سفیر ایران در بلگراد: لغو روادید با صربستان تحول مهمی در سیاست خارجی بود

بین الملل > دیپلماسی - حسین ملاعبدالهی سفیر ایران در بلگراد در گفت و گوی اختصاصی با خبرنگار خبرآنلاین به بررسی سفر ظریف به بلگراد پرداخت.

محمد اکبری، بلگراد: سفر وزیر امور خارجه کشورمان به بالکان از بلگراد شروع شد. این سفر اهمیت بسزایی از لحاظ سیاسی و اقتصادی برخوردار است و وزیر خارجه کشورمان همراه با هیات همراه خود سعی دارد روابط درخشان سابق در دوره یوگسلاوی را احیا کند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دیدارهای ظریف با مقامات صربستان و تاکید بر افزایش حجم مبادلات و حل مشکلات بانکی بین دو کشور بر این موضوع صحه می گذارد. همچنین گام مهمی در این مسیر با ایجاد پرواز مستقیم بین تهران بلگراد برداشته است.

گفتگوی اختصاصی خبرآنلاین با حسین ملاعبدالهی سفیر ایران در بلگراد را در ادامه بخوانید. ایشان به بررسی اهداف این سفر و همچنین محورهای مهم مذاکرات ظریف اشاره کرد.

در رابطه با سفر وزیر امور خارجه به بلگراد صحبت کنید. ایران و صربستان در حال حاضر چه فضایی را دنبال میکنند و چه برنامه‌هایی برای آینده وجود دارد؟

مناسبات جمهوری اسلامی ایران با جمهوری صربستان در شرایط کنونی، مناسباتی دوستانه، روان و رو به جلو است. روابط ایران و صربستان فاقد هرگونه مانع و یا چالش است، به همین جهت همواره فضای آرامی بر روابط حاکم است و فضای دوستانه و صمیمانه و رو به توسعه ای را شاهد هستیم. شرایط گذشته روابط هم به همین شکل بوده، شرایط کنونی، شرایط به مراتب مناسب‌تر از گذشته است، به جهت این‌که رویکرد کلان سیاست خارجی دو کشور بسیار نزدیک و در بسیاری از موضوعات منطبق با هم است.

مردم صربستان، دولتمردان صربستان، علاقه بسیار ویژه‌ای به جمهوری اسلامی ایران دارند. مردم و مقامات این کشور احترام فوق‌العاده زیادی برای ایران و ایرانیان قائل هستند و این ریشه و بنیان اصلی مناسبات دوستانه‌ای است که بین دو کشور حاکم شده است. ما در حال حاضر تحولات بسیار عمده‌ای را در روابط شاهد هستیم. همانطور که مستحضر هستید در سپتامبر گذشته موفق شدیم با توافقی که با دولت حاکم بر صربستان انجام دادیم، لغو روادید را برای ایرانیان دارای گذرنامه‌های عادی در این‌جا عملیاتی کنیم، متعاقب آن ما هم به‌عنوان جمهوری اسلامی ایران دولتمان لغو روادید را برای اتباع صربستان انجام داد.

خوشبختانه بعد از لغو روادید شاهد فضای بسیار پرتحرک و  بانشاطی بین تهران و بلگراد هستیم. تعداد کثیری از ایرانیان با اهداف توریستی در طول پنج سال گذشته به صربستان سفر کردند، با این‌که صربستان به شکل سنتی مقصد توریستی برای ایرانیان نبوده، ولی بعد از لغو روادید، ما شاهد حضور گسترده ایرانیان هستیم. خوشبختانه مجموعه کسانی که از ایران به صربستان سفر کردند، بر اساس اهداف گردشگری، برداشت شان از سفر و برخورد مردم و رفتار مسئولان این کشور بسیار برداشت مثبتی بوده و همین مسئله مشوقی بود تا پس از بازگشت به ایران، به دوستان، همکاران و دیگر ایرانیان اطلاع دهند و این سیر صعودی ایرانیان در صربستان را نتیجه انعکاس مثبت برداشت‌هایی که در این‌جا شکل می‌گیرد، می دانیم.

آماری از این سفرها وجود دارد؟

ما در طول پنج ماه گذشته بیش از 6600 نفر ایرانی را رکورد داریم که به صربستان سفر کردند، برای اهداف توریستی و برای تعطیلات عید نوروز و تعطیلات تابستان نیز انتظار حضور گسترده‌تری داریم. اقدام مهم دوم که بعد از لغو روادید پیگیری کردیم و در مرحله اجرایی‌شدن است، تاسیس پرواز مستقیم بین پایتخت‌های دو کشور بعد از 28 سال وقفه است. به زودی ایران ایر پروازهای خود را هفته‌ای دو روز، روزهای دوشنبه و پنجشنبه به بلگراد شروع خواهد کرد و این مشوق مهم و عامل تاثیرگذاری است برای این‌که ایرانی‌ها راحت‌تر سفر کنند؛ هم برای اهداف توریستی و هم برای اهداف بازرگانی و تجاری.

چه گامهای دیگری در این مسیر با سفر وزیر خارجه کشورمان برداشته خواهد شد؟

گام بعدی که در حال برداشته‌شدن است و امیدواریم به زودی با دولت صربستان به توافق برسیم، مسئله تعاملات بانکی مثبتی است که لازم است بین دو کشور رونق بگیرد. امیدواریم به زودی این توافق هم انجام بپذیرد. سفر آقای دکتر ظریف در روابط دوجانبه دو کشور یک نقطه عطف است. مدت‌های طولانی‌ای بود که وزیر خارجه محترم جمهوری اسلامی ایران به صربستان سفر نکرده بودند. این سفر در پاسخ به دعوت آقای داچیچ، همتای صرب ایشان انجام شد. در بدو ورود از سوی مقامات وزارت خارجه در فرودگاه استقبال شدند و به محض ورود مذاکرات دوستانه و همچنین مذاکرات کاری جدی‌ای را با همتای صرب خودشان آقای داچیچ انجام دادند و بعد از آن، دیدار با رئیس جمهور را داشتیم؛ آقای ووچیچ. مذاکرات بسیار سازنده، در فضای دوستانه و بسیار صمیمی بود، تصمیمات بسیار خوبی برای مبادله هیئت‌های عالیرتبه بین دو کشور اتخاذ شد، به زودی ما شاهد سفر چهار وزیر از صربستان به تهران خواهیم بود. وزیر محترم کار و رفاه اجتماعی، وزیر محترم معادن و صنعت، وزیر انرژی و همچنین وزیر فرهنگ صربستان به ایران خواهند آمد. متعاقبا ما سفرهای مهمی را از تهران داریم، مهمترین آن‌ها در سال جاری سفر آقای دکتر لاریجانی به‌عنوان رئیس مجلس به صربستان خواهد بود و از این طرف هم عالی‌ترین سطح، سفر خود آقای ووچیچ به‌عنوان رئیس جمهور صربستان به تهران را در پیش رو داریم و امیدواریم که با این مبادلات سطح بالایی که بین دو کشور شکل می‌گیرد، تحرک و تحول تازه‌ای در افزایش همکاری‌های سیاسی و همچنین افزایش مبادلات تجاری بین دو کشور اتفاق بیفتد.

دلیل اینکه مبادلات دو کشور پایین است چیست؟ چه راهکاری پیش گرفته خواهد شد که این مبادلات بالا برود ؟

همانطور که در صحبت‌ها هم اشاره شد، حجم مبادلات ما با یوگسلاوی سابق و بلگراد پایتخت آن کشور در گذشته نزدیک به یک میلیارد دلار بود. حجم کنونی مناسبات تجاری ما رقمی نزدیک به 20 میلیون دلار است. البته این به شکل مستقیم است، به صورت غیرمستقیم هم ما حجمی از مبادلات را داریم که تقریبا دو برابر این مقداری است که گفته شد که بیشتر به صورت به‌صورت ری‌اکسپرت از کشورهای اروپایی به این‌جا انجام می‌شود، ولی کالاهای ایرانی است. امیدواریم که با این سه اقدام مثبتی که مورد اشاره قرار گرفت و دو مورد آن عملیاتی شده است و یک مورد هم در حال عملیاتی‌شدن است، شاهد گسترش مبادلات تجاری باشیم.
پیشنهادی هم مبنی بر امضای موافقتنامه تجارت آزاد بین دو کشور داریم که در صورت توافق بر این موضوع، قطعا حجم مبادلات ما به صورت قابل توجهی افزایش پیدا خواهد کرد. برای این منظور ما فرصت خوبی را در پیش رو خواهیم داشت. به زودی پانزدهمین نشست کمیسیون مشترک اقتصادی بین ایران و صربستان برگزار خواهد شد. جزو موضوعات مهمی که مورد بحث قرار خواهد گرفت در این اجلاس، موضوع امضای توافقنامه تجارت آزاد است. مجموعه این اقدامات نوید تحولات مثبتی را برای دو کشور دارد.

52312

کلید واژه‌ها : محمدجواد ظریف - صربستان - بالکان -

منبع: خبرآنلاین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۴۴۰۵۶۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

اتکا به صنایع منبع محور، عامل کاهش تاب آوری در مقابل شوک‌های خارجی

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما مرکز پژوهش‌های مجلس در گزارشی ضمن بررسی سیاست‌های صنعتی در برزیل، توصیه‌هایی را برای صنعت ایران مطرح کرد.   در این گزارش آمده است: هیچ کشوری بدون به‌کارگیری سیاست‌های هدفمند، واقع‌بینانه و دست‌یافتنی دولت برای اصلاح ساختار اقتصادی و صنعتی از مسیر توسعه عبور نخواهد کرد. کشور‌ها، برای صنعتی شدن سیاست‌هایی بر ساختار اقتصادی خود اعمال کردند که برخی منجر به شکست شد، اما برخی دیگر به تسریع در پیمودن مسیر توسعه انجامید.    تسریع توسعه صنعتی و دستیابی به اهداف رشد و توسعه، بدون برخورداری از سیاست‌های صنعتی ممکن نیست، اما نکته مهم در اینجا نوع سیاست‌هایی است که انتخاب می‌شود. به‌عبارت‌دیگر، پرسش امروز دولت‌ها، نه چرایی اتخاذ سیاست صنعتی یا لزوم یا عدم لزوم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه چگونگی اتخاذ سیاست صنعتی است. آنچه موجب تمایز کشور‌هاست، نه اتخاذ یا عدم اتخاذ سیاست صنعتی، بلکه توفیق در اتخاذ سیاست‌های صنعتی هوشمندانه و هدفمند است.  کشور‌های آمریکای لاتین و به‌ویژه برزیل، سوابق طولانی در اتخاذ سیاست‌های صنعتی دارند، این کشور‌ها که در میانه قرن بیستم، سیاست‌های صنعتی خود را عمدتاً حول محور جایگزینی واردات و ایجاد بازار داخلی تحت حمایت برای شرکت‌های بومی سامان داده‌بودند، در دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ با بحران‌های اقتصادی- اجتماعی گوناگونی مواجه شدند که برخی منتقدین این بحران‌ها را به‌اشتباه این کشور‌ها در اتخاذ سیاست صنعتی نسبت می‌دادند. با وجود این، کشور‌های آمریکای لاتین با عدول از سیاست‌های صنعتی مانند حمایت از صنایع پیشران، نتوانستند مسیر توسعه خود را باز یابند، این موضوع به اقبال مجدد این کشور‌ها به سیاست صنعتی انجامید.  با توجه به احیای سیاست صنعتی در قرن بیست‌ویکم در غالب نقاط دنیا و به‌ویژه آمریکای لاتین، این گزارش بر تجربه دو دهه اخیر برزیل تمرکز کرده است. در دو دهه مذکور، برزیل شاهد فراز و فرود مجدد سیاستگذاری صنعتی بوده است. این کشور از سال ۲۰۰۴ در سه مرحله سیاست‌های صنعتی را طراحی کرد که اولی، (۲۰۰۷-۲۰۰۴) در تلاش برای بازگرداندن صنعت به دستور کار سیاستگذاری و اولویت‌دادن به آن بود. دومی، (۲۰۱۱-۲۰۰۸) با عنوان برنامه توسعه مولد، تأکید بیشتری روی سرمایه‌گذاری‌های زیرساختی و توسعه ظرفیت‌های صنعتی شرکت‌های پیشران داشت. سومی، (۲۰۱۴-۲۰۱۱) با عنوان برنامه «برزیل بزرگ» بر پشتیبانی نهادی از تولید و انتخاب بخش‌های هدف استوار بود. این سیاست‌ها علی‌رغم وقوع بحران مالی بین‌المللی (۲۰۰۸)، تا سال ۲۰۱۰ به رونق اقتصادی این کشور منجر شد. با وجود این، درحالی‌که برخی کارشناسان، آینده درخشانی را برای برزیل به‌عنوان اقتصادی نوظهور انتظار داشتند، این کشور از سال ۲۰۱۳ با چالش‌های جدی مواجه شده و در نیمه دوم دهه ۲۰۱۰، همراه با سقوط دولت وقت، برخی از مهم‌ترین سیاست‌های صنعتی خود را کنار گذاشت. این واقعه را البته می‌توان وقفه‌ای در سیاستگذاری صنعتی این کشور دانست. زیرا دولت بعدی هم در تدوین دستورکار جایگزین ناکام بود و با بازگشت به قدرت جناح حاکم در دهه ۲۰۰۰ دور تازه‌ای از سیاستگذاری صنعتی در این کشور آغاز شده است که اکنون با نام «صنعت جدید برزیل» شناخته می‌شود. مهم‌ترین دلایل عدم توفیق سیاستگذاری صنعتی برزیل در دهه ۲۰۱۰ و در سومین برنامه توسعه صنعتی این کشور را می‌توان در سه محور خلاصه کرد که اولین مورد آن «آسیب‌پذیری ناشی از وابستگی به صادرات محصولات معدنی و محصولات کشاورزی» است. باوجود تلاش برزیل برای توسعه صنعتی و بهبود قدرت تولیدی، صنعت‌زدایی رخ داده در دوره آزادسازی در این کشور و نیز چرخه کالایی، مشوق صادرات محصولات معدنی و مواد خام بود که درمجموع اقتصاد برزیل را در برابر دوره‌های رکود جهانی آسیب‌پذیر ساخت. تمرکز بر تولید منابع اولیه و صنایع معدنی، نه‌تن‌ها مانع رشد مستمر و سریع، بلکه مانع سیاستگذاری موفق است.  این گزارش «کاستی‌های تمرکز بر حفظ ثبات اقتصاد کلان برای دستیابی به توسعه صنعتی» را به‌عنوان دومین دلیل برای موفق نشدن سیاستگذاری صنعتی برزیل معرفی کرده و توضیح می‌دهد که تجربه برزیل نشان‌می‌دهد باوجود همه هزینه‌هایی که این کشور برای گذار از دوره حمایت‌گرایی به آزادسازی پرداخت، این کشور عمدتاً توانست صرفاً تورم را مهار کند و در دیگر اهداف سیاستی خود از جمله ایجاد یک ساختار تولیدی پویا و با قابلیت‌های صنعتی قابل‌توجه باز ماند. دیگر مورد از دلایل عدم موفقیت برزیل در صنعتی سازی «کاستی‌های تلاش برای تشویق سرمایه‌گذاری خصوصی بدون تحلیل عمیق موانع سرمایه‌گذاری» بود. در تجربه برزیل، تلاش دولت برای تحریک سرمایه‌گذاری خصوصی صرفاً با اعطای معافیت مالیاتی یا اعطای تسهیلات دنبال شد، درحالی‌که به نظر می‌رسد اگر تکیه دولت بر استفاده از ظرفیت‌های بخش خصوصی است، دامنه تحلیل باید بسیار گسترده‌تر از صرف اعلام یک مشوق باشد.  به‌صورت مشخص تجربه سیاست صنعتی برزیل، می‌تواند از چند جنبه مهم برای اقتصاد ایران مورد توجه قرار گیرد. اولاً توسعه صنعتی به‌ویژه توسعه صنایع ساخت‌محور بدون سیاستگذاری صنعتی فعال، ناممکن است. ثانیاً صرفنظر از اشتغال‌زایی پایین صنایع معدنی، نکته مهم‌تر اینجاست که اتکا به صنایع منبع‌محور، تاب‌آوری کشور در مقابل شوک‌های خارجی را کاهش می‌دهد. سوم اینکه تأکید بر توسعه صنعتی با اتکا به بخش خصوصی بدون در نظر گرفتن عوامل مؤثر بر تصمیمات سرمایه‌گذاری بخش خصوصی، محکوم به شکست است و چهارم تجربه برزیل درباره سیاست‌های صنعتی نشان‌می‌دهد که توجه به کیفیت سیاست‌ها بالاترین درجه اهمیت را دارد. پنجمین مورد نیز مبنی بر این است که تجربه برزیل به‌ویژه در سال‌های منتهی به بحران نشان‌می‌دهد که ناتوانی در تنظیم اهداف کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت توسعه صنعتی تأثیر مخربی بر نتیجه‌بخش بودن این سیاست‌ها داشت. در ایران نیز، به‌دلیل عدم تدوین استراتژی توسعه صنعتی، نه اولویت‌ها مشخص هستند، نه مسیر دستیابی به اهداف و نه هماهنگی میان اقدامات دستگاه‌ها و نهاد‌های گوناگون وجود دارد.