کنار کشورهای گامبیا، برمه، سیلان، و اکراین دررتبه 130 درمیان 180 کشور قرار دارد.

این رتبه گرچه پائین است اما توجه شود درهمین سال روسیه و مکزیک نیز با فساد بالاتر در رتبه 135 قرار دارند.

نیوزیلند در رتبه 1 ، انگلستان در رتبه 8، دانمارک در رتبه 2 وامریکا در رتبه 16قرار دارد. قابل توجه آن که رتبه امارات متحده عربی 21 و قطر 29است که ناشی از چگونگی تخمین شاخص است.

شاخص مورد محاسبه فقط برداشت و تصوری کارشناسی از وجود فساد دولتی است و نمی تواند همه ابعاد متغیر  فساد را در بر بگیرد. برای مثال رتبه امارات و قطر بالا است. اما ممکن است این رتبه به سبب مدیریت خوب و کارای تامین مالی توسط بخش عمومی باشد. یا آن که به سبب بهبود تدارکات و دسترسی بهتر مردم به خدمات عمومی وزیر بنائی باشد. علیرغم  رتبه بالا، در این کشور ها برای آزادی های مدنی و عمومی محدودیت های زیادی حاکم است. هم چنین هر شکلی از انتقاد و مخالفت سیاسی در مورد خاندان حکومتی به شدت سرکوب می شود.اگر هردو کشور فضای مدنی آزاد و باز تری داشتند، شاخص متفاوت بود. بررسی های متعدد نشان داده است که کاهش بلند مدت فساد در گروی مشارکت فعال و گسترده جامعه مدنی و رسانه ها است.

برای ایران در سال 2013 حدود سال 1392  شاخص ارزیابی  در سطح 25 بوده است که با بهبود تدریجی در سالهای  بعدی به ترتیب به ارقام 27، 27، 29، و بالاخره 30  در سال 2017 رسیده است.است. رقم مشابه برای ایران درسال 1384 پایان دولت اصلاحات نیز 29 بوده است. در این سال رتبه ایران در میان 146 کشور 88 است.

آخرین تجربیات و بررسی ها نشان می دهد که برای  مبارزه با فساد، آزادی رسانه ها و فعالان سیاسی و مدنی  یک ضرورت حیاتی هستند. در این راستا شفافیت بین المللی اقداماتی را به جامعه  جهانی توصیه می کند. بعضی از این توصیه ها عبارتند از:

- دولت ها و فعالان اقتصادی باید اقداماتی انجام دهند تا آزدی بیان، رسانه های مستقل،امکان مخالفت سیاسی، و جامعه مدنی باز و فعال گسترش بیشتری یابد.

- مقررات حاکم بر رسانه ها اعم رسانه های سنتی یا جدید به حداقل برسد. روزنامه نگاران ترسی از سرکوب نداشته باشند.

- کمک ها و دسترسی به سازمان های بین المللی با در نظر گرفتن آزادی مطبوعات در کشور ها باشد.

- جامعه مدنی و دولت ها باید مقررات امکان دسترسی به اطلاعات را تسهیل کنند. این امر موجب افزایش شفافیت و پاسخگوئی می شود و در عین حال فرصت های فساد را کمتر می کند. تلاش باید نه فقط در جهت وضع قوانین، بلکه به جهت اجرای آن نیز باشد.

- فعالان و دولت ها باید از فرصت فراهم شده در زمینه اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد برای دفاع و پیشبرد اصلاحات و مبارزه با فساد در سطح ملی و جهانی استفاده کنند. به ویژه دولت ها باید دسترسی به اطلاعات و حمایت از آزادی های اساسی را که در راستای موافقتنامه های اهداف  توسعه پایدار است تضمین نمایند.

-دولت ها و فعالان اقتصادی باید فعالانه اطلاعات مربوط به منافع عمومی مردم را در دسترس عامه قرار دهند. این اطلاعات بودجه دولت ها، مالکیت شرکت ها، تدارکات بخش عمومی و تامین مالی احزاب سیاسی را شامل می شود. بر این اساس روزنامه نگاران، جامعه مدنی و گروه های مرتبط  می توانند به نحو بهتری وجود فساد را انعکاس دهند که بازدارنده گسترش آن است

متاسفانه بر اساس گزارش 2017 سازمان عفو بین المللی در این سال ایران از جهات آزادی های سیاسی، فعالیت های احزاب ،فعالیت های مدنی، حقوق بشر،محکومیت خبرنگاران وسانسور مطبوعات ،رسانه ها و معیار های دیگر آن سازمان نیز در شرایط خوبی قرار ندارد.طبیعتا" بخش بزرگی  از توصیه های سازمان شفافیت بین المللی برای کاهش بنیادی پدیده فساد نیز نمی تواند محمل اجرائی داشته باشد.

 

منبع: خبر آنلاین

دسته بندیسیاسی

منبع: شریان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shariyan.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شریان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۳۸۵۸۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

ادعای اقدام علیه املاک دولت ایران؛ باکو قصد مصادره اموال کرده است؟

روزنامه فرهیختگان متعلق به دانشگاه آزاد در مطلبی ادعا کرد که جمهوری آذربایجان قصد مصادره املاک دولتی ایران در باکو را دارد.

 

این روزنامه نوشت: بیش از دو سال پیش، دولت جمهوری آذربایجان اقدامات قابل‌تاملی را علیه ایران آغاز کرده که به‌دلیل برخی ملاحظات نادرست، با سکوت خبری در ایران همراه شده‌اند. این اقدامات شامل تعرض، پلمب و مصادره تعدادی از املاک دولتی ایران در باکو می‌شوند.

ظاهرا باکو به‌منظور مصادره اراضی ایران دادگاه‌هایی نمایشی به بهانه‌های واهی برگزار کرده است و قصد دارد با مصادره املاک ایران، آن‌ها را به کمیته دولتی املاک زیرنظر وزارت اقتصاد این کشور منتقل کند.

ایران و جمهوری آذربایجان روابط کاملا پیچیده‌ای را درطول سال‌های گذشته تجربه کرده‌اند. با وجود اشتراکات فراوان تاریخی، مذهبی، فرهنگی، تمدنی و همچنین قرابت جغرافیایی، نگاه باکو همواره بر مدار ضدیت و تقابل با ایران تنظیم شده است. چنانکه می‌توان این مساله را چه در حوزه‌های مرتبط با جعل تاریخ و هویت و چه در قرار دادن جغرافیا در اختیار رژیم‌صهیونیستی برای انجام اقدامات امنیتی علیه ایران مشاهده کرد.

در این بین از بیش از دوسال پیش، دولت جمهوری آذربایجان اقدامات قابل‌تاملی را علیه ایران آغاز کرده که به‌دلیل برخی ملاحظات نادرست، با سکوت خبری در ایران همراه شده‌اند. این اقدامات شامل تعرض، پلمب و مصادره تعدادی از املاک دولتی ایران در باکو می‌شوند. ظاهرا باکو به‌منظور مصادره اراضی ایران دادگاه‌هایی نمایشی به بهانه‌های واهی برگزار کرده است و قصد دارد با مصادره املاک ایران، آن‌ها را به کمیته دولتی املاک زیرنظر وزارت اقتصاد این کشور منتقل کند.

نکته قابل‌ملاحظه این است که تاکنون هیچ اطلاعاتی از روند این دادگاه‌های نمایشی منتشر نشده است. بااین‌حال املاک دولت ایران به‌طور کامل پلمب شده یا محدودیت‌هایی برای آن‌ها ایجاد شده است، ازجمله این املاک- که شامل هشت ملک و بالغ بر چند هزار متر مربع می‌شوند- می‌توان به ساختمان نمایندگی مقام‌معظم‌رهبری، ساختمان نمایندگی صداوسیما، ساختمان‌های جامعه‌المصطفی، ملک سابق بانک ملی، ملک دارای قرارداد طولانی‌مدت کمیته امداد، ساختمان مدرسه و ملک متعلق به رایزنی فرهنگی ایران اشاره کرد.

البته این اقدام باکو مسبوق به سابقه است، زیرا در گذشته باکو بخشی از اراضی دولتی ایران در منطقه احمدلی باکو را پس از به‌سرقت بردن اسناد آن مصادره کرده بود. تعرض باکو علیه اراضی ایران در شرایطی است که در ایام منتهی به تعطیلات عید نوروز با لابی‌گری‌های صورت‌گرفته، جمهوری آذربایجان اقدام به خرید یک ساختمان مجلل در منطقه پاسداران تهران به مساحت بیش از هزار متر و زیربنای بیش از سه هزار متر کرده است. این ملک شامل یک مجتمع هشت واحدی بزرگ به ارزش حدود ۲۰ میلیون دلار است.

بااین‌حال همچنان مشخص نیست مجوزهای این اقدام در ایام معطوف به تعطیلات عید نوروز و در شرایطی که باکو اقدام به تعرض به املاک ایرانی در باکو کرده است، با چه انگیزه و توسط چه ارگان‌هایی صادر شده است؟ ظاهرا این افراد و ارگان‌ها فراموش کرده‌اند که اخیرا ایران عملیات وعده صادق را به این دلیل انجام داده که اماکن دیپلماتیکش را به‌منزله خاک خود تلقی می‌کند.

بنابراین درحالی‌که باکو اقدام به مصادره و پلمب ساختمان‌های ایران کرده، اعطای اجازه خرید ملک جدید در تهران کاملا بی‌معناست. این در شرایطی است که ساختمان سفارت ایران در باکو، در مقایسه با سفارتخانه‌های روسیه، ترکیه و آمریکا شامل ملکی محقر است که به نوشته مطبوعات باکو، به‌دلیل اختلاف در مورد زمین توسط کمیته املاک دولتی وزارت اقتصاد جمهوری آذربایجان درباره آن شکایت تنظیم شده است.

گفته می‌شود مقامات آذری پس از حادثه مشکوک حمله به سفارت جمهوری آذربایجان در تهران در بهمن ۱۴۰۱ که توسط سرویس امنیتی باکو و در آستانه گشایش سفارت جمهوری آذربایجان در تل‌آویو انجام شد، با کمک لابی‌های داخلی خود، از فضای موجود برای امتیازگیری کلان از تهران استفاده کرده که خرید ملک مذکور برای سفارت از آن جمله است. این درحالی است که سابقه فعالیت سفارت جمهوری آذربایجان در تهران نشان می‌دهد این سفارتخانه همواره در حمایت مالی از گروه‌های تجزیه‌طلب نقش داشته و درآمدهای حاصل از ویزا را در اختیار این گروه‌ها قرار داده است. به همین دلیل علی‌رغم لغو روادید از سوی ایران از سال ۱۳۹۰، باکو ویزا را برای ایرانی‌ها لغو نکرده و حتی مرز زمینی دو کشور را نیز به بهانه کرونا روی شهروندان خود مسدود کرده است. البته در همین زمان باکو برای ۳۰ کشور- ازجمله آلبانی که میزبان مقر منافقین است- روادید را لغو کرده است.

به‌نظر می‌رسد نگاه پدرانه جمهوری اسلامی ایران به باکو، بیش از آنکه موجب تقویت و توسعه روابط شود، زمینه را برای سوءاستفاده جمهوری آذربایجان از حسن نیت ایران فراهم کرده است. در این بین نباید از فعالیت لابی‌های مختلف در داخل ایران گذشت که متاسفانه منافع ملی را فدای منافع شخصی و گروهی خود کرده‌اند و موجب انحراف در تصمیم‌گیری صحیح در قبال تحولات قفقاز شده‌اند.